Ταλαντούχα και ικανή ερμηνεύτρια. Φρέσκια φωνή με ιδιαίτερο χρώμα. Μεγάλη της αγάπη είναι το γαλλικό τραγούδι. Ο πρώτος της δίσκος που κυκλοφόρησε πέρυσι και έφερε τον τίτλο Nouvelle Passion δομήθηκε από δέκα γαλλικά τραγούδια κάτω από την επιμέλεια του Παναγιώτη Μάργαρη. Πρόσφατα, επανήλθε με το τραγούδι Κόκκινη Βροχή. Σήμερα, φιλοξενώ στο your e-articles τη Λίνα Ροδοπούλου.
-Γεννήθηκες και μεγάλωσες στην Αθήνα. Τι παιδί ήσουν;
Ήμουν ένα ήσυχο και πειθαρχημένο παιδί, καλή μαθήτρια και είχα πάντα το τραγούδι να με συντροφεύει. Θα με χαρακτήριζα ως ένα παιδί κοινωνικό αλλά και ονειροπόλο.
-Ποιες εικόνες που έχουν καταγραφεί μέσα σου;
Σίγουρα οι εικόνες με αγαπημένα μου πρόσωπα με τα οποία έχω περάσει ωραίες στιγμές και οπωσδήποτε εικόνες από ταξίδια που έκανα ως παιδί με την οικογένειά μου.
-Πότε σου μπήκε το μικρόβιο της μουσικής;
Θα έλεγα από τότε που πήγαινα στο δημοτικό σχολείο, καθώς τραγουδώντας αγαπημένες μου μελωδίες συνειδητοποίησα και εγώ αλλά και οι γύρω μου ότι ίσως εδώ υπάρχει ένα χάρισμα.
-Τι σημαίνει για σένα;
Η μουσική είναι για εμένα δημιουργία. Μια μεγάλη αγάπη που δε σε προδίδει ποτέ καθώς και ένας τρόπος έκφρασης των συναισθημάτων μου.
-Έχεις πραγματοποιήσει μουσικές σπουδές;
Ξεκίνησα τις μουσικές μου σπουδές με την κλασσική κιθάρα όπου μαθήτευσα για κάποια χρόνια. Λίγο αργότερα ακολούθησε και η ενασχόλησή μου με το κλασσικό τραγούδι όπου και απόκτησα το δίπλωμα μονωδίας.
-Πότε τραγούδησες για πρώτη φορά στη ζωή σου;
Τραγουδώ από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Σε κοινό ξεκίνησα τραγουδώντας αρχικά στο σχολείο. Η πρώτη μου φορά πρέπει να ήταν γύρω στα δέκα σε μαθητική παράσταση.
-Τι βίωσες εκείνη τη στιγμή;
Βίωσα μια πολύ μεγάλη χαρά αλλά και ενθουσιασμό γιατί μου δόθηκε η ευκαιρία να εκφραστώ μπροστά σε κοινό τραγουδώντας. Βέβαια, υπήρχε και η σχετική αγωνία για το αν θα πάνε όλα καλά.
-Εξακολουθείς να έχεις τα ίδια συναισθήματα;
Βέβαια! Ο ενθουσιασμός αλλά και η ανάγκη μου να βρεθώ επί σκηνής είναι αμείωτα. Το μόνο που ίσως έχει λίγο αλλάξει, είναι ότι τώρα πια ούσα σίγουρη για τον εαυτό μου δε νιώθω πλέον ανασφάλεια.
-Τα μουσικά σου ακούσματα;
Είναι πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους. Τόσο Ελληνικά από έντεχνα και παραδοσιακά ως και πιο μοντέρνα ακούσματα όσο και από τη διεθνή σκηνή, jazz, μεσογειακά ακούσματα και γαλλικό ρεπερτόριο το οποίο και αγαπώ πολύ.
-Οι φωνές που σε καθόρισαν σαν ερμηνεύτρια;
Η φωνή που πιστεύω ότι με έχει καθορίσει πιο πολύ από κάθε άλλη είναι αυτή της Νάνας Μούσχουρη. Αυτό γιατί όπως και εκείνη έχω και εγώ μια λυρικότητα στην ερμηνεία μου η οποία διακρίνεται σε οποιοδήποτε είδος και αν ερμηνεύσω.
-Αν μπορούσες να συναντήσεις έναν τραγουδιστή για να τραγουδήσετε μια νύχτα μαζί, ποιον θα διάλεγες;
Θα ήθελα πολύ να ήταν εν ζωή ο Jacques Brel και να ερμηνεύαμε παρέα τα αγαπημένα μου γαλλικά τραγούδια.
-Ποιο είναι το τραγούδι που περιγράφει τη ζωή σου;
Ένα από τα ωραιότερα τραγούδια της Jazz μουσικής, το Feeling Good γιατί εκπέμπει μια αισιοδοξία που με εκφράζει και η «καινούργια μέρα» για την οποία μιλά για εμένα, σηματοδοτεί τη μέρα που πήρα την απόφαση ότι η μουσική θέλω να με συντροφεύει για πάντα.
-Ο δίσκος που σε συγκλόνισε όταν τον άκουσες πρώτη φορά;
Είναι ο Μεγάλος Ερωτικός του Μάνου Χατζιδάκι τον οποίο θεωρώ ως έναν από τους σπουδαιότερους συνθέτες, όχι μόνο της χώρας μας αλλά και παγκοσμίως.
-Η αγαπημένη σου ταινία;
Είμαι λάτρης του παλιού ελληνικού κινηματογράφου γιατί με γοητεύει η εποχή των ασπρόμαυρων ταινιών. Μια απ΄τις αγαπημένες μου είναι η Η Ωραία των Αθηνών.
-Το βιβλίο που σε στιγμάτισε;
Είναι ένα βιβλίο που βασίζεται στην πραγματική ιστορία μιας γυναίκας που βρέθηκε αιχμάλωτη στη μέση Ανατολή από τον ίδιο της τον σύζυγο. Λέγεται Ποτέ Χωρίς την Κόρη Μου. Το διάβασα σε αρκετά μικρή ηλικία και με στιγμάτισε γιατί μέχρι τότε θεωρούσα ότι ζούσα σε έναν πιο αθώο κόσμο.
-Πότε έκλαψες τελευταία φορά?
Μπορεί να κλάψω πολύ εύκολα αν χτυπηθώ στο συναίσθημα. Ως άνθρωπος είμαι πολύ ευσυγκίνητη. Τελευταία φορά που έκλαψα ήταν πριν από λίγες μέρες με αφορμή ένα βίντεο που παρακολουθούσα.
-Το 2019 κυκλοφόρησε ο πρώτος σου προσωπικός δίσκος, το Nouvelle Passion. Τι είδους ανάγκες κάλυψε η δημιουργία του;
Κάλυψε την ανάγκη μου να δημιουργήσω κι εγώ μια δισκογραφική δουλειά η οποία θα αποτελούσε τον δικό μου φόρο τιμής στο γαλλικό τραγούδι που τόσο αγαπώ και τιμώ χρόνια τώρα δίνοντάς του μια περίοπτη θέση στις ζωντανές μου εμφανίσεις.
-Πώς αναλογίζεσαι αυτή τη μουσική κατάθεση το 2020;
Ένα χρόνο αργότερα, δηλαδή το 2020 είμαι ακόμη χαρούμενη όσον αφορά τη δημιουργία του γαλλόφωνού μου δίσκου γιατί παρουσίασα το υλικό αυτό το οποίο μου αρέσει και μου ταιριάζει. Τώρα λοιπόν νιώθω ελεύθερη να δείξω και τις άλλες πτυχές του καλλιτεχνικού μου εαυτού.
-Μίλησέ μου για την Κόκκινη Βροχή.
Η Κόκκινη Βροχή είναι η πρώτη απόπειρα δημιουργίας του προσωπικού μου υλικού και θεωρώ ότι με αντιπροσωπεύει και ότι με αυτό αφήνω και εγώ το δικό μου σημάδι στο χώρο αυτό. Είναι σε μουσική του Αντώνη Καρατζίκη και στίχους δικούς μου. Πρόκειται για ένα τραγούδι με πολλά ρομαντικά και λυρικά στοιχεία αλλά και με έναν έντονο δυναμισμό.
-Πώς χαρακτηρίζεις την κατάσταση στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι;
Είναι δύσκολη για δύο λόγους. Ο ένας είναι η έλλειψη πόρων που θα χρηματοδοτήσουν τόσο τις δισκογραφικές δουλειές όσο και τις μουσικές παραγωγές και ο δεύτερος είναι ότι δεν δίνεται η ευκαιρία σε πολλά ποιοτικά τραγούδια να προβληθούν λόγω έλλειψης εμπορικότητας. Παρόλα αυτά διαπιστώνω ότι δημιουργούνται αξιόλογα πράγματα.
-Πώς κρίνεις την κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας;
Ειδικά στην παρούσα φάση όπου ζούμε την επέλαση του κορωνοϊού, τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα. Τόσο κοινωνικά γιατί οι Έλληνες ως μεσογειακός λαός έχουμε συνηθίσει τις δια ζώσης επαφές, με την αγκαλιά να αποτελεί τρόπο έκφρασης για εμάς, όσο και οικονομικά εφόσον είναι πάρα πολλοί οι επαγγελματικοί κλάδοι που έχουν κάνει παύση εργασιών και αυτό επηρεάζει τους πάντες μιας και η οικονομία είναι μια αλυσίδα όπου το χρήμα ανακυκλώνεται.
-Επηρέασε τους μουσικούς ο κορωνοϊός;
Ειδικά οι μουσικοί επηρεάστηκαν στο μέγιστο βαθμό μιας και το επάγγελμα του καλλιτέχνη μοιραία απαιτεί και μεγάλη συγκέντρωση κόσμου. Είναι όμως και ψυχολογικός ο αντίκτυπος εφόσον όλοι εμείς που υπηρετούμε την τέχνη ακούμε όλον αυτόν τον καιρό ότι αυτή είναι μια περιττή πολυτέλεια στην παρούσα κρίση. Εγώ όμως θα την ονόμαζα ανάγκη.
-Εσένα προσωπικά;
Όπως είναι φυσικό και αναμενόμενο επηρέασε και εμένα πολύ διότι ξαφνικά έπαψα να εξασκώ το επάγγελμά μου και δίχως να γνωρίζω για πόσο. Όμως και σε προσωπικό επίπεδο με επηρέασε διότι όπως όλοι, αναγκάζομαι να περνώ την καθημερινότητα στο σπίτι χωρίς να μπορώ να συναντήσω τα αγαπημένα μου πρόσωπα.
-Πιστεύεις στον Θεό;
Πιστεύω στον Θεό ως μια ανώτερη δύναμη που μας προστατεύει αλλά διαφωνώ με όλα αυτά τα τυπικά που μας επιβάλλουν οι θρησκείες. Η πίστη είναι κάτι εσωτερικό που ο καθένας βιώνει διαφορετικά.
-Ποιο είναι το προσωπικό σου καταφύγιο;
Το προσωπικό μου καταφύγιο είναι τόσο η μουσική όσο και οι κοντινοί μου άνθρωποι και αυτό γιατί τη ζωή μας τη φτιάχνουν τα πράγματα που αγαπάμε καθώς και αυτοί που επιλέγουμε να είναι κοντά μας.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Δύο είναι οι μεγάλοι μου φόβοι. Ο ένας είναι η μοναξιά καθώς είμαι κοινωνικός άνθρωπος και ο άλλος είναι να μην κλονιστεί η υγεία τόσο η δική μου όσο και της υπόλοιπης οικογένειάς μου. Βέβαια, υγεία εύχομαι σε όλον τον κόσμο μιας και είναι κάτι που θεωρούμε δεδομένο αλλά δεν είναι.
-Τι είναι ο έρωτας;
Ο έρωτας είναι η μεγαλύτερη κινητήριος δύναμη. Δεν τον ορίζουμε διότι έρχεται και φεύγει χωρίς να μας ρωτήσει. Όλοι αναζητούμε τον έρωτα για να καλύψουμε μέσα από αυτόν τις βαθύτερες ανάγκες μας.
-Πότε βίωσες την ευτυχία;
Πολλές στιγμές στη ζωή μου ένιωσα ότι είμαι ευτυχισμένη. Στιγμές που μπορεί να αφορούσαν τον έρωτα, τη μουσική ή οποιαδήποτε πρωτόγνωρη για εμένα εμπειρία. Κορυφαία όμως όλων αυτών θα έλεγα ότι ήταν η στιγμή που απέκτησα τα παιδιά μου.
-Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;
Πολλές φορές μπαίνω στη διαδικασία να σκεφτώ τι θα έπρεπε να έχω κάνει διαφορετικά και σίγουρα καταλήγω σε πολλά πράγματα. Όμως παρόλα αυτά δε θα άλλαζα κάτι γιατί αν βελτιωνόμαστε ως άνθρωποι αυτό γίνεται κυρίως από τα λάθη μας.
-Τα όνειρά σου για το μέλλον;
Για το μέλλον εύχομαι καταρχάς να ξεπεραστεί όλη αυτή η κατάσταση που ζούμε ώστε να μπορούμε πλέον να ξανά κοινωνικοποιηθούμε και να εκφραζόμαστε όπως επιθυμούμε. Εύχομαι η τέχνη να πάρει πίσω το ρόλο της στις ζωές μας ώστε να μπορέσω κι εγώ να συνεχίσω να εκφράζομαι μέσα από αυτή.
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Λίνα Ροδοπούλου;
Μου έρχεται στο μυαλό μια γυναίκα ρομαντική που δε συμβαδίζει με την τρέχουσα εποχή αλλά προτιμά το δικό της δρόμο. Μια γυναίκα που δρα με γνώμονα την καρδιά και όχι τη λογική και που μέσα της κρύβεται ένα μικρό παιδί.
-Λίνα σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου.
Και εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
