Κανείς μας νομίζω δεν έχει αντισταθεί να στρέψει το βλέμμα του στο απέραντο, μαύρο πέπλο που ξεδιπλώνεται από πάνω μας, όταν ο νυχτερινός ουρανός είναι καθαρός. Αν είμαστε σε ένα σκοτεινό μέρος, που να μην επηρεάζεται από τα πολλά φώτα της πόλης, θα παρατηρήσουμε μετά από λίγη ώρα, πολλά αστέρια να κάνουν την εμφάνισή τους. Το ένα θα φαίνεται τόσο κοντά με το άλλο, αλλά παράλληλα, είναι και τόσο μακριά..
Ξέρετε, δεν είναι τυχαία η σύγκριση του σύμπαντός μας με ένα Μουσείο Ιστορίας. Καθώς κοιτάμε τον ξάστερο ουρανό, βλέπουμε με μια ματιά, όλο το παρελθόν του. Το φως που τρεμοπαίζει από ένα αστέρι, είναι πολλών χιλιάδων χρόνων. Πολύ πιθανό να μην είναι πια εκεί, να έχει σβήσει η λάμψη του!
Κάτι όμως που σίγουρα βλέπουμε καθημερινά, οπουδήποτε και να είμαστε, είναι το φεγγάρι … ο φυσικός δορυφόρος του πλανήτη μας.
Ποια είναι η ιστορία του όμως;
Ποια η θέση του στο μεγαλύτερο μουσείο που θα έχουμε ποτέ μας πρόσβαση;
Το σύμπαν μας;
Διάφορες θεωρίες έχουν αναπτυχθεί για να εξηγήσουν την ύπαρξη της Σελήνης, που αδιάκοπα συνοδεύει τον πλανήτη μας από την αρχή της ιστορίας του, σε έναν ατέρμονο, κυκλικό «χορό». (Μιλάμε για 4,5 δις χρόνια!)
Αυτή που θα σας γράψω περιληπτικά, είναι και η επικρατέστερη μέχρι σήμερα.
“Big Splash”, ή “Theia Impact”
Λίγα εκατομμύρια χρόνια μετά την έναρξη της δημιουργίας αυτού που αποκαλούμε σήμερα «Ηλιακό Σύστημα», θα μπορούσε κανείς να δει τους πλανήτες μας στο πρωταρχικό τους στάδιο.
Η Γη μας δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά μια τεράστια, πέτρινη, πύρινη μάζα. Κοντά στον πλανήτη μας, ταξίδευαν αδιάκοπα πολλά παρόμοια βραχώδη αντικείμενα, μερικά μάλιστα να φθάνουν σε μέγεθος τον πλανήτη Άρη! Ένα από αυτά λοιπόν, το οποίο πιθανά να αποτέλεσε την σπίθα για την δημιουργία της Σελήνης, ήταν η «Θεία».
Η ομορφιά του ονόματος «Θεία», εξηγείται από την Ελληνική Μυθολογία. «Θεία», αποκαλούνταν η θεά εκείνη, που έφερε στον κόσμο την θεά του Φεγγαριού, την «Σελήνη».
Οι ειδικοί εικάζουν ότι η Θεία, ήταν ένα από τα πολλά αντικείμενα που συγκρούστηκαν με την Γη εκείνη την εποχή, αλλά να αποτέλεσε εν τέλει τον ακρογωνιαίο λίθο για την διαμόρφωση του δορυφόρου μας!
Δύο επιβλητικά αντικείμενα, ήρθαν αντιμέτωπα το ένα με το άλλο, σε μία εντυπωσιακή σύγκρουση, που σήμερα θα ήταν μάλλον θανατηφόρα.
Παρόλα αυτά, το φαινόμενο θα φάνταζε σαν σκηνή από ταινία επιστημονικής φαντασίας, καθώς θα βλέπαμε ένα μεγάλο μέρος της Θείας να γίνεται ένα με τον πλανήτη μας. Ο πυρήνας της βυθίστηκε στον δικό μας, ενώ αμέτρητα θραύσματα εκτοξεύτηκαν στο διάστημα.. απομεινάρια της τρομερής αυτής «σύγκρουσης γιγάντων».
Οι δυνάμεις που ασκούνταν σε αυτά (η κεντρομόλος και η βαρυτική, εξαιτίας του πλανήτη μας), ώθησαν πολλά από τα αμέτρητα θραύσματα να ταξιδέψουν σε κυκλική τροχιά γύρω από την Γη! Και όχι να ξεφύγουν όλα προς το άγνωστο.
Με την πάροδο του χρόνου, θα βλέπαμε να σχηματίζεται ένας δακτύλιος! Σαν εκείνους τους υπέροχους του Κρόνου, που μέχρι και σήμερα είναι ορατοί μέσα από ένα απλό τηλεσκόπιο.
Όπως είναι αναμενόμενο, πολλά από τα υπολείμματα ερχόντουσαν σε συνεχείς συγκρούσεις το ένα με το άλλο. Σιγά σιγά αυτά ενώθηκαν, και σχημάτισαν μέσα σε αρκετά εκατομμύρια χρόνια, μια βραχώδης μάζα, η οποία ήταν βαρυτικά αλληλένδετη με τον πλανήτη μας… καταλήγοντας σε μια πρώιμη δομή του Φεγγαριού!
Η εποχή εκείνη ήταν θορυβώδης, άτακτη και επικίνδυνη. Πολλές συγκρούσεις και πολλές ανατροπές έλαβαν χώρα. Όλες έβαλαν το λιθαράκι τους ώστε να φθάσουμε στην σημερινή εικόνα του Ηλιακού μας συστήματος. Τόσοι παράγοντες να λάβουμε υπόψιν μας, που έστω και αν άλλαζε κάτι, ίσως η ζωή στον πλανήτη μας να μην ήταν αυτή που ξέρουμε..
Ευχαριστούμε Θεία!
Από την Λούπα Μαργαρίτα (Φοιτήτρια στο τμήμα ΗΜΜΥ, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας)