«Χρακ», όταν χαράζουμε μια γραμμή με το μολύβι, «χρακ», όταν σκίζουμε ένα χαρτί, «χρακ», όταν κόβουμε κάτι και μέχρι να πεις «χρακ»… φεύγει και ο χρόνος. Σίγουρα αυτή είναι η λέξη που ηχεί στα αυτιά του αναγνώστη, κλείνοντας το συγκεκριμένο βιβλίο, μόλις το ολοκληρώσει, που φέρει και τον ίδιο τίτλο. Ένα βιβλίο, γραμμένο από τον Γιώργο Μέλιτο, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Άνω Τελεία».
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα εργολαβικής φαντασίας, που έχει ως μότο τη φράση «Λίγοι άνθρωποι είναι πιο αισιόδοξοι από τους μηχανικούς». Ο συγγραφέας, μέσω του ήρωά του, του Γιάννη, μας εισάγει στην αρχιτεκτονική με λεπτομερή τρόπο. Περιγράφεται η σχεδίαση, και όλα όσα κρύβονται από πίσω για να φτιαχτεί ένα σπίτι ή ακόμα και ένα δημόσιο έργο, αλλά και όλα τα μυστικά του επαγγέλματος. Όμως, παρόλο την τεχνική γνώση επί του επιστητού, και τις χιλιάδες αναλύσεις για αυτή τη δουλειά, μόνο ένα πράγμα έχει την πραγματική ουσία. Η αγάπη για ό,τι καταπιανόμαστε. Μία έννοια, όχι και τόσο απλή όσο νομίζουμε. Είμαστε τελικά ο εαυτός μας στο επάγγελμα που ασκούμε; Εξίσου ένα περίπλοκο ερώτημα που απασχολεί πολλούς ανθρώπους. Μέσα απ’ αυτήν την ιστορία, που συνδυάζει τις ανθρώπινες σχέσεις, τον κόσμο, τον χρόνο που τρέχει και δε μας περιμένει, ακόμα και για τη σχέση με τον ίδιο μας τον εαυτό, σκεφτόμαστε διπλά και τριπλά και ίσως, αναθεωρούμε πολλά πράγματα.
Η γραφή είναι απλή, λιτή και σε μερικά σημεία θα λέγαμε αρκετά αυθόρμητη, καθώς εμπεριέχονται λέξεις που δε χρησιμοποιούνται στον γραπτό λόγο. Ωστόσο αυτό, δεν είναι απαραίτητα κακό καθώς ο αναγνώστης ίσως νιώθει πιο οικεία, γίνεται ένα με την ιστορία, και ακούει τα πράγματα όπως ακριβώς είναι χωρίς ωραιοποιήσεις. Εδώ ακριβώς, οφείλουμε να σημειώσουμε τις πικρές αλήθειες που θίγονται, έστω και μέσα από την ορολογία της αρχιτεκτονικής. Το νόημα παραμένει ίδιο, και καταφέρνει να βάλει σε σκέψεις εκείνον που το διαβάζει. Επιπλέον, δεν απουσιάζουν οι περιγραφικές εικόνες, με αποτέλεσμα να φανταζόμαστε ακριβώς ό,τι διαβάζουμε. Σε ελάχιστα σημεία βέβαια, όταν ακόμα προσπαθείς να προσαρμοστείς στο κλίμα του βιβλίου, -διότι δε βρίσκεις κάθε μέρα ένα μυθιστόρημα με τέτοιο περιεχόμενο- κουράζει. Το χιούμορ επίσης, είναι διάχυτο όχι άμεσα αλλά έμμεσα σε κάποια μέρη, ιδιαίτερα στους διαλόγους.
Σίγουρα, αποτελεί μία πολύ καλή αναγνωστική επιλογή, σε όσους έχουν έφεση προς την αρχιτεκτονική, ή σε εκείνους που θέλουν να ακολουθήσουν αυτόν τον δρόμο. Όμως το βαθύτερο νόημά του, αφορά τον καθένα μας ξεχωριστά.
Για το βιβλίο «Χρακ» και τον συγγραφέα: εδώ
Συνέντευξη που μας παραχώρησε ο συγγραφέας: εδώ
Διαβάστε περισσότερες απόψεις για βιβλία και συνεντεύξεις συγγραφέων: εδώ
