Τον Γιώργο Κωνσταντινίδη τον ανακάλυψα και τον είχα καταχωρήσει στο μυαλό μου ως έναν πηγαίο και μελωδικό συνθέτη. Στη πορεία όμως με εξέπληξε με τις δημιουργίες του ως ζωγράφος. Μέχρι στις 18 Σεπτεμβρίου λαμβάνει χώρα η ατομική του έκθεση ζωγραφικής στο Matchpoint. Σήμερα, τον φιλοξενώ στο yourearticles.
-Γεννηθήκατε στον Πειραιά. Τι θυμάστε από τα παιδικά σας χρόνια;
Τα παιδικά μου χρόνια πέρασαν στην Πειραϊκή όταν τα σπίτια ήταν δίπατα νεοκλασικά και οι δρόμοι χωμάτινοι όπου παίζαμε τα παιδιά κυνηγητό και κρυφτό.
-Η ανάμνηση που σας ακολουθεί μέχρι σήμερα;
Η ανάμνηση που με ακολουθεί πάντα είναι η πρώτη επαφή με την θάλασσα.
-Πώς στραφήκατε στη μουσική;
Ακούγαμε ραδιόφωνο και τα δυο είδη που κυριαρχούσαν τότε ήταν τα ελαφρά και τα λαϊκά. Και τα δυο με γοήτευαν και με γέμιζαν με αισθήματα και εικόνες. Στην εφηβεία μου ξετρελάθηκα με τους Beatles και τυχαία πήρα μια κιθάρα και άρχισα να μαθαίνω με ευκολία. Μετά από ένα χρόνο πήγα στο Ωδείο για να μάθω πιάνο και να παίξω το Hey Jude. Εκεί άκουσα για πρώτη φορά Μπαχ, Μπετόβεν και Σοπέν όπου γοητεύτηκα και άρχισα να σπουδάζω. Τελικά η μουσική έγινε η αγάπη μου μα και το επάγγελμα μου.
-Η σημασία της στη καθημερινότητα σας;
Η μουσική στην ζωή μου σήκωνε μυστικά όλο το βάρος των ανέκφραστων συναισθημάτων μου. Ακόμη και τώρα αν δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια τι νιώθω, τα δάχτυλα μου στο πιάνο θα βρουν την ειδική γλώσσα να το πουν.
-Οι μουσικές σπουδές σας;
Έχω πτυχίο και δίπλωμα πιάνου καθώς κ διπλώματα Αρμονίας, Αντίστιξης και Φούγκας.
-Τα ακούσματα που σας διαμόρφωσαν;
Τα ακούσματα μου ήταν ποικίλα ανάλογα με την ηλικία και τα γούστα μου. Η αγγλική ροκ στην εφηβεία μου ήταν ωστόσο ο πρώτος δυνατός έρωτας. Αργότερα στις σπουδές μου ρομαντικοί συνθέτες όπως οι Σοπέν και Ραχμάνινοφ κλπ και μετά γοητεύτηκα από την φευγάτη τζαζ. Όλα αυτά με έχουν επηρεάσει.
-Το 2020 κυκλοφόρησε ο Αόριστος, ο πρώτος σας ολοκληρωμένος δίσκος. Πώς αισθάνεστε σήμερα για την κατάθεση αυτή;
Αγαπώ και εκτιμώ την δουλειά που έκανα με στιχουργό τον Απόστολο Στάικο που λέγεται Αόριστος. Είναι τολμηρή, ανήσυχη και ευθύβολη στα θέματα με τα οποία καταπιάνεται
-Από που αντλήσατε έμπνευση για τα τραγούδια του δίσκου;
Μιλήσαμε με τον στιχουργό για τα θέματα που μας ενδιαφέρουν και τους δυο και άρχισε εκείνος να επεξεργάζεται κάθε θέμα και εγώ όταν ο στίχος με ενέπνεε να μελοποιώ. Η ζωή στην Ελλάδα σήμερα με τολμηρό τρόπο δοσμένη
-Πέρα από τη μουσική ασχολείστε και με την ζωγραφική. Πρόκειται για ένα διαφορετικό πεδίο έκφρασης και δημιουργίας;
Διαφορετικό αλλά που συγκλίνει με έναν τρόπο. Στην εφηβεία μου άκουσα μια μέρα τον εαυτό μου να λέει. «Αυτό το τραγούδι είναι πορτοκαλί, το άλλο μπλε βαθύ». Αυτό στην ψυχολογία λέγεται συναισθησία και ως φαίνεται το έχω αυτό το νοητικό ιδίωμα, όποτε η ζωγραφική μου είναι συγγενής με την μουσική και απόλυτα φυσική.
-Μέχρι στις 18 Σεπτεμβρίου λαμβάνει χώρα η ατομική σας έκθεση ζωγραφικής στο Matchpoint. Τα συναισθήματα σας;
Μεγάλη χαρά να μοιράζομαι έργα που έχω κάνει τα τελευταία χρόνια. Στην έκθεση μου έρχονται άνθρωποι που είτε τους αρέσω εγώ είτε η δουλειά μου. Δηλαδή συναντιέμαι με το ζεστό αίσθημα τους, που είναι η πείνα του καλλιτέχνη.
-Ξεχωρίζετε κάποια από τις καλλιτεχνικές σας ιδιότητες;
Δεν ξεχωρίζω καμία.
-Πώς κρίνετε τη σημερινή ελληνική κοινωνία;
Η σημερινή κοινωνία κουβαλάει παθογένειες από την χθεσινή και προχθεσινή. Το χαλί μας είναι μια ασθένεια που σέρνεται αιώνες. Τελικά, δεν πιστεύω σε ομαδικές αλλαγές, νομίζω πως μόνο σαν άτομα μπορούμε να αλλάξουμε.
-Τι άνθρωπος είναι ο Γιώργος Κωνσταντινίδης;
Είναι ένα παιδί αλλά αρκετά συνειδητό.
-Τι σας έρχεται στο μυαλό όταν λέτε το όνομα Γιώργος Κωνσταντινίδης;
Το όνομα μου φέρνει στο μυαλό τον πατέρα μου που με ονόμασε έτσι και του οποίου την μοίρα συνεχίζω δίχως να ξέρω καλά καλά το γιατί.
-Κύριε Κωνσταντινίδη σας ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
