Πρόκειται για μια από τις πιο καινοτόμους τραγουδοποιούς της γενιάς της. Ένα πολυτάλαντο πλάσμα με διαρκείς αναζητήσεις που τις καταγράφει μέσα από τα τραγούδια του. Μόνιμο θέμα και έμπνευσή της αποτελεί ο έρωτας και οι ανθρώπινες σχέσεις. Από Κορίτσι Για Σπίτι μεταμορφώθηκε σε Υποψήφια Μάνα και εν τέλει λατρεύει τον ρόλο της ως μητέρα. Σήμερα στο your e-articles η Μάρω Μαρκέλλου.
-Μεγάλωσες στο Λουτράκι. Ποιες είναι οι μνήμες της παιδικής σου ηλικίας;
Με θεωρώ τυχερή. Θυμάμαι τη γειτονιά, τα παιχνίδια, την αλάνα, τη θάλασσα, τις παρέες, τις καλοκαιρινές, τις «κανονικές», τις εκδρομές, τα γυμναστήρια, τις κιθάρες και τις συναυλίες. Γενικά όποτε γυρίζω προς τα πίσω καταλήγω σε μπάνιο, θάλασσα και πάρτυ.
-Τι αποτέλεσε ερέθισμα να στραφείς στη μουσική;
Το σπίτι μου! Μεγάλωσα σε μια πολύ έξω καρδιά οικογένεια όπου κάθε βράδυ είχαμε παρέα και πολλές φορές το να μαζευτούμε να φάμε εξελισσόταν σε ας πούμε ένα τραγουδάκι!
-Τι σημαίνει για σένα;
Η μουσική είναι πια κομμάτι του εαυτού μου, λειτουργεί αυθαίρετα και αυτόματα στην καθημερινότητα χωρίς να αντιλαμβάνομαι το πώς ή το γιατί. Ξέρω μόνο ότι αν τύχει για λίγο καιρό να μην τραγουδήσω ή να μη γράψω έστω και ένα χαζό στιχάκι, είμαι καλά και συνεχίζω τη ζωή μου. Αλλά όταν ξανασυμβεί συνειδητοποιώ στιγμιαία το πόσο μου είχε λείψει.
-Οι μουσικές σπουδές σου;
Έφτασα μέχρι τη 2α μέση στην κιθάρα. Στη θεωρία και την αρμονία θυμάμαι δεν τα πήγαινα καλά, αρίστευα στο σολφέζ.
-Έχεις σπουδάσει και στη Νομική. Τι αποκόμισες;
Μεγάλο πλούτο. Εκτός από το πτυχίο που κατάφερα να το αποκτήσω σχετικά πρόσφατα, η Νομική μου προσέφερε μεγάλο εύρος ικανοτήτων. Η πιο απλή εκ των οποίων ήταν η ουσιαστική κατανόηση και ο χειρισμός της ελληνικής γλώσσας.
-Είχες φανταστεί τον εαυτό σου να ασχοληθεί με τη δικηγορία;
Ποτέ. Αλλά πώς τα φέρνει η ζωή!
-Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη σύνθεση;
Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου μου άρεσε η μουσική. Μου άρεσαν φωνές, τραγούδια, στίχοι, μελωδίες, μουσικά όργανα. Κάπου στο δημοτικό ξεκίνησα να γράφω στιχάκια, που στην πορεία έγιναν ποιήματα. Οι δάσκαλοι και οι μετέπειτα καθηγητές μου στο σχολείο με προέτρεπαν να γράφω στίχους αντί εκθέσεων. Το συνέχισα αυτό το βιολί μέχρι που έμαθα και κιθάρα και έτσι ήρθαν τα πρώτα ολοκληρωμένα τραγουδάκια.
-Πότε τραγούδησες για πρώτη φορά στη ζωή σου;
Νομίζω όταν τραγουδούσαμε το Έλα Μωράκι Μου του Χρήστο Κυριαζή με τον πατέρα μου!
-Τα συναισθήματα που γεννήθηκαν μέσα σου όταν βρέθηκες πρώτη φορά μπροστά σε κοινό;
Αισθανόμουν ότι είμαι στην κορυφή του Έβερεστ και πιάνω τα αστέρια. Αυτό το δέος, συνδυασμένο με λίγο τρόμο, ίσα ίσα.
-Υπάρχει η ίδια αίσθηση τώρα;
Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, κάθε φορά που βγαίνω στη σκηνή έχω και μεγαλύτερο τρακ. Ξεκίνησα με μεγάλη αφέλεια και άγνοια κινδύνου. Τώρα όποτε βγαίνω, στα πρώτα τραγούδια τρέμουν λίγο τα πόδια μου.
-Τα ακούσματα που σε καθόρισαν ως τραγουδοποιό;
Τα πάντα. Δεν θα πω τι μου αρέσει και τι όχι γιατί όλα με καθόρισαν ως τραγουδοποιό. Και τα αγαπημένα μου κομμάτια και αυτά που μίσησα. Τα μεν επειδή ήθελα και τα δε επειδή δεν ήθελα να τους μοιάσω.
-Οι φωνές που έχουν χαραχτεί στο μυαλό σου;
Μεταξύ άλλων, ο Νίκος Ξυλούρης, η Σωτηρία Μπέλλου, ο Ray Charles, η Έλλη Πασπαλά, η Τάνια Τσανακλίδου, η Edith Piaf, o Θέμης Αδαμαντίδης και η Shakira στα πρώτα της.
-Από τι αντλείς έμπνευση;
Από οτιδήποτε. Όλα είναι έμπνευση.
-Γράφεις εν θερμώ ή όταν ησυχάσουν τα συναισθήματα μέσα σου;
Και τα δύο, ανάλογα με την ψυχολογική συνθήκη.
-Ως τραγουδοποιός γράφεις μουσική, στίχο και ερμηνεύεις τις δημιουργίες σου. Ξεχωρίζεις κάποια από τις παραπάνω ιδιότητες;
Δε μπορώ να τα ξεμπλέξω. Η κάθε ιδιότητα έχει και άλλες χάρες που με γεμίζουν. Για διαφορετικούς λόγους κάθε φορά.
-Πρώτη σου εμφάνιση στη δισκογραφία ήταν ο δίσκος Κορίτσι Για Σπίτι. Πώς αναλογίζεσαι αυτή την κατάθεση;
Από όλες τις πιθανότητες και όλες τις μορφές που θα μπορούσε να έχει ο πρώτος μου δίσκος, το Κορίτσι Για Σπίτι έχει πετύχει έναν ιδιόμορφο τσαμπουκά, μια ειλικρίνεια που ακόμη και τώρα με αφοπλίζει όποτε τύχει να ακούσω κάτι από αυτό το άλμπουμ.
-Η πιο προσωπική σου δημιουργία από τον δίσκο;
Η ballada por un Catalan. Ακόμη και σήμερα, σε όποιο live τύχει να το πω (κάτι το οποίο δεν συμβαίνει συχνά καθώς σχεδόν ποτέ δεν είναι στη βασική λίστα) με παρασέρνει.
-Από το Κορίτσι Για Σπίτι μεταμορφώθηκες σε Υποψήφια Μάνα. Πώς νιώθεις για αυτή τη μετάβαση;
Κυρία! Η Υποψήφια Μάνα ήρθε πολλά χρόνια αργότερα και με δικαίωσε γιατί ήταν ένας δίσκος που πέρασε από πολλά κύματα, από λίγα ραδιοκύματα και στο τέλος αισθάνομαι περήφανη γιατί ήταν ακριβώς αυτό που θέλησα να είναι! Μουσικά, στιχουργικά, αισθητικά.
-Το πιο αντιπροσωπευτικό τραγούδι που έχεις συνθέσει;
Τα περισσότερα είναι αντιπροσωπευτικά. Απλά το καθένα «αντιπροσωπεύει» και από ένα διαφορετικό εαυτό μου.
-Ήταν καθοριστική η συνεργασία σου με τον Φοίβο Δεληβοριά;
Καρμική θα έλεγα. Δε μπορώ να γνωρίζω τί θα είχα κάνει μουσικά αν δεν υπήρχε ο Φοίβος στην πορεία μου.
-Πώς ένιωσες όταν σου πρότεινε η Μυρτώ Κοντοβά να συμμετάσχεις στα Υπέροχα Πλάσματα;
Σοκ και δέος. Ήμουν φανατική αναγνώστρια της στήλης της, Μίλα μου Βρώμικα. Δεν είχα ιδέα ότι έκανε και τηλεόραση η Μυρτώ γιατί δεν έβλεπα τηλεόραση. Οπότε η έκπληξη ήταν τεράστια. Η οποία έκπληξη μεταμορφώθηκε σε χαρά, η χαρά σε τρακ, το τρακ σε τρακ!
-Θα έκανες ξανά μια παρόμοια τηλεοπτική συμμετοχή;
Φυσικά, ήταν από τις πιο ενδιαφέρουσες εμπειρίες μου αυτό το γκεστ και νομίζω πως τώρα, αρκετά αργότερα από τα 22 μου όπου μου έτυχε αυτό, θα ήμουν πολύ πιο συνειδητοποιημένη και θα το διασκέδαζα ακόμη περισσότερο.
-Πώς κρίνεις την ελληνική κοινωνία;
Συνήθως με κρίνει εκείνη, δεν έχω προπονηθεί στο αντίστροφο. Αλλά σοβαρά, την ελληνική κοινωνία δεν μπορώ να την ψυχολογήσω. Σα την ταινία, Ο Στρίγγλος Που Έγινε Αρνάκι… Άτιμη κοινωνία! Άλλους τους ανεβάζεις κι άλλους τους κατεβάζεις! Κάπως έτσι. Τη μια στιγμή ο καθένας κοιτάζει την πάρτη του, το κόμμα του, το συμφέρον του και την άλλη στιγμή σε εκπλήσσει, συσπειρώνεται και γίνεται μία γροθιά, και κάποια μέρα αυτό θα αλλάξει τον κόσμο.
-Υπάρχει κάτι που σε ενοχλεί;
Κάποτε με ενοχλούσε το κουτσομπολιό, τώρα καταλαβαίνω ότι έχει και αυτό ένα ρόλο να παίξει. Πλέον με ενοχλεί μόνο η ιδιοτέλεια, η αγένεια και η φιλαργυρία.
-Ποια η γνώμη σου για τα μουσικά ριάλιτι;
Δεν έχω παρακολουθήσει κάποιο αρκετά για να έχω σοβαρή γνώμη, δε με εκφράζει η φόρμα του ριάλιτι γενικά. Παρακολουθώ μόνο είτε επιστημονική φαντασία ή κωμωδίες. Και ακόμα και αν έχουν πλάκα γενικά τα μουσικά ριάλιτι δε μπορώ να γελάσω όταν η πλάκα γίνεται εις βάρος του οποιοδήποτε ατάλαντου που τεχνηέντως κάλεσαν και έδειξαν για την τηλεθέαση. Καταλαβαίνω ότι έτσι μπορεί να βγει μια φωνή που θα σε εκπλήξει και θα μείνεις άναυδος κ.λπ. αλλά αυτό θα μπορούσε να γίνει και με άλλους τρόπους.
-Τι μετράει για την καθιέρωση ενός καλλιτέχνη; Η προσωπική δουλειά ή το ταλέντο;
Θα δώσω την κλασική απάντηση που είναι τόσο κλισέ αλλά και τόσο αλήθεια. Τίποτα από τα δύο δεν αρκεί μόνο του. Χρειάζεσαι ταλέντο και δουλειά πάνω σε αυτό.
-Ποιο είναι το τραγούδι που περιγράφει την ζωή σου;
Οι Κοπέλες από την Υποψήφια Μάνα.
-Ο δίσκος που λατρεύεις να ακούς;
Ο Τεμπέλης Δράκος του Γιώργου Χατζιπιερή.
-Η ταινία που σε κάνει να τη παρακολουθείς κάθε φορά σαν πρώτη φορά;
Όλα τα Star Wars.
-Το βιβλίο που σε ταξιδεύει σε μαγικούς τόπους;
Ο Βίος και η Πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ.
-Πότε έκλαψες τελευταία φορά;
Τις προάλλες που έλεγα, δηλαδή παραμιλούσα μια ιστορία στην κόρη μου για να κοιμηθεί.
-Σε τι κατάσταση βρίσκεται η σημερινή δισκογραφία;
Στην εσχάτη! Αυτό συμβαίνει όταν στην ιντερνετική επανάσταση προσθέτεις την οικονομική κρίση, μια πανδημία, άλλη μια οικονομική κρίση και αφαιρείς κάθε ενδεχόμενο αντανακλαστικό. Αν δεν βρεθεί μια κάποια λύση η δισκογραφία θα πεθάνει. Αλλά μόνο αν πεθάνει ίσως να βρει τον τρόπο να ξαναγεννηθεί.
-Υπάρχουν άξιοι καλλιτέχνες σήμερα;
Φυσικά, πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Το ερώτημα είναι αν θα τους μάθουμε.
-Μπορούν να βρουν το δρόμο τους;
Όλοι οι άξιοι καλλιτέχνες βρίσκουν το δρόμο τους. Για άλλους είναι μια φωτεινή λεωφόρος και για άλλους, τους περισσότερους ένα στενάκι κάθετο στην Αθηνάς. Και αυτό δεν είναι κακό. Το να σταδιοδρομείς, να επιτυγχάνεις ή έστω να μπορείς να επιβιώνεις κάνοντας κάτι που αγαπάς είναι μεγάλο πράγμα, είναι παράδεισος. Συχνά πρέπει να περάσεις από την κόλαση πρώτα για να φτάσεις εκεί, και γι’ αυτό ακριβώς έχω μάθει να παραδέχομαι τους επιτυχημένους ανθρώπους.
-Πώς αντιλαμβάνεσαι τη κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας;
Σαθρή. Νομίζω όμως πως εδώ που έχουμε φτάσει μόνο καλύτερα μπορεί να πάνε τα πράγματα εφεξής.
-Επηρέασε τους καλλιτέχνες ο κορωνοιός;
Χ*ζουν οι αρκούδες στο δάσος; Ο κλάδος μας έχει πληγεί περισσότερο από κάθε άλλον. Η συζήτηση είναι τεράστια αλλά δεν έχει νόημα να μακρηγορήσω. Οι καλλιτέχνες τα ξέρουμε και ο κάθε νοήμων άνθρωπος εύκολα τα φαντάζεται.
-Η στάση της Κυβέρνησης ήταν ανάλογη;
Και μόνο από το γεγονός ότι σχεδόν παρακαλάμε κάθε δίμηνο για να λάβουμε τα επιδόματα των δύο προηγούμενων μηνών (και ένας Θεός ξέρει πώς τα βγάζαμε πέρα από τη λήξη του πρώτου λοκντάουν πέρυσι το Μάρτη έως το νέο λοκντάουν όπου και εμφανίστηκε το έκτακτο επίδομα -αλλά και πώς ζούμε το κάθε δίμηνο ξεχρεώνοντας τις υποχρεώσεις του προηγούμενου κ.ο.κ.) η στάση της Κυβέρνησης ήταν η αναμενόμενη. Αντιμετωπίζει έναν ολόκληρο κλάδο επαγγελμάτων ως επαίτες και τεμπέληδες. Αλλά εδώ που είμαστε πάλι καλά να λέμε που δε μας έχουν αφορίσει εντελώς, τουλάχιστον ως τώρα. Δεν θέλω να προκαταβάλω το μέλλον, απλά ελπίζω πως κάποια στιγμή θα αντιμετωπίσουν τους ανθρώπους της τέχνης σοβαρά.
-Πώς αντιλαμβάνεσαι τις αποκαλύψεις στο χώρο του θεάματος για τις παρενοχλήσεις εις βάρος των καλλιτεχνών;
Ένα φάντασμα, σκοτεινό, για το οποίο ακούγαμε φήμες και θρύλους, πήρε σάρκα και οστά και μας απέδειξε πως υπάρχει. Χαίρομαι με την εκκαθάριση και ελπίζω το #metoo να μην είναι μια μόδα που θα περάσει αλλά να ριζώσει βαθιά μέσω μας και να αποτελέσει εφαλτήριο για αλλαγή, σε πρόσωπα, σε συμπεριφορές, στη ζωή μας.
-Πιστεύεις στον Θεό;
Πιστεύω σε ένα Θεό, ναι.
-Το καταφύγιό σου;
Το μέσα μου. Αυτή η γαλήνη και ηρεμία που νιώθεις καμιά φορά όταν σταματάς να βιάζεσαι και να αγχώνεσαι.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Πάσα νόσος.
-Πώς λειτουργείς υπό το καθεστώς του έρωτα;
Σαν κουρδιστό παιχνίδι, με ορμή στην αρχή και κατάπτωση στη συνέχεια.
-Πότε ένιωσες την ευτυχία;
Όταν γεννήθηκε η κόρη μου.
-Τι άνθρωπος είναι η Μάρω Μαρκέλλου;
Δεν ξέρω. Θα σου πω τι άνθρωπος θέλει να είναι η Μάρω Μαρκέλλου. Έντιμη, γελαστή, να ζει τη ζωή και την κάθε στιγμή, με παρέες και με γέλια γιατί η ζωή έχει πλάκα.
-Το μεγάλο σου πλεονέκτημα;
Ο τρόπος που λειτουργεί το μυαλό μου.
-Το μεγάλο σου μειονέκτημα;
Ο τρόπος που λειτουργεί το μυαλό μου.
-Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;
Πάρα πολλά, τόσα πολλά που αν είχα την ευκαιρία τελικά δεν θα γύριζα για να τα αλλάξω.
-Πώς φαντάζεσαι τη τελευταία μέρα σου στη γη;
Ένα τελευταίο πάρτυ, από τα καλά!
-Τα όνειρά σου για το μέλλον;
Υγεία, χαρές, στιγμές. Και μια κάποια επιτυχία. Βασικά υγεία και όλα τα άλλα βρίσκονται.
-Ετοιμάζεις κάτι αυτή την περίοδο;
Ένα καινούργιο τραγουδάκι, από τα πιο αγαπημένα μου.
-Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν άνθρωπο για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;
Να πατάει στη γη αλλά να μη ξεχάσει ποτέ πως ήρθε από τα αστέρια.
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Μάρω Μαρκέλλου;
Τα επόμενα.
-Μάρω σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
