Πρόκειται για έναν από τους πιο ιδιαίτερους τραγουδοποιούς της Ελλάδας. Εδώ και είκοσι χρόνια δραστηριοποιείται χαρίζοντας μαγικά τραγούδια. Ψυχή και κινητήριος δύναμη του μουσικού σχήματος Μακρινά Ξαδέλφια. Σήμερα, φιλοξενώ στο your e-articles τον Θοδωρή Κοτονιά.
-Πώς βίωσες τα παιδικά σου χρόνια;
Σαν αυγό. Εύθραυστα. Όμορφα αλλά και δύσκολα όπως όλοι μας νομίζω. Μεγάλες ευαισθησίες από νωρίς και αγωνιώδεις απορίες. Μεταφυσικού κυρίως τύπου.
-Ποια είναι η πρώτη φορά που ήρθες σε επαφή με τη μουσική;
Σπίτι υπήρχε καθημερινά μουσική. Ένα General electric κασετόφωνο του θείου Νίκου από την Αμερική μάσαγε κασέτες. Κολλούσα με τις ώρες να το κοιτάζω πως διάολο βγάζει μουσική…
-Η επίδρασή της στη ζωή σου;
Δύναμη. Αίσθημα. Έρωτας. Παρηγοριά. Ταξίδι μεγάλο. Για όλους. Η ζωή είναι σίγουρα ένα ποίημα αλλά η μουσική την κάνει τραγούδι…
-Πότε κατάλαβες ότι θα ασχοληθείς αποκλειστικά με τη μουσική;
Μιας και με πήγες πίσω πριν σε αναδρομή, θυμάμαι εκείνο το φανταχτερό κόκκινο κουμπί, το Record. Μαγικό να γράφεις και να ακούς ξανά. Εκεί την πάτησα μάλλον… Είχε προηγηθεί άπειρες φορές το να χάνομαι στο άκουσμα ενός τραγουδιού. Έχανα τον κόσμο όταν μου άρεσε κάτι. Μετά ήθελα να το ακούσω πολλές φορές. Πάρα πολλές. Εμμονή δηλαδή.
-Οι μουσικές σπουδές σου;
Λίγα μαθήματα με τον αγαπημένο Χρήστο Τσιαμούλη. Άγιος άνθρωπος με τεράστια υπομονή. Αλλά μου έβγαινε ο βοσκός από μέσα μου και έκλεινα τα μάτια και προσπαθούσα να παίξω με το αυτί. Τα γράμματα και τις νότες τις έβλεπα πάντα πρόβατα που μου έφυγαν.
-Τα ακούσματα που σε διαμόρφωσαν;
Στα 11 μας έφερε η Τζίνη, η κόρη του θείου Νίκου ένα δίσκο με Led Zeppelin, ένα με Bonney M και ένα με Κraftwerk. Ταυτόχρονα, όταν φτάναμε στην Πλέσσα, στο χωριό στη Φωκίδα κοκάλωνε ο πατέρας Θανάσης το Morris στο κάμπο έβαζε κασέτα Μπάρμπα Τάκη Καρναβά και μαζί με το επόμενο συγχωριανό αμάξι που ερχόταν από πίσω και σταματούσε ρίχνανε ένα χορό απίστευτο. Όλα μαζί αυτά πήραν καιρό να κάνουν παρέα μέσα μου…
-Οι καλλιτέχνες που αποτελούν επιρροή στο έργο σου;
Νίκος Παπάζογλου, Μανώλης Ρασούλης, Ian Curtis και πολλοί άλλοι αγαπημένοι από την παράδοσή μας.
-Ως τραγουδοποιός γράφεις μουσική, στίχο και ερμηνεύεις τα τραγούδια σου. Πώς επεξεργάζεσαι τα κομμάτια; Έρχεται πρώτα η μουσική ή ο στίχος;
Όταν μου συμβαίνει γίνεται σχεδόν μαζί και τα δύο. Λίγο πριν μια μικρή μουσική φράση. Μια γλυκιά εμμονή…
-Πότε γράφεται ένα μεγάλο τραγούδι;
Χωρίς σκέψη. Στα γρήγορα. Και ίσως ύστερα από μια βαθιά και γλυκόπικρη σιωπή την ώρα κάποιου σημαντικού γεγονότος…
-Ποιο είναι το πιο αντιπροσωπευτικό σου τραγούδι;
Η Άνοιξη.
-Η πιο αντιπροσωπευτική σου συνεργασία;
Είχα τη τιμή να γνωρίσω αρκετούς ανθρώπους που θαυμάζω, που τους αγάπησα περισσότερο. Σαν πιο αντιπροσωπευτική συνεργασία συνταύτισης αισθητικής και ερμηνείας λόγω της ιδιαιτερότητας των παραστάσεων είναι με την αγαπημένη φίλη Χριστίνα Μαρία Λαζάρου.
-Πώς προέκυψαν τα Μακρινά Ξαδέλφια; Τι ανάγκες κάλυψαν για έκφραση;
Όλη την πρωταρχική ορμή για έκφραση είχα την τύχη να την εκφράσω με καλούς φίλους εξαιρετικούς μουσικούς. Η παρέα αυτή είναι ακόμα αγαπημένη.
-Πώς αντιλαμβάνεσαι τη σημερινή μουσική πραγματικότητα;
Ως καθρέφτη της ζωής μας. Αρκετά πεζή. Μα πάντα υπάρχουν ποιητικές εξαιρέσεις από πολλούς σημαντικούς καλλιτέχνες.
-Την κατάσταση στη δισκογραφία;
Μια βιομηχανία από τη μια. Ένας κύκλος καθιερωμένων καλλιτεχνών και έξω από αυτόν κάποιοι που παλεύουνε με μόνο όπλο τη μουσική τους.
-Έχεις κοινωνικές ανησυχίες;
Για τον άνθρωπο ως μονάδα του συνόλου ναι.
-Πώς κρίνεις την κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας;
ΠΑ.ΣΟ.Κ. δε θα ξανάρθει ποτέ. Χαχα!
-Πόσο έχει επηρεάσει την ζωή ενός μουσικού;
Δυστυχώς καταλυτικά… Δεν υπάρχει προς το παρόν. Ελπίζω να περάσει το κακό ή να βρεθούν λύσεις, γιατί ο κόσμος έχει ανάγκη την ιαματική επιρροή της μουσικής.
-Σε τι κατάσταση βρίσκονται οι καλλιτέχνες την περίοδο του κορωνοϊού;
Προσπαθούν να κάνουν υπομονή και κάνουν οποιαδήποτε δουλειά να επιβιώσουν. Η κατάσταση είναι δραματική. Είναι φανερό. Όλοι οι καλλιτέχνες έχουν πληγεί.
-Πώς κρίνεις τη στάση της κυβέρνησης στους ανθρώπους της μουσικής αυτή τη δύσκολη περίοδο;
Δεν περίμενα προσωπικά κάποια φροντίδα από τους συγκεκριμένους ανθρώπους. Η αισθητική τους και οι απόψεις τους για την τέχνη δυστυχώς ειναι στείρες και συντηρητικές.
-Ο δίσκος που ακούς τις πιο προσωπικές σου στιγμές;
Απο Wishbone Ash ο δίσκος Argus.
-Η αγαπημένη σου ταινία;
Το Castaway on the Moon.
-Το αγαπημένο σου βιβλίο;
Η Μεγάλη Ανταρσία του S.A.W.
-Πιστεύεις στον Θεό;
Δεν είμαι θρήσκος, αλλά πιστεύω ναι.
-Πώς λειτουργείς όταν ερωτεύεσαι;
Χωρίς τηλεχειριστήριο.
-Τι είναι η ευτυχία;
Να μην έχεις τίποτα.
-Τι άνθρωπος είναι ο Θοδωρής Κοτονιάς;
Δεν έχω και την καλύτερη γνώμη.
-Ποιο είναι το προσωπικό σου καταφύγιο;
Η σιωπή.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Πως δεν θα αλλάξω.
-Το μεγάλο σου πλεονέκτημα;
Αυθόρμητος.
-Το μεγάλο σου μειονέκτημα;
Ατσούμπαλος.
-Το λάθος που δε θα συγχωρήσεις ποτέ στον εαυτό σου;
Παράγωγα του θυμού.
-Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;
Όλα…
-Ετοιμάζεις κάτι αυτή την περίοδο;
Live Stage Web Project με ζωντανούς μουσικούς.
-Ποια είναι τα όνειρά σου για το μέλλον;
Καλοκαίρι στη Σχοινούσα και καφέ στη Χαρά.
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Θοδωρής Κοτονιάς;
Το τετράδιο το μπλε του δημοτικού.
-Θοδωρή σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
