Ταλαντούχα, ορεξάτη και φιλόδοξη. Είναι μια γνήσια εκπρόσωπος της nu Soul και της RnB σκηνής. Mε σπουδές πάνω στην μουσική και την υποκριτική για βέλη στη φαρέτρα της πορεύεται με γνώμονα τα μουσικά της όνειρα ετοιμάζοντας τον πρώτο της ολοκληρωμένο δίσκο. Σήμερα, φιλοξενώ στο your e-articles την Irene.
-Ποιες είναι οι μνήμες των παιδικών σου χρόνων;
Μεγάλωσα στην Αθήνα, που είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ελληνική κουλτούρα. Οι περισσότεροι Έλληνες στην μουσική, στο φαγητό, σχεδόν σε όλα είναι αυτό που λέμε όσο πιο πολύ, τόσο πιο καλά. Από τα παιδικά μου χρόνια έχω λάβει πολλή ζεστασιά, πολλή αγάπη και πολλές όμορφες στιγμές. Παρόλα αυτά, οι γονείς μου αν και Έλληνες είναι πιο απλοί στις συνήθειές τους. Θυμάμαι πολλές Κυριακές ενώ συνήθως όλοι ήταν έξω, η μητέρα μου και εγώ διαβάζαμε ποιήματα τα μεσημέρια. Ανάμεσα σε αυτούς τους δύο κόσμους ισορροπώ. Από μικρό παιδί αγαπώ την απλότητα σε όλα. Ακόμη και στον τρόπο που ντύνομαι. Όσα παίρνουμε από την οικογένειά μας παίζουν καθοριστικό ρόλο για εμάς στο μέλλον και σε εμένα πάντα έλεγαν και λένε να ονειρεύομαι πολύ. Τίποτα δεν είναι τόσο τρελό ή τόσο μεγάλο για να το κατακτήσεις.
-Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική;
Ξεκίνησα να ασχολούμαι με το πιάνο και το τραγούδι στα έξι μου χρόνια. Ήταν κάτι που αγάπησα από την πρώτη στιγμή, ήταν εσωτερική ανάγκη που ερχόταν ακατέργαστη από την ψυχή μου. Σε πολύ νεαρή ηλικία επίσης ανακοίνωσα στους γονείς μου για πρώτη φορά πως η μουσική θέλω να είναι το μελλοντικό και παντοτινό μου επάγγελμα.
-Η σημασία της στην καθημερινότητα σου;
Μέγιστη. Είναι η ψυχοθεραπεία μου. Νομίζω έτσι λειτουργεί και για πάρα πολλούς άλλους. Η σημαντικότητα του να νιώθω συγκεκριμένα ή αόριστα συναισθήματα μέσα στην μέρα, όταν παίζει ένα κομμάτι. Συχνά, σε πολλά τραγούδια δένω αναμνήσεις. Ακούω, παίζω ή τραγουδάω ένα τραγούδι και μέσα μου κάτι αναβιώνει. Θυμάμαι μια συγκεκριμένη στιγμή ή πρόσωπο. Είμαστε δεμένοι με τις αναμνήσεις μας και η μουσική λειτουργεί σαν το soundtrack της μέχρι τώρα ζωής μας. Αυτό για εμένα έχει μεγάλη ισχύ. Η μουσική συνδέει την μόδα, τον κινηματογράφο, τον χορό… Τόσες πολλές μορφές τέχνης. Είναι η κόλλα που συνδέει όλες τις φόρμες.
-Η πρώτη φορά που τραγούδησες στη ζωή σου;
Νομίζω ήμουν 5 ετών. Δεν θυμάμαι ακριβώς ηλικία αλλά ήταν το I Have Nothing της Whitney Houston. Kάπου στο πατρικό μου υπάρχει σίγουρα μια βιντεοκασέτα με αυτό το στιγμιότυπο! Φυσικά δεν γνώριζα αγγλικά, απλώς τραγουδούσα αόριστα φωνήεντα με την μελωδία του κομματιού.
-Τα συναισθήματα που γεννήθηκαν μέσα σου όταν βρέθηκες πρώτη φορά μπροστά σε μικρόφωνο;
Δεν υπήρχε τρακ, αγωνία ούτε τρέμουλο. Το ένιωσα και το βίωσα σαν κάτι απολύτως φυσιολογικό που κάνω κάθε μέρα, σαν να βρίσκομαι στο σπίτι μου. Ήταν από πάντα αυτό που ήθελα πιο πολύ από όλα να κάνω.
-Σπούδασες θέατρο στη σχολή Βεάκη και μουσική στο Εθνικό Ωδείο. Τι αποκόμισες;
Όταν πέρασα στην δραματική σχολή ήμουν 17 και μισό, μόλις είχα αποφοιτήσει από το σχολείο. Σεβόμουν και με ενδιέφερε επίσης αρκετά ο χώρος της υποκριτικής, με όποια εμπειρία μπορεί να είχα για τον κόσμο στην ηλικία που ήμουν. Η δραματική είναι ένα πραγματικό σχολείο μετά το σχολείο στο οποίο είσαι προστατευμένος μέσα στην μικρή του κοινωνία. Έτσι λειτούργησε για εμένα. Ατελείωτες ώρες δουλειάς. Μέσα από την αλληλεπίδραση με τους συμφοιτητές και τους καθηγητές βλέπεις τον κόσμο στην πραγματική του μορφή, όλη την αλήθεια του. Μέσα από τις παραστάσεις, τις εξετάσεις, τις ασκήσεις, βιώνεις φως, σκοτάδι, τρυφερότητα και βία. Μέσα από την υποκριτική μαθαίνεις τον πραγματικό κόσμο, ωμά. Αυτό με μεγάλωσε λίγο πιο γρήγορα και με βοήθησε να ανακαλύψω ένα μεγαλύτερο φάσμα έκφρασης στίχων για την μουσική μου. Το Ωδείο μου το αγαπώ και το επισκέπτομαι ακόμη και τώρα. Το μεγαλύτερο δώρο είναι που μου δίδαξε την μουσική σε όλες τις μορφές της και απέκτησα γενική γνώση που είναι απαραίτητη σε ό,τι κάνω πλέον. Όποτε μου δίνεται η ευκαιρία θέλω να λέω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους καθηγητές μου για αυτό.
-Έχεις ταξιδέψει στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη όπου ήρθες σε επαφή με άτομα της μουσικής. Πώς το αναλογίζεσαι αυτό;
Κάθε κουλτούρα είναι διαφορετική. Στο UK υπάρχει απλότητα, καθαρή μουσική και άφθονη. Στην Αμερική υπάρχει το dream big. Είμαι χαρούμενη που βρέθηκα και δούλεψα και στις δύο χώρες γιατί γνώρισα διαφορετικές προσεγγίσεις για την μουσική. Το κοινό που έχουν είναι η λεπτομερειακή, σκληρή δουλειά. Προσωπικά η δική μου προσέγγιση ταιριάζει περισσότερο στην UK Rnb σκηνή του σήμερα.
-Τα ακούσματα που σε διαμόρφωσαν;
Από αρκετά μικρή ένιωθα έντονα συναισθήματα μέσω της μουσικής. Τις πιο πολλές φορές ήμουν μελαγχολική. Όταν πρωτοείδα το Bodyguard είχα κολλήσει το πρόσωπό μου στην ΤV. Έβλεπα και ονειρευόμουν πως ήθελα να κάνω κάποια μέρα τους ανθρώπους να νιώσουν όπως ένιωθα και εγώ τότε με εκείνη την μουσική. Άλλες καθοριστικές επιρροές μέσα στα χρόνια ήταν ο Prince, η αγαπημένη μου Brandy με το Νever Say Never. H Lauryn Hill και η Μissy Elliot μου έμαθαν να δίνω σημασία στους στίχους και την δύναμη αυτών. Το πιο γοητευτικό είναι μια δυναμική γυναίκα που ξέρει να αφηγείται και να ερμηνεύει μικρές ιστορίες. Σήμερα αγαπημένος καλλιτέχνης και πηγή έμπνευσης είναι ο SiR.
-Οι φωνές που κυλούν μέσα σου;
Σίγουρα είναι αρκετές. Ερμηνευτικά είμαι επηρεασμένη από τον Stevie Wonder. Όπως ανέφερα και παραπάνω από την Brandy, την Jill Scott, την Beyoncé και την Janette Jackson… Όλοι τους έχουν διαφορετική ερμηνευτική δύναμη και έχω αγαπήσει και υιοθετήσει στοιχεία τους.
-Αν διάλεγες έναν ερμηνευτή για να μοιραστείτε τη σκηνή ένα βράδυ ποιος θα ήθελες να είναι;
Άρα, να γράψω ένα τρελό όνειρό μου… Αναμφισβήτητα ο Prince. Κάθε του live με ταξιδεύει. Είχε απίστευτη αμεσότητα με το κοινό και την ίδια στιγμή έμοιαζε σαν μακρινό αστέρι. Ο ίδιος ήταν πολύ συναισθηματικός και χρωμάτιζε με απίστευτο τρόπο κάθε στιγμή. Από τους Έλληνες καλλιτέχνες εκτιμώ και θαυμάζω την δισκογραφία αρκετών. Η συνεργασία και on stage που θα ήθελα να κάνω με έναν από αυτούς είναι με τον Ευθύμη.
-Παίζει ρόλο το ταλέντο ή η προσωπική δουλειά που θα καταβάλλει ο καλλιτέχνης για τη πορεία που θα διαγράψει;
Είναι σημαντικά και τα δύο. Το ταλέντο δεν αρκεί εάν δεν δουλέψεις για να το εξελίξεις και να το αναδείξεις. Για εμένα σημαντικό είναι επίσης το να ξέρεις ποιος είσαι. Μέσα στα χρόνια όλοι μας αλλάζουμε, περνάμε από διάφορες φάσεις το ίδιο και οι καλλιτέχνες. Δεν θα είναι οι ίδιοι, μέσα από την τέχνη τους δεν θα εκφράζουν πάντα το ίδιο. Όμως μέσα σε ό,τι κάνουν θα υπάρχει η προσωπική τους ταυτότητα.
-Θεωρείς την τύχη καθοριστικό παράγοντα;
Η τύχη είναι τυχαία. Τυχαία θα έρθει κάποιες φορές, τυχαία θα είναι απούσα κάποιες άλλες φορές. Όταν υπάρχουν στόχοι και συνέπεια ό,τι κάνεις αργά ή γρήγορα θα φανεί, θα αναδειχθεί. Η τύχη βοηθάει μόνο χρονικά, αν αυτό θα γίνει νωρίτερα ή αργότερα.
-Ο δίσκος που ακούς τις πιο προσωπικές σου στιγμές;
Τον τελευταίο καιρό ακούω στο repeat το album του Jermaine Jackson, το My name is Jermaine και το Can you stop the rain από τον Peabo Bryson.
-Η ταινία που σου άλλαξε τη ζωή;
To Vertigo του Hitchcock.
-Το βιβλίο που σε ταξίδεψε σε μαγικούς τόπους;
Ο Τρυποκάρυδος του Tom Robbins.
-Πότε έκλαψες τελευταία φορά;
Κλαίω αρκετά συχνά. Ευτυχώς, δεν είναι πάντα από στεναχώρια, είναι και κάπως αγχολυτικό για εμένα. Η τελευταία φορά ήταν πριν τέσσερις ημέρες.
-Η άποψή σου για τη σημερινή δισκογραφία;
Το να γράφεις δική σου μουσική και να έχεις ως στόχο να την προωθήσεις ακριβώς όπως είναι, από μόνο του είναι σοβαρό και επίπονο. Όπως όλοι γνωρίζουμε, το παλιό και κλασσικό όνειρο με σπονσοράρει η εταιρία μου και βγάζω δίσκο δεν υπάρχει πια για τους περισσότερους καλλιτέχνες, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Αρνητικά από αυτό έχουν προκύψει αρκετά. Όμως το καλό με αυτή την κατάσταση είναι πως δημιουργήθηκαν περισσότερες μικρές εταιρίες που αποτελούνται από άτομα που στηρίζουν την αγγλόφωνη μουσική σκηνή στην χώρα μας αλλά έδωσε και δύναμη στους ανερχόμενους μουσικούς να πατήσουν στα πόδια τους και να διαχειρίζονται πλέον οι ίδιοι ό,τι δημιουργούν. Πλέον είναι πολύ εύκολο κάποιος να κυκλοφορήσει μόνος του την μουσική του. Θεωρώ πως η δική μας γενιά καλλιτεχνών είναι πιο ανεξάρτητη από τις παλαιότερες στο θέμα της δισκογραφίας. Υπάρχει περισσότερη γνώση και πρακτικά στο πώς θα κάνεις μουσική και αυτή θα έχει ένα σεβαστό feedback. Είναι ένα μεγάλο παιχνίδι αυτό που συμβαίνει στην μουσική βιομηχανία και γνώμη μου είναι πως δεν έχει να κάνει μόνο με τους καλλιτέχνες, υπάρχει και πολιτικό παιχνίδι. Για τους καλλιτέχνες ποτέ δεν είναι τίποτα εξασφαλισμένο. Είναι τρελό γιατί ζούμε σε έναν κόσμο γεμάτο από politics και οι καλλιτέχνες επηρεάζονται πολύ από αυτό. Για αυτό προτιμώ να δουλεύω με ανθρώπους που γνωρίζω καλά και τους νιώθω σαν ομάδα μου. Να ξέρω πως δεν θα μου την φέρουν με οποιοδήποτε τρόπο. Μιλώντας για την δική μου μέχρι τώρα πορεία στην δισκογραφία, συνεργαζόμουν για τρία χρόνια με την Universal για το πρώτο μου Εp με τον Ιan Ikon. Όλο το team εκεί ήταν superάτομα και έμαθα αρκετά. Άρχισα να σκέφτομαι όμως πως θέλω να δημιουργήσω κάτι εντελώς δικό μου και ίσως δεν υπήρχε χώρος για αυτό τότε. Αυτή την στιγμή συνεργάζομαι με την Hidden Track και την Μind the Wax ως independent artist και νιώθω πως αυτός είναι ο σωστός δρόμος για εμένα. Θέλω να εκφράζομαι μέσα από την μουσική μου. Η ομάδα μου αυτή την στιγμή είναι οι εταιρίες που ανέφερα, o RSN που θα είναι και ο παραγωγός του επερχόμενου δίσκου μου και ο press manager μου. Έρχονται όμορφες συνεργασίες που θα υπάρχουν στον δίσκο, με ενορχηστρώσεις του Αλέξανδρου Λιβιτσάνου και είμαι πολύ ικανοποιημένη. Το Rnb είναι το είδος της μουσικής που αγαπώ πιο πολύ, με αυτό ασχολούμαι, μέσω αυτού εκφράζομαι και για αυτό νιώθω πολύ όμορφα στην παρούσα φάση.
-Υπάρχουν άξιοι καλλιτέχνες σήμερα; Λαμβάνουν το βήμα και τον χώρο που τους πρέπει;
Υπάρχουν και δεν θα σταματήσουν να υπάρχουν! Στο αν λαμβάνουν τον χώρο που τους πρέπει απαντάω όχι, όμως. Τα τελευταία χρόνια διακρίνω μια αλλαγή πλεύσης από τα media και από τα social. Γενικότερα υπάρχει η διάθεση να φαίνεται παραπάνω το νέο αίμα. Έχει αλλάξει η σκέψη των ανθρώπων σε αυτό το κομμάτι και τα επόμενα χρόνια εφόσον έχει γίνει η αρχή περιμένω να πάει καλύτερα. Χρειάζονται οι νέοι καλλιτέχνες στο φως για να μπορεί να εξελίσσεται η χώρα πολιτιστικά.
-Πώς κρίνεις τα μουσικά ριάλιτι;
Δεν κρίνω τίποτα και κανέναν. Εκφράζοντας απλώς την άποψή μου, δεν θα πήγαινα. Μου έχει προταθεί δύο φορές, δεν αποδέχθηκα. Αντιλαμβάνομαι την μουσική ως κάτι εντελώς υποκειμενικό για τον καθένα μας. Στον δικό μου κόσμο η μουσική δεν έχει ανταγωνισμό, ούτε έπαθλα. Έχει σημασία ο τρόπος που λαμβάνεις αναγνωρισιμότητα. Πολλοί γνωστοί μου, που είναι φανταστικά ταλαντούχοι στην μουσική και τους εκτιμώ έχουν λάβει μέρος σε μουσικά reality. Δεν είμαι εδώ για πω πως κάνουν καλό ή κακό. Έχει να κάνει με την οπτική του καθένα.
-Τη κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας;
Υπάρχει μια συνολική αβεβαιότητα για την οικονομία μας. Εν μέσω πανδημίας και οι καιροί μας έχουν δείξει πως όταν υπάρχει κρίση στον χώρο της οικονομίας αυτό σιγά σιγά δημιουργεί κοινωνική αναταραχή και συγκρούσεις. Οι ζωές μας και τα σχέδιά μας έχουν υποστεί δραματικές αλλαγές και επικρατεί ανασφάλεια.
-Επηρέασε τους καλλιτέχνες ο κορωνοϊός;
Δεν μας επηρεάζει απλώς. Υπάρχουν επαγγελματίες που σταμάτησαν να ασχολούνται με την μουσική εξαιτίας αυτού. Ο κλάδος έχει γονατίσει και πέρα από το οικονομικό ζήτημα μας πήρε και την πιο σημαντική επιβράβευση, την επαφή με τον κόσμο. Εύχομαι και ελπίζω να ανακάμψει πολύ σύντομα η κατάσταση.
-Η στάση της Κυβέρνησης ήταν ανάλογη;
Δυστυχώς αυτό το θέμα δεν αντιμετωπίζεται με τον σεβασμό που του αξίζει. Έχουν γίνει ανεπίτρεπτες δηλώσεις όλον αυτόν τον καιρό ως αναφορά τον δικό μας κλάδο. Πρέπει να γίνει κατανοητό σε όλους μας πως το πολιτιστικό κεφάλαιο της χώρας είναι πολύτιμο. Ένας τραγουδιστής, μουσικός, ηθοποιός ή χορευτής βιώνει αβεβαιότητα και δυσκολίες. Τα κοινωνικά δικαιώματα των καλλιτεχνών πρέπει να γίνουν αξία ζωής.
-Πώς χαρακτηρίζεις τη σημερινή ελληνική κοινωνία;
Λίγο πιο ελεύθερη από τα κοινωνικά καλούπια που επιβάλλονται εδώ και τόσα χρόνια.
-Η σχέση σου με τον Θεό;
Η πεποίθησή μου είναι πως η θρησκεία παρέχει χρήσιμες παραμέτρους για να ζούμε ευγενικά, σεβόμενοι όλους τους άλλους και να δείξει με ποιον τρόπο αυτό μπορεί να επιτευχθεί, εάν κάποιος δεν ξέρει από πού να ξεκινήσει.
-Ποιο είναι το προσωπικό σου καταφύγιο;
Το stage. Ίσως ακούγεται κλισέ αλλά εκεί ό,τι και να έχω περνάει με την ενέργεια που λαμβάνω και δίνω.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Τα έντομα! Νομίζω θα είναι και για πολλά χρόνια ακόμη!
-Τι είναι ο έρωτας;
Αισιοδοξία. Ενθουσιασμός. Μυστήριο. Έτσι ξεκινάει. Μετά μπορεί να είναι ομορφιά και θλίψη ταυτόχρονα. Για εμένα είναι συνδεδεμένος και με την απογοήτευση σε μεγάλο βαθμό. Πλέον είμαι προσεκτική με τα συναισθήματά μου, παρ’ όλα αυτά όταν είσαι ερωτευμένος είσαι ευλογημένος και έχω μεγάλη πίστη σε αυτό το συναίσθημα. Αν δεν ερωτεύεσαι δεν υπάρχει νόημα.
-Το μεγάλο σου πλεονέκτημα;
Είμαι αφοσιωμένη και πιστή σε ό,τι, όποιον αγαπώ.
-Το μεγάλο σου μειονέκτημα;
Είμαι ψυχαναγκαστική με την καθαριότητα, με το να είναι τακτοποιημένα τα πράγματά μου όπως ακριβώς τα θέλω. Με το να είμαι στην ώρα μου πάντα και να είναι και οι άλλοι. Όταν δεν συμβαίνουν αυτά νευριάζω εύκολα.
-Τι άνθρωπος είναι η Irene Parginos;
Έχω αφήσει πίσω μου τοξικούς ανθρώπους και σχέσεις. Έχω μείνει μόνη μου για καιρό και πέρασα πολύ καλά. Ανέλυσα και αναλύω τον εαυτό μου και ό,τι έχει συμβεί στο παρελθόν. Έμαθα να λέω όχι. Νιώθω καλά με την Ιrene.
-Τι είναι η ευτυχία;
Να χαλαρώνω μόνη μου, να αράζω με καλούς μου φίλους, να ξαπλώνω κάτω από τον ήλιο. Να μην ανησυχώ για διάφορα πράγματα, που είναι σπάνιο. Να έχω χρόνο με τον εαυτό μου χωρίς υποχρεώσεις που και που.
-Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;
Ό,τι έχω συνειδητοποιήσει, έχει γίνει μέσα από κάποια λάθη που έκανα. Έμαθα από αυτά, δεν θα άλλαζα κάτι.
-Πώς φαντάζεσαι τη τελευταία μέρα σου στη γη;
Ό,τι απάντησα στην ερώτηση για την ευτυχία… Ακριβώς!
-Τα όνειρά σου για το μέλλον;
Μου αρέσει να προχωράω βήμα, βήμα. Δεν κοιτάζω μακριά. Αυτή την στιγμή ονειρεύομαι να πάει καλά η προώθηση του μελλοντικού μου album, να κάνω κάποιες συνεργασίες που θέλω πολύ με καλλιτέχνες της Ελλάδας αλλά και του εξωτερικού. Θα ήθελα να υπάρξει ο συνδυασμός αυτός και να γίνουν εμφανίσεις και συνεργασίες και στο εξωτερικό.
-Ετοιμάζεις κάτι αυτή την περίοδο;
Έρχεται επιτέλους σιγά σιγά ο πρώτος μου δίσκος. Soul και RnΒ είναι αυτό που θα ακούσετε σε αυτήν την δουλειά που θα κυκλοφορήσει προς την άνοιξη. Είναι εξαιρετικά σημαντικός για εμένα αφού είναι το ντεμπούτο μου δισκογραφικά. Δέκα κομμάτια στο σύνολο τα οποία με χαρακτηρίζουν με έναν πολυμορφικό τρόπο. Αφορούν θέματα που έχω βιώσει. Και αρκετές συνεργασίες με τους MC Yinka, Anduze, Word of Mouth και άλλους καλλιτέχνες.
-Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν άνθρωπο για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;
Να μην ακούει τους άλλους, να μην δίνει χρόνο στα πολλά λόγια. Ό,τι είναι λάθος για εκείνους για αυτόν μπορεί να είναι το σωστό. Να μην φοβάται να κάνει λάθη, να πιστεύει στον εαυτό του και στα όνειρά του. Να δουλέψει πολύ για αυτά και να βρει λίγους ανθρώπους που στα αλήθεια θα αξίζουν. Να τους έχει δίπλα του, μαζί του για να μοιράζεται.
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Irene Parginos;
Ο μπαμπάς μου. Για πλάκα τον φωνάζω πολλά χρόνια, έτσι με το επίθετό μας.
Irene σε ευχαριστώ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
