Γιατί κυρία Μενδώνη; Αυτό το ερώτημα πλανάται διαρκώς στη σκέψη τόσο τη δική μου όσο και πολλών ανθρώπων τον τελευταίο καιρό, παρατηρώντας τις κινήσεις της νυν Υπουργού Πολιτισμού… Ένα γιγάντιο «γιατί». Αυτή είναι η απάντησή μου απέναντι σε όλα όσα υποπίπτουν στην αντίληψή μου τον τελευταίο καιρό. Σαν ένα κανόνι που πετάει συνεχώς βόμβες, σαν μια βόμβα από χαρτοπόλεμο η οποία σκάει και προκαλεί την προσοχή όλων, η κυρία Υπουργός Πολιτισμού οπλίζει στοχεύει και… πυρ! Γιατί όταν η ίδια η Υπουργός Πολιτισμού δεν σέβεται τον Πολιτισμό της χώρας την οποία υπηρετεί, πώς περιμένει ο λαός να δείξει σεβασμό προς την ίδια;
Ας τα πάρουμε, όμως, από την αρχή. Ξεκινάμε περίπου δύο μήνες πριν όταν το κίνημα του ελληνικού #metoo κάνει δειλά δειλά την εμφάνισή του και σταδιακά γιγαντώνεται. Πολλοί ηθοποιοί, σκηνοθέτες και όχι μόνο του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου κατηγορούνται για σεξουαλικές παρενοχλήσεις και υβριστικές συμπεριφορές, κυρίως απέναντι σε νεαρότερους (άρα και πιο άπειρους) συναδέλφους τους. Ένας από αυτούς λοιπόν ήταν και ο μεγάλου βεληνεκούς σκηνοθέτης και διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου Δημήτρης Λιγνάδης, ενάντια στον οποίο, μάλιστα, εκδόθηκε και μηνυτήρια αναφορά που οδήγησε στη σύλληψη και την φυλάκισή του στις φυλακές της Τρίπολης. Η «αξιότιμη» κυρία Μενδώνη διατυμπάνιζε την ίδια περίοδο, όταν είχε μόλις ανάψει μια μικρή φλόγα και είχε αρχίσει να σιγολιώνει το κερί των καταγγελιών εναντίον του Δ. Λιγνάδη, το πόσο καλός είναι σε αυτό που κάνει και εξήρε έντονα το ήθος του… Λίγες μόλις μέρες μετά, όμως, και μετά τη σύλληψή του παραχώρησε μια Συνέντευξη Τύπου (η οποία περισσότερο με καλοστημένη φάρσα έμοιαζε) στην οποία αναφέρθηκε σε θέματα «εξαπάτησης» εναντίον του προσώπου της από μέρους του «κυρίου» Λιγνάδη… σύμπτωση; Δεν νομίζω… συγκάλυψη; Ίσως. Μάλλον κανείς δεν θα μάθει ποτέ.
Προχωρώντας σε πιο πρόσφατες ειδήσεις σχετικά με τα κατορθώματα της Υπουργού δεν γίνεται να παραμείνει ασχολίαστο και το ζήτημα του «τσιμεντώματος» Ακρόπολης καθώς και η φημολογούμενη επιθυμίας της να τοποθετηθεί επιγραφή που θα φέρει το όνομά της. Με την επαναλειτουργία των αρχαιολογικών χώρων λίγες εβδομάδες πριν, οι επισκέπτες του ιερού βράχου της Ακρόπολης ήρθαν αντιμέτωποι με ένα απρόσμενο και αποκρουστικό, θα έλεγε κανείς, θέαμα. Τσιμέντο κάλυπτε μεγάλη έκταση του Βράχου, στα πλαίσια των εργασιών συντήρησης… Οι εργασίες του Υπουργείου Πολιτισμού κατάφεραν να διαστρεβλώσουν και να βανδαλίσουν ένα μνημείο που έχει αντέξει για αιώνες τώρα. Μερικά «κακά» στόματα θα πουν ότι απλά ήταν ένας βράχος. Δεν ήταν μόνο αυτό. Ήταν ο ιερός βράχος της αρχαίας Αθήνας, ήταν το κέντρο του αθηναϊκού πολιτισμού, είναι ένα από τα γνωστότερα αξιοθέατα της χώρας μας που εδώ και τόσους αιώνες κατάφερε να αντέξει και να παραμείνει ακέραιο. Και στην προσπάθεια «εκσυγχρονισμού» του καταστράφηκε από ένα ανεύθυνο Υπουργείο… Και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό η κυρία Υπουργός φημολογείται πως εξήγγειλε ότι θα τοποθετηθούν επιγραφές οι οποίες θα φέρουν το όνομά της επάνω τους. Και εδώ μου προκύπτει η εξής απορία: Τι το καλύτερο έχει η κ.Μενδώνη από την Μελίνα Μερκούρη και πρέπει να τοποθετηθεί το όνομά της στον ιερό αυτό βράχο ενώ η αγαπημένη του λαού κυρία Μελίνα Μερκούρη τιμάται ελάχιστα για την μεγάλη προσφορά της στον ελληνικό πολιτισμό; Απορία που μάλλον θα παραμείνει άλυτη ισόβια.
Αν παρατηρήσουμε όλα όσα πρωτίστως περιέγραψα νομίζω όλοι θα καταλήξουμε στο ίδιο συμπέρασμα… πρέπει ο ελληνικός πολιτισμός και η ελληνική ιστορία να προστατευθούν από τις ανικανότητες και τις αυθαιρεσίες των εκάστοτε Υπουργών προκειμένου να διατηρηθεί η αίγλη τους στο πέρασμα των αιώνων και να συνεχίσουν να αποτελούν πόλο έλξης για όλους τους Έλληνες και ξένους.
Το παρόν κείμενο αποτελεί άποψη του αρθρογράφου
