Οκτώβρης 2019. Μήνας Joker για όλη την Ελλάδα. Η πολυαναμενόμενη κορυφαία ταινία των τελευταίων ετών είναι εδώ. Μάλιστα, τραβά τόσο πολύ τα φώτα της δημοσιότητας που άρθρα επί άρθρων γεμίζουν καθημερινά το διαδίκτυο. Κριτικές δίνουν και παίρνουν, βίντεο, ερασιτεχνικά και επαγγελματικά, πλημμυρίζουν τις οθόνες μας. Η ταινία έχει χαρακτηριστεί R-Rated και σύντομα ο διάλογος στρέφεται στο πόσο βίαιη είναι και πόσο αυτή η ταινία μπορεί να βλάψει τα θεμέλια της τόσο καλοβαλμένης κοινωνίας μας. Αχ, αυτή η κοινωνία πια! Πόσα ακόμα θα τραβήξει;
Το “κακό” δεν αργεί να γίνει και η γελοιότητα είναι προ των πυλών. Φήμες λένε ότι ύστερα από καταγγελίες από ανταγωνίστρια εταιρεία διανομής δυνάμεις της αστυνομίας εισβάλουν σε 2 συνοικιακούς κινηματογράφους της Αθήνας και απομακρύνουν ανήλικους που μπήκαν στην αίθουσα. Από αυτό το σημείο η μάχη ξεκινά. Στην μπλε γωνία έχουμε όλους όσους πιστεύουν ότι καλά έκαναν και απομακρύνθηκαν οι ανήλικοι από τις αίθουσες και πως η ταινία είναι υπερβολικά βίαιη για τα αθώα αυτά μάτια. Στην κόκκινη γωνία έχουμε όλους όσους χλευάζουν τις καταγγελίες λέγοντας εν ολίγοις: “Σιγά το πράμα μωρέ; Μια ταινία είναι. Η αστυνομία τι δουλειά έχει;”
Ας πάρουμε τα πράγματα από το τέλος. Αγαπητή κόκκινη γωνία, η αστυνομία είναι υποχρεωμένη να επεμβαίνει και να εξερευνά κάθε καταγγελία. Αν για τον οποιοδήποτε λόγο η παρουσία των ανηλίκων στην αίθουσα ήταν παράνομη, ακόμα με ένα εντελώς αφηρημένο τρόπο όπως παραπάνω, τότε καλώς εμφανίστηκε στον κινηματογράφο. Τώρα, αν έκανε σωστά την δουλειά της, θα έλεγα ότι δεν είμαι ο πλέον αρμόδιος για να το κρίνω. Υπάρχει υπουργείο στο οποίο υπάγεται και κρίνει αν η αστυνομία κάνει καλά την δουλειά της. Το υπουργείο κρίνεται από την κυβέρνηση, η κυβέρνηση από τον κόσμο και ο κόσμος για τις επιλογές του. Μεταξύ μας πάντα, σε μια χώρα δομημένη όπως η Ελλάδα και με τα όσα προβλήματα αντιμετωπίζουμε καθημερινά η δική μου άποψη πάνω στο θέμα της εισβολής της αστυνομίας στο σινεμά είναι….ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ! ΟΥΦ.
Αγαπητή μπλε γωνία τώρα. Σου έχω νέα. Κάθε, μα κάθε, προϊόν που διατίθεται προς κατανάλωση έρχεται με τις ανάλογες προειδοποιήσεις ασφαλείας. Η τσίχλα έως το αυτοκίνητο και όλα τα αγαθά ανάμεσά τους ακολουθούνται από οδηγίες χρήσεις. Τα ψυχαγωγικά αγαθά δεν αποτελούν εξαίρεση. Το CD, η ταινία, το video game περνούν από ελέγχους και κρίνονται για την καταλληλότητά τους με πολύ αυστηρά κριτήρια. Οι εταιρείες διανομής μαρκάρουν τα προϊόντα τους με προειδοποιητικά σύμβολα πάνω στις συσκευασίες τους προκειμένου ο καταναλωτής να γνωρίζει εκ των προτέρων τι αγοράζει. Στις κινηματογραφικές ταινίες το πράμα είναι ακόμα πιο εξόφθαλμο. Από το trailer ακόμα εμφανίζονται οι προειδοποιήσεις για το ηλικιακό κοινό στο οποίο απευθύνεται το τελικό προϊόν.
Το ερώτημα της ημέρας λοιπόν είναι: Ποιος πραγματικά φταίει για την είσοδο της αστυνομίας στο σινεμά; Το σινεμά που άφησε τα παιδιά να μπουν στην αίθουσα ή εσύ, γονιέ, που (Έλα, παραδέξου το) δεν είχες ιδέα τι πήγαιναν να δουν τα παιδιά σου; Πραγματικά, έχω βαρεθεί να ακούω παράπονα από γονείς για το πόση βία παρουσιάζεται μέσα σε ό,τι ψυχαγωγεί το παιδί τους. Αλήθεια, είμαι ο μόνος που το βρίσκει πέρα για πέρα παράλογο; Απλά ασχολήσου με το παιδί σου. Άκουσέ το και “ανησύχησε δημιουργικά” για κάθε του βήμα. Μη περιμένεις την δουλειά σου να την κάνει κάποιος άλλος, γιατί στην ενήλικη ζωή του δεν θα έχει κάποιον δίπλα του να ανησυχεί με τον ίδιο τρόπο για αυτό.
Είναι δική σου υποχρέωση η ανατροφή του παιδιού σου. Όχι του κινηματογράφου που πούλησε εισιτήρια ούτε του καταστήματος ηλεκτρονικών που πούλησε ένα παιχνίδι ούτε του περιπτερά που πούλησε τσιγάρα ούτε κανενός τρίτου. Αλήθεια, ποια είναι η δικαιολογία σου, Έλληνα γονέα, για την άγνοιά σου; Είναι τόσο εύκολο να ενημερωθείς για κάθε νέο της ομάδας σου και να λάβεις μέρος σε διαγωνισμούς μεσημεριανών εκπομπών, αλλά μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο για το καλό του παιδιού σου είναι κάτι το ακατόρθωτο; Επιτέλους! Ωρίμασε, ώστε να βοηθήσεις να ωριμάσει και το γέννημά σου με την σειρά του. Τα εφόδια για την μετέπειτα ζωή του θα τα πάρει από εσένα. Είναι εύκολο να γκρινιάζεις για τα πάντα γύρω σου την ώρα που αγνοείς τόσο επιδεικτικά τις δικές σου υποχρεώσεις. Μια εταιρεία απλώς δεν θα ενδιαφερθεί περισσότερο.
ΥΓ1: Όταν πήγα και εγώ να δω την ταινία σε γνωστή αλυσίδα κινηματογράφων, μπροστά μου στην ουρά για τον έλεγχο εισιτηρίων ήταν τέσσερα ανήλικα κορίτσια με αγορασμένα εισιτήρια από το internet. Ο υπάλληλος του κινηματογράφου έκανε δύο απλές ερωτήσεις: “Είστε ενήλικες; Συνοδεύεστε από ενήλικα;” Η απάντηση και στις δύο ερωτήσεις ήταν όχι. Η τελική απάντηση του υπαλλήλου ήταν σε γενικές γραμμές “Μεταβολή και η Παναγιά μαζί σας”. Και μπράβο του! Με ό,τι ρίσκο είχε αυτό για την δουλειά του, νοιάστηκε για τις νεαρές κοπέλες ακόμα και αν ήταν γραμμή της εταιρείας των σινεμά, ακόμα και αν δεν υπήρχε μεγάλη περίπτωση να γίνει κάποια καταγγελία προς το συγκεκριμένο όμιλο.
ΥΓ2: Ρωτώντας ένα αγαπημένο μου 14χρονο “εγκληματία” ποια η γνώμη του για την είσοδο της αστυνομίας στο σινεμά μου είπε: “Έκαναν πολύ καλή δουλειά και έφτασαν γρήγορα. Αν μας έκλεβαν, ακόμα θα τους περιμέναμε”. Και ήταν μακράν ό,τι πιο αστείο έχω ακούσει πάνω στο θέμα.
ΥΓ3: Πέρα της ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗΣ ερμηνείας του Phoenix, η ταινία είναι flat μέχρι αηδίας και δεν έχει καμία πρωτότυπη ιδέα μέσα της. Οπότε, ας χαλαρώσουμε όλοι σχετικά με την ταινία και το hype που έχει προκαλέσει. Έλεος πια! Το θέμα πάλιωσε.
