Πρόκειται για έναν από τους πιο αξιόλογους συνθέτες της νεότερης γενιάς. Συστήθηκε ευρέως το 2012 με τον πρώτο του δίσκο, το Σε Τόπους Που Δε Ξέρω σε παραγωγή του Νίκου Ζούδιαρη και με συμμετοχές σπουδαίων στιχουργών, ερμηνευτών και μουσικών. Η δεύτερη δισκογραφική του απόπειρα, οι Αποστάσεις, με βασική ερμηνεύτρια την Μαρία Κρασοπούλου τον δικαίωσε για μια ακόμη φορά ενώ το 2019 ένωσε τις δυνάμεις του με τη στιχουργό Αθηνά Σπανού και την ερμηνεύτρια Πολυξένη Καράκογλου στον δίσκο Πολύχρωμες Ζακέτες. Άνθρωπος με θέση και άποψη τόσο για τα μουσικά όσο και για τα κοινωνικά γεγονότα. Αεικίνητος και παρών σε όλα. Σήμερα, φιλοξενώ στο your e-articles τον Γρηγόρη Πολύζο.
-Ποιες είναι οι αναμνήσεις της παιδικής σου ηλικίας;
Γιατρέ μου να ξαπλώσω; Πολύ ευχάριστες γενικά. Ήρεμες, χωρίς γεγονότα μαύρα.
-Yπάρχουν συγκεκριμένα γεγονότα που σε στιγμάτισαν;
Φυσικά! Aλλά είναι μικρά, καθημερινά γεγονότα που αντικειμενικά δεν έχουν κάποια σπουδαιότητα παρά μόνο για τον μικρόκοσμό μου.
-Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική;
Στην Β’ δημοτικού έπειτα από παρότρυνση του πατέρα μου.
-Η στιγμή που κατάλαβες ότι θα είναι το αντικείμενο ενασχόλησής σου;
Στο λύκειο. Σημειωτέον ήμουν άριστος μαθητής, αλλά ήξερα ότι μόνο με αυτό θα ήμουν ευτυχισμένος.
-Η σημασία της στη ζωή σου;
Είναι η ζωή μου…
-Την ακούς με άλλο αυτί ως συνθέτης και με άλλο αυτί ως ακροατής;
Δυστυχώς δεν μπορώ. Πολύ θα το ήθελα…
-Οι μουσικές σπουδές σου;
Πτυχίο πιάνου και ηλεκτρικού οργάνου. Πτυχίο αρμονίας, αντίστιξης και φούγκας. Δίπλωμα σύνθεσης με τον Ι. Αυγερινό και μεταπτυχιακό στην σύνθεση στο Ιόνιο πανεπιστήμιο με καθηγητή τον Ι. Παπαδάτο.
-Τα ακούσματα που σε διαμόρφωσαν ως συνθέτη;
Τα πάντα. Ό,τι ακούω και ό,τι άκουγαν οι γονείς μου φιλτράρεται και με τον καιρό αφομοιώνεται. Για έναν συνθέτη ακόμα και ο παραμικρός ήχος ή θόρυβος είναι πηγή έμπνευσης.
-Οι καλλιτέχνες που αποτελούν επιρροή;
Πραγματικά είναι πάρα πολλοί και από όλο το μουσικό φάσμα. Από τον Ligeti μέχρι τον Σαββόπουλο. Από τους Zeppelin μέχρι τον Καρβέλα. Από τον Τσιτσάνη μέχρι τους Jazzίστες.
-Το 2012 κυκλοφόρησε η πρώτη σου δισκογραφική κατάθεση, το Σε Τόπους Που Δε Ξέρω. Μετά από οκτώ χρόνια κυκλοφορίας, τι είδους συναισθήματα κυλούν μέσα σου;
Τραγούδια από τον δίσκο αυτό παίζονται ακόμα και σήμερα. Η δουλειά αυτή μου δίνει ακόμα χαρά μετά από 8 χρόνια. Με αυτόν με έμαθε ο κόσμος. Νιώθω ευγνώμων και τυχερός που έθεσα τον πήχη ψηλά αλλά και μια ευθύνη απέναντι σε αυτό.
-Εκείνη τη στιγμή που γεννιόταν ο δίσκος πως ένιωθες;
Σαν σε όνειρο. Ο πρώτος δίσκος έχει μια αθωότητα, μια αφέλεια και έναν ενθουσιασμό που καμιά μετέπειτα δουλειά δεν έχει.
-Μίλησέ μου για τη γνωριμία και τη συνεργασία με το Νίκο Ζούδιαρη.
Με τον Νίκο γνωριστήκαμε το 2009 στο MySpace, μια πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης με έμφαση στην μουσική. Εντελώς ανθρώπινα, απλώς του έστειλα κάποια τραγούδια που είχα κάνει τότε για να μου πει την γνώμη του. Μου απάντησε με πολύ εγκάρδια λόγια. Το ένα έφερε το άλλο και φτάσαμε στην συνεργασία μας, δηλαδή στο να αναλάβει την παραγωγή του Σε Τόπους Που Δεν Ξέρω το 2012.
-Πιστεύεις στο ταλέντο;
Στο ταλέντο πολύ. Στους ταλαντούχους λιγότερο.
-Μετράει περισσότερο το ταλέντο ή η προσωπική εργασία του καλλιτέχνη;
50-50!
-Έχεις σπουδάσει στο τμήμα Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Πατρών. Τι αποκόμισες από τις σπουδές αυτές;
Καλώς ή κακώς όταν ένα αντικείμενο το αφήνεις και το ξεχνάς, σε αφήνει και αυτό, που λένε. Παρόλα αυτά, υπάρχουν πράγματα από την παιδική ψυχολογία που ακόμα και σήμερα θυμάμαι, τόσο με αφορμή τα παιδιά μου όσο και με τους μαθητές μου.
-Θεωρείς ότι τα παιδιά αποτελούν ένα δύσκολο κοινό μουσικά;
Πολύ! Πολύ δυσκολότερο από τους ενήλικες.
-Ποια είναι τα στοιχεία που οφείλει να έχει ένας καλλιτέχνης για να τα προσεγγίσει;
Αθωότητα, φαντασία και απλότητα.
-Ποιο είναι το τραγούδι που περιγράφει τη ζωή σου;
Δεν το έχω σκεφτεί… Στην επόμενη συνέντευξη θα σου απαντήσω.
-Ο δίσκος που σε συγκλόνισε όταν τον άκουσες πρώτη φορά;
The Wall των Pink Floyd.
-Η αγαπημένη σου ταινία;
Μάτια Ερμητικά Κλειστά και Pulp Fiction.
-Το βιβλίο που σε στιγμάτισε;
Η Πτώση του Αλμπέρ Καμύ και γενικά το γράψιμο του Σάμιουελ Μπέκετ.
-Πότε έκλαψες τελευταία φορά;
Προχθές, μόλις είδα πόσες ερωτήσεις μου έχεις στείλει… Ακόμα κλαίω!
-Η άποψή σου για τη σημερινή δισκογραφία;
Την ποιά;; Χαχαχα.
-Υπάρουν άξιοι καλλιτέχνες σήμερα; Γιατί δεν προβάλλονται;
Φυσικά, πολλοί. Άλλοι προβάλλονται και άλλοι όχι, όπως γινόταν πάντα. Πάντα πουλάει το trash, αλλά πάντα θα βρίσκει και το πραγματικά καλό τρόπο να προβληθεί.
-Τα ριάλιτι δίνουν πραγματικά ευκαιρίες σε καλλιτέχνες να αναδείξουν τη δουλειά τους;
Αλήθεια δεν ξέρω. Ευκαιρία να δείξουν το ταλέντο τους μάλλον ναι.. Αλλά σπανίως αρκεί αυτό για μια επιτυχημένη καριέρα.
-Η κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας;
Συντηρητική κοινωνικά, πολύ άσχημα οικονομικά.
-Επηρέασε τους καλλιτέχνες ο κορωνοϊός;
Τους εξαθλίωσε οικονομικά, τους δυνάμωσε καλλιτεχνικά.
-Πιστεύεις στον Θεό;
Όχι. Παλιότερα μάλιστα, ίσως από αντίδραση – πολύ κακώς – χλεύαζα όσους πίστευαν. Πλέον τους σέβομαι απόλυτα όσο με σέβονται και αυτοί.
-Ποιο είναι το προσωπικό σου καταφύγιο;
Η μουσική, οι φίλοι, τα βιβλία και η οικογένειά μου.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Ο επίπονος θάνατος. Πεζό, το ξέρω αλλά έτσι είναι.
-Πώς λειτουργείς όταν ερωτεύεσαι;
Δεν λειτουργώ.
-Πότε βίωσες την ευτυχία;
Ευτυχώς αρκετές φορές. Τα τελευταία χρόνια ψάχνω αφορμές να την βιώνω καθημερινά και νομίζω σε μεγάλο βαθμό το καταφέρνω. Όταν παίζω ναυμαχία με το γιό μου. Όταν κάνω αγκαλιές με την κόρη μου. Όταν πάω μια βόλτα με την γυναίκα μου. Όταν ξενυχτάω με τους φίλους μου. Όταν γράφω μια ωραία μελωδία…
-Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;
Γεγονότα όχι, συμπεριφορές δικές μου ναι. Έχω υπάρξει αρκετά εγωιστής…
-Πώς φαντάζεσαι την τελευταία μέρα σου στη γη;
Να μετανιώνω για κάτι που έκανα ή που δεν έκανα την προτελευταία. Είμαι πολύ ενοχικός.
-Τα όνειρά σου για το μέλλον;
Να είμαστε καλά, σωματικά και ψυχολογικά. Ακούγεται τόσο κλισέ αλλά με όλα αυτά που γίνονται είναι τελικά το πιο σημαντικό. Όλα τα υπόλοιπα έρχονται.
-Ετοιμάζεις κάτι αυτή την περίοδο;
Έχω πολλά πράγματα, πάρα πολλά στο μυαλό μου. Τι από όλα αυτά θα καταλήξει να γίνει πράξη δεν ξέρω ακόμα.
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες τα παρακάτω ονόματα:
Νίκος Ζούδιαρης: Ευγνωμοσύνη, τύχη.
Πόλυς Κυριάκου: Τι τραγούδια!
Λάκης Χαλκιάς: Ιστορία του ελληνικού τραγουδιού!
Μαρία Κρασοπούλου: Φίλη και φωνάρα!
Κωνσταντίνος Σύρμος: Καμαρώνω για όσα κάνει.
Αυγή Βυθούλκα: Τι ταλέντο!
Πολυξένη Καράκογλου: Φίλη και φωνάρα!
Κώστας Μακεδόνας: Μακάρι να ήταν τόσο απλοί και ακομπλεξάριστοι όλοι οι διάσημοι!
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Γρηγόρης Πολύζος;
Ωχ…
-Γρηγόρη σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
