Συνέντευξη με την Ελένη Λαγού: «Παρατηρώ ανθρώπους που σπάνε τα στερεότυπα και τα πρέπει της κοινωνίας μας»

Την ανακάλυψα πριν από δυο χρόνια αναζητώντας νέους και ταλαντούχους καλλιτέχνες. Παιδιά στην ηλικία μου. Τραγούδια που η ίδια έγραψε μουσική, στίχο αλλά και ερμήνευσε μοναδικά υπάρχουν στο YouTube. Οι δημιουργίες της αποπνέουν ελπίδα, δύναμη και ταλέντο. Αποτελεί την απόδειξη πως η νέα γενιά έχει να πει πολλά και μέσα στο σκοτάδι κατορθώνει να βρει το δικό της φως. Πρόσφατα, κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Μετρονόμος το τραγούδι της Τι Να Πω Κι Εγώ! Σήμερα, στο your e-articles η τραγουδοποιός Ελένη Λαγού.

-Τι θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια;  

Υπάρχει μια μεγάλη αυλή στη γειτονιά που μεγάλωσα. Θυμάμαι τον εαυτό μου εκεί να παίζω συνέχεια με τα άλλα παιδιά, ώρες ατελείωτες, κάθε μέρα. Νοσταλγώ εκείνη την ανεμελιά…

-Η ανάμνηση που έχει χαραχτεί στο μυαλό σου; 

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια αλλά θα ήθελα να μοιραστώ μία. Θυμάμαι πολύ καλά το πώς ένιωσα όταν είδα μία καινούργια κιθάρα που με περίμενε.

-Πώς στράφηκες στη μουσική;

Γύρω στα 9 ήθελα να μάθω να παίζω πιάνο, μάλλον επηρεασμένη από τον αδερφό μου που ήδη έκανε μαθήματα. Τελικά ξεκίνησα κλασική κιθάρα και συμμετείχα στην παιδική χορωδία του ωδείου. Νομίζω ότι δε χρειάστηκε πολύς χρόνος για να με κερδίσει όλο αυτό που ακόμη δεν έχω καταφέρει να περιγράψω.

-Η σημασία της στη ζωή σου; 

Πολύ μεγάλη. Απασχολεί το μυαλό μου καθημερινά.

-Οι σπουδές σου; 

Σχετικά με τη μουσική στην Κλασική κιθάρα έφτασα μόνο μέχρι 3η Κατωτέρα. Πλέον σπουδάζω σύγχρονο τραγούδι στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών. Εκτός μουσικής έχω αποφοιτήσει από τη Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Ε.Κ.Π.Α. και πλέον σπουδάζω στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα της ίδιας σχολής. 

-Τα ακούσματα που σε σμίλευσαν;  

Νομίζω πως είναι ένας συνδυασμός διαφόρων ειδών. Σίγουρα η παραδοσιακή μουσική μιας και από πολύ μικρή ηλικία ερχόμουν σε επαφή με τέτοια ακούσματα είτε μέσω των παραδοσιακών χορών είτε μέσω συχνών μουσικών εκδηλώσεων και πανηγυριών του χωριού μου. Παράλληλα, ακούγαμε συχνά οικογενειακώς δίσκους ελληνικών κυρίως συγκροτημάτων και καλλιτεχνών. Λίγο πριν την εφηβεία γνώρισα και καλλιτέχνες του εξωτερικού. Τέλος, το ραδιόφωνο ήταν ανοιχτό σχεδόν κάθε μέρα στο σπίτι σε έναν πολύ αγαπημένο σταθμό, που παίζει μουσική από όλο τον κόσμο. Πιστεύω πως όλα έπαιξαν το ρόλο τους.

-Με ποιο τρόπο γράφεις τα τραγούδια σου; Έρχεται πρώτα η μουσική ή ο στίχος;

Κάποιες φορές έρχονται ταυτόχρονα. Συνήθως όμως, πρώτα κάποια μελωδία και σιγά – σιγά χτίζονται μαζί.

-Πιστεύεις στην έμπνευση; 

 Οπωσδήποτε.

-Πρόσφατα κυκλοφόρησε το τραγούδι σου Τι Να Πω Κι Εγώ από τον Μετρονόμο. Πώς προέκυψε αυτή η μουσική κατάθεση;

Μόλις είχα γυρίσει από ένα ταξίδι στο εξωτερικό όπου ζουν κάποιοι δικοί μου άνθρωποι. Θυμάμαι είχα καθίσει σε μια καρέκλα και σκεπτόμενη τις καταστάσεις που τους οδήγησαν στο να φύγουν άρχισε ένας εσωτερικός μονόλογος. Αμέσως έπιασα το γιουκαλίλι και έκανα τα λόγια μου τραγούδι.

 -Ο δίσκος που ακούς τις πιο προσωπικές σου στιγμές;  

 Fire on the Floor της Beth Hart.

-Η ταινία που σου άλλαξε τη ζωή; 

 Με συγκινεί πολύ μία φράση της ταινίας Into the Wild. Ότι η ευτυχία είναι αληθινή όταν τη μοιράζεσαι

-Το βιβλίο που σε ταξίδεψε σε μαγικούς τόπους;  

 To Άρωμα Του Ονείρου του Tom Robins. Ένα βιβλίο γεμάτο μυρωδιές.

-Πότε έκλαψες τελευταία φορά;  

 Πριν λίγες μέρες, από τα νεύρα μου.

-Η άποψή σου για τη σημερινή δισκογραφία;  

Δεν είναι τα πράγματα όπως ακούω ότι ήταν. Άλλαξαν πολλά λόγω διάφορων παραγόντων. Βέβαια, κάποιος που το έχει ζήσει μπορεί να το ερμηνεύσει καλύτερα από εμένα. Πλέον, από αυτά που βλέπω, τα αναλαμβάνει σχεδόν όλα ο καλλιτέχνης. Παλιά δε νομίζω πως ήταν έτσι. Η τεχνολογία ίσως να έχει παίξει το ρόλο της για την πορεία των δισκογραφικών. Επιπλέον, κάτι που με ανησυχεί και μπορεί να είναι αποτέλεσμα της εξέλιξης αυτής, είναι η ποιότητα ενός μουσικού υλικού που σαν ακροατές διαχειριζόμαστε. Ενώ βγαίνει το υλικό όπως πρέπει να βγει, ακούγοντάς το από ένα κινητό, χωρίς έστω ένα ζευγάρι ακουστικά, αμέσως η δουλειά που έχει γίνει υποβιβάζεται. Οπότε, ό,τι περνάει από εμάς ας το φροντίσουμε όσο μπορούμε.  

-Υπάρχουν άξιοι καλλιτέχνες σήμερα; Λαμβάνουν τον χώρο που τους πρέπει;  

Ναι, εννοείται υπάρχουν, και πολλοί. Δεν πιστεύω πως τους δίνεται ο κατάλληλος χώρος να επικοινωνήσουν τη δουλειά τους και ελπίζω να αρχίσει να αλλάζει αυτό. Συνάντησα κάποιους ανθρώπους που ενδιαφέρονται πραγματικά. Σαν νέα στο χώρο, αυτό που είδα ήταν πολύ ελπιδοφόρο και ένιωσα ότι πήρα μια «ανάσα» πραγματική. Οπότε το να δίνεται στους καλλιτέχνες χώρος να εκφραστούν είναι κάτι παραπάνω από σημαντικό.

 -Πώς αντιλαμβάνεσαι τη κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας;  

Αυτά τα δύο θεωρώ πως αλληλεπιδρούν. Μετά τη βαθιά οικονομική κρίση που βιώσαμε όλα αυτά τα χρόνια, μπήκαμε σε μία εποχή υγειονομικής κρίσης που φαίνεται να αφήνει ισχυρό αποτύπωμα στην κοινωνία μας.

-Επηρέασε τους καλλιτέχνες ο κορωνοϊός;  

 Πάρα πολύ γιατί δεν υπήρχε καμία δυνατότητα να εργαστούν και ακόμα τους επηρεάζει.

-Η στάση της Κυβέρνησης ήταν ανάλογη;  

Όλα έδειξαν ότι και ο κλάδος του Πολιτισμού περιφρονήθηκε επιδεικτικά. Φαίνεται πως η Κυβέρνηση δεν αφουγκράζεται τις ρεαλιστικές ανάγκες των ανθρώπων.

-Πώς κρίνεις τη σημερινή ελληνική κοινωνία;  

Παρατηρώ ανθρώπους που σπάνε τα στερεότυπα και τα πρέπει της κοινωνίας μας, τα οποία είναι τόσα πολλά και ριζώνουν θέλοντας και μη μέσα μας. Όμως, δεν είναι όλες οι εποχές ίδιες και πιστεύω πως βρισκόμαστε σε ένα στάδιο κοινωνικής εξέλιξης. Ελπίζω να μην είναι ιδέα μου…

-Πώς αντιλαμβάνεσαι τις αποκαλύψεις στο χώρο του θεάματος για τις παρενοχλήσεις εις βάρος των καλλιτεχνών; 

Θαύμασα τους ανθρώπους που βρήκαν το θάρρος να μιλήσουν ώστε να αποκαλυφθούν όλα αυτά. Λυπήθηκα για όσα άκουσα. «Κανονικοποιημένες» καταστάσεις που καλλιεργήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, οδήγησαν σε όλα αυτά τα γεγονότα. Η κανονικότητα που διεκδικείται επιβάλλει το σεβασμό στην ανθρώπινη ύπαρξη. Αυτό το επίτευγμα θα είναι και η λύτρωση.

-Η σχέση σου με τον Θεό;  

 Ρώτησαν την αμυγδαλιά αν υπάρχει Θεός και η αμυγδαλιά άνθισε

-Το προσωπικό σου καταφύγιο; 

Η θάλασσα και το σπίτι μου.

-Ο μεγάλος σου φόβος;

 Ο εθισμός.

-Πώς λειτουργείς όταν ερωτεύεσαι;

Παρορμητικά. 

-Έχεις βιώσει την ευτυχία;

Στιγμές, ναι. 

-Τι άνθρωπος είναι η Ελένη Λαγού;

Αισιόδοξος και ευγενικός.

-Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;

Όχι, γιατί αν άλλαζα έστω και μία στιγμή ενδεχομένως να μη ζούσα πράγματα για τα οποία είμαι ευγνώμων.

-Πώς φαντάζεσαι τη τελευταία μέρα σου στη γη;

Θα έχει τέλεια μέρα, ήλιο και καθαρό ουρανό. Θα περπατάω από το πρωί και θα συναντάω στο δρόμο όλους τους δικούς μου ανθρώπους. Το βράδυ θα το περάσουμε όλοι μαζί σε ένα τραπέζι με μουσική και φαγητό.

-Τα όνειρά σου για το μέλλον;  

 Να συνεχίσω να κάνω αυτά που αγαπάω, με γνώμονα πάντα να εξελίσσομαι.

-Ετοιμάζεις κάτι αυτή την περίοδο;  

 Ναι, ετοιμάζω τον πρώτο μου δίσκο με πολλή χαρά και αγωνία.

-Η συμβουλή που θα έδινες σε έναν άνθρωπο για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα; 

Δεν είμαι σε θέση να δώσω κάποια συμβουλή. Ευχή όμως ναι! Ο καθένας να έχει τη δύναμη να ακολουθεί τα όνειρά του.  

-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Ελένη Λαγού;

Η εικόνα του ονόματός μου γραμμένο από το νήπιο εαυτό μου.

-Ελένη σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.

Και εγώ σε ευχαριστώ.

Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο

Αποτυχημένος φοιτητής Κοινωνικής Θεολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Αποτυχημένος φοιτητής Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών. Ερασιτέχνης ραδιοφωνικός παραγωγός και αρθρογράφος. Συλλέκτης βινυλίων, κόμικς και βιβλίων. Λάτρης της ινδικής κουζίνας και του κόκκινου κρασιού. Με το γράψιμο έχω μια ιδιαίτερη σχέση. Όταν γράφω θέλω η σκέψη που ξεκινάει από εμένα να ολοκληρώνεται από τον αναγνώστη...