Σήμερα, στο your e-articles ο τραγουδοποιός Σταμάτης Χατζηευσταθίου.
-Γεννήθηκες στη Ξάνθη. Οι μνήμες από τα παιδικά σου χρόνια;
Η Ξάνθη για μένα πάντα ήταν έγχρωμη. Στενά δρομάκια που κάθε μέρα περπατούσα. Όσο μεγάλωνα και ψήλωνα τα έβλεπα διαφορετικά. Σήμερα όποτε τα συναντώ μου μοιάζουν λεωφόροι. Φίλοι που γελούσαμε έτσι χωρίς λόγο σήμερα κατάλαβα γιατί είναι η οικογένεια μου… Γιατί οι ανεξίτηλες σχέσεις δεν χρειάζονται κανέναν λόγο και καμιά αιτία. Μηχανές, μπάσκετ και συγκροτήματα παίζοντας δικά μας αξιοθρήνητα τραγούδια. Ωραία ήταν. Είχε πλάκα.
-Η σημασία της μουσικής στη ζωή σου;
Νιώθω περαστικός. Προσπαθώ να διατηρήσω την αμηχανία του αγοριού που μπήκε ακάλεστο σε πάρτι. Δεν θέλω να παραδεχτώ ότι χωρίς αυτή δεν ζω. Θέλω να έχω την αυταπάτη ότι μπορώ να ασχοληθώ με κάθε τι όποτε θέλω.
-Την ακούς με άλλο αυτί ως συνθέτης και με άλλο αυτί ως ακροατής;
Παλιότερα είχα πέσει στην παγίδα να ακούω σαν κριτής. Μου αρέσει, δεν μου αρέσει. Ευτυχώς αυτό κράτησε λίγο. Τώρα ακούω με πολλή κατανόηση και αφήνω να με πάρει ό,τι είναι άξιο να με σηκώσει.
-Ποιο ήταν το ερέθισμα που σε έκανε να στραφείς στη μουσική;
Μια προσβολή. Κάποιος που έγραφε τραγούδια στην Ξάνθη μου μίλησε υποτιμητικά. Έγραψα δυο τραγούδια. ο φίλος μου ο Νίκος πήγε την κασέτα στην Δήμητρα Γαλάνη. Αυτή με έψαξε στον κατάλογο και τελικά με βρήκε. Τότε ήταν στο Χάραμα στην Καισαριανή. Μου είπε να βρεθούμε. Ξεκίνησα με το Κτελ και ήρθα. Μετά με γνώρισε στον Γιώργο Μακράκη και κάπως έτσι άρχισε και η δισκογραφία. Φυσικά δεν ήταν αυτός ο λόγος αλλά όντως έτσι έγινε.
-Τα ακούσματα που σε καθόρισαν;
Οι κασέτες στο αυτοκίνητο ξεχείλιζαν Μοσχολιού και Διονυσίου.
Εγώ άκουγα Pink Floyd, Beatles, Deep Purple και μετά Simple Minds, Cure και Elvis Costello. Έπεφταν δίσκοι διάφοροι. Αstor Piazolla και REM. Όλα αυτά υποθέτω..
-Οι καλλιτέχνες που σε ενέπνευσαν;
Δεν μου αρκούσαν τα τραγούδια. Ήθελα να μάθω τι φως υπάρχει από πίσω από αυτά. Πάρα πολλοί. Και συνεχίζουν να με εμπνέουν. Μάλλον να με διδάσκουν πολλές φορές χωρίς να το ξέρουν…
-Η διαδικασία που γράφεις τα τραγούδια σου;
Δεν υπάρχει. Άλλες φορές κάθομαι και γράφω λόγια και μετά κάθομαι στο πιάνο και τα σκαλίζω. Και άλλες φορές παίρνω την κιθάρα και παλεύω να ξεγεννήσω σαν πρωτάρης μαιευτήρας.
-Ως τραγουδοποιός γράφεις μουσική, στίχο και ερμηνεύεις ο ίδιος τις δημιουργίες σου. Ξεχωρίζεις κάποια ιδιότητα μέσα σου;
Ενώ σε όλες οφείλεις πειθαρχία και συνέπεια, στην ερμηνευτική είμαι πιο κωλόπαιδο.
-Γράφεις όταν βιώνεις ένα έντονο συναίσθημα ή όταν έχει ηρεμήσει η ψυχή σου;
Από την άλλη να ρωτήσω εγώ; Είναι δυνατόν μια ήρεμη ψυχή να γράψει;
-Ποια η συμβολή του Άκου Δασκαλόπουλου στη μουσική πορεία σου;
Μεγάλη και του χρωστάω τα πρώτα τραγούδια μου. Έχω μνήμες. Θα τον ευχαριστώ εσαεί.
-Τι θυμάσαι από εκείνον;
Του άρεσε να χορεύει. Πήγαινα σχεδόν κάθε μέρα στο σπίτι του. Έμενε πάνω από την Κηφισίας κοντά στο γηροκομείο. Σε ένα πολύ ωραίο διαμέρισμα με φοβερό ηχητικό σύστημα. Παίρναμε φαγητό και με κορόιδευε γιατί έτρωγα λαίμαργα ό,τι βρώμικο έβρισκα. Βρισκόμασταν έξω με τον Μίνωα Μάτσα που τον αγαπούσε πολύ και την Αθηνά Μόραλη και πηγαίναμε στα 13 Φεγγάρια. Ο Παντελής εκεί και η Αναστασία, όλα τα παιδιά. Ήταν ένας υπέροχος δοτικός άνθρωπος με πολύ χιούμορ και αγαπούσε την κάθε λέξη που έγραφε.
-Το 2007 κυκλοφόρησε ο πρώτος δίσκος σου, το Από Κουρέλια Νυφικό. Μετά από 14 χρόνια ποια είναι τα συναισθήματά σου για αυτή τη κατάθεση;
Ήταν ένας δίσκος που με βοήθησαν σημαντικοί ερμηνευτές όπως ο Μακεδόνας, ο Θαλασσινός, η Καπαρού και ο Χριστοδούλου.
Ήταν άγουρος δίσκος αλλά κάποια τραγούδια νομίζω τα συμπάθησε το ραδιόφωνο. Τους ευχαριστώ όλους όπως και τον Δημήτρη Μπαρμπαγάλα που έκανε την ενορχήστρωση.
-Νιώθεις τα ίδια για τον δεύτερο δίσκο σου, το Σαν Των Ανθρώπων Τις Φωνές;
Ήταν λίγο πιο στρογγυλός αυτός ο δίσκος. Είχε αρχή μέση και τέλος. Ήταν ημερολόγιο και πολύ συνειδητά ακατέργαστος.
-Έχεις ντύσει μουσικά τη ταινία Red City. Τι είδους ανάγκες έχει να καλύψει ένας συνθέτης γράφοντας μουσική για τον κινηματογράφο;
Έχει μεγάλο αίσθημα ευθύνης στο να πλησιάσει το όραμα του σκηνοθέτη. Να το καταλάβει και να το εμπλουτίσει. Ο Μάνος Τσιζεκ είναι περίπτωση. Τον εκτιμώ πάρα πολύ.
-Ποιο είναι το πιο αντιπροσωπευτικό σου τραγούδι;
Νομίζω το Όσο Υπάρχει Ουρανός.
-Η πιο ιδανική σου συνεργασία;
Αλήθεια όλες. Δεν έχω υπάρξει ποτέ με κανέναν που να μη θέλω. Δεν έχω πιεστεί ποτέ. Αντίθετα, σπουδαίοι καλλιτέχνες με έβαλαν στο σπίτι τους.
-Τι κατάσταση επικρατεί στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι. Υπάρχουν άξιοι καλλιτέχνες;
Εννοείται. Υπέροχα πράγματα σκάνε συνέχεια. Πρέπει να τα ψάξεις βέβαια. Αλλά την κάνουν τη ζημιά..
-Η κατάσταση στη δισκογραφία;
Ίδια με την κατάσταση στην υπόλοιπη Ελλάδα.
-Επηρέασε τους καλλιτέχνες ο κορωνοϊός;
Οικονομικά δεν το συζητάω. Σκοτάδι. Καλλιτεχνικά δεν ξέρω. Όταν μένεις στο σπίτι υπάρχει και ένα ενδεχόμενο να γράψεις. Άσε να καθίσει η σκόνη, να μετρηθούμε και να μετρήσουμε.
-Πώς βλέπεις το μέλλον στα μουσικά τεκταινόμενα;
Δεν έχω ιδέα.. δεν ξέρω πόσο μελλοντικά μπορεί να δει κάποιος μετά από αυτή την Κουστουρίτσα σκηνή που ζούμε τόσο καιρό.
-Ποιο είναι το προσωπικό σου καταφύγιο;
Τώρα είναι ένα καφέ – φούρνος στη γειτονιά μου στο Χαλάνδρι…
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Να μη ξημερώσει.
-Τι είναι ο έρωτας;
Πρέζα.
-Ο δίσκος που ακούς στις πιο προσωπικές σου στιγμές;
Δεν το κάνω πια δυστυχώς. Ακούω αποσπασματικά τραγούδια κυρίως στο youtube και στο facebook.
-Η ταινία που σου άλλαξε τη ζωή;
Άπειρες.
-Το βιβλίο που σε συντροφεύει;
Τώρα λόγω της δουλειάς που ετοιμάζω διαβάζω συνέχεια φιλέλληνες ποιητές.
-Πότε έκλαψες τελευταία φορά;
Όταν είδα να σηκώνει το χέρι έξω από το δικαστήριο η μητέρα του Παύλου Φύσσα.
-Τι άνθρωπος είναι ο Σταμάτης Χατζηευσταθίου;
Τίποτα το ιδιαίτερο.
-Πότε βίωσες την ευτυχία;
Πάρα πολλές φορές στην διάρκεια του φαγητού.
-Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;
Νομίζω όχι… Ίσως κάποιες φορές που πλήγωσα αυθόρμητα ανθρώπους ή που τους έφερα σε δύσκολη θέση.
-Πώς φαντάζεσαι τη τελευταία μέρα σου στη γη;
Να είναι βράδυ, να είναι βρεγμένα τα πεζοδρόμια γύρω στις 9-10 και να γυαλίζουν οι δρόμοι…
-Τα όνειρά σου για το μέλλον;
Υγεία, δουλειές, παρέες και να γαληνεύω.
-Ετοιμάζεις κάτι αυτή την περίοδο;
Ετοιμάζω το δεύτερο cd με μελοποιημένη ποίηση φιλελλήνων ποιητών. Το πρώτο έγινε πριν 3-4 χρόνια και παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής. Παράλληλα, θα κυκλοφορήσω το επόμενο προσωπικό μου cd και ταυτόχρονα γράφω τραγούδια που θα μπουν σε δουλειές συναδέλφων.
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Σταμάτης Χατζηευσταθίου;
Δεν ξέρω πώς φαίνομαι στους άλλους για να σου πω… Νομίζω ένας κανονικός άνθρωπος με τις μεγάλες και τις μικρές στιγμές του που στο τέλος τον συγχωρώ σχεδόν πάντα.
-Σταμάτη σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
