Ντέμη Ρούσσα, με μεγάλη μου χαρά τη φιλοξενώ στο yourearticles. Η Ντέμη Ρούσσα με καταγωγή από την Άνδρο, γεννήθηκε στην Αθήνα όπου και δραστηριοποιείται. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός αλλά το κάρμα την οδήγησε σε δημιουργικά μονοπάτια. Δημοσιογράφος, ραδιοφωνική παραγωγός και συγγραφέας παιδικών παραμυθιών. Τελευταίο της βιβλίο ήταν το «Άκου Την Καρδιά Μου», το οποίο ξετυλίγει μια συγκινητική ιστορία.
-Κατάγεσαι από την Άνδρο μα γεννήθηκες στην Αθήνα. Ποιες είναι οι μνήμες της παιδικής σου ηλικίας;
Ευτυχώς είμαι από τους τυχερούς ανθρώπους που έχω καλές αναμνήσεις, οι περισσότερες από τις οποίες συνδέονται με την Άνδρο μου. Θάλασσα, η γιαγιά μου, ο παππούς μου να μπαλώνει τα δίχτυα, τα αγαπημένα μου ξαδέρφια που ακόμα και σήμερα είμαστε σαν αδέρφια και φυσικά πολλή γειτονιά και παιχνίδι εδώ στην Αθήνα.
-Η ανάμνηση που σε καθόρισε;
Εκείνη η μέρα που ξύπνησα και πολύ αποφασιστικά έκανα στροφή 180 μοιρών σε οτιδήποτε δεν αγαπούσα να κάνω. Σχεδόν τρία χρόνια πριν τα πήρα όλα από την αρχή. Εκείνο το πρωινό είναι χαραγμένο στη μνήμη μου και με κάνει ακόμα να χαμογελώ.
-Σπούδασες πολιτικός μηχανικός. Τι αποκόμισες;
Σθένος. Το σημαντικότερο που πήρα από το Πολυτεχνείο. Και άπειρα βιβλία.
-Τι σε έκανε να στραφείς στις ανθρωπιστικές επιστήμες;
Παραδέχτηκα στον εαυτό μου πως είναι πολύ εντάξει να μην καθορίζεσαι από να μηχανογραφικό μετά τις πανελλήνιες. Η απόφαση που παίρνουν τα παιδιά στα 18 τους σχετικά με τις σπουδές δεν πρέπει να τα ακολουθεί ες αεί, αν είναι κάτι που δε αγαπούν. Εγώ για παράδειγμα ακολούθησα πολλά πρέπει για να σπουδάσω μηχανικός. Τα θέλω μου λοιπόν με οδήγησαν εδώ που είμαι τώρα. Σπούδασα ψυχολογία και νιώθω πλήρης κι ευτυχισμένη.
-Ποιο ήταν το ερέθισμα που σε έσπρωξε να ασχοληθείς με το γράψιμο;
Είμαι από εκείνα τα παιδιά που έγραφαν παντού. Ακόμα και τώρα αν ανοίξω την τσάντα μου θα βρεις δεκάδες χαρτάκια με μικρές σημειώσεις. Μια σκέψη, ένα στίχο, κάτι που είδα στο δρόμο και ένιωσα την ανάγκη να το βάλω σε λέξεις. Απλά όσοι έχουν μια τέτοια κλίση δεν θα το πουν. Το «θέλω να γίνω συγγραφέας» δεν λέγεται. Με μένα όλα ξεκίνησαν από ένα στοίχημα. Επειδή είναι αστείο να αυτοπροσδιοριστείς ως συγγραφέας πρέπει να το κάνει κάποιος άλλος για σένα. Το στοίχημα λοιπόν ήταν να διακριθώ σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Έβαλα στόχο τους 20 και είμαι στις 14 διακρίσεις. Έξι ακόμα και θα το βάλω στο βιογραφικό μου επίσημα.
-Η σημασία της συγγραφής στη ζωή σου;
Το χαμόγελο εκείνο, μόλις έχεις ολοκληρώσει κάτι, μόλις έχει μπει η τελεία στην τελευταία πρόταση και νιώθεις καλά. Αυτό.
-Οι επιρροές που σε διαμόρφωσαν ως δημιουργό;
Ο Ελύτης άφησε σπουδαίο αποτύπωμα στον τρόπο σκέψης μου. Όχι ως τεχνική ή ως θεματολογία. Αλλά με έκανε να δω την ποίηση έξω από το ιντελέκτουαλ. Σαν λόγια που σε σπάζουν κι όχι σαν δυσνόητο λογοτεχνικό είδος για λίγους.
-Από πού αντλείς έμπνευση;
Η έμπνευση δεν αντλείται. Δεν υπάρχει πηγάδι που μπορείς να πας και να τραβήξεις έναν κουβά για να γράψεις τρία διηγήματα. Η έμπνευση σου χτυπάει την πόρτα με θράσος. Άναρχα και με τσαμπουκά. Ακόμα και στον ύπνο σου.
-Πρώτα ζεις και μετά γράφεις; Το ανάποδο;
Κυρίως γράφω ότι ζουν οι άλλοι.
-Ποια είναι τα εφόδια για να γράψει ένας συγγραφέας παραμύθια για παιδιά;
Δεν ξέρω αν χρειάζονται εφόδια, όλοι μπορούν να γράψουν μια ιστορία. Χρειάζονται όμως παιδικά αυτιά για να ακούσουν το παραμύθι σου και να σου πουν το μεγάλο ΝΑΙ. Αυτό είναι το καθοριστικό.
-Είναι δύσκολο αναγνωστικό κοινό τα παιδιά;
Είναι ειλικρινές κοινό. Πρέπει να μπορείς να «σηκώσεις» την αποτυχία όταν απευθύνεσαι σε παιδιά.
-Είσαι μητέρα δύο κοριτσιών. Έχεις φόβους και ανησυχίες για το μέλλον τους;
Έχω ελπίδα και αισιοδοξία πως αν κάνει η γενιά μου καλή δουλειά ως γονείς, τα παιδιά μας θα αλλάξουν τον κόσμο. Το πιστεύω όσο τίποτα αυτό.
-Πώς κρίνεις τη σύγχρονη κοινωνία;
Η σύγχρονη κοινωνία είμαστε εμείς. Μικρόκοσμος του κάθε σπιτιού. Δεν κρίνω και δεν βγάζω συμπεράσματα και δε θέλω να σχολιάσω τη σαπίλα που βλέπω παντού γύρω μου μέσω της τηλεόρασης, των site και των social. Κρατάω το εξής : κάθε φορά που βλέπω γονείς με παιδιά να παίζουν, να ακούνε καλή μουσική, να κάνουν χιούμορ, να μιλούν, να συζητούν χαμογελώ. Κάθε φορά που βλέπω ένα γονιό να υποστηρίζει το παιδί του που θέλει να γίνει ζαχαροπλάστης κι όχι γιατρός χαμογελώ. Σε κάθε τι που η κοινωνία μας προχωρά έστω και μισό βήμα πάω από πίσω να βοηθήσω το μισό βήμα να γίνει ένα.
-Πρόσφατα κυκλοφόρησε το τελευταίο σου βιβλίο με τίτλο Άκου Την Καρδιά Μου. Τι πραγματεύεται;
Το Άκου Την Καρδιά Μου μιλά για δυο παιδιά με καρδιοπάθεια όπου η αγάπη κατάφερε να τα γιατρέψει. Αφορά όλες τις ηλικίες και όλο το αναγνωστικό κοινό. Πρόσφατα μεταφράστηκε στα πορτογαλικά από την Artemia Souza και κυκλοφορεί στο amazon. Τόσο τα έσοδα από τις πωλήσεις στην Ελλάδα όσο και στη Βραζιλία διατίθενται για να ενισχυθούν δομές και σύλλογοι που φιλοξενούν παιδιά με καρδιοπάθεια. Στην Ελλάδα το βιβλίο διατίθεται μέσω της ψηφιακής βιβλιοθήκης Read και τα έσοδα πηγαίνουν στο Σύνδεσμο Γονέων και Φίλων Καρδιοπαθών Παιδιών Κύπρου.
-Παράλληλα με τη συγγραφή, αρθρογραφείς στο MaxMag. Τι εισπράττεις από τη διαδικασία των συνεντεύξεων;
Αγαπώ να ρωτώ και να μαθαίνω. Ειδικά ανθρώπους που θαυμάζω ή που έχουν κάτι να πουν. Μου αρέσει να γίνομαι μια πένα που ακούγεται.
-Πώς προέκυψε το ραδιόφωνο;
Το ραδιόφωνο προέκυψε καρμικά. Είχα κάνει και παλαιότερα ραδιόφωνο αλλά οι υποχρεώσεις με πήγαν πίσω. Ώσπου εμφανίστηκε στη ζωή μου ο Athens Free radio και όλα άλλαξαν. Στον FREE όλα μυρίζουν σπιτικό και οικογένεια. Οι σχέσεις μεταξύ μας είναι αγαπησιάρικες, αληθινές, λέμε σ’ αγαπώ και το εννοούμε και φυσικά η μουσική μας ενώνει δυνατά. Το ίδιο υπέροχη είναι και η σχέση μας με τους ακροατές. Είναι το όνειρο κάθε ραδιοφωνικού παραγωγού. Επομένως πλέον μπορώ να βγάζω μια άλλη εκδοχή του εαυτού μου κάθε πρωί 10 με 12 στους 98.1.
-Πότε έκλαψες τελευταία φορά;
Σήμερα.
-Πιστεύεις στον Θεό;
Πιστεύω στο μεγαλείο της φύσης και της ενέργειας.
-Το προσωπικό σου καταφύγιο;
Η μοναχικότητα και η αγκαλιά. Όπου μπορώ να είμαι μόνη μου, από ένα ταξίδι, ένα ποτό, μια βόλτα κι όπου μπορώ να νιώσω πως έχω τον κόσμο όλο μέσα σε δυο χέρια.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Ότι δεν θα καταφέρω να σπάσω όλα τα στερεότυπα της ζωής μου. Ότι θα μείνει κάποιο κατάλοιπο από «πρέπει» που θα με κοιτάει ειρωνικά σαν να με νίκησε.
-Τι είναι ο έρωτας;
Το απόλυτο. Τα πατώματα και τα αστέρια. Η κβαντική διεμπλοκή που δε σου αφήνει περιθώρια αντίδρασης. Το να παραδοθείς.
-Η ευτυχία;
Να ξυπνάς και να νιώθεις ερωτευμένη με τη ζωή που κατάφερες να φτιάξεις.
-Τι άνθρωπος είναι η Ντέμη Ρούσσα;
Μια λέξη υπάρχει που μπορεί να τα χωρέσει όλα νομίζω. Καβοντορίτισσα.
-Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;
Θα μπορούσα να πω το γνωστό κλισέ πως δε θα άλλαζα τίποτα, αλλά δε θα το κάνω. Θα τα άλλαζα όλα.
-Πώς φαντάζεσαι την τελευταία μέρα σου στη γη;
Ελπίζω να μην το ξέρω αρχικά. Ας με βρει ξαφνικά ανάμεσα σε μουσική, γέλια, καλή παρέα και ποτό. Να έχουν να λένε και ιστορίες αυτοί που θα μείνουν πίσω. Εγωιστικό μεν αλλά ο νεκρός έχει πάντα δίκιο.
-Τα όνειρά σου για το μέλλον;
Να γίνω η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου και να εμπνεύσω κι άλλους προς αυτή την κατεύθυνση.
-Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν νέο άνθρωπο για να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα;
Να κοιτάζει πάντα μέσα του. Να ακούει την καρδιά του. Όπως έχει πει κι ο Ελύτης: «πάρε το πρέπει και γδάρε το από το γιώτα ίσα με το πι».
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Ντέμη Ρούσσα;
Το κορίτσι του μπαμπά μου.
-Ντέμη σε ευχαριστώ για την επικοινωνία μας.
Εγώ σε ευχαριστώ.
Ο προσωπικός ιστότοπος: εδώ
Social media: FB και Instagram
Για το athensfreeradio: εδώ
Το βιβλίο της Ντέμη Ρούσσα ”Άκου την καρδιά μου”: εδώ
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
