Ο Πόλυς Κυριάκου, ο σπουδαίος Κύπριος στιχουργός, έχει συνεργαστεί με αρκετούς συνθέτες ντύνοντας με τα λόγια του τις μελωδίες τους και γεννώντας όμορφα τραγούδια. Από τη Λευκωσία στην Αθήνα και από την Αθήνα στη Νέα Υόρκη. Ταξίδια γεμάτα εικόνες, ήχους και μυρωδιές. Το γράψιμο ήταν πάντα εκεί. Όπως μου αναφέρει και ο ίδιος χαρακτηριστικά, αντλεί την έμπνευση του από το εξής τρίπτυχο: Έρωτας, Κύπρος, Πατρίδα. Αν ακούσεις τα τραγούδια του, αντιλαμβάνεσαι ότι είναι ακριβώς έτσι. Σήμερα, νιώθω χαρά που τον φιλοξενώ στο yourearticles.
-Γεννηθήκατε και μεγαλώσατε στη Λευκωσία. Ποιες ήταν οι μνήμες της παιδικής σας ηλικίας;
Οι μνήμες που αρχίζουν από δυσκολίες κι ύστερα σμίγουν με πολλά όνειρα. Κι όλα μαζί σαν ένα παραμύθι δίχως αρχή και δίχως τέλος.
-Η πιο έντονη ανάμνηση που σχηματίζεται ανάγλυφα στο νου;
Η απουσία του πατέρα από την ηλικία των τεσσάρων ετών, θαρρώ με σημάδεψε και με ωρίμασε πολύ πρόωρα.
-Ο λόγος που μεταβήκατε στην Αθήνα;
Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τέσσερα υπέροχα χρόνια. Το τρόλεϊ ξεκινούσε από Πατήσια και έφτανε Κουκάκι. Πέρα όμως από Πολιτικές Επιστήμες, εργάστηκα και σαν γραφίστας στον οργανισμό Λαμπράκη για ένα χαρτζιλίκι.
-Τι ανακαλύψατε εκεί με τη διαμονή σας;
Την Ελλάδα του Πολιτισμού, της ποίησης, του τραγουδιού. Την Ελλάδα που ορθώνεται μέσα από «της ανάγκης τα θρανία». Μέσα από λόγια παραπονεμένα. Την Ελλάδα που επιμένει…
-Σπουδάσατε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τι εισπράξατε;
Τέσσερα φοιτητικά, ανέμελα χρόνια, πρώτη ύλη για τα τριάντα πέντε που έμελλε να ακολουθήσουν στη Νέα Υόρκη…
-Με το ταξίδι στη Νέα Υόρκη προσπαθήσατε να κυνηγήσετε το δικό σας American Dream;
Καθόλου. Βρέθηκα στη Νέα Υόρκη τυχαία, αφού ένας φίλος από την Τεχνική Σχολή Λευκωσίας είχε ήδη βρεθεί στην μεγάλη αυτή πόλη και μου έστειλε μια επιστολή που έγραφε: «Έλα κι εσύ! Θα βρεις σίγουρα δουλειά σαν σερβιτόρος. Δεν θα χρειάζεσαι ούτε σεντ από τη μάνα σου.» Κι επειδή η μάνα μου δεν είχε ούτε ένα σεντ για να μου δώσει, πήρα το πρώτο αεροπλάνο και πήγα. Κι έμεινα στη Νέα Υόρκη για τριάντα πέντε ολόκληρα χρόνια…
-Ήταν δύσκολες οι συνθήκες για έναν Έλληνα μετανάστη;
Ήταν δύσκολο το θέμα το οικονομικό. Όμως όλοι οι Κύπριοι φοιτητές που βρεθήκαμε στην πόλη αυτή, εργαζόμασταν σκληρά και τα καταφέρναμε…
-Πώς στραφήκατε στο γράψιμο; Η ανάγκη που σας ώθησε;
Δεν ξέρω πώς στράφηκα στο γράψιμο. Μάλλον ήταν πάντα εκεί. Κι όταν έγραφα, κι όταν δεν έγραφα…
-Οι δημιουργοί που σας καθόρισαν με τα γραπτά τους;
Είναι πολλοί. Αλλά θα σταθώ σε δύο ποιητές, τον Κωνσταντίνο Καβάφη και τον Κώστα Μόντη. Και στον στιχουργό Μάνο Ελευθερίου, του οποίου η γραφή με συγκινεί αιώνες τώρα…
-Από πού αντλούσατε την έμπνευση και τα θέματα των στίχων σας;
Έρωτας, Κύπρος, Πατρίδα.
-Το 1994 γνωριστήκατε με τον Γιώργο Νταλάρα. Ήταν κομβική η συνάντηση αυτή;
Πολύ κομβική. Αισθάνομαι μεγάλη συγκίνηση που ένας ογκόλιθος της Ελληνικής δισκογραφίας με συνάντησε και τον συνάντησα.
-Εξίσου σημαντική ήταν και η γνωριμία με τον Παντελή Θαλασσινό. Πώς τη θυμάστε;
Ο κύριος Νταλάρας ήταν αυτός που μου εισηγήθηκε να δώσω στίχους μου στον Παντελή Θαλασσινό. Φυσικά, εξίσου σημαντική η γνωριμία με τον συνθέτη του Κερύνεια Μου.
-Προσωπικά, σας έχω συνδέσει με τον Σταύρο Σιόλα και με σήμα κατατεθέν τα αγαπημένα στο ευρύ κοινό Διόδια που γράψατε παρέα. Κοιτώντας το χρόνο πίσω, πως νιώθετε για τα τραγούδια που γεννήσατε;
Αισθάνομαι ότι αυτό το τραγούδι μου άνοιξε μια πόρτα. Η οποία όπως φαίνεται έστω κι όταν έρχονται καταιγίδες, παραμένει πάντοτε ανοιχτή. Ο Σταύρος Σιόλας είναι για μένα ένας από τους πιο αληθινούς και χαρισματικούς δημιουργούς της Ελλάδας, ο οποίος έχει πολλά ακόμα να δώσει.
-Ξεχωρίζετε μέσα σας κάποια δισκογραφική κατάθεση;
Όλοι Έχουμε Μια Θεία στην Αμερική.
-Το τραγούδι που ο ίδιος γράψατε και μιλάει για σας με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο;
Ένας Άνθρωπος Απλός σε μουσική Σταύρου Σιόλα και ερμηνεία Ευρυδίκης.
-Υπήρξε κάποιο τραγούδι που ο ίδιος το πιστέψατε πολύ αλλά δεν είχε την επιθυμητή αποδοχή ή ακόμη και το ανάποδο;
Όλοι Έχουμε Μια Θεία στην Αμερική.
-Κάποια συνεργασία που ενώ το επιθυμήσατε ή το ονειρευτήκατε δεν ευοδώθηκε;
Με τον φίλο Μάριο Τόκα. Γιατί απλά βιάστηκε να φύγει…
-Σε τι κατάσταση βρίσκεται η σημερινή ελληνική δισκογραφία;
Προσωπικά αισθάνομαι ότι παρόλο που υπάρχουν βαθιά ταλαντούχοι δημιουργοί, δεν ακούγονται όσα σπουδαία γεννιούνται. Τα ραδιόφωνα δεν ασχολούνται με την ποιοτική δισκογραφία.
-Τι δυσκολίες έχει να αντιμετωπίσει ένας ανερχόμενος καλλιτέχνης για να επικοινωνήσει το έργο του;
Ένα πανύψηλο βουνό που εδώ και χρόνια ψηλώνει κάθε χρόνο και περισσότερο.
-Τι άνθρωπος είναι ο Πόλυς Κυριάκου;
Δεν μπορεί να σας μιλήσει για τον εαυτό του. Ρωτήστε τους φίλους του και τους μαθητές του.
-Τι σας ενοχλεί στη σημερινή ελληνική κοινωνία;
Η έλλειψη ευαισθησίας και η κοινωνική αδικία.
-Η εικόνα που έχετε σχηματίσει για την τρέχουσα πολιτική κατάσταση της χώρας;
Ελλάδα: Ένα χάος.
Κύπρος: Μια τουρκική εισβολή που για 51 χρόνια μάς έχει το πιστόλι στον κρόταφο.
-Αν είχατε ναυαγήσει σε ένα ερημικό νησί ποιο προσωπικό σας αντικείμενο θα θέλατε να σας συντροφεύει;
Η φωτογραφία των τριών παιδιών μου.
-Το καταφύγιο σας όταν όλα σκοτεινιάζουν;
Μια προσευχή.
-Ο μεγάλος σας φόβος;
Οι απώλειες.
-Πότε κλάψατε τελευταία φορά;
Χθες βράδυ.
-Αν μπορούσατε να γυρίσετε το χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα θέλατε να αλλάξετε;
Την ευαισθησία μου. Να τη μείωνα έστω και λίγο.
-Νιώθετε πληρότητα με όσα έχετε καταφέρει;
Όχι.
-Υπάρχουν ανικανοποίητα όνειρα που προβάλλουν από τις χαραμάδες της ζωής;
Ένας καινούργιος στίχος που να καταφέρει να αλλάξει τον κόσμο.
-Ετοιμάζετε κάτι αυτή τη περίοδο;
Κάτι όνειρα που παιδεύω εδώ και καιρό.
-Τι ονειρεύεστε για το μέλλον;
Να μπορέσω να έχω κοντά μου στην Κύπρο όλα τα παιδιά μου.
-Η συμβουλή που θα δίνατε σε ένα νέο άνθρωπο για να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα;
Να είναι αληθινός και να έχει κάτι να πει με βαθιά ειλικρίνεια.
-Τι σας έρχεται στο μυαλό όταν λέτε το όνομα Πόλυς Κυριάκου;
Ο γιος της Μαρίτσας από τον Λαζανιά, ο γιος του Φραγκίσκου από το Μαρώνι.
-Κύριε Κυριάκου σας ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Εγώ σας ευχαριστώ.
Πόλυς Κυριάκου – Βιογραφικό: εδώ
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
Διαβάστε περισσότερες συνεντεύξεις: εδώ
