Συνέντευξη με τον Νίκο Καρακαλπάκη: «Ένας έφηβος που δεν θα γεράσει ποτέ»

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του τμήματος μουσικών σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και αριστούχος του τμήματος σύγχρονου τραγουδιού του Εθνικού Ωδείου Αθηνών. Το 2016 κυκλοφόρησε τον πρώτο του προσωπικό δίσκο με τίτλο «Ό,τι Μας Ανήκει», ένα πολυσυλλεκτικό άλμπουμ με συμμετοχές σπουδαίων δημιουργών. Έχει συνεργαστεί επί σκηνής με τον Γιάννη Σπανό, τον Γιώργο Χατζηνάσιο και τη Πηγή Λυκούδη, ενώ δισκογραφικά έχει συναντήσει τη Νένα Βενετσάνου, τον Λίνο Κόκοτο, τον Γιώργο Καγιαλίκο και την Αρετή Κοκκίνου. Σήμερα, στο Your e-articles ο μοναδικός Νίκος Καρακαλπάκης.

-Ποιες είναι οι αναμνήσεις των παιδικών σου χρόνων;
Μουσική να παίζει στο ραδιόφωνο, να μυρίζω το χορτάρι στο εξοχικό μου σπίτι, παιχνίδι όλη μέρα στους δρόμους, αλλά και μια μοναχικότητα που πάντα με ακολουθεί.

Τι ρόλο παίζει στη ζωή σου η μουσική;
Είναι η αιώνια ερωμένη – φίλη μου.

-Ποια είναι τα μουσικά σου ακούσματα;
Ό,τι έχει να κάνει κυρίως με φωνητική μουσική απ’ όλα τα είδη με κάποια δικά μου υποκειμενικά κριτήρια πάντα.

-Οι καλλιτέχνες που θαυμάζεις;
Θα σου πω τραγουδιστές και είναι πολλοί. Η Μαρινέλλα, ο Γιάννης Πάριος, ο Στέλιος Καζαντζίδης, η Χάρις Αλεξίου, η Νένα Βενετσάνου είναι κάποιοι από τους Έλληνες. Ο Placido Domingo, η Yma Sumac, η Diamanda Galas, η Sarah Vaughan, η Amalia Rodrigues, η Shirley Bassey, ο Tom Jones και η Whitney Houston κάποιοι από τους ξένους.

-Το τραγούδι που σε αντιπροσωπεύει;
«Κι άσε με εδώ, έτσι να μένω, έξω απ’ του χρόνου τα δεσμά, να σ’ αγαπώ, να σε πηγαίνω, μπάνιο στα αθάνατα νερά» της Μελίνας Τανάγρη.

-Ο δίσκος που σε συντροφεύει τις δύσκολες στιγμές;
Δύο είναι, το «Ρεσιτάλ» του Κώστα Χατζή με την Μαρινέλλα και το «Για την Ελένη» του Μάνου Χατζιδάκι.

-Τι βιώνεις, όταν τραγουδάς;
Μια συντροφιά που μου δίνει χαρά και με γεμίζει. Ο μονόλογος που γίνεται διάλογος με το κοινό.

-Ποιες είναι οι σκέψεις σου κάθε φορά πριν βγεις στη σκηνή;
Θέλω να περάσει πολύ καλά ο κόσμος και πάντα φροντίζω ό,τι παρουσιάζω να έχει μια ποιότητα, αυθεντικότητα και να σέβομαι το κοινό, αλλά και την πορεία μου.

-Η πιο αμήχανη στιγμή σου;
Κάτι το οποίο, ενώ συμβαίνει, δεν μπορώ να το διαχειριστώ σωστά… Σπάνιο, γιατί έχω γρήγορα αντανακλαστικά, αλλά δεν είμαι και Θεός. Πάντως, στη σκηνή συμβαίνουν συχνά ευτράπελα με τα οποία όμως ο κόσμος γελάει με την ψυχή του, γιατί είμαι άνθρωπος ακομπλεξάριστος και αυτοσαρκάζομαι κιόλας.

-Πώς χαρακτηρίζεις την κατάσταση στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι;
Χαοτική και λυπάμαι που δεν μπορώ ακόμη να χωνέψω το τι συμβαίνει και το πώς πρέπει να προσαρμοστώ σε όλο αυτό το χάος.

-Πώς κρίνεις την κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας;
Ορκίστηκα να μην γκρινιάξω σε αυτή τη συνέντευξη και ήδη γκρίνιαξα στην προηγούμενη ερώτηση. Πάσο! (γέλια)

-Πιστεύεις στον Θεό;
Ναι, αλλά μη μου ζητήσεις να αναπτύξω τη θέση μου. Το θεωρώ πολύ προσωπικό δεδομένο αυτό και θεωρώ πως χρειάζομαι χρόνο στο να καταλήξω στην δική μου θεωρία και τοποθέτηση.

-Τι είναι ο έρωτας;
Ο αμοιβαίος έρωτας είναι ένα δώρο στη ζωή που όσο διαρκεί πρέπει να τον ζούμε απόλυτα.

-Πότε θεωρείς τον εαυτό σου ευτυχισμένο;
Όταν τραγουδάω, όταν κάνω έρωτα, όταν ταξιδεύω και όταν πριν πέσω να κοιμηθώ, νιώθω πως στη ζωή μου είμαι τυχερός που έχω ζήσει πολλά από αυτά που ήθελα να ζήσω.

-Ποιο είναι το προσωπικό σου καταφύγιο;
Ο κήπος, τα φυτά μου, το πιάνο μου και κάποιες φορές το κολύμπι.

-Ο μεγάλος σου φόβος;
Έχω καταφέρει να ξεπερνώ τους φόβους μου μεγαλώνοντας οπότε, όπως με αποκάλεσε πρόσφατα μια φίλη ψυχολόγος, ανήκω στην κατηγορία survivor!

-Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω, υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;
Θα ήθελα να είχα κρατήσει το στόμα μου κλειστό σε πολλές περιπτώσεις, όχι γιατί μετάνιωσα, αλλά γιατί τελικά αξίζει να μιλάμε με αλήθεια μόνο σε ανθρώπους που θα την εκτιμήσουν και όχι να γυρίσει και boomerang αυτό μετά σε εμάς. Ειδικά στο επάγγελμα που κάνω είναι ανόητο κάποιοι άνθρωποι να έχουν μια άποψη για μένα από ένα συμβάν και να μην έχουν την ικανότητα ή την καλή θέληση να μπορούν να δουν το δάσος και όχι το δέντρο, επειδή μίλησα με αλήθεια και όχι με μάσκα.

-Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν άνθρωπο, για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;
Να κάνει ό,τι πιστεύει και θέλει πραγματικά και να είναι έτοιμος να δεχτεί τις συνέπειες των επιλογών του.

-Τι ονειρεύεσαι για το μέλλον;
Χαρά και ανθρωπιά για όλο τον κόσμο. Φτάνει η μιζέρια και η αγένεια.

-Ετοιμάζεις κάτι αυτή την περίοδο;
Την Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου τραγουδάω στο «Μουσικό Κουτί» στο Γκάζι με την Αρετή Κοκκίνου στην κιθάρα και τον Δημήτρη Κούστα στο ακορντεόν. Είναι ένα πρόγραμμα που έφτιαξα με πολύ μεράκι, είναι το τελευταίο της σεζόν και θα είναι αρκετά χαρούμενο και κεφάτο. Επίσης, θα κυκλοφορήσει μέσα στις γιορτές ένα ολοκαίνουριο, ιδιαίτερο τραγούδι που υπογράφει την μουσική και τους στίχους ο Γιώργος Καγιαλίκος.

-Τι σου έρχεται στο μυαλό, όταν λες το όνομα «Νίκος Καρακαλπάκης»;
Ένας έφηβος που δεν θα γεράσει ποτέ και το πείσμα να μάθει ο κόσμος να αρθρώνει σωστά το επίθετό του!

-Νίκο, σε ευχαριστώ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ σε ευχαριστώ.

Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο

Επιμέλεια συνέντευξης: Ευγενία Κελαράκου

Αποτυχημένος φοιτητής Κοινωνικής Θεολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Αποτυχημένος φοιτητής Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών. Ερασιτέχνης ραδιοφωνικός παραγωγός και αρθρογράφος. Συλλέκτης βινυλίων, κόμικς και βιβλίων. Λάτρης της ινδικής κουζίνας και του κόκκινου κρασιού. Με το γράψιμο έχω μια ιδιαίτερη σχέση. Όταν γράφω θέλω η σκέψη που ξεκινάει από εμένα να ολοκληρώνεται από τον αναγνώστη...