Η Θαλασσινή Βοσταντζόγλου είναι ένας νέος και κατασταλαγμένος άνθρωπος. Με ωριμότητα και κέντρο βάρους σε όσα μου εμπιστεύτηκε σε αυτή τη συνέντευξη, γίνεται αντιληπτό ότι φιλτράρει τα πάντα γύρω της εξάγοντας τα δικά της συμπεράσματα. Ακόμα και αν κάνει τα δικά της λάθη. Σπούδασε δημοσιογραφία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο χωρίς να έχει ιδιαίτερες βλέψεις να την ακολουθήσει. Τη κέρδισε η ηθοποιία. Αρκετά λογικά αν αναλογιστεί κανείς το οικογενειακό της background και τις επιρροές που είχε μέσα στο σπίτι που μεγάλωσε. Στις 12 Σεπτεμβρίου θα παρουσιαστεί στο Δημοτικό Κηποθέατρο Παπάγου σε δική της σκηνοθεσία, Το Πορτραίτο της Πηνελόπης Δέλτα, το θεατρικό έργο που έγραψε και στο οποίο πρωταγωνιστεί η Δήμητρα Παπαδήμα. Σήμερα, συνομιλώ μαζί της στο yourearticles.
-Γεννήθηκες στην Αθήνα. Οι μνήμες των παιδικών σου χρόνων;
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με όλη την οικογένεια. Μαμά, μπαμπά, θείο, θεία, γιαγιά, παππού στην Αγία Παρασκευή. Ήταν ευτυχές ότι τους έζησα όλους όπως τους έζησα. Έχω πάρει πραγματικά πολλή αγάπη, τόσο που κάπου κάπου δεν ήξερα τι να την κάνω. Μεγαλώνοντας τους ευχαριστώ για όσα μου έδωσαν απλόχερα. Καλύτερα να σε πνιγεί η αγάπη παρά να σου λείπει.
-Η ανάμνηση που σε ακολουθεί μέχρι σήμερα;
Τα βραδιά στο σπίτι στο χωριό, στο Μεταξοχώρι, που με έβαζαν για ύπνο, αλλά εγώ άκουγα ώσπου να κοιμηθώ απέξω στην αυλή, τις συζητήσεις των «μεγάλων» με τους φίλους που είχαμε μόνιμα στο σπίτι.
-Σπούδασες Δημοσιογραφία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο χωρίς όμως να ακολουθήσεις το συγκεκριμένο αντικείμενο. Τι αποκόμισες;
Δεν ήταν στόχος μου η σχολή, πέρασα παρεμπιπτόντως και για να κάνω το χατίρι στη μάνα μου. Δεν με ενδιέφερε – δεν το προσπάθησα κιόλας. Άρα μάλλον τίποτα.
-Είχες φανταστεί τον εαυτό σου ως δημοσιογράφο;
Τον εαυτό μου τον έχω φανταστεί μόνο ως ηθοποιό.
-Το 2020 αποφοίτησες από τη Δραματική Σχολή Πράξη 7. Τι σε έστρεψε στην ηθοποιία;
Ήταν η τελευταία μου ελπίδα να βρω κάτι να με ενδιαφέρει.
-Τα συναισθήματα σου όταν ανέβηκες για πρώτη φορά στο σανίδι;
Ήταν στο ΚΘΒΕ πρόπερσι το καλοκαίρι και ειλικρινά ένιωσα πρώτη φορά πληρότητα. Γνώρισα κάποιους ανθρώπους κιόλας με τους οποίους αγαπηθήκαμε πολύ και είμαστε φίλοι πια, τον Τάσο, την Μαργαρίτα, την Ιωάννα μου. Το βρίσκω σπουδαίο να δουλεύεις με ωραίους ανθρώπους.
-Ποια στοιχεία δομούν έναν ικανό ηθοποιό;
Μακάρι να ήξερα. Είναι πολύ αρχή για να απαντήσω σίγουρα. Θα πω το μόνο που είμαι ήδη σίγουρη: η ειλικρίνεια. Εντός κι εκτός σκηνής.
-Κατά καιρούς γίνεται κουβέντα για το θέατρο, τους διαχωρισμούς σε καλά και κακά είδη του θεάτρου αλλά και για τη βαρύτητα των βραβείων που απονέμονται σε κάποιους ηθοποιούς. Οι σκέψεις σου για όλα αυτά;
Πιστεύω πως ό,τι γίνεται με αλήθεια και κάποιο ρομαντισμό (γιατί νομίζω το θέατρο τον έχει ανάγκη) τείνει προς την καλή μεριά. Από την άλλη δεν ξέρω ποιος ακριβώς ορίζει το καλό και κακό θέατρο, ποιος το κρίνει, με βάση τι, σε σχέση με τι κλπ κλπ. Όσο δεν προσβάλλουμε την ψυχή κανενός και κοιμόμαστε ήρεμοι το βράδυ νομίζω όλα βαίνουν καλώς. Για τα βραβεία, όσο δεν τα μεταφράζουμε σε ανταγωνισμό- είναι μια γλυκιά και συγκινητική στιγμή. Τίποτα παραπάνω – τίποτα λιγότερο. Δεν το έχω σκεφτεί ιδιαίτερα το θέμα είναι η αλήθεια.
-Προέρχεσαι από μια καλλιτεχνική οικογένεια. Είσαι εγγονή ενός σπουδαίου θεατρικού συγγραφέα και κόρη δυο ταλαντούχων ηθοποιών. Τι είδους ζυμώσεις δημιούργησε αυτό εντός σου;
Ήμουν κοντά στο θέατρο από μικρή και είχα την τύχη να γνωρίσω κάποιους ανθρώπους- φίλους των γονιών μου και του παππού μου, ιδιαίτερα αξιόλογους κατ’ εμέ και αγαπημένους. Είδα τη δουλειά από εκείνους και με τα καλά της και με τα κακά της κι ενώ ήρθε γρήγορα αρκετή απομυθοποίηση στα πράγματα, νομίζω με έκαναν και ικανή να βιώνω και σε βάθος την ομορφιά της σκηνής, των ανθρώπων που δουλεύουν σε αυτή και πίσω από αυτή και να βρω πραγματικά ένα χώρο για μένα μέσα σε όλο αυτό.
-‘Ένιωσες ποτέ ότι κουβαλάς ένα ιδιαίτερο βάρος που δεν ξέρεις πως να το διαχειριστείς; Ότι πρέπει να αναμετρηθείς με τα καλλιτεχνικά αυτά μεγέθη που ταυτόχρονα είναι οι πιο δικοί σου άνθρωποι;
Πολλές φορές αλλά μετά συνέρχομαι. Οι γονείς μου είναι γονείς μου και ο παππούς μου, παππούς μου. Τα υπόλοιπα ήταν τύχη και προσπαθώ να τα αντιμετωπίζω μόνο ως τύχη. Ο δρόμος μου είναι εντελώς διαφορετικός και τον ανακαλύπτω τώρα, σιγά σιγά.
-Υπάρχει κάποια συμβουλή που σου έχουν δώσει οι γονείς σου και στη πορεία επαληθεύτηκε;
Άπειρες και επαληθεύονται αν όχι όλες, οι περισσότερες. Παρόλο που είμαι ξεροκέφαλη και δεν ακούω τις περισσότερες φορές. Θέλω να κάνω τα λάθη μου.
-Νιώθεις τον εαυτό σου περισσότερο ηθοποιό ή σκηνοθέτη;
Είμαι ηθοποιός. Και μόνο. Για τώρα τουλάχιστον. Η παράσταση Πορτραίτο ήταν μια ιδιαίτερη συγκυρία.
-Τι δυσκολίες έχει να αντιμετωπίσει ένας ανερχόμενος ηθοποιός;
Παραπάνω από όσες φαντάζεται στη δραματική. Για μένα ήταν κυρίως να μάθω να διαχειρίζομαι την απόρριψη. Όταν ακούς πολλά όχι εύκολα θα απογοητευτείς και θα σε αμφισβητήσεις. Αν καταφέρεις να κάνεις ένα κλικ, καταλαβαίνεις ότι αυτή είναι η δουλειά, δεν είναι προσωπικό. Όχι ότι παύει να είναι ψυχοφθόρο αλλά κάπως λειαίνονται τα πράγματα.
-Στις 12 Σεπτεμβρίου θα παρουσιαστεί στο Δημοτικό Κηποθέατρο Παπάγου σε δική σου σκηνοθεσία, Το Πορτραίτο της Πηνελόπης Δέλτα, το θεατρικό έργο που έγραψε και στο οποίο πρωταγωνιστεί η Δήμητρα Παπαδήμα. Με ποιο τρόπο το επεξεργάστηκες σκηνοθετικά;
Προσπάθησα να δουλέψουμε όσο πιο σε βάθος γίνεται για την ψυχοσύνθεση αυτής της γυναίκας χωρίς έξτρα στολίδια. Νομίζω με απλότητα χτίστηκε όλη η παράσταση γιατί πιστεύω ότι εκεί βρίσκουμε την αλήθεια.
-Τι είναι για σένα η Πηνελόπη Δέλτα;
Μια καταπιεσμένη γυναίκα.
-Πέρα από μια σπουδαία μορφή της λογοτεχνίας, υπήρξε και μια καταπιεσμένη ύπαρξη, δεδομένου και του κοινωνικού πλαισίου στο οποίο έζησε. Μπορεί μια σύγχρονη γυναίκα να βρει σημεία ταύτισης με την Πηνελόπη Δέλτα;
Πιστεύω πολλά- δυστυχώς. Έχουμε τόσο πολύ αφομοιώσει την καταπίεση που νομίζω ότι αν δεν την βιώνουμε από άλλους, με οποιονδήποτε τρόπο, οριακά τη δημιουργούμε οι ίδιες στον εαυτό μας. Χαίρομαι πραγματικά γιατί μια σύγχρονη γυναίκα τουλάχιστον μπορεί να τα αντιληφθεί όλα αυτά πλέον κι έχει κάποιες διεξόδους βοήθειας. Λίγες, αλλά υπαρκτές.
-Έχει κάνει βήματα η ελληνική κοινωνία στο τρόπο αντιμετώπισης των γυναικών; Ή ακόμα μια ταλαντούχα, δημιουργική και ταυτόχρονα όμορφη γυναίκα θα μένει στο σύνολο του ανδρικού πληθυσμού για το τελευταίο χαρακτηριστικό της;
Πιστεύω ότι όποιος θέλει να εξελιχθεί, εξελίσσεται, ασχέτως φύλου. Τα πατριαρχικά πρότυπα σαφώς υπάρχουν ακόμη και μάλιστα πολύ έντονα και άρα θα έλεγα πως όχι, δεν έχουμε κάνει αρκετά βήματα. Είναι πολύ βαθιές οι ρίζες.
-Οι παθογένειες της σύγχρονης κοινωνίας που σε προβληματίζουν;
Με εξοργίζουν. Δεν διανοούμαι ότι ακόμη συζητάμε για τα παν απλά – να σέβεσαι τον δίπλα. Δεν μπορώ να αντιληφθώ πόσο λάθος μεγαλώσαμε εμείς και οι πριν από εμάς για να έχουμε φτάσει εδώ. Η κοινωνία αλλάζει, η εποχή αλλάζει, το να επιμένουμε σε παλαιολιθικές συμπεριφορές και αντιλήψεις, το μόνο που μας κάνει, είναι απάνθρωπους.
Νιώθω πολύ τυχερή που γύρω μου έχω ανθρώπους που προσπαθούν για την εξέλιξη.
-Τι άνθρωπος είναι η Θαλασσινή Βοσταντζόγλου;
Έντονος. Και φτάνω με πολλή δουλειά, να το λέω με χαρά και όχι με ενοχές. Προσπαθώ να γίνομαι καλύτερη και προς εμένα και προς τους άλλους.
-Αν βρισκόσουν ναυαγός σε ένα έρημο νησί ποιο προσωπικό σου αντικείμενο θα ήθελες να σε συντροφεύει;
Ένα αντηλιακό γιατί καίγομαι.
-Νιώθεις ευτυχισμένη;
Τον τελευταίο καιρό, πολύ.
-Πιστεύεις στο κάρμα;
Όχι ιδιαίτερα.
-Το προσωπικό σου καταφύγιο όταν όλα δείχνουν δύσκολα;
Οι άνθρωποί μου.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Έχω τρομερή κλειστοφοβία.
-Τα όνειρα σου για το μέλλον;
Δεν ξέρω αν κάνω όνειρα ή προσπάθεια.
-Η συμβουλή που θα έδινες σε ένα νέο άνθρωπο για να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα;
Ό,τι προσπαθώ να υπενθυμίζω και σε μένα. Ότι η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι μίζερη. Ας κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε με απλοχεριά.
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Θαλασσινή Βοσταντζόγλου;
Ένα κύμα.
-Θαλασσινή σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ σε ευχαριστώ.
Θαλασσινή Βοσταντζόγλου, Ηθοποιός: εδώ
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
Διαβάστε περισσότερες συνεντεύξεις: εδώ
