Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι από τις πιο άξιες φωνές της γενιάς της. Μια ιδιαίτερη και «επιθετική» χροιά που κερδίζει τον ακροατή σε όποιο μουσικό είδος και αν υπηρετήσει. Η συνεργασία της με τον Θάνο Μικρούτσικο άφησε εποχή. Αυτό τον καιρό επανέρχεται δισκογραφικά με το διπλό βινύλιο από τη ζωντανή ηχογράφηση της παράστασης Πιάνο Φωνή με τον συνθέτη Θοδωρή Οικονόμου. Σήμερα, συνομιλώ στο your e-articles με την ερμηνεύτρια Ρίτα Αντωνοπούλου.
-Τι θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια;
Θυμάμαι παιχνίδια στην πυλωτή της πολυκατοικίας με πολλά παιδιά. Θυμάμαι διακοπές με τους γονείς μου στο αγαπημένο μου μέρος, το Αίγιο. Θυμάμαι πολύ τραγούδι. Θυμάμαι ντροπή και κοκκίνισμα στα μάγουλα με το παραμικρό και πολλή ευαισθησία.
-Σπούδασες γραφιστική στη σχολή γραφικών τεχνών και καλλιτεχνικών σπουδών. Τι αποκόμισες;
Σίγουρα κέρδισα πράγματα από τις σπουδές μου. Κυρίως κέρδισα μία από τις καλύτερες φίλες μου σε αυτή τη ζωή γιατί τη γνώρισα εκεί από την πρώτη μέρα και παρόλο που ζούμε σε διαφορετικές χώρες, καθότι μένει στην Κύπρο, δεν έχουμε χάσει την αγάπη και την επαφή μας μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια.
-Πότε τραγούδησες για πρώτη φορά στη ζωή σου;
Δε θυμάμαι καν… Πάντα τραγουδούσα. Αν με ρωτάς πότε τραγούδησα σε κοινό, ήμουν 10 χρονών και πήρα μέρος σε ένα διαγωνισμό τραγουδιού και βγήκα πρώτη.
-Η στιγμή που κατάλαβες ότι θες να γίνεις τραγουδίστρια;
Δεν υπήρξε αυτή η στιγμή. Δεν ήθελα ποτέ να γίνω τραγουδίστρια. Εγώ ήθελα μόνο να τραγουδάω κι αυτό έχει διαφορά.
-Η σημασία της μουσικής στην καθημερινότητά σου;
Δε νομίζω ότι περνάει μέρα χωρίς μουσική. Είτε θα ακούσω είτε θα τραγουδήσω. Την έχω ανάγκη.
-Τι συναισθήματα είχες όταν βρέθηκες μπροστά σε μικρόφωνο σε ένα γεμάτο μουσικό χώρο;
Οι πρώτες φορές ήταν σίγουρα δύσκολες μέσα στη χαρά τους γιατί επικρατούσε μεγάλο άγχος… Έτρεμα.
-Έχεις τα ίδια συναισθήματα σήμερα;
Σήμερα έχω περισσότερη χαρά και λιγότερο άγχος… Και πάλι μπορεί να τρέμω. Απλά η διαφορά είναι ότι μπορώ να το ελέγχω περισσότερο και ξέρω ότι σε λίγη ώρα θα είμαι καλύτερα και θα αφεθώ.
-Έχει υπάρξει άβολη στιγμή σου επάνω στη σκηνή;
Εννοείται! Τη μία μπορώ να τη μοιραστώ, την άλλη ούτε καν! Στην πρώτη περίπτωση έπεσα και μάλιστα θριαμβευτικά… Δηλαδή έπεφτα για πολλή ώρα, σχεδόν σε αργή κίνηση πάνω στη σκηνή. Ξεκίνησα να πέφτω από την κουίντα και μέχρι να βρεθώ στη μέση της σκηνής, αφού προσπαθούσα όλη την ώρα να μην πέσω, έπεσα στα τέσσερα. Πολύ γέλιο φυσικά. Οι μουσικοί από πίσω είχαν λιώσει από τα γέλια και εγώ ευτυχώς δεν έχασα εντελώς την ψυχραιμία μου και σηκώθηκα, πήγα μπροστά στο μικρόφωνο και είπα αυτή την είσοδο την κάνω πρόβα εδώ και δύο μήνες. Σήμερα την πέτυχα καταπληκτικά! Γέλασε ο κόσμος και συνεχίσαμε…
-Τα ακούσματα που σε διαμόρφωσαν;
Ήταν πολλά. Γιατί οι γονείς μου άκουγαν πολλή μουσική… Δηλαδή θυμάμαι κασέτες στο αυτοκίνητο από Βιτάλη, Γλυκερία, Νταλάρα, Αλεξίου, Παπακωνσταντίνου, Δημητριάδη κλπ… Και παράλληλα όταν ξεκίνησα και εγώ να ακούω μουσική, άρχισα με πολλή ξένη μουσική. Κυρίως ροκ.
-Οι φωνές που κυλούν μέσα σου;
Όλες αυτές που ανέφερα πιο πάνω και κάποιες φωνές από το εξωτερικό που αγαπώ πολύ όπως η Kate Bush, η Tori Amos, η Annie Lenox, ο George Michael και πολλές άλλες. Γενικά ό,τι έχω ακούσει με έναν τρόπο έχει περάσει μέσα μου.
-Πώς ήταν η συνεργασία σου με τον Μίμη Πλέσσα;
Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που με πήρε από το χέρι… Κυριολεκτικά όμως θυμάμαι να μου κρατάει το χέρι πριν την πρώτη μου εμφάνιση για να με ηρεμήσει όσο με παρουσίαζε πάνω στη σκηνή. Τον ευχαριστώ.
-Η συνύπαρξη με τον Σταμάτη Κραουνάκη;
Μεγάλο σχολείο. Τη φυλάω σα θησαυρό μέχρι και σήμερα.
-Παίζει ρόλο το ταλέντο ή η προσωπική δουλειά που θα καταβάλλει ο ερμηνευτής για τη πορεία που θα διαγράψει;
Φυσικά και τα δύο. Είναι υπέροχο να έχεις ένα ταλέντο από γεννησιμιού σου αλλά αν δεν το δουλέψεις, μπορεί κάποιος με λιγότερο ταλέντο και περισσότερη δουλειά να καταφέρει περισσότερα και να φτάσει πιο μακριά. Το ταλέντο μπορεί να κινηθεί μέσα στο πλαίσιο των γνώσεών σου. Αν είναι περιορισμένο, περιορισμένη θα είναι και η κίνηση του ταλέντου σου. Όσο το διευρύνεις το πλαίσιο αυτό τόσο μεγαλύτερο χώρο έκφρασης έχει και το ταλέντο σου.
-Θεωρείς την τύχη καθοριστικό παράγοντα;
Είναι πολύ σημαντικός παράγοντας. Αλλά κάπως και δεν πιστεύω ότι κάτι συμβαίνει τυχαία… Ότι όλα έχουν το λόγο τους και ίσως και κάπως τα καλούμε προς το μέρος μας.
-Τι ρόλο έπαιξε ο Θάνος Μικρούτσικος; Πώς τον αναλογίζεσαι;
Τον πιο κεντρικό θα έλεγα. Χωρίς τον Θάνο είμαι βέβαιη ότι δε θα μιλούσαμε αυτή τη στιγμή. Εκείνος με σύστησε στον κόσμο με τέτοια πίστη που με έκανε κι εμένα να προσπαθώ πάντα για το καλύτερο για να τον βγάζω ασπροπρόσωπο. Είναι για μένα ο δεύτερος πατέρας μου.
-Ποιο είναι το πιο αντιπροσωπευτικό σου τραγούδι;
Ο Μικρόκοσμος. Δεν είναι δικό μου αλλά με έναν τρόπο έτσι το νιώθω.
– Η πιο ιδανική συνεργασία;
Αυτή με τον Θάνο. Όποιος έχει δουλέψει μαζί του ξέρει ότι λέω την αλήθεια.
-Ο δίσκος που ακούς τις πιο προσωπικές σου στιγμές;
Το Aereal της Kate Bush.
-Η ταινία που σου άλλαξε τη ζωή;
Δεν υπάρχει ταινία που μου άλλαξε τη ζωή. Υπάρχουν όμως ταινίες που είναι πολύ αγαπημένες όπως το La Vita e Βella, το Dogville και το Color Purple.
-Το βιβλίο που σε ταξίδεψε σε μαγικούς τόπους;
O Ωκεανός του Αλεσάντρο Μπαρίκ.
-Πότε έκλαψες τελευταία φορά;
Προχθές με αναφιλητά… Επειδή δεν τραγουδάω τόσον καιρό.
-Η άποψή σου για τη σημερινή δισκογραφία;
Δεν υπάρχει δισκογραφία. Υπάρχουν ευτυχώς ακόμη κάποιοι ρομαντικοί που μπορεί να βοηθούν κάποιους από εμάς να κάνουμε πράγματα. Όμως δισκογραφία με την έννοια που υπήρχε κάποτε εμείς δεν έχουμε ζήσει και φοβάμαι πως ούτε και θα ζήσουμε.
-Υπάρχουν άξιοι καλλιτέχνες σήμερα; Λαμβάνουν το βήμα και τον χώρο που τους πρέπει;
Η απάντηση είναι φυσικά και υπάρχουν και φυσικά δεν τους δίνεται ο χώρος που πρέπει. Αλλά σε αυτόν τον κόσμο ζούμε. Στον κόσμο που έχει αυτή την τηλεόραση, αυτή τη διασκέδαση και αυτό το επίπεδο γενικότερα… Πώς θα μπορούσε να υπάρχει αξιοκρατία στη μουσική;
-Πώς κρίνεις τα μουσικά ριάλιτι;
Δεν έχω τηλεόραση εδώ και χρόνια άρα δεν έχω καμία εικόνα από το τι παίζεται και τι υπάρχει. Σε γενικές γραμμές θεωρώ ότι είναι από ανούσια έως ενοχλητικά.
-Η κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας;
Φαντάζομαι πως δεν περιμένεις να αναλύσουμε εδώ αυτό το θέμα. Τη γνωρίζουμε όλοι την κατάσταση από πρώτο χέρι και μέσα στα σπίτια μας.
-Επηρέασε τους καλλιτέχνες ο κορωνοϊός;
Ρητορική η ερώτηση και εδώ. Δε μας επηρέασε, μας τσάκισε… Όχι ο κορωνοϊός. Αυτοί που διαχειρίζονται τον κορωνοϊό για να είμαστε σαφείς.
-Η στάση της Κυβέρνησης ήταν ανάλογη;
Ρητορική και πάλι.
-Υπάρχει κάτι που σε ενοχλεί στη σημερινή ελληνική κοινωνία;
Η βλακεία.
–Πιστεύεις στον Θεό;
Αν μου πεις τι εννοείς με τη λέξη Θεός θα μπορέσω να σου απαντήσω. Ας πούμε ότι πιστεύω σε κάτι πολύ ανώτερο και φωτεινό από το οποίο προερχόμαστε όλοι και εκεί επιστρέφουμε φτιαγμένοι από το ίδιο μαγικό υλικό. Ενέργεια.
-Ποιο είναι το προσωπικό σου καταφύγιο;
Τα βιβλία, η φύση και η κόρη μου.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Η βλακεία και πάλι.
-Πώς λειτουργεις όταν ερωτεύεσαι;
Σαν μικρό κορίτσι. Χάνω τον έλεγχο και βουτάω.
-Τι άνθρωπος είναι η Ρίτα Αντωνοπούλου;
Κανονικός. Απλός και καλός θα τολμούσα να πω χωρίς να νιώθω περίεργα για αυτή την παραδοχή. Θετικός. Χαμογελαστός. Ήρεμος.
-Τι είναι η ευτυχία;
Αυτό που περπατάς στο δρόμο, κοιτάζεις γύρω σου και όλα σου φέρνουν χαμόγελο και φαίνονται μαγικά.
-Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;
Ναι. Θα είχα σπουδάσει μουσική, χορό και θέατρο.
-Πώς φαντάζεσαι τη τελευταία μέρα σου στη γη;
Ήρεμη, με τους ανθρώπους μου τους αγαπημένους γύρω μου.
-Τα όνειρά σου για το μέλλον;
Να είμαι υγιής και χαρούμενη. Εγώ και όλοι όσοι αγαπώ.
-Ετοιμάζεις κάτι αυτή την περίοδο;
Σε λίγο κυκλοφορεί το διπλό βινύλιο από τη ζωντανή ηχογράφηση της παράστασης Πιάνο Φωνή με τον Θοδωρή Οικονόμου στο πιάνο. Το περιμένω πώς και πώς εδώ και χρόνια πια γιατί έχει καθυστερήσει πάρα πολύ. Στη συνέχεια καινούρια τραγούδια και στούντιο!
-Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν άνθρωπο για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;
Να σκέφτεται θετικά και να μη βάζει όρια στον εαυτό του. Όλα μπορούν να συμβούν.
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Ρίτα Αντωνοπούλου;
Μια κοπέλα που τραγουδάει με την ψυχή της.
-Ρίτα σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
