Πρόκειται για έναν δημιουργό που σίγουρα θα μας απασχολήσει στο μέλλον. Μέσα στις διάφορες και διαρκείς αναζητήσεις μου για όμορφα ακούσματα έπεσα πάνω του. Όταν άκουσα το Κάνε Τις Λέξεις με την αγαπημένη μου Ιουλία Καραπατάκη συγκλονίστηκα. Σήμερα, στο your e-articles ο Γιώργος Μακρής.
-Ποιες είναι οι μνήμες της παιδικής σου ηλικίας;
Οι παιδικές μνήμες έχουν μια διαδρομή από την Καλλιθέα στο Παγκράτι, στην Ύδρα και πάλι πίσω Παγκράτι μέχρι που ενηλικιώθηκα. Από αυτή τη διαδρομή νοσταλγώ συχνά τα δύο χρόνια που ζούσαμε στην Ύδρα. Λευκά σπίτια με πράσινα ξύλινα παραθυρόφυλλα με θέα στο μπλε και στο γκρι της θάλασσας. Ατελείωτο περπάτημα στους πλακόστρωτους δρόμους, παιχνίδια στα σοκάκια, βόλτες στα παραλιακά μονοπάτια από το λιμάνι μέχρι το Βλυχό. Πανέμορφο μέρος.
-Η ανάμνηση που σε έχει καθορίσει;
Η παραδοχή και αποδοχή της σεξουαλικότητας μου στα δεκαέξι κάπου στο 93-94. Εκεί τότε που άρχισα για πρώτη φορά να απενοχοποιούμαι. Το πρώτο βήμα προς την ελευθερία μου.
–Τι σημαίνει για σένα η μουσική;
Η μουσική είναι η δίοδος που μπορεί να επικοινωνήσει και να εκφράσει η ψυχή το συναίσθημα. Είναι ένας πολυδιάστατος τρόπος εξήγησης, κατανόησης και σύνδεσης με το μέσα μου αλλά και με τους με τους άλλους. Είναι μαγικό να αντιλαμβάνεσαι και να εξηγείς τη ζωή μέσα από τη μουσική.
-Το χρονικό σημείο που κατάλαβες πως θες να ασχοληθείς με τη μουσική;
Το 2016 που ξεκίνησα να γράφω στίχους εντατικά και μέσα σε ένα χρόνο έγραψα την πρώτη μου μελωδία στη κιθάρα. Το πρώτο τραγούδι σε δικούς μου στίχους και μουσική με τίτλο Πράξη Τελευταία.
-Οι επιρροές που σε διαμόρφωσαν ως καλλιτέχνη;
Είναι πολλά πράγματα και ετερόκλητα σε αυτήν στην κατασκευή και την συνεχή διαμόρφωσή της. Σίγουρα τα προσωπικά βιώματα και οι ενασχολήσεις μου και φυσικά το κοινωνικό περιβάλλον. Μουσικά μπορεί να διακρίνει κανείς μια λαϊκή βάση στα τραγούδια μου χωρίς να σημαίνει ότι είναι μόνο αυτή. Μεγάλωσα στα 90s με πολλά ηλεκτρονικά ακούσματα. Στο σπίτι η μητέρα μου άκουγε λαϊκά. Μητροπάνο, Αλεξίου, Νταλάρα, Πάριο. Της άρεσε πολύ και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Ο πατέρας μου από την άλλη άκουγε jazz. Billie Holiday, Louis Armstrong, Aretha Franklin…
-Οι φωνές που σε συγκλόνισαν όταν τις άκουσες για πρώτη φορά;
Φλέρυ Νταντωνάκη, Σαββίνα Γιαννάτου, Umm Kulthum, Liza Gerald, Δανάη, Τάνια Τσανακλίδου, Δήμητρα Γαλάνη, Ελένη Βιτάλη, Μάρθα Φριντζήλα, Ιουλία Καραπατάκη. Αυτές μου έρχονται γρήγορα σαν πρώτη σκέψη. Όμως υπάρχουν αρκετές ακόμα και πολλές που δεν ξέρω και ανυπομονώ να ακούσω.
-Είσαι συνθέτης και στιχουργός. Ξεχωρίζεις κάποια ιδιότητα μέσα σου;
Στιχουργός θα έλεγα.
-Με ποιο τρόπο συνθέτεις τα τραγούδια σου;
Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο τρόπο. Η σύνθεση προέκυψε στη πορεία. Ήταν ένα στοίχημα περισσότερο με τον εαυτό μου στο αν μπορώ να μελοποιήσω στίχους και τελικά κάτι έγινε.
-Γράφεις όταν είσαι εν θερμώ ή όταν έχεις εσωτερική νηνεμία;
Και οι δύο αυτές καταστάσεις είναι εξίσου παραγωγικές.
Ένας στίχος μπορεί να γεννηθεί εν θερμώ και να ολοκληρωθεί σε κατάσταση νηνεμίας και το ανάποδο.
-Από πού αντλείς έμπνευση;
Κυριολεκτικά απ’ όπου μου ερθει! Από ένα συναίσθημα, μια εικόνα που θα δω στο δρόμο, μια είδηση ή μια ιστορία που θα ακούσω ή θα διαβάσω. Από μια ξεκάρφωτη σκέψη και σίγουρα από το κοινωνικό περιβάλλον που ζούμε.
-Ο πρώτος σου δίσκος, το Φωτιά Να Παίξεις. Πώς προέκυψε αυτή η δισκογραφική κατάθεση;
Όταν πλέον είχαμε με τους συνεργάτες και συνδημιουργούς μου τα τέσσερα από τα πέντε τραγούδια σε ντέμο αποφάσισα να κάνω το επόμενο βήμα και να τα βγάλω προς τα έξω. Τότε απευθύνθηκα στον Αντώνη Μποσκοίτη και ανέλαβε την καλλιτεχνική επιμέλεια του project. Προτείναμε τα τρία από τα πέντε τραγούδια τους στους Σταμάτη Κραουνάκη, Παντελή Θεοχαρίδη και Μαρία Σουλτάτου. Τα άλλα δύο τα προτείναμε μέσω μιας φίλης μου στην Ιουλία Καραπατάκη. Και μέσα στο πολύ δύσκολο της πανδημίας ολοκληρώσαμε το πρώτο μου project.
-Πόσο δύσκολο είναι ένας νέος και ανερχόμενος καλλιτέχνης να αφήσει το αποτύπωμά του και να εδραιωθεί στη δισκογραφία του σήμερα;
Το αποτύπωμα το διακρίνει κανείς πολύ μετά. Αφού έχει κατακτηθεί η εμπειρία μέσω της δουλειάς. Στην παρούσα φάση πιο πολύ με ενδιαφέρουν οι συνεργασίες με τις οποίες θα χτίσω ένα προσωπικό αφήγημα φτιάχνοντας όμορφα τραγούδια. Η εδραίωση στη δισκογραφία δεν είναι κάτι που αναζητώ.
-Το διαδίκτυο έκανε καλό ή κακό τελικά στη διάδοση της μουσικής και στην οικονομική κατοχύρωση των δημιουργών;
Το διαδίκτυο είναι μια δυνατή αλλά και δύσκολη πίστα. Από τη μία είναι το μοναδικό μέσο στο οποίο ένας καλλιτέχνης ακόμα και πρωτοεμφανιζόμενος μπορεί να δημιουργήσει ένα δίκτυο επικοινωνίας της δουλειάς του και να δραστηριοποιηθεί μέσα σε αυτό, χωρίς το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, φτιάχνοντας στην ουσία την συνθήκη του, αρκεί να ξέρει να χρησιμοποιεί τα εργαλεία που του δίνει. Από την άλλη η οικονομική κατοχύρωση δεν είναι απλή διαδικασία και απαιτεί πολύ χρόνο. Και σίγουρα τα έσοδα είναι πολύ χαμηλά σε σχέση με τον όγκο δουλειάς που καταβάλλεται ειδικότερα όταν κάποιος είναι στο ξεκίνημά του και στηρίζεται μόνο από τον εαυτό του.
-Πώς αντιλαμβάνεσαι τη κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας;
Προβληματική στο σύνολό της. Έχει υποβιβαστεί η ποιότητα ζωής όλων μας.
Και ο πάτος μοιάζει απύθμενος. Δυστυχώς…
-Επηρέασε τους καλλιτέχνες η πανδημία;
Όχι απλά τους επηρέασε… Τους τσάκισε. Τους κατέταξε σε ανθρώπους δεύτερης κατηγορίας. Χωρίς δικαιώματα.
-Η στάση της Κυβέρνησης;
Ποια στάση; Σε ποιο θέμα από όλα; Είναι η πληγή για όλους μας αυτή η κυβέρνηση. Είναι ανεκδιήγητοι όλοι τους. Τους καλλιτέχνες τους απαξίωσε και τους χαντάκωσε οικονομικά.
-Πώς κρίνεις τη σημερινή ελληνική κοινωνία;
Ανάπηρη, γεμάτη παθογένειες. Πατριαρχική και σεξιστική στη ρίζα της. Άνιση και ρατσιστική. Το ελπιδοφόρο όμως είναι ότι υπάρχει ένας πυρήνας που αγωνίζεται, μάχεται και αποτελείται από νέα παιδιά ενταγμένα σε συλλογικότητες και κάποιοι είναι και ακτιβιστές. Εκεί εγώ βλέπω μέλλον.
-Ποια στοιχεία της δεν τα αντέχεις;
Το ρατσισμό σίγουρα.
-Οι σκέψεις σου για τις αποκαλύψεις με τα φαινόμενα σεξουαλικής κακοποίησης στο χώρο του θεάματος;
Νομίζω ότι κανείς δεν έπεσε από τα σύννεφα από αυτές τις αποκαλύψεις.
Υπό τη έννοια του δεν το περίμενα. Αυτό που μας σόκαρε όλους είναι το μέγεθος και φυσικά οι λεπτομέρειες. Φημολογίες υπήρχαν πάντα.
Ευτυχώς που κάποιοι άνθρωποι βρήκαν το κουράγιο και τόλμησαν να βγουν μπροστά ανοίγοντας έτσι το δρόμο και σε άλλους. Και αυτό από μόνο του είναι τεράστιο. Τους οφείλουμε πολλά και πάνω από όλα αλληλεγγύη. Αλλιώς θα έμενε η πεποίθηση ότι έτσι είναι η κατάσταση και θα συνεχιζόταν αυτή η κατάσταση.
– Τα συναισθήματά σου για την αυτοκτονία του 14χρονου στον Κολωνό;
Τι να πρωτοσκεφτεί κάνεις… Το παιδί που έφυγε τόσο νωρίς και τόσο άδικα ή τους γονείς του; Μου είναι όλο πολύ στενάχωρο και θλιβερό. Μιλάμε για ένα δεκατετράχρονο παιδί. Και φυσικά κάπου εκεί πρωταγωνιστής το bulling. Το οποίο δεν έπαψε να υπάρχει ποτέ.
-Πότε έκλαψες τελευταία φορά;
Πριν κάνα δίμηνο που πέρασα μια πολύ δύσκολη περίοδο.
-Πιστεύεις στον Θεό;
Όχι, δεν θα το έλεγα.
-Το προσωπικό σου καταφύγιο;
Ο σύντροφός μου και τα ζωάκια μας. Οι φίλοι μου και φυσικά οι στίχοι και η μουσική.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Η απώλεια αγαπημένων προσώπων.
-Τι είναι ο έρωτας;
Είναι ζωή.
-Η ευτυχία;
Να μπορεί να αγαπάει κανείς, να μοιράζεται και να προσφέρει.
-Τι άνθρωπος είναι ο Γιώργος Μακρής;
Έλα μου ντε!
-Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;
Οι περισσότεροι πιστεύω ότι έχουμε σκεφτεί ότι αυτό δεν θα το έκανα ή θα το έκανα με άλλο το τρόπο αν μου δινόταν η ευκαιρία να το αλλάξω. Από την στιγμή όμως που δεν γυρίζει ο χρόνος δεν υπάρχει νόημα σε αυτό. Ό,τι έγινε, έγινε! Παρακάτω τι γίνεται είναι πάντα το θέμα.
-Πώς φαντάζεσαι τη τελευταία μέρα σου στη γη;
Θα ήθελα να είμαι σίγουρα με δικούς μου ανθρώπους κοντά μου και φυσικά τα γατιά μου και τα σκυλιά μου.
-Τα όνειρά σου για το μέλλον;
Θα ήθελα πολύ να επιστρέψω κάποια στιγμή στην Ύδρα.
-Ετοιμάζεις κάτι αυτή την περίοδο;
Ναι κάτι ετοιμάζω! Ένα προσωπικό project που σκέφτομαι από το χειμώνα και κάποιες συνεργασίες που θέλω πολύ.
-Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν νέο άνθρωπο για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;
Να πιστέψει μέσα από τη ψυχή του ότι μπορεί να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα. Τότε ξεκινάει και η διαδικασία της πραγμάτωσής τους.
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Γιώργος Μακρής;
Ο θείος μου!
-Γιώργο σε ευχαριστώ για την επικοινωνία μας.
Εγώ σε ευχαριστώ.
