Είναι κάποιοι έρωτες που ξαναρχίζουν πάντα από την αρχή, όσα χρόνια και να περάσουν. Σταματάνε για λίγο, μπορεί για μήνες ή και χρόνια αλλά όταν συναντιόνται πάλι, ο χρόνος που ήταν χωριστά εκμηδενίζεται. Το μαρτυράει η λάμψη στα μάτια τους, το άγγιγμά τους, η φλόγα που κρύβουν μέσα τους.
Όλα πάλι από την αρχή…
…Σα να μην πέρασε μια μέρα, σα να ήταν χτες. Λες και σταμάτησε ο χρόνος στην τελευταία τους αγκαλιά, σε εκείνο το ύστατο χάδι, στις λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ αλλά αφέθηκαν να εννοηθούν. Σε έναν αποχαιρετισμό που στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ, γιατί η ζωή έχει αποφασίσει εκ των προτέρων, εν αγνοία τους, να είναι πάντα μαζί.
Τι σημασία έχει αν ζουν χωριστά; Τι κι αν έχουν χαράξει διαφορετική πορεία ζωής!
Οι ξεχωριστοί δρόμοι που έχουν διανύσει, καταλήγουν κάθε φορά σε ένα κοινό δρόμο που καλούνται να τον διαβούν μαζί, ο ένας δίπλα στον άλλον, πιασμένοι χέρι – χέρι. Ο χρόνος πάντα τους ενώνει. Τους φέρνει κοντά όταν δε το περιμένουν, σε συγκυρίες, σε σταθμούς ανταμώνουν πάλι και όλα ξαναρχίζουν από την αρχή. Ένα βλέμμα, ένα φευγαλέο άγγιγμα είναι αρκετά για να ενώσουν τους ουρανούς τους, τις θάλασσές τους, ολάκερους τους κόσμους τους. Η αστείρευτη δίψα της αγάπης τους, μέλει να τους υπενθυμίζει κάθε φορά ότι ο ένας είναι αλληλένδετο κομμάτι του άλλου.
Συνοδοιπόροι στη ζωή με διαλείμματα, μέχρι να έρθει η στιγμή που δε θα χωριστούν ποτέ ξανά.
Πόσο τυχεροί αυτοί οι έρωτες που μένουν αστείρευτοι και αναλλοίωτοι στο χρόνο. Που κοιτάνε τον ίδιο ουρανό και παίρνουν ζωή και δύναμη, ο ένας από την ύπαρξη του άλλου και αναζητάνε κάποιο σημάδι που θα τους φέρει σύντομα κοντά. Η γλυκιά προσμονή της ένωσής τους.
Καρτερικά, με την δυνατή φλόγα της πρώτης φοράς, περιμένει ο ένας την εμφάνιση της παρουσίας του άλλου!!
Γιατί και οι ίδιοι βαθιά μέσα τους νιώθουν και γνωρίζουν καλά..
πως θα είναι για πάντα μαζί στο μονοπάτι της ζωής!!!
Από την Φανή Μπότσαρη