Καλεσμένος μας αποκλειστικά στο your e-articles ο συγγραφέας Νίκος Θ. Μέντης, ώστε να γνωρίσουμε τόσο τον ίδιο όσο και το έργο του.
-Αρχικά θα θέλαμε να σας γνωρίσουμε, ποιος είναι ο Νίκος Θ. Μέντης όταν δεν γράφει;
Ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Χαμηλών τόνων κυρίως χωρίς να επιζητά να ξεχωρίζει από τους άλλους, ίσα – ίσα προτιμά να ανακατεύεται στο πλήθος και να χάνεται… Λατρεύει τα παιδιά του, τις γάτες που θα ήθελε να είχε, το διάβασμα, τη συγγραφή και κυρίως την αγαπημένη του λογοτεχνική ιστοσελίδα deyteros.com. Οι φίλοι ελάχιστοι και σκορπισμένοι στα πέρατα της Γης. Από μικρός έζησε για έξι χρόνια στην Αυστραλία, αξέχαστα όμορφα χρόνια και μετά επιστροφή στη πατρίδα. Τελείωσε το Λύκειο στο Πέραμα και σπούδασε Λογιστικά. Τα παράτησε όμως μια και η αγάπη του για τη θάλασσα υπερίσχυσε, έχοντας πατέρα ναυτικό. Ταξίδεψε σε πολλά μέρη της Γης και κάποια στιγμή γνώρισε τη γυναίκα του κι απέκτησαν τρία λατρεμένα παιδιά, δυο αγόρια κι ένα κορίτσι. Μετά το γάμο του, παράτησε τη θάλασσα κι εργάστηκε στο Δήμο Περάματος ως δημοτικός υπάλληλος. Αλλάζοντας συχνά υπηρεσίες και φτάνοντας αργότερα στη συνταξιοδότηση, παρέμεινε στην αγαπημένη και πολύπαθη πόλη το Πέραμα, ανάμεσα στον Πειραιά και τη Σαλαμίνα.
-Tι αγαπάτε, τι φοβάστε και τι έχετε χάσει στην ζωή;
Αγαπώ να σκέφτομαι μέσα από εικόνες, αγαπώ τη μουσική που πάντα με συνοδεύει στο γράψιμο.
Φοβάμαι τον χρόνο με τον ίδιο τρόπο που τον λατρεύω, γιατί από τη μια με φοβίζει η εξουσία του και η φθορά που επιφέρει, και από την άλλη λατρεύω τον τρόπο με τον οποίο χρωματίζει τη ζωή, πώς μεστώνει το πνεύμα και ξεθωριάζει τις άσχημες αναμνήσεις. Αυτό που έχω χάσει στη ζωή είναι η αγαπημένη και λατρευτή μου μητέρα. Πάντα κουβαλώ την ανάμνησή της σε ό,τι κάνω και σε ό,τι ζω…
-Ποια είναι η αγαπημένη σας στιγμή μέσα στην μέρα;
Όταν έχω καταφέρει να ενημερώσω την ιστοσελίδα μου deyteros.com. Που παίρνει και τον περισσότερο χρόνο μου. Αγαπώ τη λογοτεχνία, κι αγαπώ το deyteros.com σαν να είναι παιδί μου. Μεγαλώνει κι αυτό μαζί με μας και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα. Ειδικά όταν έρχομαι σε επικοινωνία με άλλους λογοτέχνες μέσω e-mail για τα άρθρα τους στο deyteros.com. Πολλές φορές κοιτάζω το αποτέλεσμα, όσο ωραίο κι αν είναι, λέω μέσα μου, χρειάζεσαι κι άλλες βελτιώσεις!
-Υπάρχουν κάποιοι λογοτέχνες που ξεχωρίζετε και αγαπάτε;
Ήρθα σε επαφή με τη λογοτεχνία σε μικρή ηλικία, με πρώτα μου διαβάσματα τα βιβλία του Ιουλίου Βερν “Ο Ατσαλένιος Γίγας”, “Απο τη Γη στη Σελήνη”, “Η μυστηριώδης νήσος” κ.ά.
Κατόπιν η Επιστημονική Φαντασία με συνεπήρε με τα έργα του Άρθουρ Κλαρκ και Ισαάκ Ασίμωφ. Από τον Κλαρκ, “Οι επικυρίαρχοι”, τα “Ραντεβού με το Ράμα”, οι “Οδύσσειες”. Από τον καταπληκτικό Ασίμωφ, “Οι Γαλαξιακές αυτοκρατορίες” του. Αλλά κι από ‘Ελληνες συγγραφείς, ξεχωρίζω όλα τα έργα του Ν.Καζαντζάκη, του Μενέλαου Λουντέμη, Κώστα Βάρναλη και Γιάννη Ρίτσου.
-«Στην αιωνιότητα να ζεις την κάθε στιγμή» από τις εκδόσεις Κέφαλος και «Πέρα από το όνειρο» από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, θα θέλατε να μας γνωρίσετε τα έργα σας;
Και τα δυο βιβλία ξεκινούν με μια νουβέλα, κι ακολουθούν μικρά διηγήματα επιστημονικής φαντασίας, το κάθε ένα προσδίδοντας τον δικό του ρυθμό και τόνο. Τη δική του ξεχωριστή πινελιά. Με γλώσσα απλή και κατανοητή στη μορφή, με στοιχεία επιστήμης, με ρυθμούς γρήγορους, ύφος λιτό, με νόημα μεστό που πάντα είναι διαχρονικό κι εξιτάρει τη φαντασία του κάθε ανθρώπου, είτε απλού και καθημερινού είτε πιο σύνθετου και ψαγμένου.
-Ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές στα έργα σας;
Στο πρώτο βιβλίο Πέρα από το όνειρο πρωταγωνιστής είναι ο Ηλίας, ένας συνηθισμένος άνθρωπος, χωρίς ιδιαίτερες φιλοδοξίες. Του αρέσει η δουλειά του, δεν παραπονιέται κι αγωνίζεται για το καθημερινό, όπως όλοι μας. Πέρα από ένα μικρό “κουσούρι” που έχει που τον μπλέκει σε διάφορες καταστάσεις, που θα διαβάσετε στο συγκεκριμένο βιβλίο.
Στο δεύτερο βιβλίο Στην αιωνιότητα να ζεις την κάθε στιγμή ο ήρωας είναι ο Γιάννης. Ένας Γιάννης που κολυμπά στον ωκεανό της αιωνιότητας, κι αναρωτιέται αν είναι καλύτερα να ζεις τη κάθε στιγμή σα να’ναι η τελευταία, ή να ατενίζεις το μέλλον προσμένοντας να έρθουν όσα η ζωή σου αποστερεί και αρνείται να σου προσφέρει. Γεύεται την αιωνιότητα σα να είναι μια μοναδική, φευγάτη, αέρινη στιγμή. Ρουφά τη ζωή στο έπακρο, χωρίς να υπάρχει αύριο, χωρίς ελπίδα κι επιστροφή. Κι ο Γιάννης φαντάζει σαν ένας περιπλανώμενος ταξιδιώτης, ένας ταξιδιώτης που ταξιδεύει στην αιωνιότητα.
-Kαι στα δυο βιβλία σας διαπραγματεύεστε υπαρξιακά ζητήματα, ο θάνατος είναι το τέλος ή η αρχή;
Ναι, το δέος και το μυστήριο που υπάρχει για το θάνατο είναι ένα άλυτο φιλοσοφικό θέμα. Το ίδιο και για τη ζωή. Αναρωτιέσαι “πριν γεννηθώ τί ήμουν, που βρισκόμουν, πώς ήρθα σε αυτή τη ζωή;”. Δεν έχω τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Μακάρι να τις εύρισκα. Άλλες φορές η αρχή και το τέλος είναι ακριβώς στο ίδιο σημείο, όπου ό,τι τελειώνει ξεκινάει ένα διαφορετικό ταξίδι κι ό,τι αρχίζει μπορεί να έχει ήδη τελειώσει σε κάποια άλλη διάσταση. Κι άλλες φορές τίποτε δεν τελειώνει αν δεν το ορίσουμε έτσι και τίποτα δεν ξεκινάει αν δεν τελειώσει κάτι άλλο…
-Τι θα θέλατε να αποκομίσει ο αναγνώστης από τα βιβλία σας;
Κατ’ αρχάς να ευχαριστηθεί διαβάζοντάς τα. Να διασκεδάσει, να ονειροπολήσει, να βρεθεί παρέα με τους ήρωες στους δικούς τους κόσμους, να περιπλανηθεί σε διάφορες διαστάσεις. Ζούμε πάνω σε ένα διαστημόπλοιο που το λένε “Γη” και ταξιδεύουμε μαζί του στο σύμπαν. Έχει κι αυτό τις αναταράξεις του. Τα προβλήματά του. Ο κόσμος μας βρίσκεται σε μια γωνιά του σύμπαντος που έχουμε οικειοποιηθεί, και δεν είναι παρά ένα ασήμαντο μόριο κοσμικής σκόνης, σε σύγκριση με τα αστρικά σώματα που υπάρχουν, χαμένο στην απεραντοσύνη του διαστήματος. Εκεί όπου ο χρόνος χάνει την σημασία του και το φως αποτελεί τον φάρο και την απαρχή της ίδιας της ζωής…
-Ετοιμάζετε κάτι άλλο συγγραφικά;
Πάντα στον ελεύθερο χρόνο μου γράφω. Πολλές ιστορίες μαζί. Ήδη έχω ξεκινήσει 20 διηγήματα ταυτόχρονα. Με συνεπαίρνει και μόνο η ιδέα, πώς θα εξελιχτούν και τι θα γίνει παρακάτω. Η έμπνευση υπάρχει και η διάθεση. Έτσι σιγά σιγά ολοκληρώνονται, πολλές φορές καταπλήσσοντας κι εμένα τον ίδιο.
-Η λογοτεχνία μπορεί να κάνει καλύτερο τον κόσμο;
Η απάντηση είναι σίγουρα ”Ναι!” Μακάρι να συνέβαινε και το αντίθετο, να έκανε ο κόσμος καλύτερη την λογοτεχνία. Το διάβασμα είναι η άσκηση του μυαλού, σε μαθαίνει να συνθέτεις εικόνες και ολόκληρους ονειρικούς κόσμους. Να πλάθεις μορφές, να εξάγεις συμπεράσματα. Σου δείχνει τον τρόπο να σκέφτεσαι και να κρίνεις κάθε στιγμή την ποιότητα των γνώσεων που σου προσφέρει, κάτι που δεν είναι εφικτό με τον καταιγισμό αφιλτράριστων πληροφοριών που σου παρέχουν τα ΜΜΕ και το διαδίκτυο. Η λογοτεχνία απευθύνεται στον άνθρωπο μέσα μας. Τον ανεπηρέαστο από τα κύματα της βιομηχανοποιημένης κοινωνίας μας.
-Εκ μέρους του your e-articles, σας ευχαριστώ γι’ αυτήν την συνέντευξη.
Κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου κάνετε. Συγχωρέσετε με αν έκανα ορισμένα λάθη, ίσως να ξέφυγα από το θέμα σε ορισμένα σημεία. Βλέπετε είναι η πρώτη μου συνέντευξη που δίνω. Σας εύχομαι τα καλύτερα και καλές αναγνώσεις!
Νίκος Θ. Μέντης – βιογραφικό: εδώ
Διαβάστε περισσότερες απόψεις για βιβλία και συνεντεύξεις συγγραφέων: εδώ
