Είναι βέβαιο πως αυτές τις μέρες του περιορισμού της κυκλοφορίας καλλιεργούνται μέσα μας διάφορα συναισθήματα με πρώτο και κυριότερο την άρνηση. Αρνούμαστε να δεχτούμε μια πραγματικότητα διαφορετική από αυτή που έχουμε συνηθίσει και προφανώς αρνούμαστε να μπούμε σε καλούπια, να επιτρέψουμε σε άλλους να ορίζουν την καθημερινότητά μας. Την άρνηση διαδέχεται ο φόβος. Ο φόβος για κάτι άγνωστο, για έναν εχθρό που δεν μπορείς να δεις και δε γνωρίζεις καμία τακτική του και φυσικά δεν έχεις όπως λέμε «κύτταρα μνήμης» γι’ αυτόν. Ο φόβος θα δώσει την θέση του στον πανικό και εκείνος με την σειρά του σ’ έναν καταιγισμό αρνητισμού και κακής διάθεσης. Η θλίψη θα έρθει να ολοκληρώσει αυτό το παζλ και θα προσπαθήσει να απορροφήσει και τα τελευταία αποθέματα ψυχής που σου έχουν απομείνει. Μα, δεν είναι λογικό;
Οπουδήποτε και να στρέψεις το βλέμμα σου, στην τηλεόραση, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σε άρθρα στο διαδίκτυο όλοι και όλα μιλούν για αυτόν τον αόρατο εχθρό. Φυσικά, όλοι έχουν μια άποψη για το θέμα και όλοι ξέρουν κάτι παραπάνω από τους υπόλοιπους. Το θέμα είναι τι κάνεις εσύ. Στο δικό σου χέρι είναι να μην επιτρέψεις να εισχωρήσουν οι αρνητικές σκέψεις στο μυαλό σου και τη ζωή σου. Αδιαμφισβήτητα θα ενημερώνεσαι και θα έχεις υπόψη σου τις εξελίξεις και τα τεκτενόμενα. Αλλά από κει και πέρα;
ΠΑΡ’ ΤΟ ΑΛΛΙΩΣ! Μια φράση που ίσως χρειάζεται να αρχίσουμε να την χρησιμοποιούμε πιο συχνά! Ως όντα έχουμε ένα όπλο το οποίο αν μη τι άλλο μπορεί να γίνει η λύση, για να καταφέρουμε να κάνουμε εμείς οι ίδιοι μια πλύση εγκεφάλου στον εαυτό μας. Μια πλύση εγκεφάλου από οποιαδήποτε αρνητική σκέψη που θα μας οδηγήσει σε μια αντίστοιχη στάση ζωής. Ποιο είναι το όπλο; Η φαντασία μας! Σύμφωνα, λοιπόν, με τον Νόμο της Έλξης τείνουμε να βιώνουμε οτιδήποτε υποφώσκει στις υποσυνείδητες σκέψεις μας. Όλο αυτό κάποια στιγμή θα το έχουμε στο μυαλό μας σαν κάτι πολύ μακρινό, μια περίεργη ανάμνηση. Το πιο σημαντικό όμως είναι να κερδίσουμε κάτι απ’ όλη αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση και αν είναι δυνατόν να μην είμαστε ίδιοι, όπως όταν ξεκίνησε αυτό, αλλά καλύτεροι.
Επομένως, ας δούμε τα θετικά. Ακόμα και αν δουλεύεις από το σπίτι, έχεις περισσότερο χρόνο, για να το περάσεις με την οικογένειά σου, να ζήσεις μαζί τους στιγμές που ίσως υπό άλλες συνθήκες δεν προλαβαίνεις, όπως ένα πρωινό ξύπνημα χωρίς το άγχος της αργοπορίας για τη δουλειά, ένα επιτραπέζιο παιχνίδι κλείνοντας απλώς τον υπολογιστή, μία απόπειρα μαγειρικής με φίλους ή με την οικογένεια. Χρόνος πολύτιμος που παλαιότερα θα ήταν η αιτία, για να γκρινιάξεις και να πεις ότι δεν είσαι καλά. Χρόνος για μια ταινία, ένα καλό βιβλίο, την αγαπημένη σου σειρά. Χρόνος που μπορείς να ξεκλέψεις, ώστε να κοιμηθείς επιτέλους αυτά τα «πέντε» παραπάνω λεπτά. Χρόνος να καθαρίσεις το σπίτι, να φτιάξεις την ντουλάπα, να κοιτάξεις φωτογραφίες που ίσως ξέχασες ότι είχες. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι όλο αυτό σού δίνει μια μοναδική ευκαιρία: να κάνεις όνειρα. Να φανταστείς τι θες να κάνεις μετά από αυτή την κατάσταση, πώς μπορείς να βελτιώσεις όσα σε απασχολούν, ίσως ακόμα και να ξεκινήσεις να γυμνάζεσαι ή να αποκτήσεις μια δεξιότητα που δεν περίμενες ποτέ πως θα είχες τον χρόνο γι’ αυτή.
Την διάθεση για προσπάθεια την ορίζει το μυαλό μας. Πάντα υπάρχει μια θετική οπτική στο καθετί. Αυτό που βιώνουμε όλοι απαιτεί σίγουρα γερά νεύρα και πολλά αποθέματα υπομονής. Όμως, μπορείς να χαρίσεις ένα χαμόγελο σε κάποιον που βλέπεις στον δρόμο, μπορείς να προσφερθείς να βοηθήσεις κάποιον που έχει ανάγκη. Έτσι, θα νιώσεις και εσύ γεμάτος. Γιατί μην ξεχνάς: είναι οι άνθρωποι που έχουν σημασία, αφού όλο αυτό θα περάσει! Συνεπώς, πάρ’ το αλλιώς.
