Ο Βύρων Τσουράπης είναι ένα μουσικό πολυεργαλείο. Μια μοναδική περίπτωση μουσικού και τραγουδοποιού. Ξεκίνησε να σπουδάζει στη Φιλοσοφική Αθηνών μα τον κέρδισε η μουσική. Προσωπικά, τον λάτρεψα από το Μουσικό Κουτί του Νίκου Πορτοκάλογλου όπου έδινε ρέστα. Η συνέντευξη μας έγινε κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες, με το να προσπαθούμε να ανταποκριθούμε ο ένας στους χρόνους του άλλου. Τελικά, τα καταφέραμε. Με αφορμή τη συναυλία του την Παρασκευή 24 Μαρτίου στον Σταυρό του Νότου plus τον φιλοξενώ στο your e-articles.
-Γεννήθηκες και μεγάλωσες στην Αθήνα. Θυμάσαι τα παιδικά σου χρόνια;
Τα θυμάμαι και είμαι ευγνώμων γιατί πέρασα πολύ όμορφα και με πολλή καλή παρέα τον αδερφό μου, την οικογένειά μου και τους φίλους μου.
-Η ανάμνηση που σε έχει σημαδέψει;
Η μητέρα μου να παίζει πιάνο στο σαλόνι κι εγώ, σε προσχολική ακόμα ηλικία, να θέλω σαν τρελός να μάθω αυτό το τεράστιο και περίεργο όργανο.
-Τι σημαίνει για σένα η μουσική;
Τα πάντα. Η ευλογία και η κατάρα μου, ο κυνηγός και το καταφύγιό μου, η δουλειά και οι διακοπές μου.
-Ξεκίνησες να μαθαίνεις πιάνο στα τέσσερα χρόνια σου. Τι ήταν αυτό που σε έστρεψε στο συγκεκριμένο όργανο;
Η μητέρα μου που έπαιζε, όπως προείπα.
-Πώς ένιωσες όταν ακούμπησες τα πλήκτρα για πρώτη φορά;
Δεν θυμάμαι γιατί το πιάνο υπήρχε στο σπίτι από πριν να γεννηθώ οπότε το βρήκα εκεί και το περιεγαζόμουν από πάρα πολύ μικρός.
-Ξέρεις και άλλα όργανα. Μαντολίνο, μπάσο, φυσαρμόνικα. Είσαι μια μικρή ορχήστρα. Αυτό σε διευκόλυνε μουσικά και ενορχηστρωτικά;
Πάρα πολύ! Κάθε όργανο κρύβει μέσα του πολλά τραγούδια. Όσο το «σκαλίζεις» τόσο μεγαλύτερη πιθανότητα έχεις να τα ανακαλύψεις!
-Οι επιρροές που σε διαμόρφωσαν ως συνθέτη;
Νομίζω πως όλα όσα ακούμε, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα, μας διαμορφώνουν και μας επηρεάζουν. Ακόμα και τα ακούσματα που δεν μας αρέσουν καθόλου καθορίζουν την αισθητική μας, έστω και ως παραδείγματα προς αποφυγή.
-Με ποιο τρόπο γράφεις τα τραγούδια σου;
Δεν έχω κάποια συνταγή που ακολουθώ. Μακάρι να την είχα βρει! Άλλοτε ντύνω με στίχους μου μελωδίες που γράφω και άλλοτε μελοποιώ στίχους μου.
-Τι αποτελεί έμπνευση;
Τα πάντα. Μια εικόνα στον δρόμο, μια είδηση, μια ταινία, ένα τραγούδι, κάποιο πρόσωπο ή απλά μια ιδέα της στιγμής.
-Ο λόγος που δεν ολοκλήρωσες τις σπουδές σου στη Φιλοσοφική Αθηνών;
Με κέρδισε η μουσική. Οι σπουδές δεν είναι πάντα συνειδητή επιλογή. Έρχεται ως «φυσική» συνέχεια του σχολείου. Πάμε δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο και συνεχίζουμε. Όταν αποφάσισα τι πραγματικά θέλω να κάνω στη ζωή μου για να είμαι ευτυχισμένος τότε η μουσική έγινε μονόδρομος.
-Από το 2016 συνεργάζεσαι με τον Νίκο Πορτοκάλογλου. Πώς προέκυψε η συνεργασία αυτή και ποια στοιχεία σας έχουν δέσει μέσα σε αυτά τα χρόνια;
Η συνεργασία μας αρχικά προέκυψε εντελώς τυχαία. Ήμουν στο σωστό μέρος, την σωστή στιγμή και ένας φίλος που τότε έπαιζε με τον Νίκο με πρότεινε. Η συνέχεια της πορείας μου δίπλα του όμως δεν ήταν καθόλου τυχαία. Έχουμε περάσει πολλές στιγμές όλα αυτά τα χρόνια και πιο δύσκολες και πιο εύκολες, αλλά αυτό που έχει «δέσει το γλυκό» είναι η μεγάλη αγάπη για την μουσική, η κοινή αισθητική, η εργατικότητα και ο αλληλοσεβασμός.
-Η εμπειρία σου από το Μουσικό Κουτί; Γιατί έχει δημιουργήσει τέτοιο αντίκτυπο ως μουσική εκπομπή;
Υποψιάζομαι ότι είναι ο συνδυασμός της πρωτότυπης ιδέας που οραματίστηκε από την αρχή ο Νίκος Πορτοκάλογλου, της ομάδας που σχηματίστηκε γύρω από την ιδέα αυτή και της ελευθερίας που δόθηκε σε όλους μας από τον Νίκο ώστε να βγάλουμε τον πραγματικό και καλύτερο εαυτό μας προτείνοντας και τολμώντας νέα πράγματα. Επίσης, η πολλή δουλειά και το μεράκι που έχουμε είναι καθοριστικά.
-Πέρυσι τον Σεπτέμβριο κυκλοφόρησε ο πρώτος σου δίσκος, οι «Λέξεις Μακρόσυρτες». Πώς προέκυψε αυτή η πρώτη δισκογραφική κατάθεση;
Ήταν τραγούδια που είχα γράψει και ένιωθα πως είμαι πραγματικά εγώ. Κόντρα στον καιρό που επιτάσσει την κυκλοφορία single και όχι ολοκληρωμένου δίσκου, ήθελα να έχω μαζεμένα τα τραγούδια μου σε έναν «κύκλο τραγουδιών», με εξώφυλλο, με ένθετο με τους στίχους και με όμορφα εικαστικά. Έτσι έμαθα να ακούω μουσική και αυτό έχω ως πρότυπο στο μυαλό μου. Ίσως παραείμαι ρομαντικός, αλλά είμαι και αθεράπευτος! Δεν μετανιώνω γι’ αυτό.
-Πώς νιώθεις έναν χρόνο μετά τη κυκλοφορία;
Πολύ χαρούμενος και περήφανος.
-Τι δυσκολίες έχει να αντιμετωπίσει ένας ανερχόμενος καλλιτέχνης στο καθεστώς της κατακερματισμένης δισκογραφίας για να επικοινωνήσει το έργο του;
Άπειρες, αλλά δεν είναι εύκολος ο δρόμος της τέχνης και όποιος πιστεύει το αντίθετο είναι επιεικώς αφελής. Επίσης, ούτε και πιο παλιά, στα χρόνια της άνθισης των δισκογραφικών εταιριών, ήταν τα πράγματα ρόδινα. Ως άγνωστος καλλιτέχνης δεν ήταν καθόλου εύκολο να πετύχεις το πρώτο σου συμβόλαιο και συνήθως οι όροι ήταν πολύ άδικοι απέναντι στον καλλιτέχνη. Τώρα τουλάχιστον έχουμε την δυνατότητα να παρακάμψουμε τις εταιρείες αυτές που μέχρι και πολύ πρόσφατα ήταν μονοπώλιο.
-Τα σχέδιά σου αυτή την περίοδο;
Ετοιμάζομαι πυρετωδώς για τη συναυλία μου την Παρασκευή 24 Μαρτίου στον Σταυρό του Νότου plus. Μαζί με μια υπέροχη παρέα φίλων μουσικών έχουμε «μαγειρέψει» ένα πρόγραμμα που μας αρέσει πολύ, γεμάτο με δικά μου τραγούδια, αλλά και με πολύ ενδιαφέρουσες διασκευές. Σας περιμένουμε όλους με μεγάλη χαρά. Επίσης, ετοιμαζόμαστε για την μεγάλη καλοκαιρινή περιοδεία μας με τον Νίκο Πορτοκάλογλου και την Ρένα Μόρφη και παράλληλα εννοείται γυρίζουμε τα επόμενα επεισόδια για το Μουσικό Κουτί.
-Πώς βίωσες την πανδημία;
Στην αρχή με μεγάλο φόβο, αλλά και πολύ όμορφα με το πρώτο lockdown. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο να μην βγαίνουμε από τα σπίτια μας. Ησύχασε λίγο το μυαλό μας από την καθημερινότητα και συνειδητοποιήσαμε ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ήταν μεγάλο κοινωνικό και προσωπικό σοκ τα αποτελέσματα του οποίου νομίζω ότι ακόμα δεν έχουν γίνει απόλυτα κατανοητά και εμφανή.
-Στάθηκε η Κυβέρνηση δίπλα στον καλλιτεχνικό κόσμο;
Η δουλειά της κυβέρνησης, όποια και αν είναι αυτή τελικά, δεν έχει καμία σχέση με αυτή των καλλιτεχνών. Έτσι είναι ευτυχώς ή δυστυχώς. Με τον τρόπο που λειτουργεί δεν μπορεί να σταθεί ούτε δίπλα, ούτε μπροστά, ούτε πίσω από τους καλλιτέχνες. Είναι σαν να συγκρίνεις μήλα με μπασκέτες.
-Πότε έκλαψες τελευταία φορά;
Πριν από λίγες μέρες στα πρώτα γενέθλια του γιου μου.
-Η σχέση σου με τον Θεό;
Αναπόφευκτη.
-Το προσωπικό σου καταφύγιο;
Η οικογένειά μου και η μουσική.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Η υγεία των ανθρώπων που αγαπώ και ο πόλεμος.
-Τι είναι ο έρωτας;
Να κοιτάς επί ώρες, μέρες, μήνες, χρόνια έναν άνθρωπο και να μην χωράει ο νους σου την ομορφιά του. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην εικόνα του.
-Η ευτυχία;
Αγάπη. Να δίνεις και να δέχεσαι.
-Τι άνθρωπος είναι ο Βύρων Τσουράπης;
Μαλλιαρός.
-Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;
Το ρολόι μου να μην δείχνει λάθος ώρα! Πέραν της πλάκας, θα άλλαζα κάποιες συμπεριφορές μου σε ανθρώπους που μπορεί να αδίκησα.
-Πώς φαντάζεσαι τη τελευταία μέρα σου στη γη;
Άν είμαι αρκετά τυχερός, κοντά στους ανθρώπους που αγαπώ.
-Τα όνειρά σου για το μέλλον;
Να είμαι ευτυχισμένος όσο δύσκολα και να είναι τα πράγματα, να συνεχίζω να βγάζω δίσκους με όμορφα τραγούδια και να τα μοιράζομαι με όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους.
-Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν νέο άνθρωπο για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;
Καταρχάς να σιγουρευτεί ότι είναι όντως δικά του και στην συνέχεια να μην τα προδώσει.
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Βύρων Τσουράπης;
Ο παππούς μου…
-Βύρωνα σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Εγώ σε ευχαριστώ.
Βύρων Τσουράπης – social media
- Facebook: εδώ
- Instagram: εδώ
- YouTube: εδώ
- Twitter: εδώ
- Spotify: εδώ
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
