Αυτό που ένιωσα όταν τον συνάντησα ήταν η αύρα ενός προσγειωμένου και ισορροπημένου ανθρώπου. Ένας ηθοποιός εργατικός που ξέρει πότε σταματά η πλάκα και πότε ξεκινά η κωμωδία. Εδώ και παραπάνω από 20 χρόνια στο χώρο έχει δώσει το δικό του στίγμα από αρκετές θεατρικές, κινηματογραφικές και τηλεοπτικές εμφανίσεις. Από 4 Δεκεμβρίου θα συμμετάσχει με τον Τάκη Παπαματθαίου και ένα μεγάλο θίασο της Γιούλης Ηλιοπούλου στη παράσταση Τα Χριστούγεννα του Σκρουτζ στον πολυχώρο πολιτισμού Ιντεάλ. Σήμερα, στο your e-articles ο Αναστάσης Κολοβός.
-Γεννήθηκες στη Χαλκίδα. Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου;
Η Χαλκίδα είναι σημείο αναφοράς για εμένα όπως και η Κύμη τα καλοκαίρια. Όσο περνάνε τα χρόνια, την αγαπάω ακόμα πιο πολύ. Και πηγαίνω αρκετά συχνά. Εκεί έχω τους παιδικούς μου φίλους, πράγμα που είναι σπουδαίο καθώς μας δένει όλους το κοινό μας παρελθόν.
-Η πιο ισχυρή ανάμνηση;
Ο πατέρας μου ήταν στρατιωτικός και θυμάμαι έντονα τις μεταθέσεις που είχε αφού τον ακολουθούσαμε όλοι μαζί ως οικογένεια. Έζησα μια υπέροχη παιδική ηλικία με δυο εξαιρετικούς γονείς.
-Πώς ασχολήθηκες με την ηθοποιία;
Δεν είχα καμία επαφή με τον χώρο, ούτε καν θέατρο δεν είχα δει μέχρι τότε. Έδωσα εξετάσεις και πέρασα στο Φυσικό του ΑΠΘ. Προσπάθησα να το τελειώσω αλλά τρία χρόνια μετά ήρθα σε επαφή με το θέατρο και με κέρδισε.
-Έγινε τυχαία;
Εντελώς. Ήμουν κακός φοιτητής και μια μέρα πήρα στα χέρια μου ένα φυλλάδιο από το Θεατρικό Εργαστήρι Νέες Μορφές. Αποφάσισα να πάω να δω τι συνέβαινε εκεί. Γνώρισα ωραία τυπάκια που πειραματιζόντουσαν, είχαν όρεξη και μεράκι. Μετά γνώρισα τη Τάμυ Παπαχρήστου με την ομάδα της Τραβέρσο, με την οποία ξεκίνησα μαζί της θέατρο. Τώρα, τα πράγματα είναι διαφορετικά στις δραματικές σχολές. Έχουν γίνει πολύ εμπόριο. Βέβαια, τα περισσότερα νέα παιδιά δεν μπαίνουν σε μια δραματική σχολή επειδή αγαπάνε το θέατρο αλλά για να γίνουνε γνωστά παίζοντας στη τηλεόραση. Αυτά είναι φαινόμενα των καιρών.
-Μετά από εκεί βρέθηκες στον Ίασμο του Βασίλη Διαμαντόπουλου;
Ναι. Πρόλαβα και τον γνώρισα τον σπουδαίο αυτό ηθοποιό. Όχι σαν δάσκαλο μιας και ήταν αρκετά μεγάλος. Αλλά μόνο που πήρα λίγο από την αύρα του αρκεί… Εκεί γνώρισα και τον Αλέκο Αλεξανδράκη. Πόσο ευγενής άνθρωπος… Ίσως για αυτό είχε τόσες κατακτήσεις στο γυναικείο φύλο. Έσταζε ευγένεια.
-Τι σημαίνει για σένα η ηθοποιία;
Ζούμε σε μια χώρα που άθελά μας είμαστε όλοι ηθοποιοί. Δεν είναι τυχαίο που εδώ γεννήθηκε το θέατρο. Οπότε θεωρώ ότι η ηθοποιία είναι στο DNA όλων μας.
-Έχεις δηλώσει ότι δεν είναι όνειρό σου να πεθάνεις πάνω στο σανίδι.
Σαφέστατα. Είμαι επαγγελματίας σε αυτό που κάνω αλλά δε θέλω ο ηθοποιός να υπερκαλύψει τον άνθρωπο.
-Προτιμάς να παίζεις θέατρο, σινεμά ή τηλεόραση;
Σινεμά! Έχει άλλη γοητεία.
-Το ντεμπούτο σου στην τηλεόραση έγινε το 2000 με συμμετοχές στις σειρές Κόκκινος Κύκλος και Το Κλειδί. Ήταν διαφορετικά τα πράγματα τότε;
Οι συνθήκες ήταν ίδιες πάνω κάτω με τώρα. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι οι αμοιβές, οι οποίες έχουν πέσει κατά πολύ. Βέβαια, εξελίσσεται και η τεχνολογία.
-Σπουδαία σου στιγμή είναι το ανεξάρτητο Τσίου. Πώς προέκυψε αυτή η ταινία;
Να τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Εγώ γνώρισα τον Αλέκο Παρίση στο στρατό. Κάναμε παρέα και δέσαμε. Ο Αλέκος μου γνώρισε τον Μάκη Παπαδημητράτο που το έγραψε και το σκηνοθέτησε. Στο αρχικό μας πλάνο, ο Τσίου ήταν να γίνει μια μικρού μήκους ταινία, όπως και έγινε. Όταν όμως διάβασα το σενάριο και μπήκα στο πνεύμα, άρχισα να ψήνω τον Μάκη να το κάνουμε κανονική ταινία. Ξεκινήσαμε λοιπόν με χαμηλό προϋπολογισμό αλλά ταυτόχρονα με πολλή δημιουργική διάθεση. Και κάπως έτσι φτιάξαμε αυτή τη ταινία.
-Για ποιο λόγο προκάλεσε τέτοια αίσθηση και έγινε cult φαινόμενο;
Πιστεύω ότι ο λόγος που την έκανε να την ξεχωρίσει το κοινό είναι ότι κυκλοφόρησε μια περίοδο που ο κινηματογράφος χαρακτηριζόταν σε ένα μεγάλο βαθμό από βαριές ταινίες. Το Τσίου είχε μια δική του ταυτότητα, ένα φρέσκο αέρα, μια δυναμική και ένα ιδιότυπο χιούμορ. Και παρά το ότι ήταν μια ανεξάρτητη παραγωγή κατάφερε να κερδίσει βραβεία και διακρίσεις. Φέτος το καλοκαίρι επρόκειτο να ανέβει στο Παλιό Αμαξοστάσιο αλλά για κάποιους λόγους δεν πραγματοποιήθηκε και θα πάει για του χρόνου το καλοκαίρι. Θα είναι πολύ συγκινητικό γιατί θα παίξουν οι ίδιοι ηθοποιοί.
-Από την τηλεόραση έχεις χαραχτεί στο τηλεοπτικό κοινό ως Μάκης Ζούβας από το Έλα Στη Θέση Σου. Γιατί αγαπήθηκε τόσο πολύ αυτός ο ρόλος;
Αυτός ο χαρακτήρας είχε γραφτεί αρχικά για 15 επεισόδια. Από τη παραγωγή τον είχαν οραματιστεί σαν έναν σοβαρό κακό. Εγώ όμως επέμενα και τον παρουσίασα σαν ένα καλόκαρδο μα πονηρό λαμόγιο, ένα τύπο που όλοι έχουμε συναντήσει εκεί έξω. Τα περισσότερα από αυτά που βλέπατε στη σειρά ήταν αυτοσχεδιασμοί δικοί μου.
-Τι άνθρωπος είναι ο Αναστάσης Κολοβός;
Αγχώδης, επικοινωνιακός και συναισθηματικά ευφυής.
-Το προσωπικό σου καταφύγιο;
Το σπίτι μου μαζί με την Αθανασία Κούσουλα, την σύντροφό μου, που είναι ψυχολόγος και αντέχει την παράνοια της δουλειάς μου και την δική μου τρέλα
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Δεν φοβάμαι καθόλου τον θάνατο. Φοβάμαι μόνο την ανημποριά στην οποία θα βρεθώ μελλοντικά λόγω ενός θέματος υγείας. Δεν θα ήθελα να παιδέψω κανέναν.
-Ετοιμάζεις κάτι αυτή τη περίοδο;
Τον Δεκέμβριο θα συμμετάσχω με τον Τάκη Παπαματθαίου και ένα μεγάλο θίασο της Γιούλης Ηλιοπούλου στη παράσταση Τα Χριστούγεννα του Σκρουτζ στον πολυχώρο πολιτισμού Ιντεάλ και με τον Δημήτρη Πιέτρη ετοιμάζουμε διάφορες εξορμήσεις πάλι με παιδικό θέατρο. Παράλληλα, ετοιμάζονται διάφορα με την ομάδα Δαγίπολη. Η Dagipoli Dance Co είναι μια μεικτή ομάδα σύγχρονου χορού που έχει στον πυρήνα της άτομα με κινητική αναπηρία αλλά και χορευτές-performers χωρίς αναπηρία μαζί με τον εμπνευστή-δημιουργό της Γιώργο Χρηστάκη. Επίσης, είναι στα σκαριά μια ταινία του Δημήτρη Ξάνθου που είχα τη χαρά να συμμετέχω. Τέλος, είμαστε σε πρόβες με τον Αλέξανδρο Τρανουλίδη για να ανεβάσουμε ξανά τη μουσικοθεατρική παράσταση με την ομάδα μας, τους Κωμωδίνω.
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Αναστάσης Κολοβός;
Θα είμαι πάντα παιδί.
-Τα όνειρά σου για το μέλλον;
Δε κάνω όνειρα. Όταν κάνουμε όνειρα το σύμπαν γελάει.
-Αναστάση σε ευχαριστώ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
