Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο δίπλα στο πλευρό της Έλλης Λαμπέτη, στη Φιλουμένα Μαρτουράνο. Στη τηλεόραση, προκάλεσε αίσθηση πρωταγωνιστώντας σε δυο κορυφαία τηλεοπτικά δημιουργήματα, την Αστροφεγγιά και το Μινόρε Της Αυγής. Στη μεγάλη οθόνη εντυπωσίασε κοινό και κριτικούς με την ερμηνεία του στη Παραγγελιά, Το Στίγμα, την Ακαδημία Πλάτωνος και τον Άδικο Κόσμο. Υπήρξε ένα ακόμα «θύμα» του καταλυτικού τρόπου τυποποίησης που έχει η τηλεόραση μιας και στο συλλογικό τηλεοπτικό συνειδητό είναι γνωστός ως ο Ακάλυπτος από το Και Οι Παντρεμένοι Έχουν Ψυχή. Αποτελεί έναν μεθοδικό και εργατικό ηθοποιό, έναν άνθρωπο ταγμένο στη τέχνη του. Την Πέμπτη 1 Ιουλίου θα κάνει πρεμιέρα στο Θέατρο Πέτρας με το έργο του Άκη Δήμου σε σκηνοθεσία και χορογραφία της Σοφίας Σπυράτου, Κάποτε Στο Βόσπορο που εξιστορεί τον διωγμό των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης από τις τουρκικές αρχές κατά τα Σεπτεμβριανά του 1955. Σήμερα, στο your e-articles ο Αντώνης Καφετζόπουλος.
-Την Πέμπτη κάνει πρεμιέρα το «Κάποτε Στο Βόσπορο», το θεατρικό έργο του Άκη Δήμου που έχει ένα ιδιαίτερο ιστορικό βάρος. Πώς νιώθετε για την ερμηνεία σας στην παράσταση;
Για εμένα το βάρος αυτό δεν είναι μόνο ιστορικό. Είναι πολύ περισσότερο προσωπικό. Αντιλαμβάνομαι το θεατρικό έργο εκ των έσω μιας και γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Κωνσταντινούπολη. Δεν είμαι ο μέσος άνθρωπος που έφτασε στα αυτιά του κάποια ιστορία σε μια ορισμένη φάση της ζωής του. Έζησα ένα μεγάλο μέρος αυτών των πραγμάτων που ξετυλίγονται στο έργο..
-Πώς νιώθετε που μετά από αρκετό διάστημα θα βρεθείτε και πάλι στη σκηνή;
Πολύ καλά. Όλοι οι ηθοποιοί το επιδιώκαμε και το περιμέναμε. Ελπίζω να το περιμένει και ο κόσμος. Με το καλό να αρχίσουμε ξανά.
-Αποτελεί μια ανάσα για τον κόσμο το άνοιγμα στις θεατρικές παραστάσεις;
Μια μεγάλη ανάσα. Ελπίζω να είμαστε όλοι προσεκτικοί βέβαια. Το πρόβλημα δεν έχει τελειώσει. Ο ιός είναι εδώ και πρέπει να προσέχουμε για το μέλλον.
-Πώς κρίνετε τους χειρισμούς της Κυβέρνησης;
Κοιτάξτε, στο Υπουργείο Πολιτισμού οι άνθρωποι δε γνωρίζουν από παραστατικές τέχνες. Δε ρωτάνε και για να μάθουν βέβαια… Θα έπρεπε να είχαν γίνει αρκετά πράγματα νωρίτερα και να παρθούν μέτρα σοβαρά. Υπάρχει η αντίληψη ότι αυτό που κάνουμε είναι διασκέδαση. Μεγάλο λάθος. Πρόκειται για ένα επάγγελμα στο οποίο εμπλέκονται από τεχνικοί και ηχολήπτες μέχρι θεατρικοί επιχειρηματίες. Και δεν το λέω για να ρίξω το ανάθεμα στους συγκεκριμένους ιθύνοντες. Αυτή η αντίληψη κυριαρχεί διαχρονικά.
-Τα όνειρά σας για το μέλλον;
Είμαι εβδομήντα χρονών. Τα όνειρά μου είναι περιορισμένα. Βλέπω το μέλλον ως κάτι άμεσο και όχι μακροπρόθεσμα.
-Νιώθετε πληρότητα για όσα έχετε πραγματοποιήσει;
Όχι. Κανένας καλλιτέχνης δεν νιώθει πληρότητα. Οι ηθοποιοί νιώθουμε ότι είμαστε ανεπαρκείς και ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε και άλλα πράγματα. Νιώθουμε κάτι μεταξύ αυτογνωσίας και αυτομαστιγώματος που μας αρέσει.
-Τι συμβουλή θα δίνατε σε έναν άνθρωπο για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;
Καμία. Δεν δίνω συμβουλές σε κανέναν ποτέ.
-Τι σας έρχεται στο μυαλό όταν λέτε το όνομα Αντώνης Καφετζόπουλος;
Η φάτσα μου.
-Κύριε Καφετζόπουλε σας ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
