Η Μελίνα Νάτσιου είναι ένα γλυκύτατο πλάσμα. Ένα ξεχωριστό τρανς άτομο. Ηθοποιός, σκηνοθέτης, χορογράφος και πρώην σερβιτόρα. Άνετη και ακομπλεξάριστη. Η ίδια δηλώνει πως δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να επιστρέψει στον Μπλε Παπαγάλο που σέρβιρε παλαιότερα και να δουλέψει πάλι εκεί. Φέτος, συμμετέχει στην ιδιαίτερη παράσταση Straight White Men, που βασίζεται στο θεατρικό έργο της Κορεάτισσας Young Jean Lee και που παίζεται στο Θέατρο Μικρό Χορν. Συναντηθήκαμε και μιλήσαμε για όλα. ‘Όσα μου εμπιστεύτηκε υπάρχουν στο yourearticles.
-Πώς θυμάσαι τα παιδικά σου χρόνια;
Γεννήθηκα στην Κοζάνη και μεγάλωσα στην Θεσσαλονίκη. Οι μνήμες μου είναι μοιρασμένες σε ένα χωριό της Κοζάνης και σε ένα της Θεσσαλονίκης. Μεγάλωσα στη φύση, σε ένα περιβάλλον με ζώα, λίμνες, ποτάμια. Είχα όμως μπερδεμένα παιδικά χρόνια.
-Μπερδεμένα;
Ναι, τώρα που τα αναπολώ νιώθω μια δυστυχία. Τότε που τα βίωνα δεν ένιωθα κάτι αντίστοιχο. Οπότε δεν μπορώ να τα προσδιορίσω με ακρίβεια. Αν με ρωτήσεις αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω να τα ξαναζήσω, δεν θα το έκανα σε καμία περίπτωσή.
-Η πιο έντονη ανάμνηση που θυμάσαι ως σήμερα;
Όταν έβλεπα ότι συνέβαινε κάτι διαφορετικό στο σώμα μου σε σχέση με τα υπόλοιπα αγόρια και το βίωνα ως κάτι το αλλόκοτο. Ότι στα έντεκα μου χρόνια είχα έντονο στήθος ας πούμε. Και από τα σχόλια που μου έκαναν. Από το «τι όμορφο παιδί είσαι εσύ, τι μάτια είναι αυτά»μέχρι το «κρίμα που δεν είσαι κορίτσι». Αυτά καθόρισαν όλη μου την εφηβεία., Φορούσα φαρδιά ρούχα συνεχώς, δεν πήγαινα στη θάλασσα. Ακόμα και σήμερα δεν ξέρω να κολυμπώ.
-Η σχέση με τους γονείς σου;
Δεν έχω καμία επαφή με τον πατέρα μου. Με την μητέρα μου μετά από καιρό και κάποιες ζυμώσεις που έγιναν, βρεθήκαμε το καλοκαίρι που πέρασε. Με τη μητέρα μου υπάρχουν κάποια συναισθήματα. Με τον πατέρα μου δεν ξεδιπλώθηκαν ποτέ μεταξύ μας. Είναι ο πατέρας με τους ελληνικούς ανδρικούς κώδικες που δεν μπορεί να αποδεχτεί ότι ο πρωτότοκος γιος του δεν είναι πια γιος. Και σίγουρα αυτή η εικόνα δεν έχει θέση στη ζωή του. Δεν ξέρω πόσο τον πονάει, πονάει όμως και εμένα που δεν έχει χώρο στη ζωή του η τωρινή μου εικόνα.
-Πότε αντιλήφθηκες τη σεξουαλικότητα σου;
Δυο μισή ετών φιλήθηκα με ένα γειτονόπουλο το οποίο ήταν αγοράκι. Ήταν σαφές μέσα μου. Είχα αρκετά φλερτ με κορίτσια επειδή ήμουν όμορφο αγόρι αλλά ποτέ οι επιθυμίες μου δεν ταυτίστηκαν με τις καύλες μου.
-Τη ταυτότητα φύλου σου;
Γεννήθηκα το 1984. Το 1989 είχε κυκλοφορήσει το τραγούδι Lambada των Kaoma. Ήθελα να ήμουν εκείνο το ξανθό κοριτσάκι του videoclip.
-Πότε πήρες την απόφαση της φυλομετάβασης;
Μέσα στην καραντίνα. Έμεινα μόνη στους τέσσερις τοίχους. Μέσα στη σιωπή αυτή άκουσα μια φωνή μέσα μου, την ακολούθησα και προχώρησα.
-Υπήρξαν αντιδράσεις στον περίγυρο σου;
Μένω στην Αγία Βαρβάρα. Αυτό που άλλαξε ήταν από το «καλημέρα» που μου έλεγαν τα τσιγγανάκια, να μου λένε «καλημέρα καλέ κυρία». Ποτέ δεν ένιωσα περίεργα στη γειτονιά μου. Οριακά με κοιτούσαν να φανταστείς. Παράλληλα, δούλευα ως σερβιτόρος τότε στον Μπλε Παπαγάλο, σε ένα κεντρικό μαγαζί στο Μεταξουργείο. Όλη η διαδικασία της φυλομετάβασης έγινε όσο δούλευα εκεί. Και εκεί υπήρχαν ομαλές αντιδράσεις. Δεν είχα κάτι περίεργο.
-Παρόλα αυτά, ένιωσες σφίξιμο μέσα σου κάποια στιγμή; Βίωσες κοινωνικό ρατσισμό;
Κοινωνική και επαγγελματική απόρριψη ένιωσα. Η απόρριψη όμως δεν έχει μόνο αρνητική χροιά. Έχει μέσα και απελευθέρωση. Για να δεις πόσο ψηλά μπορείς να φτάσεις πρέπει πρώτα να απορριφθείς.
-Τι σε έστρεψε στο θέατρο;
Είναι για μένα ένας κόσμος όπου μπορώ να βγάλω κεκαλυμμένες μου αλήθειες νιώθοντας ασφάλεια.
-Έχεις ασχοληθεί και με τον χορό.
Ο χορός προέκυψε, δεν τον κυνήγησα. Δεν άφησα καν βιογραφικό σε σχολή χορού. Προτιμώ να τον ασκώ μαζί με το θέατρο. Και να σου πω την αλήθεια δεν ακολουθώ τους by the book κανόνες του.
-Ξεχωρίζεις κάποια ιδιότητα μέσα σου;
Αυτή τη περίοδο νιώθω πιο πολύ ηθοποιός.
-Ανέφερες παραπάνω τον Μπλε Παπαγάλο. Έχεις εργαστεί και στην εστίαση. Η εμπειρία σου;
Δεν θα επέλεγα να κάνω κάτι για να επιβιώσω. Το έκανα γιατί το γούσταρα. Ο Μπλε Παπαγάλος έγινε σπίτι μου. Αν δεν έχω πρόταση την επόμενη σαιζόν δεν έχω κανένα πρόβλημα να επιστρέψω και να δουλέψω πάλι εκεί. Παρότι οι επαγγελματικές επιλογές ενός τρανς ατόμου είναι τόσο λιγοστέςπου η σεξεργασία γίνεται μονόδρομος σε πολλές περιπτώσεις.
–Το έχεις σκεφτεί;
Ναι, σε μια ζόρικη φάση της ζωής μου που δεν είχα ούτε γιαούρτι στο ψυγείο μου το σκέφτηκα. Είχα κλείσει ραντεβού, και με ικανοποιητικό ποσό μάλιστα, αλλά το ακύρωσα τελευταία στιγμή. Δεν μπόρεσα να το κάνω.
-Τι σου άλλαξε γνώμη;
Ο φόβος. Δεν ήθελα να κάνω κάτι που ενδεχομένως να είχε επιπτώσεις στην ψυχική ή την σωματική μου υγεία.
-Έχει φτάσει σε σημείο να είναι οριακά η ψυχική σου υγεία;
Έχω περάσει κοντά από τη σκέψη να αυτοκτονήσω. Πέρασα πολλά βράδια με την ψυχολόγο μου να το συζητάμε. Το ότι δεν αυτοκτόνησα όμως δεν σημαίνει πως δεν κακοποίησα τον εαυτό μου ή δεν τον κακοποιώ ορισμένες φορές μέχρι και σήμερα. Κακοποιώ σημαίνει πολλά πράγματα. Όχι μόνο να αυτοκτονήσεις. Σημαίνει να πηγαίνεις με όποιον σου λέει πως είσαι καύλα. Σημαίνει να κάνεις ναρκωτικά. Σημαίνει να κάνεις σεξ χωρίς προφύλαξη με όλους. Και πολλά άλλα. Παγκοσμίως, υπάρχει υψηλό ποσοστό αυτοκτονιών στα τρανς άτομα και το αξιοσημείωτο είναι ότι υπάρχει μεγάλο ποσοστό και σε χώρες οικονομικά και πολιτισμικά προηγμένες όπως οι χώρες της βόρειας Ευρώπης. Μπορώ να καταλάβω όμως τα τρανς άτομα που έχουν αυτοκτονήσει. Έχουν φάει μεγάλη απόρριψη στη κοινωνία, σε επαγγελματικούς χώρους. Το πιο απλό θα σου πω. Φαντάσου να μπαίνει ένα τρανς άτομο μέσα στο μετρό της Αθήνας και να το κοιτάνε όλοι λες και είναι τέρας. Δεν αυτοκτονεί μετά;
-Σε έχει βοηθήσει η αναγνωρισιμότητα;
Από καθαρή τύχη βρέθηκα σε έναν εξαιρετικό θίασο, με γνωστούς και ταλαντούχους ηθοποιούς, σε ένα κεντρικό θέατρο. Ήταν αναμενόμενο να πέσουν τα φώτα και σε μένα. Πήρα μια απότομη δημοσιότητα την οποία δεν κρύβω ότι την απολαμβάνω αλλά με φοβίζει. Δε θέλω να γίνω σύμβολο λόγω του ότι είμαι τρανς. Πολλά βράδια γυρίζω σπίτι και μου αρέσει να είμαι σπιτόγατα. Δεν θέλω τίποτα παρά μόνο την ησυχία μου.
– Πώς λειτουργείς ως ηθοποιός όσον αφορά τη προσέγγιση του κειμένου;
Είμαι το παράδειγμα του δάσκαλε που δίδασκες… Παρότι, αποφεύγω να ανασύρω σε έναν μαθητή το συναίσθημα όταν διδάσκω, όταν είναι να ερμηνεύσω τα βάζω όλα στο τσουκάλι. Και τα σωστά και τα λάθος. Και σίγουρα χρειάζομαι καθοδήγηση.
-Φέτος, συμμετέχεις στο Straight White Men. Τι πραγματεύεται το έργο;
Είναι ένα θεατρικό έργο γραμμένο από την Κορεάτισσα Young Jean Lee. Είναι μια ιδιόρρυθμη κωμωδία. Μιλάει για δυο κόσμους που δεν συναντιούνται ποτέ στη σκηνή. Από τη μια μεριά βλέπουμε το πατριαρχικό μοντέλο ενός άνδρα που έχει περάσει τα τριάντα έτη και ενώ θα έπρεπε να είναι επιτυχημένος με λεφτά και δόξα, εκείνος επιλέγει μια ήρεμη ζωή χωρίς στρες και κοινωνική ή οικονομική καταξίωση. Από την άλλη, παρατηρούμε τις ζωές μιας τρανς και μιας drag queen οι οποίες βιώνουν τον κοινωνικό ρατσισμό και την σεξουαλική εργαλειοποίηση. Ο θεατής καλείται να αντιμετωπίσει με ενσυναίσθηση το δράμα που ζουν αυτοί οι δυο κόσμοι.
-Τα συναισθήματα σου όταν βρίσκεσαι πάνω στη σκηνή;
Φέτος, είναι η πρώτη φορά που παίζω και νιώθω τόσο ήρεμη και άμεση επί σκηνής. Το απολαμβάνω. Ουσιαστικά υποδύομαι τον εαυτό μου και λέω πράγματα για τη ζωή μου. Νιώθω πανέμορφα.
-Τι σε ενοχλεί στην ελληνική κοινωνία;
Με ενοχλεί όταν ο κόσμος δεν συγχωρεί οτιδήποτε φαίνεται και δεν του κάθεται καλά στο μάτι. Για παράδειγμα, ένας ομοφυλόφιλος είναι πιο αποδεκτός από μια τρανς γυναίκα. Επίσης, με ενοχλεί όταν όλοι έχουν άποψη για όλα.
-Ιδεολογικά που κινείσαι;
Είμαι μια εργάτρια που βιώνει την φτώχεια και την ανισότητα. Είμαι φιλοκομμουνίστρια. Ωστόσο, πάει καιρός που δεν ασκώ το εκλογικό μου δικαίωμα. Το ΚΚΕ δε με εκφράζει καθόλου κοινωνικά ως τρανς άτομο. Όμως, πρώτα είμαι εργάτρια και μετά τρανς. Για να σου δώσω να καταλάβεις, είναι άλλο πράγμα να είσαι η Τζένη Χειλουδάκη με τη καριέρα και τις πασαρέλες και άλλο να είσαι μια σερβιτόρα τρανς που δεν ξέρει αν θα μπορεί να αγοράσει τρεις μπανάνες, δύο μήλα και ένα γιαούρτι για να φάει.
-Πώς κρίνεις τη Κυβέρνηση;
Κυβερνιόμαστε από δέκα οικογένειες που η μία ευλογεί τα γένια της άλλης. Όταν διαβάζω ότι μας κυβερνάνε μαφιόζοι, με πιάνω να κουνάω το κεφάλι μου συγκαταβατικά, να κάνω θετικό νεύμα.
-Σε τι κατάσταση βρίσκεται η νέα γενιά;
Είναι το αυριανό φως με όλα τους τα θετικά και τα αρνητικά. Για τα αρνητικά τους ευθυνόμαστε εμείς. Είναι μια γενιά που δεν ξέρει τι θα ξημερώσει. Ας μην τους κουνάμε το δάχτυλο.
-Η σχέση σου με το διαδίκτυο;
Σπαταλάω πολύ χρόνο στο scrolling κάποιες φορές. Βαριέμαι πολύ το τσατ.
-Τι άνθρωπος είναι η Μελίνα Νάτσιου;
Αντιφατική, ρομαντική και κάποιες φορές μηδενίστρια.
-Αν μπορούσες να γυρνούσες το χρόνο πίσω θα άλλαζες κάτι από τη ζωή σου;
Θα ήθελα να δοκιμάσω πως θα ήμουν τρανς στην ηλικία των 25 ετών.
-Αν ναυαγούσες σε ένα ερημικό νησί ποιο αντικείμενο σου θα ήθελες να έχεις μαζί;
Κάτι που θα με βοηθούσε να επιβιώσω. Ένα πρακτικό εργαλείο.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Να οδηγήσω αυτοκίνητο.
-Το καταφύγιο όταν όλα δείχνουν δύσκολα;
Το σπίτι μου.
-Πότε έκλαψες τελευταία φορά;
Πριν λίγες μέρες όταν μου έστειλε ένα παιδί 20 χρονών το οποίο είδε την παράσταση και αυτό του έδωσε δύναμη να πει στη μητέρα του ότι θέλει να είναι η τάδε και όχι ο τάδε. Και αναρωτήθηκα με δάκρυα στα μάτια «τι να πω τώρα;».
-Τα όνειρα σου για το μέλλον;
Να μπορώ να κυκλοφορώ στα μέσα μαζικής μεταφοράς χωρίς να με ακολουθούν περίεργα βλέμματα.
-Η συμβουλή που θα έδινες σε ένα νέο άνθρωπο για να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα;
Να μην ακούει καμία συμβουλή.
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Μελίνα Νάτσιου;
Δεν έχω εικόνα ακόμα. Είμαι τεσσάρων ετών τρανς.
-Μελίνα σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
Μελίνα Νάτσιου: Ποια είναι η τρανς ηθοποιός και χορογράφος: εδώ
