Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Δημοσιογραφία, Πολιτικές Επιστήμες και Ιστορία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Πρόκειται για ένα πολύπλευρο και δημιουργικό ζιζάνιο. Έχει γράψει κείμενα για το θέατρο και τον κινηματογράφο καθώς και ορισμένα ξεχωριστά βιβλία, το τελευταίο εκ των οποίων ο Μπρούντζινος, μια συλλογή διηγημάτων που κυκλοφόρησε από τον Μετρονόμο. Παράλληλα, σε μια εποχή όπου το επάγγελμα-λειτούργημα του δημοσιογράφου βάλλεται, αμφισβητείται και βρίσκεται υπό το μικροσκόπιο, εκείνος το ασκεί με ακέραιο και αδέκαστο τρόπο μέσα από τις σελίδες των Νέων. Σήμερα, στο your e-articles ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Δημήτρης Μανιάτης.
-Γεννηθήκατε στην Αθήνα. Ποιες είναι οι μνήμες της παιδικής σας ηλικίας;
Μπιλιάρδο (γαλλικό), Παναθηναϊκός, Ομόνοια, Εξάρχεια, Σεπόλια, Μπουρνάζι, καφετέριες, Μοναστηράκι και οδός Ηφαίστου. Μια Αθήνα των συνοικιών και της μη ομοιογένειας.
-Η ανάμνηση που δε θα ξεχάσετε ποτέ;
Τους φίλους που έχασα πρόωρα από μηχανάκια και ναρκωτικά.
-Πώς ορίζετε τη δημοσιογραφία;
Η διαρκής αμφισβήτηση των πληροφοριών που σου έρχονται στο πιάτο.
-Τι σας έστρεψε στο να γίνετε δημοσιογράφος;
Η ανάγκη μου να ακούω, να αφηγούμαι και να καταγράφω.
-Οι επιρροές που σας καθόρισαν;
Οι μεγάλες εφημερίδες του 20ου αιώνα. Τα Νέα.
-Οι άνθρωποι που θεωρείτε δασκάλους και τους κρατάτε στη καρδιά σας;
Δεν είχα δασκάλους. Επιρροή μου μόνον ο Ηλίας Πετρόπουλος και όσα μου έμαθαν εξ αγχιστείας τα διαβάσματά μου.
-Σπουδάσατε δημοσιογραφία, πολιτικές επιστήμες και ιστορία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Αναλογίζεστε τα φοιτητικά σας χρόνια;
Πέρασα υπέροχα. Τα σκέφτομαι συχνά. Έκανα φίλους. Δεν θέλω να επιστρέφω σε αυτά.
-Ήταν διαφορετικός ο αέρας στα φοιτητικά κινήματα τότε ακόμα και σε επίπεδο διαφωνίας σε σχέση με το πολιτικό υπόβαθρο των διαφορετικών παρατάξεων;
Ήταν πιο αδιαμεσολάβητη η πολιτικοποίηση. Όχι καλύτερη ή χειρότερη. Ήμασταν και πιο κοντά σε κεκτημένα που τώρα χάνονται. Δεν μοιάζαμε με εξωτικά πτηνά όσοι υπερασπιζόμασταν το δημόσιο χαρακτήρα της Παιδείας.
-Ασκείτε την έντυπη δημοσιογραφία στα Νέα εδώ και αρκετά χρόνια. Πώς νιώθετε σήμερα κοιτάζοντας πίσω την αρχή της διαδρομής σας;
Μεγάλες χαρές και ικανοποίηση και τα όσα λάθη οφείλονται σε μένα και μόνον.
-Πώς κρίνετε την επίδραση του διαδικτύου στην ενημέρωση, τον τύπο ως μέσο και την εγκυρότητα της πληροφορίας;
Μικτή, αμφίσημη, δυναμική. Νίκησε η ταχύτητα, υποχώρησε το βάθος.
-Σας είναι εύκολο να βρίσκεστε μπροστά από το γυαλί; Είναι ένας άλλος κόσμος η τηλεόραση;
Πλέον μου είναι εύκολο. Είναι ένας μαγικός κόσμος που ενίοτε έχει και λάθος ανθρώπους.
-Παράλληλα, έχετε γράψει βιβλία και κείμενα για το θέατρο. Νιώθετε συγγραφέας ή δημοσιογράφος;
Νιώθω ένας δημοσιογράφος που έχει γράψει κάποια βιβλία. Πρόσφατο ο Μπρούντζινος από τις εκδόσεις του Μετρονόμου.
-Γράφετε εν θερμώ ή όταν υπάρχει καθίζηση συναισθημάτων;
Γράφω όσο και λιγότερο εν θερμώ. Άρα εν θερμώ περισσότερο.
-Πώς γεννιέται η έμπνευση;
Δεν έχω ιδέα. Από μια εικόνα της καθημερινότητας ίσως.
-Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μετρονόμος η νέα σας συλλογή διηγημάτων, ο Μπρούτζινος. Πώς προέκυψε αυτή η συγγραφική κατάθεση;
Μικρές ιστορίες που κινούνται μεταξύ αλήθειας και ψεύδους. Πρόκυψε στις μέρες της καραντίνας αν και ζούσε μέσα μου καιρό το βιβλίο αυτό.
-Άραγε υπάρχουμε σε μια μπρούτζινη κοινωνία; Εξωτερικά όλα λάμπουν και δείχνουν φτιασιδωμένα αλλά η αλήθεια είναι κάπως διαφορετική;
Προφανώς. Ζούμε για την αυτοεικόνα μας.
-Πώς αντιλαμβάνεστε τη κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας;
Βαίνουμε φτωχότεροι και πιο μελαγχολικοί. Και με αδυνάτισμα πολλών όσων μας παραδόθηκαν από προηγούμενες γενιές.
-Σε τι κατάσταση βρίσκεται η σημερινή αριστερά; Είναι σε θέση να αναμοχλεύσει τη κοινωνία ή τη βαραίνουν τα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ στην αντίληψη των πολιτών;
Αμήχανη και σε σταυροδρόμι. Ιστορικά όμως θα αναταχθεί.
-Επηρέασε τις ζωές μας η πανδημία; Πώς βλέπετε το μέλλον με τη συνθήκη αυτή;
Τελικά την επηρεάζει στον ενεστώτα χρόνο και οφείλουμε να μην επιτρέψουμε τις μεταβολές αυτές να γίνουν μόνιμες στο όνομα κάποιας Γυμνής Ζωής.
-Η στάση της Κυβέρνησης στη διαχείριση της πανδημίας;
Ανεπαρκής.
-Ο δίσκος που ακούτε τις πιο προσωπικές σας στιγμές;
Σκουριασμένα Χείλια. Κραουνάκης– Τριπολίτης – Λίνα, Μοσχολιού.
-Η ταινία που σας ταξιδεύει;
Ντόλτσε Βίτα. Μα τι ρωτάτε;
-Το βιβλίο που σας συγκίνησε;
Πώς δενότανε το ατσάλι. Οστρόφσκι.
-Πότε κλάψατε τελευταία φορά;
Στον θάνατο του Χρήστου Κυριαζή.
-Η σχέση σας με τον Θεό;
Την ψάχνω.
-Το προσωπικό σας καταφύγιο;
Το σπίτι μου.
-Ο μεγάλος σας φόβος;
Ο θάνατος με πόνο.
-Τι είναι ο έρωτας;
Δεν με αφορά η ερώτηση.
-Η ευτυχία;
Κάτι που δεν έχει παρόν.
-Τι άνθρωπος είναι ο Δημήτρης Μανιάτης;
Αντιφατικός και εγωιστής.
-Αν μπορούσατε να γυρίσετε τον χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα αλλάζατε;
Νομίζω τα περισσότερα.
-Πώς φαντάζεστε τη τελευταία μέρα σας στη γη;
Παίζοντας μπιλιάρδο.
-Τι ονειρεύεστε για το μέλλον;
Υγεία και Βιβλία και Ρώμη.
-Η συμβουλή που θα δίνατε σε έναν νέο άνθρωπο για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;
Να μην ακούει συμβουλές από μπούμερς.
-Τι σας έρχεται στο μυαλό όταν λέτε το όνομα Δημήτρης Μανιάτης;
Δεν καταλαβαίνω την ερώτηση.
-Κύριε Μανιάτη σας ευχαριστώ για την επικοινωνία μας.
Εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
