Ο Απόστολος Ρίζος μετράει μια πορεία 25 ετών ως τραγουδοποιός, ερμηνευτής και κιθαρίστας. Αυτό τον καιρό βρίσκεται καθημερινά στο στούντιο καθώς έχει μπει στην τελική ευθεία ολοκλήρωσης του νέου δίσκου που ετοιμάζει, τις «Ασκήσεις Τρυφερότητας». Με μεγάλη χαρά συζητάμε για το yourearticles.
-Μετράτε μια μουσική διαδρομή πάνω από 25 χρόνια. Ποιο είναι το απόσταγμα;
Ευγνωμοσύνη. Το ταξίδι έχει αγάπη, δημιουργικότητα, σημαντικούς ανθρώπους, χαρές, λύπες, έμπνευση, προκλήσεις, ανατροπές, αυτογνωσία. Μια περιπέτεια συνεχίζει να είναι αυτή η διαδρομή, σε «τόπους» που δε γνωρίζω, αλλά θέλω να τους ανακαλύψω, έχοντας πυξίδα τη φαντασία και τη διάθεση να μοιραστώ με τους γύρω μου τα δημιουργήματά της.
-Καθοριστική ήταν η γνωριμία σας με τον Νίκο Ζούδιαρη. Πως την αναλογίζεστε;
Ως δώρο ζωής. Η συνάντησή μας ήταν κομβικό σημείο στη ζωή μου. Όχι μόνο για την αρχή του ταξιδιού με τον δίσκο μας αλλά και για τη συναναστροφή μας σε προσωπικό επίπεδο. Ο Νίκος είναι ένας σπάνιος άνθρωπος, σπουδαίος, και ό, τι και να σου πω θα είναι λίγο. Είναι φίλος κι αδερφός. Πάντα με εμπνέει, κι όχι μόνο με τα τραγούδια του. Μετά από κάθε συζήτηση μαζί του θέλω να είμαι κοντά σε ό, τι αγαπώ ακόμα περισσότερο.
– Σας εμπιστεύτηκε ένα διαχρονικό πια τραγούδι, το Τι Να Θυμηθώ, το οποίο δεν το αποχωρίζεστε από τις live εμφανίσεις. Τα συναισθήματα σας όταν το ακούσατε για πρώτη φορά εξακολουθούν να είναι ίδια και σήμερα όταν το ερμηνεύετε;
Ναι, και ακόμη περισσότερο, γιατί στο live υπάρχει και η αλληλεπίδραση με το συναίσθημα που μου επιστρέφει το κοινό . Είναι ένα τραγούδι που αγαπήθηκε απ’ τον κόσμο με τον χρόνο, «υπογείως» και διαδόθηκε από στόμα σε στόμα, χωρίς να του το έχει επιβάλει κάποιο μέσο. Αυτό του δίνει μια άλλη βαρύτητα. Είναι πολλές και συγκινητικές οι ιστορίες που μου λένε φίλοι και φίλες για το τραγούδι αυτό. Έχει συνδεθεί με σημαντικές στιγμές της ζωής τους. Από την απώλεια ενός προσώπου αγαπημένου μέχρι έναν μεγάλο έρωτα που δεν ευδοκίμησε. Ανήκει στα τραγούδια που γίνονται ένα ξεχωριστό γιατρικό και λυτρώνουν την ψυχή σου, για λόγους που ξέρεις μόνο εσύ, αλλά ταυτόχρονα καταλαβαίνει κι ο διπλανός σου.
-Είστε τραγουδοποιός. Γράφετε μουσική, στίχους και ερμηνεύετε ο ίδιος τα τραγούδια σας. Ξεχωρίζετε μέσα σας τον δημιουργό από τον ερμηνευτή;
Όχι, στην περίπτωσή μου είναι σαν συγκοινωνούντα δοχεία, μαζί με αυτό του κιθαρίστα. Είναι απαραίτητα για να υπάρχει μια εσωτερική ισορροπία και μουσική εξέλιξη. Αν ξεχωρίσω το ένα από το άλλο νιώθω σαν να ακροβατώ στο κενό. Στην χειρότερη των περιστάσεων η κιθάρα μου είναι πάντα το δίχτυ ασφαλείας.
-Από που αντλείτε το υλικό για τη γέννα των τραγουδιών;
Αγαπώ τη ζωή και τους ανθρώπους. Οι ζωές των ανθρώπων φτιάχνουν ένα ευρύτατο φάσμα. Πολύχρωμο, με όλα τα υλικά. Κάπου εκεί, μέσα σ’ αυτό, τρεμοπαίζει και η δική μου, συμπάσχει, συμπαραστέκεται, εμπνέεται και εμπνέει.
-Δεδομένου του προσανατολισμού της μουσικής βιομηχανίας, της κατακερματισμένης δισκογραφίας αλλά και της περιρρέουσας οικονομικής κατάστασης, πόσο δύσκολο είναι για έναν νέο μουσικό καλλιτέχνη να βρει τα πατήματα του;
Είναι πολύ δύσκολο. Είναι ένας αγώνας αντοχής να σταθεί κάποιος στην παραπάνω πραγματικότητα που περιγράφετε. Βήμα-βήμα όμως μπορεί να τα βρει, μαζί με άλλους που μοιράζονται τις ίδιες αγωνίες και ανησυχίες και με καλή παρέα.
-Τι ετοιμάζετε αυτή τη περίοδο;
Τον καινούργιο δίσκο που θα έχει τίτλο «Ασκήσεις Τρυφερότητας». Είμαι καθημερινά στο στούντιο και έχω μπει στην τελική ευθεία.
-Τα όνειρα σας για το μέλλον;
Αν δεν φύγει το σκοτάδι που ζούμε σ’ αυτή τη χώρα, δεν μπορώ να ονειρευτώ.
-Η συμβουλή που θα δίνατε σε ένα νέο άνθρωπο για να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα;
Δεν βοηθάν τέτοιες συμβουλές. Νομίζω ότι ο καθένας ξέρει για τον εαυτό του.
-Τι σας έρχεται στο νου όταν λέτε το όνομα Απόστολος Ρίζος;
Μήπως να ρωτήσετε κάποιον άλλον;
-Κύριε Ρίζο σας ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
Απόστολος Ρίζος • Βιογραφία: εδώ
Διαβάστε περισσότερες συνεντεύξεις: εδώ
