Είναι μία ανερχόμενη και ταλαντούχα ερμηνεύτρια της νεότερης γενιάς. Χαρακτηρίζεται τόσο από το ιδιαίτερο ύφος της όσο και από το είδος του τραγουδιού που υπηρετεί. Φέρνει αρώματα και εικόνες μιας άλλης εποχής. Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τη Music Row Showcase το τελευταίο της τραγούδι με τίτλο Μια Φορά Αγαπάμε σε στίχους και μουσική του Αντώνη και του Δημήτρη Παπαβομβολάκη. Την Κυριακή 27 Φεβρουαρίου θα εμφανιστεί στο Θέατρο Κάτω Από Τη Γέφυρα, παρουσιάζοντας ένα πρόγραμμα-αφιέρωμα στη χρυσή εποχή του ελαφρού τραγουδιού με πινελιές από ξεχωριστά τραγούδια της σύγχρονης δισκογραφίας. Σήμερα, στο your e-articles η Ζανέλ.
-Ποιες είναι οι μνήμες της παιδικής σου ηλικίας;
Πάντα έχω στο μυαλό μου τη λατρεμένη γιαγιά μου, η οποία με έπαιρνε στα γόνατά της όταν ήμουν μικρούλα και μου τραγουδούσε. Είχα μια πολύ τρυφερή γιαγιά που τραγουδούσε υπέροχα αμανέδες. Αυτή την εικόνα δεν την έχω βγάλει από το μυαλό μου όσα χρόνια κι αν πέρασαν.
-Η ανάμνηση που δε θα ξεχάσεις ποτέ;
Το πρώτο χειροκρότημα.
-Πώς ορίζεις τη μουσική;
Η μουσική για μένα είναι ένας τρόπος να εκφράζω κάθε μου συναίσθημα. Τον έρωτα, την αγάπη, την αλήθεια, τη λύπη, την πίκρα. Συναισθήματα που έτσι κι αλλιώς, όλοι βιώνουμε στην καθημερινότητά μας. Η μουσική κάνει θαύματα. Μπορεί να ημερέψει, να γλυκάνει και να καθαρίσει την ψυχή μας απ’ ό,τι σκούρο τη βαραίνει.
-Ο ρόλος που παίζει στη καθημερινότητά σου;
Πρωταγωνιστικό. Άλλωστε διδάσκω μουσική. Είναι μέρος της ζωής μου από τη στιγμή που ξεκινάει η μέρα μου μέχρι και το τέλος της.
-Τα ακούσματα που σε σμίλευσαν μουσικά;
Επειδή μεγάλωσα σε ένα σπίτι που η μουσική έπαιζε σημαντικό ρόλο στην καθημερινότητά μας, νιώθω πως το πρώτο λιθαράκι σε αυτό το έβαλαν οι γονείς μου. Θυμάμαι ακόμη το πρώτο δώρο της μητέρας μου, ήταν ένα cd με τη φωνή της Χαρούλας Αλεξίου. Έτσι ξεκίνησε η επαφή μου με τον κόσμο της μουσικής.
-Οι φωνές που θαυμάζεις;
Αγαπώ την κρυστάλλινη φωνή της Κλειούς Δενάρδου, τις απίστευτες ερμηνευτικές ικανότητες της Τζένης Βάνου και την τρυφεράδα της Γιοβάννας.
-Η πρώτη στιγμή που τραγούδησες μπροστά σε κοινό;
Ήμουν μόλις 16.
-Έχεις νιώσει άσχημα πάνω στη σκηνή;
Όταν πρωτοανέβηκα στη σκηνή, είχα τρομερό άγχος. Αυτό όμως με βοήθησε να βελτιώσω πολλά σε μένα. Με τον καιρό έμαθα να διαχειρίζομαι καλύτερα αυτά τα συναισθήματα και να επικεντρώνομαι περισσότερο στον στόχο μου.
-Το τραγούδι που περιγράφει τη ζωή σου;
Δεν είναι ένα. Όμως το αγαπημένο μου είναι το τελευταίο τραγούδι που κυκλοφορήσαμε από τη Music Row Showcase, σε στίχους και μουσική του Αντώνη και του Δημήτρη Παπαβομβολάκη, με τίτλο Μια φορά Αγαπάμε. Ένα τραγούδι που μιλάει για την αξία της αγάπης. Ένα τραγούδι που με εκφράζει από την αρχή του έως και το τέλος του.
-Ο δίσκος που ακούς τις πιο προσωπικές σου στιγμές;
Ένας διπλός δίσκος με τις καλύτερες ερμηνείες της Τζένης Βάνου.
-Η ταινία που όταν την παρακολουθείς σε ταξιδεύει;
Ps. I Love You.
-Αν ήσουν ναυαγός σε ένα νησί ποιο θα ήταν το ένα και μοναδικό αντικείμενο που θα ήθελες να έχεις μαζί σου;
Το σημειωματάριό μου, στο οποίο γράφω τα τραγούδια και τις σκέψεις μου.
-Η άποψή σου για τη σημερινή δισκογραφία;
Παρόλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο χώρος της δισκογραφίας, συνεχίζω να ελπίζω στο καλύτερο. Υπάρχουν καλλιτέχνες διαμάντια. Υπέροχοι συνθέτες, στιχουργοί, άξιοι μουσικοί παραγωγοί, φανταστικοί τραγουδιστές. Το μεγάλο αγκάθι στην εποχή μας είναι πως καμία δισκογραφική εταιρεία δεν επενδύει πλέον στους καλλιτέχνες. Ακόμη κι αν είναι φοβερά ταλαντούχοι. Δυστυχώς, αναγκαζόμαστε να χρηματοδοτούμε μόνοι μας οτιδήποτε δημιουργούμε. Και τα τελευταία χρόνια, με την πανδημία, δυσκολευτήκαμε ακόμα πιο πολύ, καθώς δεν είχαμε έσοδα. Παρόλα αυτά, δεν σταματήσαμε να ονειρευόμαστε και να δημιουργούμε. Η μουσική πάντα βρίσκει τον τρόπο να τρυπώσει σε κάθε ανοιχτή καρδούλα.
-Υπάρχουν άξιοι καλλιτέχνες σήμερα;
Μα και βέβαια υπάρχουν. Πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Απλώς ίσως δεν είναι τόσο γνωστοί στο ευρύ κοινό. Καλώς η κακώς, οι καλλιτέχνες στο κομμάτι της αναγνωρισιμότητας δεν είναι πάντοτε τυχεροί. Αυτό όμως δεν τους κάνει λιγότερο άξιους.
-Την Κυριακή 27 Φεβρουαρίου θα εμφανιστείς στο Θέατρο Κάτω Από Τη Γέφυρα, παρουσιάζοντας ένα αφιέρωμα στο ελαφρό τραγούδι. Τι αναμένεται να ακούσουμε;
Θα παρουσιάσουμε ένα πρόγραμμα-αφιέρωμα στη χρυσή εποχή του ελαφρού τραγουδιού με πινελιές από ξεχωριστά τραγούδια της σύγχρονης δισκογραφίας. Με συμπαραστάτη μου τον εξαιρετικό πιανίστα Χρήστο Κουμούση, θα κάνουμε ένα ταξίδι στα τραγούδια των μεγάλων συνθετών του ελαφρού τραγουδιού και στις μεγάλες ερμηνεύτριες που το χαρακτήρισαν. Όπως η Κλειώ Δενάρδου, η Ζωή Κουρούκλη, η Γιοβάννα, η Τζένη Βάνου κ.ά. Αλλά θα παίξουμε και τραγούδια από τη σύγχρονη δισκογραφία που αγαπάμε πολύ.
-Ποια στοιχεία σε γοητεύουν σε αυτό το είδος τραγουδιού;
Η αλήθεια, η απλότητα, η μυσταγωγία, οι κρυστάλλινες, ανεξίτηλες φωνές, οι μελωδίες, η ατμόσφαιρα. Η αληθινή μουσική.
-Πότε έκλαψες τελευταία φορά;
Πριν από μερικές μέρες. Για μένα το κλάμα είναι εκτόνωση εσωτερική. Όπως είναι και το γέλιο. Κλαίω συχνά. Με βοηθάει να καθαρίζει η ψυχή μου.
-Επηρέασε τους καλλιτέχνες η πανδημία;
Οικονομικά απόλυτα. Δημιουργικά δώσαμε τη μάχη μας.
-Η στάση της Κυβέρνησης ήταν ανάλογη;
Η στάση της κυβέρνησης απέναντι στους καλλιτέχνες ήταν απογοητευτική. Δεν θέλω να πω πολλά. Η τέχνη είναι πάντα εδώ ζωντανή, να γαληνεύει τις ψυχές και να γεμίζει τον κόσμο με ελπίδα. Αυτό δεν θα πάψει ποτέ να συμβαίνει. Με όποια πανδημία.
-Πώς ένιωσες για τις αποκαλύψεις με τα φαινόμενα σεξουαλικής παρενόχλησης που έγιναν στο χώρο του θεάματος;
Δυστυχώς, αυτές οι καταστάσεις ήταν γνωστές στον χώρο χρόνια τώρα. Όμως, δεν έβγαιναν στην επιφάνεια γιατί επικρατούσε ο φόβος. Χαίρομαι που έφτασε αυτή η στιγμή. Χαίρομαι πολύ που επιτέλους άνοιξαν κάποια στόματα και μιλούν. Χαίρομαι που ο χώρος είναι λίγο περισσότερο φωτεινός. Του αξίζει μόνο λάμψη και αλήθεια.
-Οι σκέψεις που σου γέννησε η δολοφονία του 19χρονου Άλκη;
Είναι τραγικό το πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να αφαιρέσει μία ζωή.
-Σε τι κατάσταση βρίσκεται η σημερινή ελληνική κοινωνία;
Εδώ και αρκετά χρόνια βρισκόμαστε σε μεγάλη κρίση. Ο κόσμος περνάει πολύ δύσκολα με λίγες εξαιρέσεις, κυρίως ομάδες ανθρώπων που δεν έχουν οικονομικό πρόβλημα. Τα τελευταία δύο χρόνια, με την πανδημία, υποφέρουμε ακόμα περισσότερο.
-Η σχέση σου με τον Θεό;
Αυτή η σχέση είναι προσωπική υπόθεση. Ο κάθε άνθρωπος πιστεύει στον δικό του Θεό. Και ο δικός μας Θεός είναι πάντα ο μεγάλος μας μέντορας.
-Το προσωπικό σου καταφύγιο;
Το τελευταίο διάστημα, η γωνία του δωματίου μου, το δανεικό μαντολίνο μου και οι ώρες που δημιουργώ τραγούδια.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Η μοναξιά.
-Τι είναι ο έρωτας;
Κινητήριος δύναμη, οξυγόνο, ανάσα, έναυσμα.
-Η ευτυχία;
Η ευτυχία είναι πολύ προσωπική υπόθεση. Δεν αναλύεται μέσα σε δύο λέξεις. Το μόνο σίγουρο είναι πως για τον καθένα ευτυχία είναι να ζει τη ζωή που επιθυμεί.
-Τι άνθρωπος είναι η Ζανέλ;
Συναισθηματική, ευαίσθητη, ονειροπόλα. Λατρεύω τη μουσική και αναπνέω μέσα από αυτήν.
-Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;
Παλαιότερα ίσως σου απαντούσα πως ναι. Τώρα όμως και όσο μεγαλώνω, αντιλαμβάνομαι ότι από τα λάθη μας μόνο μαθαίνουμε. Και δεν πρέπει να μετανιώνουμε. Καθετί που συμβαίνει, συμβαίνει για κάποιο λόγο. Άλλωστε, αυτό είναι και το νόημα της ζωής. Να μαθαίνεις μέσα από όσα πράττεις.
-Πώς φαντάζεσαι τη τελευταία μέρα σου στη γη;
Τραγουδώντας.
-Τα όνειρά σου για το μέλλον;
Το όνειρό μου για το μέλλον είναι να μη σταματήσω να ονειρεύομαι.
-Ετοιμάζεις κάτι αυτή την περίοδο;
Σε πολύ λίγο καιρό, θα κυκλοφορήσει το νέο μου τραγούδι, σε στίχους και μουσική της υπέροχης Πέννυς Μπαλτατζή, που έχω τη μεγάλη χαρά να εντάξω στην προσωπική μου δισκογραφία ένα από τα τραγούδια της. Την ευχαριστώ από καρδιάς για την εμπιστοσύνη της, αλλά και για το δώρο που μου έκανε. Είναι σπουδαίο πράγμα να σε εμπιστεύονται καλλιτέχνες όπως η Πέννυ. Ένας άνθρωπος με τόση αγάπη και αφοσίωση για αυτό που κάνει, μόνο όμορφα τραγούδια μπορεί να δημιουργήσει. Την παραγωγή του τραγουδιού έχουν αναλάβει ο Αντώνης και ο Δημήτρης Παπαβομβολάκης, με τους οποίους συνεργάζομαι όλα αυτά τα χρόνια.
-Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν νέο άνθρωπο για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;
Το να κάνεις όνειρα είναι υπέροχο συναίσθημα. Ακόμη πιο συναρπαστικό είναι η πραγμάτωσή τους. Με στοχοπροσήλωση, επιμονή, γνώση και σκληρή δουλειά, όλα μπορούν να πάρουν σάρκα και οστά. Αρκεί να μην τα παρατάμε.
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Ζανέλ;
Μου είναι δύσκολο να μιλάω για τον εαυτό μου. Αν μπορώ να πω κάτι για τη Ζανέλ, είναι πως αγαπά τη μουσική και το τραγούδι και δίνει την ψυχή της στο 100% για την τέχνη της. Μια ψυχή γεμάτη νότες.
-Ζανέλ σε ευχαριστώ για την επικοινωνία μας.
Εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
