Γιώργος Γιώτσας, ο σημερινός καλεσμένος μας στο yourearticles. Καθότι συγγραφέας, θα γνωρίσουμε τόσο αυτόν όσο και το έργο του μιλώντας μας για το νέο του βιβλίο “Το μακρύ σοκάκι” το οποίο βραβεύτηκε και φυσικά επανεκδόθηκε από τις εκδόσεις Λυκόφως (2021 και β’ έκδοση 2022).
-Αρχικά θα θέλαμε να σε γνωρίσουμε, θα ήθελες να μοιραστείς λίγα πράγματα για εσένα και την καθημερινότητα σου;
Ευχαριστώ ειλικρινά για τη φιλοξενία σας. Ονομάζομαι Γιώργος Γιώτσας, εργάζομαι ως νυχτερινός ρεσεψιονίστ σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας και ζω με τη σύζυγο μου Αγγελίνα και τα δύο μας παιδιά Νικόλα και Θάνο σε ένα πολύχρωμο διαμέρισμα. Τις μικρές ώρες τις νύχτας ασχολούμαι με τη συγγραφή, το κάνω με αγάπη, επαγγελματισμό, φροντίδα. Είναι κάτι που αγαπώ, να μοιράζομαι ιστορίες.
-Τι αγαπάς, τι φοβάσαι, τι έχεις χάσει σε αυτή τη ζωή;
Αγαπώ τα παιδιά μου όσο δεν θα μπορέσω να περιγράψω ποτέ, και νιώθω τυχερός που τα βλέπω να μεγαλώνουν, να εκφράζουν τα συναισθήματα τους, να εξελίσσονται. Θα είμαι όποτε με χρειαστούν δίπλα τους. Φοβάμαι την αθρώπινη κακία και μικροψυχία. Τη ζήλεια, τα ανθρώπινα δηλητήρια. Γενικότερα, το ρατσισμό, το σεξισμό, την κακοποίηση, τις ανισότητες που “χτίζονται” καθημερινά, όλες τις κοινωνικές αρρώστιες που προσπαθώ να θίξω και σε βιβλία όπως “Το κουτί” (εκδ. Bell, 2020) και “Το μακρύ σοκάκι” (εκδ. Λυκόφως, 2021 και β’ έκδοση 2022). Και πάνω από όλα φοβάμαι την αμάθεια και την ημιμάθεια ανθρώπων απέναντι στο κάθε τι αλλά και σε θέματα κρίσιμα όπως της αναπηρίας, θέματα που βιώνω καθημερινά δυστυχώς. Το ότι φοβάμαι όλα αυτά, δε σημαίνει ότι με επηρεάζουν παραπάνω από όσο χρειάζεται για να τα αντιμετωπίσω. Καμία ανοχή στο bullying και την κακοποίηση κάθε είδους! Όσον αφορά το τελευταίο σκέλος της ερώτησης, έχω χάσει τον αγαπημένο μου πατέρα, που μου λείπει πολύ.
-Αγαπημένη στιγμή και συνήθεια της ημέρας σου;
Το γέλιο των παιδιών μου.
-Ποια ήταν η καλύτερη και η χειρότερη εμπειρία σου στη συγγραφική σου πορεία;
Η καλύτερη δεν έχει έρθει ακόμα! (Γέλια) Σίγουρα θα αισθάνομαι με μεγάλη αγάπη πάντα στιγμές όπως η βράβευση για “Το κουτί” (εκδ. Bell, 2020) από την Athens Voice ως το “Καλύτερο βιβλίο της χρονιάς”, το 1ο βραβείο Everly “Καλύτερου βιβλίου τρόμου Έλληνα συγγραφέα” που έλαβα σε ζωντανή εκδήλωση (το αγαπημένο Fantasy Festival!) για “Το μακρύ σοκάκι” (εκδ. Λυκόφως, 2021 και β’ έκδοση 2022), αλλά και την πρώτη φορά που είδα βιβλίο που έχω γράψει σε τελικό βραβείων Public -τη συλλογή διηγημάτων “Κάτω από το κρεβάτι” (εκδ. Λυκόφως, 2017) που ήταν το μοναδικό βιβλίο φαντασίας και τρόμου στα 10 καλύτερα των βραβείων Public. Όλα αυτά τα ξεπερνάει η αγάπη των ανθρώπων και η αγάπη των αναγνωστών που έχω την τύχη να βιώσω σε παρουσιάσεις, σε φεστιβάλ, ακόμα και στο χώρο εργασίας μου. Χαμόγελα όλο ζέστη, λόγια από καρδιάς, φωτογραφίες γεμάτες χαρά. Αυτά είναι κάθε φορά η καλύτερη εμπειρία μου από τη συγγραφή.
Αναφορικά με το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, προσπαθώ να σκεφτώ κάτι που με έχει στεναχωρήσει όλα αυτά τα χρόνια, είτε από συμπεριφορά συναδέλφου ή από κακοτοπιά στον εκδοτικό χώρο, αλλά ότι υπήρξε έχει ξεχαστεί, γιατί δεν μου έρχεται κάτι στο μυαλό. Δεν λέω πως δεν υπήρξε, σε κάθε χώρο υπάρχουν κακές εμπειρίες, αλλά σίγουρα δεν ήταν κάτι σημαντικό.
-Πώς και γιατί αποφάσισες να γράφεις βιβλία φαντασίας;
Γράφω αυτό που έχει τη γενναιοδωρία η Μούσα να μοιραστεί μαζί μου. Γράφω αυτό που αγαπώ, γράφω ανησυχίες, φόβους, υφαίνω ιστορίες. Έχω γράψει φαντασία, τρόμο, αστυνομικό, περιπέτεια, κοινωνικό. Τα παλαιότερα βιβλία μου είναι κυρίως φαντασίας και τρόμου, ενώ τα πιο σύγχρονα βιβλία μου είναι κοινωνικά. Η φαντασία είναι ένας μανδύας που μπορεί να κάνει μια ιστορία συναρπαστική, ως Γιώργος προσπαθώ να εξελίσσομαι συνεχώς.
-Τι πρόκειται να διαβάσουμε στο νέο σου βιβλίο;
Το νέο βιβλίο είναι κάτι που δουλεύω τα τελευταία χρόνια και πέρα από σκόρπια στοιχεία που έχω μοιραστεί, όπως ότι θα είναι μυθιστόρημα, επιτρέψετε μου παρακαλώ να μην αποκαλύψω οτιδήποτε άλλο. Σε λίγο καιρό ολοκληρώνεται η πρώτη του γραφή και μέχρι το καλοκαίρι του 2023 θα είναι έτοιμη η τελική μορφή του.
-Ταυτίζεσαι με τους ήρωες σου; Πιστεύεις πως και στη ζωή ισχύει το δίπολο θύτη και θύματος;
Τα βιβλία μου είναι μυθοπλασία, αλλά τα θέματα που θίγονται στα νεότερα ειδικά όπως “Το κουτί” και “Το μακρύ σοκάκι” δεν μπορούν να σε αφήσουν αδιάφορο στην πορεία της ηρωίδας και του ήρωα αντίστοιχα. Ως συγγραφέας δεν ταυτίζομαι με κάποιον από τους χαρακτήρες που γράφω αλλά σε βιβλία όπως στα δύο που σας ανάφερα, ένιωσα διαβάζοντας τα ξανά, πως ήμουν δίπλα στη Ζένια και στον Ζήση στον αγώνα τους να προχωρήσουν προς τα μπροστά.
Στα βιβλία αυτά είναι ξεκάθαροι οι θύτες και τα θύματα μέσα σε μια κοινωνία που συνήθως κωφεύει, διαστρεβλώνει, ξεχνάει.
-Mέσα στο τελευταίο σου βιβλίο θίγεις και πληθώρα κοινωνικών μηνυμάτων όπως η παραμέληση ατόμων με προβλήματα όπως η διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή και η κακοποίηση ζώων. Πιστεύεις η λογοτεχνία μπορεί να αλλάξει τον κόσμο;
Πολύ ωραία ερώτηση. Ναι το πιστεύω με όλη μου τη ψυχή. Η λογοτεχνία είναι η φωτιά που πρέπει να κρατήσουμε αναμμένη. Η λογοτεχνία είναι η βάρκα στην οποία είμαστε μέσα, καθώς διασχίζουμε ένα μολυσμένο ποτάμι που φλέγεται.
-Ακόμα ένα βραβείο για το νέο σου βιβλίο,το βραβείο Everly, πώς ένιωσες; Ποιες οι πρώτες σου σκέψεις;
Είμαι αρκετά χρόνια στο χώρο του βιβλίου, και είχα και έχω τη χαρά και την τιμή ειλικρινά, να λάβω πολλά και διαφορετικά βραβεία και διακρίσεις για βιβλία μου. Παρόλα αυτά όταν άκουσα πως το 1ο βραβείο Everly είναι για “Το μακρύ σοκάκι” ένιωσα αληθινό ενθουσιασμό, ένα συναίσθημα που είχα να νιώσω από την αρχή της συγγραφικής μου πορείας τόσο έντονα. Σημαίνει πολλά για εμένα, για τους αναγνώστες που μοιράστηκαν μηνύματα χαράς, όπως φυσικά και για την οικογένεια και τον εκδοτικό αυτό το βραβείο. Επίσης μετά τον Covid-19 η βράβευση έγινε ζωντανά με κόσμο και ήταν η πρώτη φορά που παρέλαβα ζωντανά ένα τέτοιο βραβείο, οπότε η χαρά ήταν ακόμα πιο μεγάλη, το πάθος είχε ηλεκτρίσει την ατμόσφαιρα. Δε θα ξεχάσω ποτέ τις φωνές ενθουσιασμού φίλων και συγγραφέων εκείνη τη στιγμή όπως της Χριστίνας Ψύλλα, της Βέρας Καρτάλου, του Κώστα Φραγκιαδάκη, του Χρήστου Νιέρη, όλοι τους δημιουργοί αλλά και άνθρωποι που αγαπώ και σέβομαι. Ήταν μια βραδιά που θα θυμάμαι για πάντα. Οι πρώτες μου σκέψεις εκείνη τη στιγμή ήταν πως αυτό είναι ένα βραβείο για το σύνολο των βιβλίων μου ως τώρα, επίσης πως ένα τέτοιο βραβείο θα άξιζε στη Φράνση Παπουτσάκη περισσότερο από τον καθένα μας εκεί και ακόμα ότι θα ήθελα πολύ να μπορούσα να το μοιραστώ με τον πατέρα μου… που θυμάμαι να διαβάζει το πρώτο μου βιβλίο χρόνια πριν με ένα χαμόγελο ζεστασιάς στα χείλη.
-Ποια τα μελλοντικά συγγραφικά σου σχέδια;
Για την ώρα δουλεύουμε στη θεατρική διασκευή του βιβλίου “Το κουτί” (εκδ. Bell, 2020) το οποίο η εταιρία παραγωγής Aikor Production του Γιάννη Αϊβάζη και της Μαρίας Κορινθίου, έχει συμφωνήσει να διαχειριστεί για τα θεατρικά, τηλεοπτικά και κινηματογραφικά του δικαιώματα. Το 2023 αναμένεται επίσης να φέρει εκδοτικά δύο βιβλια στα οποία συμμετέχω: Ένα συνεργατικό μυθιστόρημα μαζί με εξαιρετικούς συγγραφείς, και μια ανθολογία εναντίον της γυναικείας κακοποίησης. Το νέο μυθιστόρημα που συζητούσαμε παραπάνω θα είναι έτοιμο το καλοκαίρι και εκδοτικά ανάλογα μετά. Υγεία να έχουμε όλοι, να απολαμβάνουμε τη ζωή μας, τα αγαπημένα μας πρόσωπα και πολλά λογοτεχνικά ταξίδια. Να είστε όλοι καλά!
Άποψη για το βιβλίο: εδώ
Το μακρύ σοκάκι του Γιώργου Γιώτσα από τις εκδόσεις Λυκόφως: εδώ
Περισσότερες απόψεις για βιβλία καθώς και συνεντεύξεις συγγραφέων: εδώ
