Όταν πέφτει η νύχτα και τα άστρα έχουν για μούσα το μυαλό σου, καθίσταται ο εαυτός σου στην πιο γυμνή του μάχη. Αυτή που για ξίφος έχει την καρδιά του και ο νους μόνο την άμυνα δε λογιέται. Είναι σαν ζάρια που ξεχύνονται ανώμαλα σε επιφάνεια, φανερώνοντας πάντα τους ίδιους αριθμούς. Δύο και τρία. Είναι οι σκέψεις που απαρτίζουν εξουσιαστικά σχηματοποιημένο νέφος στο μυαλό σου. Διαδοχικές, ατόφιες. Άλλοτε λυτρωτικές για χρόνων τραύματα και άλλοτε προσωρινά αρρωστημένες. Δώσε τροφή σε εκείνες που ενέχουν αλήθεια. Χτίσε βάσεις στο μυαλό σου που θα θρέφουν την ψυχή σου. Εμμονικά ανένδοτες που θα αποκλείουν συνειδητά κάθε βλαβερή ενέργεια. Στήριγμα να είσαι εσύ και λόγο για ζωή να ψάχνεις μέσα σου. Στην αρχή και το τέλος του δικού σου κόσμου.
