Σημερινή μας καλεσμένη στο yourearticles η συγγραφέας Μαρία Συλαϊδή ώστε να γνωρίσουμε τόσο αυτήν όσο και το τελευταίο της συγγραφικό έργο: «Ένα πιο σκοτεινό φως» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παράξενος Ελκυστής.
-Αρχικά Μαρία θα ήθελες να μας πεις μερικά πράγματα για εσένα ώστε να σε γνωρίσουμε;
Μεγάλωσα στα Λεχαινά Ηλείας,σε ένα μέρος πραγματικά παραμυθένιο (όπως συνηθίζω να λέω πάντα) και έζησα για αρκετά χρόνια στην Αθήνα λόγω σπουδών. Θυμάμαι ακόμα τη πρώτη φορά που συνειδητοποίησα πως έπρεπε να ζήσω μόνη μου σε μια τόσο μεγάλη πόλη. Με έπιασε πανικός. Φοβόμουν. Ήταν πρωτόγνωρο για εμένα να φοβάμαι και εκείνη τη στιγμή έσφιξα γερά το βιβλίο που κρατούσα. Φόβος; Αναρωτήθηκα και κούνησα το κεφάλι μου για να συνέλθω και να με συνετίσω. Όχι αυτά δεν είναι για εσένα κοριτσάκι,είπα στον εαυτό μου και τότε άρπαξα την ευκαιρία για να ζήσω και εγω μια περιπέτεια όπως όλοι οι ήρωες που διάβαζα στα βιβλία. Και όντως έζησα μια περιπέτεια ( Θα σου τα πω παρακάτω ,έχουμε τόσα να συζητήσουμε ).
–Ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα για εσένα;
Η ζωή. Κι όμως η ζωή είναι το σημαντικότερο. Όσο ζεις μαθαίνεις, δημιουργείς, εξελίσσεσαι, νιώθεις, αγαπάς.
-Tι φοβάσαι, τι αγαπάς και τι έχεις χάσει στη ζωή;
Φοβάμαι μήπως κάποια στιγμή ξυπνήσω και χάσω όλα όσα έχω δημιουργήσει και δεν εννοώ τα βιβλία που έχω γράψει. Τη φαντασία εννοώ. Τους ήρωες που έχω δημιουργήσει. Όλοι αυτοί είναι κομμάτια μου. Το δικό μου καταφύγιο και η δύναμή μου. Αν και προσπαθώ να μη βάζω προσωπικά θέματα γιατί δε θέλω να επηρεάζεται ο κόσμος,δυστυχώς θα εμβαθύνω για να καταλάβεις τι εννοώ. Πάντα έλεγα ιστορίες και παραμύθια την ώρα των διαλειμμάτων στους συμμαθητές μου. Ήταν ένα απο τα παιχνίδια που μου άρεσαν. Μεγαλώνοντας,όμως,ξέχασα. Οι υποχρεώσεις ήταν τόσες που « αναγκάστηκα » να τα αφήσω πίσω. Αυτά,όμως,δε με ξέχασαν γιατί όταν έχεις μεγαλώσει με αυτό το τρόπο κάποια στιγμή θα επιστρέψουν πίσω σε εσένα. Αυτό έγινε. Η συγγραφή ήρθε στη ζωή μου τη στιγμή που πάλεψα με τον πιο κακό δράκο του παραμυθιού,τον καρκίνο (σου το είπα ότι έχω ζήσει μια πραγματική περιπέτεια). Οι γέφυρες που δημιουργώ ανάμεσα στον κόσμο της φαντασίας και τον κόσμο της πραγματικότητας είναι το δικό μου μαγικό ελιξίριο που με βοηθάει να ταξιδεύω θαρραλέα μέσα στο χρόνο. Αυτό αγαπάω στη ζωή μου και μακάρι να είχα το τρόπο να εξιστορήσω κάθε παραμύθι και κάθε ιστορία στον άνθρωπο που έχω χάσει,τον πατέρα μου. Έχω γράψει και γι’ αυτόν ιστορίες που ενω δεν είναι πραγματικές,γιατί δε πρόλαβα να τον ζήσω,ωστόσο μέσα μου ξέρω πως κάπως έτσι θα ήταν αν καταφέρναμε να ζήσουμε μαζί μια απο αυτές.
-Ξεχωρίζεις κάποιους συγγραφείς και έργα τους, νιώθεις να σε έχουν επηρεάσει;
Υπάρχουν αρκετοί συγγραφείς που το έργο τους με έχει επηρεάσει,όπως ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, οι Γκριμ, Ιούλιος Βερν, Τόλκιν,Έντγκαρ Άλλαν Πόε, Ζωρζ Σαρή,Πηνελόπη Δέλτα,
-Έχει γράψεις τέσσερα ακόμα προσωπικά έργα: «Το μυστικό των επτά θαλασσών», «Το σεντούκι των ευχών», «Εγώ και ο εξωγήινος εαυτός μου» (εκδόσεις Διάνοια) και «Σαμπίν» (εκδόσεις Κέφαλος), θα ήθελες να μας μιλήσεις γι’ αυτά;
Η «Σαμπίν»,μια μάγισσα χωρίς μαγεία »,είναι αυτό που αποκαλώ θέληση. Όταν έχεις θέληση μπορείς να καταφέρεις τα πάντα. Σ’ αυτό το παραμύθι η μαγεία και τα συναισθήματα παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Η Σαμπίν,η κόρη του μεγαλομάγιστρου της φυλής είναι η μόνη που θέλει να απαρνηθεί το πεπρωμένο της και να ζήσει σαν κανονικός άνθρωπος. Πιστεύει ότι η φυλή της δε κινδυνεύει απο το αρχαιότερο κακό που είναι ο αδελφός του πατέρα της. Μέσα,όμως,απο μια σειρά γεγονότων θα κληθεί να αποφασίσει για το μέλλον της φυλής της.
Το «Σεντούκι των ευχών», είναι η πιο όμορφη Χριστουγεννιάτικη ιστορία που αγγίζει το πραγματικό κόσμο. Ο Ορέστης είναι ένα παιδάκι Αμέα. Το ατύχημά του συνέβη στο σχολείο όταν καταλάθος έπεσε απο τα σκαλιά. Εξαιτίας του ατυχήματος απομακρύνεται απο τη οικογένειά του και απο τους φίλους του. Τα Χριστούγεννά όμως έρχονται και είναι η μόνη εποχή του χρόνου που οι άνθρωποι πιστεύουν στα θαύματα. Γι’ αυτό διάλεξα τα Χριστούγεννα.
Το «Εγώ και ο εξωγίηνος εαυτός μου»,ήταν μια ιδέα που μου ήρθε ένα μεσημέρι όταν καθόμουν στο μπαλκόνι και είδα παιδάκια με σχολικές τσάντες. Τότε ήρθε η Μελένια να μου υπενθυμίσει τι έπρεπε και τι δεν έπρεπε να κάνω όταν πήγαινα και εγω στο νηπιαγωγείο. Ουσιαστικά είναι ένα παραμύθι- εγχειρίδιο τρόπων καλής συμπεριφοράς που απευθύνεται τόσο σε παιδιά όσο και σε γονείς. Αν το διαβάσεις σίγουρα θα θυμηθείς και εσυ το βιώματά σου,άλλωστε πάνω σε αυτά βασίστηκε.
Το « Μυστικό των επτά θαλασσών» είναι καθαρή μαγεία. Η φαντασία κυριαρχεί σε κάθε σελιδα. Υπάρχουν πειρατές,τέρατα της θάλασσας,μυστικά που πρέπει να αποκαλυφθούν και φυσικά παιδιά. Παιδιά της σημερινής εποχής. Μέσα απο αυτό προσπαθώ (αν μπορώ),να εμφυσήσω το δυναμισμό που πρέπει να έχει ένα παιδί. Να καταπατήσω το φόβο. Να ενώσω διαφορετικούς ανθρώπους και να αποδείξω ότι μερικές φορές κάνουμε λάθη. Κανένας δεν είναι τόσο κακός (ουπς σπόιλερ για το δεύτερο βιβλίο ).
-Και ενώ σε βλέπουμε στην παιδική και εφηβική λογοτεχνία να σταδιοδρομείς μέχρι τώρα αποφασίζεις να βγάλεις μία συλλογή διηγημάτων τρόμου-φαντασίας, πώς πάρθηκε αυτή η απόφαση; Τι σε ενέπνευσε γι’ αυτό το βιβλίο;
Θα σου πω. Γράφω στη σελίδα moonlight tales. Εκεί, λοιπόν, η γραφή μου αλλάζει. Γράφω τρόμου και σκοτεινά διηγήματα. Δεν είχα ασχοληθεί πιο πριν με αυτό το είδος, ούτε ξέρω τα μυστικά-βήματα που γνωρίζουν καλύτερα από εμένα αυτοί που γράφουν μόνο τρόμου. Αλλά, όπως προείπα, η ζωή είναι μια περιπέτεια γεμάτη προκλήσεις. Είπα, γιατί όχι; και τελικά έστειλα τα διηγήματα στον εκδοτικό μου και προς έκπληξή μου είδα θετική απάντηση. Ναι, δε το περίμενα εγώ που γράφω παιδικά να προχωρήσω ένα βήμα παραπέρα, αλλά δε θα κρίνω εγώ το έργο μου, υπάρχουν οι αναγνώστες γι’ αυτό. Εύχομαι να αρέσει.
-Τι ακριβώς θα διαβάσουμε σε αυτή τη συλλογή διηγημάτων σου «Ένα πιο σκοτεινό φως»;
Σου είπα ότι είμαι φαν να δίνω χαπι εντ ακόμα και στους κακούς; Αν όχι τότε ήρθε η στιγμή. Αυτό ακριβώς είναι αυτη η συλλογή διηγημάτων. Το « Ένα πιο σκοτεινό φως » δεν είναι απλά ένας τίτλος χωρίς νόημα. Το νόημά του είναι σε κάθε χαρακτήρα του βιβλίου. Θα διαβάσουν είκοσι διηγήματα τρόμου με ανατρεπτικό τέλος.
-Ποιοι είναι οι ήρωες των ιστοριών σου, θα μοιραστείς μαζί μας τα χαρακτηριστικά του ψυχισμού τους;
Για αρχή θα σου πω ότι είναι ένα ταξίδι που δε θα βαρεθείς. Γιατί; Μα γιατί έχω ξωτικά, ταξιδιώτες από άλλες ζωές, ζωντανά πορτρέτα, ενδιάμεσους, αρχαιολόγους, συγγραφείς που εκδικούνται και πολλούς ακόμα χαρακτήρες που αναζητούν την αλήθεια, τη λύτρωση, την ανακάλυψη και μέσα σε όλα αυτά έχουμε συγκρούσεις. Ο κάθε χαρακτήρας έχει διαφορετική ιστορία, αλλά τα μονοπάτια τους διασταυρώνονται στο τέλος. Οι ιστορίες προσεγγίζουν τους χαρακτήρες με προσοχή. Δομούνται με ακρίβεια. Έχουν σκοτεινές διαδρομές αλλά αν το καλοσκεφτείς ο τίτλος και μόνο «Ένα πιο Σκοτεινό φως» είναι η απάντηση. Το φως και το σκοτάδι υπάρχει σε όλους μας. Σε μερικούς λίγο σε άλλους αρκετό. Αυτό το λίγο μπορεί να σε σώσει ή να σε σκοτώσει.
-Έχoντας παρακολουθήσει μαθήματα ανάγνωσης και γραφής παραμυθιού, καθώς και Αρχές Λογοτεχνίας στο Tabula Rasa και ανάγνωση και γραφή πεζογραφίας στο ΕΚΠΑ, τι θα έλεγες για το συγγραφικό ταλέντο, υπάρχει ή καλλιεργείται;
Πιστεύω ότι όλοι μπορούν να γράψουν. Όλοι έχουν κάτι να πουν. Φυσικά το ταλέντο βοηθάει,αλλά όπως έχεις διαπιστώσει και εσυ η εξελιξη στη γραφή δε παύει να σταματά.
-Ποια τα μελλοντικά συγγραφικά σου σχέδια;
Έχω τόσες πολλές ιστορίες που περιμένουν υπομονετικά για να βγουν στο φως, αλλά δε βιάζομαι. Δίνω χρόνο σε εμένα και στους χαρακτήρες μου.
Περισσότερα για τη συγγραφέα Μαρία Συλαϊδή: εδώ
Για το βιβλίο της «Ένα πιο σκοτεινό φως» από τις εκδόσεις Παράξενος Ελκυστής: εδώ
Διαβάστε περισσότερες απόψεις για βιβλία και συνεντεύξεις συγγραφέων στο site μας: εδώ
