Οδυσσέας Ιωάννου: «Είμαστε κουκίδες επάνω σε ένα συνεχές το οποίο κάποιες φορές μοιάζει με γραμμική εξίσωση και άλλοτε με ένα χαοτικό πολυδιάστατο επίπεδο»

Η συνέντευξη με τον στιχουργό και δημοσιογράφο Οδυσσέα Ιωάννου πραγματοποιήθηκε με αφορμή τη συναυλία που θα λάβει χώρα στις 6 και 7 Νοεμβρίου στο Christmas Theater, για τα 30 χρόνια του στο τραγούδι. Την επόμενη μέρα της συνέντευξης, έχασα ξαφνικά τον πατέρα μου. Και εκεί που για αρκετό καιρό σιγοτραγουδούσα το «απ’ τα φιλιά στο τέλος μέναμε μισοί και εγώ να ψάχνω στο μαρτύριο μια λύση» από τις Πρώτες Λέξεις με τον Σωκράτη Μάλαμα, άρχισα να ψιθυρίζω το «κάποτε θα φύγουμε από εδώ όταν θα’ μαστε όλοι κουρασμένοι» από το Κάποτε με τον Δημήτρη Μητροπάνο. Όπως μου εκμυστηρεύτηκε και ο ίδιος σε μια προφητική όπως φάνηκε ερώτηση μου για κάποια αγαπημένα πρόσωπα που θα λείπουν εκείνες τις δυο βραδιές, «μεγαλώνουμε και πρέπει να διαχειριζόμαστε τις απώλειες με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας». Τα υπόλοιπα στο yourearticles.

-«Οι Δικοί Μου Άνθρωποι». 30 Χρόνια Λόγια Για Τραγούδια. Αλήθεια, πώς πέρασαν 30 χρόνια;

Πέρασαν όπως τα χρόνια των περισσότερων ανθρώπων. Πολλά όμορφα, πολλά άσχημα, καινούργια ξεκινήματα και βαριές απώλειες.

-Ποιο είναι το απόσταγμα σας σήμερα ως στιχουργός μετά από μια τέτοια διαδρομή;

Δεν μπορώ να το ορίσω, ίσως ούτε καν να το διακρίνω. Οι αλλαγές γίνονται καθημερινά, στάλα-στάλα, και σε κάποια πράγματα δεν υπάρχει καμία αλλαγή. Δεν μου αρέσει να κάνω και «ταμείο» στην ζωή μου, την θεωρώ ένα συνεχές, και ως εκ τούτου δεν μπορώ να την περιορίσω σε συγκεκριμένες διαπιστώσεις.

-Εμφανιστήκατε στη δισκογραφία σε μια περίοδο μεταβατική για το ελληνικό τραγούδι. Τι θυμάστε;

Τότε το ελληνικό τραγούδι ήταν ακόμα γεγονός. Επηρέαζε τις ζωές μας, δεν ήταν μόνο διασκέδαση ή υπόκρουση στην ζωή μας. Περιμέναμε με αγωνία κάποια καινούργια κυκλοφορία όταν αυτή ανακοινωνόταν, και δεν υπήρχε περίπτωση να κυκλοφορήσει κάποιος καινούργιος δίσκος δίχως να γίνει συνέντευξη Τύπου, να βρεθούμε σε έναν χώρο, δημοσιογράφοι και καλλιτέχνες, να κουβεντιάσουμε για τον δίσκο.

-Αντιμετωπίσατε δυσκολίες ως άλλος Οδυσσέας ψάχνοντας την δική του Ιθάκη του τραγουδιού;

Όχι ιδιαίτερες. Είχα την τύχη να συναντήσω ανθρώπους που με εμπιστεύτηκαν και μου άνοιξαν πόρτες για να δείξω τι μπορώ να κάνω. Τόσο στο ραδιόφωνο όσο και στο τραγούδι βρήκα ανθρώπους στον δρόμο μου που μου φέρθηκαν ισότιμα και με γενναιοδωρία.

-Η συναυλία στις 6 Νοεμβρίου στο Christmas Theater είναι ήδη sold out και θα δοθεί άλλη μία στις 7 Νοεμβρίου. Νιώθετε ικανοποίηση για την ανταπόκριση του κόσμου στη γιορτή σας;

Φυσικά. Δεν το θεωρώ βέβαια κάποια προσωπική μου επιτυχία. Θα με τιμήσουν με την παρουσία τους καλλιτέχνες ιδιαίτερα αγαπητοί και η επιτυχία είναι συλλογική. Όμως νιώθω όμορφα κάθε φορά που αισθάνομαι πως κάποιο τραγούδι κάτι έχει να πει με αρκετό κόσμο, υπάρχει μία σύνδεση. Γι΄ αυτό γράφουμε, για αυτήν την σύνδεση.

-Ανάμεσα στους «δικούς σας ανθρώπους» της βραδιάς θα λείπουν κάποια αγαπημένα πρόσωπα. Ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Δημήτρης Μητροπάνος και ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας. Τους φέρνετε στο νου καμιά φορά;

Πολύ συχνά, ιδιαίτερα τον Θάνο που ήταν σημαντικός άνθρωπος της ζωής μου πέρα από συνεργάτης. Μεγαλώνουμε και πρέπει να διαχειριζόμαστε τις απώλειες με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας. Συγνώμη για τον κυνισμό μου αλλά κι εμείς κάποτε θα γίνουμε η απώλεια άλλων ανθρώπων.

-Υπήρξαν σταθμοί στη διαδρομή σας. Τι κρατάτε από τον καθένα; Κάποιο περιστατικό; Κάποια κουβέντα;

Δεν χωρίζω την ζωή μου σε σταθμούς και ορόσημα. Είμαστε κουκίδες επάνω σε ένα συνεχές το οποίο κάποιες φορές μοιάζει με γραμμική εξίσωση και άλλοτε με ένα χαοτικό πολυδιάστατο επίπεδο. Δεν θυμάμαι συχνά συγκεκριμένα λόγια και γεγονότα όσο το πώς με έκαναν να νιώσω κάποιοι άνθρωποι που πέρασαν από την ζωή μου.

-Αν μπορούσατε να διαλέξετε τρία τραγούδια που γράψατε και τα οποία τα έχετε πιο κοντά στη καρδιά σας, ποια θα ήταν;

Το «Σκληρό Γαλάζιο», το «Ποτάμι» και το «Δικοί μου Άνθρωποι».

-Έχω διαβάσει σε παλαιότερη συνέντευξη σας ότι αγαπάτε το Τσάι Στη Σαχάρα του Μπερνάντο Μπερτολούτσι. Αν μπορούσατε με κάποιο τρόπο να τον συναντήσετε, ποιο τραγούδι σας θα του προτείνατε να το ακούσει και να το κάνει ταινία;

Δυστυχώς δεν έχω γράψει πολλά τραγούδια αφήγησης παρά το γεγονός πως θα το ήθελα πολύ. Ας πούμε το «Κράτα Λίγο Ακόμη» που έχει κάποιες παράδοξες, σχεδόν σουρεαλιστικές εικόνες και το «Αυτός ο ήλιος», αν μπορούσε να του γεννήσει κάτι.

-Τελικά, ήρθαν οι Μέρες Που Δικάζουν;

Θα μπορούσε να πει κάποιος πως ήταν η χρεοκοπία της χώρας το 2009. Αλλά δυστυχώς προέκυψαν πολύ μεγαλύτερα προβλήματα, όπως η άνοδος της ακροδεξιάς, η μισαλλοδοξία και ο ρατσισμός που αναπτυσσόταν σε μεγάλη μερίδα του κόσμου κάτω από τα πόδια μας.

-Και τι θα κάνουμε Αν Μοιράζουν Τη Ζωή Σε Μεροκάματα;

Δεν μπορείς και να μην αντισταθείς στην φτωχοποίηση, στον κοινωνικό αποκλεισμό. Αυτά είναι υπεύθυνα και για την άνοδο του φασισμού σε πολλές γωνιές του πλανήτη και δυστυχώς και της Ευρώπης. Η φτώχεια και ο φονταμενταλισμός των θρησκειών είναι ο βιότοπος τέτοιων σκοτεινών ιδεολογιών και πρακτικών.

-Μήπως ο καθένας μας πρέπει να λέει μέσα του Από Το Όνειρο Να Πίνω;

Δεν αντέχεται τόσος ρεαλισμός παρά το γεγονός πως αν τον σνομπάρεις αν αγνοήσεις τελείως την πραγματικότητα τα προβλήματα που θα κληθείς να αντιμετωπίσεις θα είναι θεόρατα. Όμως η ζωή μας έχει απόλυτη ανάγκη, το όνειρο, την φαντασία, την παρηγοριά της τέχνης και κάτι πιο βαθύ.

-Κύριε Ιωάννου σας ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.

Εγώ σε ευχαριστώ.

Οδυσσέας Ιωάννου – 30 χρόνια λόγια για τραγούδια
6 Νοεμβρίου 2023 στις 20.30 SOLD OUT
7 Νοεμβρίου 2023 στις 20.30 Έξτρα ημερομηνία
Christmas Theater:
εδώ

Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο

Οδυσσέας Ιωάννου – Επίσημη σελίδα στο FB: εδώ

*Η φωτογραφία προέρχεται από την συνέντευξη του Οδυσσέα Ιωάννου στο documentonews.gr

Αποτυχημένος φοιτητής Κοινωνικής Θεολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Αποτυχημένος φοιτητής Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών. Ερασιτέχνης ραδιοφωνικός παραγωγός και αρθρογράφος. Συλλέκτης βινυλίων, κόμικς και βιβλίων. Λάτρης της ινδικής κουζίνας και του κόκκινου κρασιού. Με το γράψιμο έχω μια ιδιαίτερη σχέση. Όταν γράφω θέλω η σκέψη που ξεκινάει από εμένα να ολοκληρώνεται από τον αναγνώστη...