Για να χωρέσουμε στον μικρό αυτό κόσμο με τον άλλο άνθρωπο και να πορευθούμε ειρηνικά, αν και χωριστά.
Γιατί αναγνωρίζουμε το δικαίωμα στον άλλο άνθρωπο να κάνει λάθη, αφού ούτε εμείς είμαστε τέλειοι και αν κοιτάξουμε την πορεία μας στη ζωή μέχρι τώρα, θα διαπιστώσουμε πως έχουμε κάνει και εμείς πολλά. Κι εμείς κάποια στιγμή θα ζητήσουμε συγγνώμη από ένα άλλο πρόσωπο, αλλά πρέπει κι εμείς να τη δίνουμε.
Γιατί δεν αφήνουμε το μίσος να καταπνίξει το συναίσθημα της αγάπης και να μας ρίξει στο ίδιο επίπεδο με το πρόσωπο που μας έβλαψε.
Επειδή αναγνωρίζουμε την αξιοπρέπεια και τη θεία φύση του ανθρώπου που μας ζημίωσε ανεξαρτήτως των πράξεών του. Ο εχθρός παραμένει άνθρωπος ό,τι και αν έκανε εις βάρος μας.
Για να μπορέσουμε να δούμε την πληγή που μας δημιουργήθηκε με ορθό τρόπο και να ωφεληθούμε πνευματικά.
Επειδή μπορεί η μεγαλοψυχία μας να βοηθήσει και τον άλλο άνθρωπο να αισθανθεί τύψεις και μέσω αυτών να γίνει καλύτερος άνθρωπος.
Επειδή αφήνουμε τη συμπεριφορά του άλλου ανθρώπου να κριθεί από το Θεό και να του επιστραφεί από τη ζωή. Εμείς δεν είμαστε δικαστές, για να ορίζουμε τη δικαιοσύνη και δεν παίρνουμε το νόμο στα χέρια μας με άνομα μέσα.
Συγχωρούμε, επειδή τιμάμε την ανθρώπινή μας ταυτότητα και νικάμε τα αρνητικά συναισθήματα. Γιατί μας αξίζει μια ευτυχισμένη ζωή χωρίς τοξικότητα!
Επιμέλεια άρθρου: Ευγενία Κελαράκου
