Είναι απόφοιτος του Θεάτρου Τέχνης και της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών. Έχει πραγματοποιήσει σπουδές στο πιάνο, τη μουσική και τη θεωρία της μουσικής. Αποτελεί μια ιδιαίτερη ερμηνεύτρια της νεότερης γενιάς. Ο Σκοπός Χαμένος, το τραγούδι που μελοποίησε ο Νίκος Ξυδάκης σε ποίηση Τέλλου Άγρα κυκλοφόρησε πρόσφατα λαμβάνοντας θετικά σχόλια. Σήμερα στο your e-articles η Βερόνικα Δαβάκη.
-Ποιες είναι οι μνήμες των παιδικών σου χρόνων;
Οι μνήμες των παιδικών μου χρόνων είναι αλμυρές και ηλιόλουστες, στην ιδιαίτερη πατρίδα μου την Κρήτη. Εκεί μεγάλωσα κι εκεί επιστρέφω.
-Τι αποτέλεσε ερέθισμα να στραφείς στη μουσική;
Δεν ξέρω. Δεν έχουμε μουσικούς, ούτε ηθοποιούς στην οικογένειά μου. Το είχα μεγάλη ανάγκη από μικρό παιδί. Η μουσική και το θέατρο με μαγνήτιζαν, ένιωθα πως εκεί ανήκω.
-Η σημασία της στη ζωή σου;
Μέσα στο κεφάλι μου σπάνια σταματούν να ηχούν μελωδίες. Δεν εννοώ απαραίτητα τα δικά μου τραγούδια ή τα τραγούδια που μελετάω την εκάστοτε περίοδο. Κυρίως άλλα. Πολύ συχνά μουρμουρίζω κάτι χωρίς καν να ξέρω τι είναι ακριβώς. Κάτι που άκουσα κάπου ή κάποτε.
-Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς σου;
Αλίμονο…
-Οι σπουδές σου;
Είμαι απόφοιτος του Θεάτρου Τέχνης, έχω σπουδάσει κλασικό τραγούδι, πιάνο και θεωρία μουσικής και πρόσφατα πήρα το πτυχίο μου από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών.
-Πότε τραγούδησες για πρώτη φορά στη ζωή σου;
Δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να μην τραγουδάει.
-Τα συναισθήματα που γεννήθηκαν μέσα σου όταν βρέθηκες πρώτη φορά μπροστά σε κοινό;
Η πρώτη φορά που συμμετείχα σε οργανωμένη παράσταση (εκτός σχολείου) ήταν όταν ήμουν φοιτήτρια στην Νομική, στον Πολιτιστικό Όμιλο του ΕΚΠΑ.
Ευτυχία και όνειρο και ανεξήγητη οικειότητα.. Εκεί επιστρέφω για να πάρω θάρρος κάθε φορά που λυγίζω.
-Τα ακούσματα που σε καθόρισαν;
Τα ρεμπέτικα και τα νησιώτικα. Και μια σειρά κλασικών συνθετών συμφωνικής μουσικής που είχε η μαμά μου σε ένα συρτάρι της.
-Πώς αντιλαμβάνεσαι την ελληνική κοινωνία;
Σε αναβρασμό…
-Διακρίνεις παθογένειες;
Βέβαια. Είμαστε γεμάτοι παθογένειες και γεμάτοι ελπίδα.
-Πώς κρίνεις τα μουσικά ριάλιτι;
Τα μουσικά ριάλιτι κλείνουν πια τριάντα χρόνια, δεν είναι κάτι καινούργιο. Είναι θεμιτό να θέλει κάποιος να διαγωνιστεί για να ξεχωρίσει. Προσωπικά, δε μου ταιριάζει αυτή η λογική. Αντιλαμβάνομαι τα πράγματα αλλιώς. Πιστεύω πως υπάρχει χώρος για όλους.
-Πιστεύεις στο ταλέντο ή στη προσωπική εργασία του καλλιτέχνη για την εξέλιξή του;
Παρατηρώ γύρω μου άπειρους συνδυασμούς. Ο καθένας έχει την δική του διαδρομή. Τόσο το ταλέντο όσο και η εργασία είναι αναγκαίες αλλά όχι επαρκείς συνθήκες. Σίγουρα όμως απαιτείται αφοσίωση, πίστη, επιμονή και αγάπη.
-Ποιο είναι το τραγούδι που μιλάει για την Βερόνικα;
Στα τραγούδια μου θα συναντηθούμε αλλά όχι για να μιλήσουμε για μένα… Κομμάτια του εαυτού μου όμως είναι σπαρμένα παντού.
-Πότε έκλαψες τελευταία φορά;
Α! Πριν από λίγο!
-Πώς βιώνεις καθημερινά τη μητρότητα;
Με απορία και έκπληξη. Σαν να είμαι εγώ το μωρό.
-Νιώθεις πληρότητα;
Πληρότητα; Τι είναι πληρότητα;
-Σε τι κατάσταση βρίσκεται η σημερινή δισκογραφία;
Νομίζω η λέξη αποσύνθεση θα ταίριαζε γάντι.
-Υπάρχουν άξιοι καλλιτέχνες σήμερα;
Βεβαίως.
-Μπορούν να βρουν το δρόμο τους;
Ξέρω ότι σίγουρα υπάρχει δρόμος. Αλλά είναι άλλος από τον μέχρι στιγμής καθιερωμένο και χρήζει εξερεύνησης…
-Μίλησέ μου για τη συνεργασία με τον Νίκο Ξυδάκη στον Σκοπό Χαμένο.
Ο Νίκος Ξυδάκης με πήρε από το χέρι και με ξενάγησε από κοντά πια και ως συνεργάτη (γιατί ως ακροατής ήμουν ήδη θαμώνας) στις μουσικές του γειτονιές. Και έπειτα κάθισε μαζί μου και προσθέσαμε από κοινού μερικά ακόμα στοιχεία στο τοπίο. Ο Σκοπός Χαμένος κυκλοφόρησε τελικά σε μια στιγμή που η κοινωνία κάνει τον απολογισμό της, αναθεωρεί και αναζητά. Με τεράστια χαρά διαπιστώσαμε πως ταυτίστηκε πολύς κόσμος με αυτό το τραγούδι.
-Πώς αντιλαμβάνεσαι τις αποκαλύψεις στο χώρο του θεάματος για τις παρενοχλήσεις εις βάρος των καλλιτεχνών;
Αισθάνομαι βαθιά δικαίωση και περηφάνια που οι άνθρωποι μίλησαν και θα απονεμηθεί δικαιοσύνη. Επίσης, πιστεύω ακράδαντα πως στον καλλιτεχνικό χώρο ήταν μόνο η αρχή. Ξαναλέω, η Τέχνη είναι επανάσταση. Τώρα η κοινωνία εκπαιδεύεται να μπορεί να αντιμετωπίσει τα αντίστοιχα περιστατικά και των λοιπών εργασιακών χώρων.
-Πιστεύεις στον Θεό;
Με τον τρόπο μου.
-Το καταφύγιό σου;
Η θάλασσα.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Ο μη αναστρέψιμος αποχωρισμός. Θάνατος. Ο δικός μου και των άλλων.
-Πώς λειτουργείς υπό το καθεστώς του έρωτα;
Πετάω.
-Πότε ένιωσες την ευτυχία;
Έχω στιγμές ευτυχίας καθημερινά με μικρές αφορμές.
-Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;
Όχι.
-Τα όνειρά σου για το μέλλον;
Σκέφτομαι να αρχίσω να τους δίνω αριθμό πρωτοκόλλου τόσα που μαζεύτηκαν!
-Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν άνθρωπο για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;
Η δασκάλα μου στο θέατρο, η Σοφία Κακαρελίδου, λέει όρμα!
-Βερόνικα σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
