Για εμάς, που από νωρίς ξεκινάμε να σκεφτόμαστε τα λαμπάκια, τα Χριστούγεννα και όλα τα συναφή σιγά – σιγά, κάνουμε ήδη τα όνειρά μας. Φέτος η κατάσταση είναι λίγο διαφορετική. Τα Χριστούγεννα αλλά και οι μέρες εκείνης της περιόδου θα είναι λίγο πιο μονότονες. Ή όπως συνηθίζω να λέω, εμείς τις κάνουμε έτσι. Μπορεί λόγω της όλης κατάστασης με τον κορωνοϊό, την πτώση της οικονομίας, την αύξηση των προβλημάτων και άλλα, να μην έχουμε την απαραίτητη διάθεση για να χαρούμε όπως πρέπει τις ημέρες αυτές, είναι στο χέρι όλων μας να προσπαθήσουμε να φτιάξουμε το κέφι μας. Το οφείλουμε σε εμάς, στα παιδιά μας, στους γονείς μας, στους γύρω μας, στην ανθρωπότητα.
Όλοι μας έχουμε να θυμόμαστε κάτι όμορφο από εκείνες τις ημέρες, στιγμές με την οικογένεια, με φίλους, με έρωτες. Πάντως, κάτι όμορφο ήταν, τι αλλάζει τώρα; Γιατί να μην χαρούμε εξίσου; Δεν θα μπορέσουμε να βγούμε σε κάποιο μπαρ ή σε μπουζούκια αλλά αυτό είναι το νόημα των Χριστουγέννων; Μήπως δεν είναι; Μήπως τελικά το νόημα αυτών των ημερών είναι η μετάνοια και η συγχώρεση από και προς τα άτομα που έχουμε μαλώσει; Μήπως η απουσία ορισμένων ατόμων στη ζωή μας συνέβη χωρίς ουσιαστικό λόγο; Εν τέλει, καλό είναι να κρατήσουμε τους ανθρώπους που μας κάνουν χαρούμενους και να μπορέσουμε να συσφίξουμε τις σχέσεις μας με αυτούς. Αυτά είναι τα Χριστούγεννα: χαρά, ελπίδα, αγάπη.
Σίγουρα η ζωή είναι απρόβλεπτη και μπορεί να μας επιφυλάσσει εκπλήξεις, οπότε η προσθήκη νέων ατόμων και η φυγή άλλων είναι άκρως φυσιολογικό φαινόμενο. Για αυτό, καλό θα ήταν τέτοιες μέρες να κάνουμε μια ανασκόπηση σχετικά με το πώς ξεκίνησε το έτος, πώς ήταν η πορεία του και πώς τελικά κατέληξε. Χρήσιμο θα ήταν να πραγματοποιηθεί ένα πλάνο για το επόμενο έτος και να ακολουθηθεί κατά γράμμα, τουλάχιστον όσον αφορά τους παράγοντες οι οποίοι είναι στο χέρι μας.
Οι μέρες είναι δύσκολες για πολλούς, καθώς σκέφτονται εκλιπόντα άτομα. Αυτά είναι που δεν γυρνάνε ό,τι κι εάν γίνει. Όλοι μας σκεφτήκαμε ή σκεφτόμαστε πώς θα ήταν να κατέβαιναν για ορισμένες ημέρες ή ώρες, να τους δούμε λίγο, να τους αγκαλιάσουμε, να μιλήσουμε, να κάτσουμε όλοι μαζί να φάμε και μετά ας έφευγαν ξανά. Πόσο όμορφη σκέψη μα πόσο απίθανο να γίνει… Οι άνθρωποί μας μας κοιτούν από εκεί πάνω και θέλουν τρία πράγματα: να τους θυμόμαστε, να τους κάνουμε περήφανους και τέλος να είμαστε καλά. Ας κάνουμε αυτά και να είμαστε σίγουροι πως μας προσέχουν από εκεί που βρίσκονται.
Ας κάνουμε ένα καλό λοιπόν και ας δώσουμε ο ένας στον άλλον τη χαρά που θα θέλαμε να έχουμε από τα δικά μας άτομα. Ας σκεφτούμε λίγο πόσο όμορφες στιγμές θέλουμε στη ζωή μας και πόσο ανάγκη τις έχουμε τώρα που η περίοδος είναι δυσκολότερη. Γίνετε άνθρωποι και πάψτε επιτέλους να είστε ανθρωπάκια. Η κοινωνία μας έχει ανάγκη από μαζική αγάπη, χαρά και ανθρωπιά. Ας προσέξουμε λοιπόν όλοι μαζί, όλοι για όλους.
