Ένας εκ των κορυφαίων τραγουδοποιών της σύγχρονης ελληνικής μουσικής σκηνής. Ένας γλυκός αλλά συνάμα κοφτερός τροβαδούρος. Ένας δημιουργός έντονα πολιτικοποιημένος με σταθερή θέση και δράση για όσα συμβαίνουν γύρω του. Σήμερα, στο your e-articles ο Μίλτος Πασχαλίδης.
-Γεννήθηκες στη Καλαμάτα. Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια;
Γεννήθηκα στη Καλαμάτα αλλά μεγάλωσα στους Αμπελόκηπους. Μεγάλωσα σε μια λαϊκή γειτονιά όπου τα χρόνια κύλησαν όμορφα. Κάπως έτσι φτάσαμε ως εδώ.
-Η πρώτη στιγμή που η μουσική μπήκε στη ζωή σου;
Ως ακροατής. Μου άρεσε πολύ να ακούω μουσική. Όλοι οι άνθρωποι που ασχολούμαστε επαγγελματικά με τη μουσική έτσι ξεκινήσαμε, να ακούμε τις μουσικές των άλλων δημιουργών. Με μένα αυτό συνέβη γύρω στα πέντε μου χρόνια.
-Τι ρόλο παίζει στη καθημερινότητά σου;
Πολύ βασικό. Χωρίς μουσική δεν γίνεται: Χωρίς να ακούσω ή να γράψω κάτι.
-Με ποια διαδικασία γράφεις τα τραγούδια σου;
Δεν γράφω ποτέ εν θερμώ και όταν γράφω συνήθως ξεκινάω πρώτα από τους στίχους και μετά περνάω στη μουσική.
-Έχεις σπουδάσει μαθηματικά και φιλοσοφία. Σε βοήθησαν κατά τη διάρκεια της σύνθεσης οι γνώσεις αυτές;
Όλα κατοικούν εντός μου. Δε νομίζω ότι τα μαθηματικά ή η φιλοσοφία με βοήθησαν να συνθέσω. Με βοήθησαν μόνο στην ολοκλήρωση όποιου σχεδίου είχα καταστρώσει.
-Θυμάσαι τη συμμετοχή σου στους Χαΐνηδες;
Μα βέβαια! Ήταν καταπληκτικά! Είμαστε 23 χρονών πιτσιρικάδες με άγνοια κινδύνου. Θέλαμε να αρέσουμε στα κορίτσια πιο πολύ από το να γράφουμε τραγούδια… Μια εξαιρετικά ανέμελη περίοδος που μου έμαθε να συνεργάζομαι με μια κολεκτίβα μουσικών, πράγμα που μου χρειάστηκε πολύ στο μέλλον.
-Πριν 25 χρόνια κυκλοφόρησε ο πρώτος σου δίσκος, Το Παραμύθι Με Λυπημένο Τέλος. Πώς αισθάνεσαι σήμερα για τη δημιουργία αυτή;
Πλάκα έχει αυτός ο τύπος! Δεν είμαστε ίδιοι! Κοιτώντας με προς τα πίσω τότε ήλπιζα να έχω μέλλον.
-Νιώθεις πληρότητα για όσα έχεις κάνει;
Ποτέ δε μπορείς να νιώσεις την απόλυτη πληρότητα. Προσωπικά, νιώθω ανικανοποίητος για το επόμενο ωραίο τραγούδι που θα γράψω. Βέβαια, αν κάνω αναδρομή σε όσα έχω κάνει μπορώ να πω ότι πήγαν καλά τα πράγματα. Έχω υπερβεί τις προσδοκίες μου σε σχέση με αυτό που ονειρευόμουν όταν ξεκίνησα…
-Μέσα στο 2020 κυκλοφόρησε ο δίσκος Στη Χώρα Των Αθώων. Πώς προέκυψε αυτή η δισκογραφική κατάθεση;
Ήταν ένας τρόπος για να ξεφύγω από τη βαθιά λύπη που μου προκάλεσε η απώλεια του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και του Θάνου Μικρούτσικου. Έκανα τον πιο πολιτικό δίσκο μου μέχρι στιγμής σε λόγια του Μάνου Ελευθερίου. Ο Μάνος Ελευθερίου ήταν η αφορμή για να ξεκινήσει αυτός ο δίσκος, μέσω του κειμένου που είχε γράψει για τον Βαγγέλη Γιακουμάκη. Ο δίσκος λειτούργησε ψυχοθεραπευτικά. Δεν ιάθηκα τελείως βέβαια καθώς όταν φεύγουν οι άνθρωποι που αγαπάς οι τρύπες μένουν…. Αισθάνθηκα όμως ότι μίλησα μαζί τους μέσω της μουσικής.
-Ποιος είναι ο πιο αντιπροσωπευτικός σου δίσκος;
Όλοι! Δε ξεχωρίζω κάποιον. Οι δημιουργίες μου κάνουν κύκλο μέσα μου. Σε διαφορετική χρονική στιγμή θα διάλεγα κάτι διαφορετικό. Τώρα που με ρωτάς θα διάλεγα τις Περσείδες.
-Έχεις ασχοληθεί και με τη συγγραφή βιβλίων. Ως συγγραφέας αναμετριέσαι με κάτι διαφορετικό;
Δεν είναι διαφορετικό. Ιστορίες λέω και με αυτόν τον τρόπο. Απλά έχω την άνεση να μην τις πω μέσα σε τρία λεπτά, τον χρόνο που κρατάει ένα τραγούδι.
-Το Αγύριστο Κεφάλι ήταν ένα βιβλίο που έγραψες βασισμένο στη ζωή του Άλκη Αλκαίου. Ποια ήταν η σχέση σου μαζί του;
Ο Άλκης ήταν φίλος μου και καλός μου συνεργάτης. Σπουδαίος στιχουργός και σπουδαίος άνθρωπος. Το έγραψα εν θερμώ γιατί πίστευα και πιστεύω ότι ο Άλκης Αλκαίος ήταν ένας αόρατος στιχουργός. Τους υπόλοιπους στιχουργούς τους έχουμε δει πως είναι έστω σε φωτογραφία. Ο Άλκης δεν είχε εκτεθεί ποτέ. Δεν του άρεσε το επικοινωνιακό κομμάτι της δουλειάς.
-Πώς κρίνεις τη σημερινή ελληνική κοινωνία;
Δεν είναι ένα πράγμα. Έχει καλά στοιχεία. Και δυσάρεστα όμως. Πάσχει από μια τάση συντηρητικοποίησης.
-Τη πολιτική κατάσταση της χώρας;
Αν δείτε το πολιτικό δυναμικό της χώρας σήμερα και το συγκρίνετε με το αντίστοιχο 20 χρόνια πριν, οι συγκυρίες είναι τραγικές. Και δεν μιλώ για ένα κόμμα. Μιλάω για το σύνολο των κομμάτων.
-Σε τι φάση βρίσκεται η Αριστερά του σήμερα;
Η Αριστερά υπέστη το σοκ από τον ΣΥΡΙΖΑ που βγήκε με τα φόντα ενός αριστερού κόμματος αλλά η πολιτική που ακολούθησε δεν ήταν πολύ αριστερή. Αυτό προκάλεσε μια σύγχυση. Για μένα που είμαι χρόνια στοιχισμένος με το ΚΚΕ δεν υπάρχουν πολλά διλήμματα. Αλλά στον προοδευτικό κόσμο εν γένει επικρατεί ένα μούδιασμα.
-Πώς βίωσες τη περίοδο του κορωνοϊού;
Δεν κόλλησα ευτυχώς… Είχα το ευτύχημα μέσα στο 2020 να υποδεχτώ τη δεύτερή μου κόρη. Ένα βρέφος έτσι και αλλιώς σε περιορίζει οπότε είχαμε ένα λόγο παραπάνω να είμαστε στο σπίτι. Αυτό μας διατήρησε τη ψυχική μας ηρεμία.
-Πώς τον βίωσαν οι καλλιτέχνες;
Δύσκολα. Οι καλλιτέχνες είμαστε αόρατοι για το κράτος. Δεν υπάρχει πουθενά σε κανένα σχέδιο το τι θα γίνει με εμάς. Υπάρχουμε μόνο μεταξύ μας…
-Η στάση της Κυβέρνησης;
Είμαστε αόρατοι. Έγιναν κάποια βήματα και δόθηκαν ορισμένα επιδόματα αλλά όχι σε όλους. Το ζητούμενό μας δεν είναι ούτε να ζήσουμε με δανεικά και επιδόματα αλλά να βρεθεί ένας οδικός χάρτης για να επιστρέψουμε στις εργασίες μας.
-Το καταφύγιό σου;
Οι άνθρωποι που αγαπώ, τα βιβλία και τα τραγούδια μου.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Μη πάθουν κάτι τα παιδιά μου.
-Το μεγάλο σου λάθος;
Δεν έχω κάνει κάτι τόσο τραγικό.
-Τι είναι η ευτυχία;
Στιγμές.
-Ο έρωτας;
Ο έρωτας είναι μια ενδιαφέρουσα ασθένεια! Έχεις διαρκώς δέκατα, περπατάς ένα πόντο πάνω από το έδαφος, λες βλακείες χωρίς να το καταλαβαίνεις και έχει πλάκα.
-Τι συμβουλή θα έδινες σε ένα νέο άνθρωπο για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;
Να κάνει του κεφαλιού του.
-Τα όνειρά σου για το μέλλον;
Να κάνω τραγούδια και διακοπές.
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες τα παρακάτω ονόματα;
Δημήτρης Μητροπάνος: ο πιο γλυκός φωνακλάς που έχω γνωρίσει
Γιώτα Νέγκα: η σπουδαιότερη λαϊκή τραγουδίστρια σήμερα
Οδυσσέας Ιωάννου: αδελφός μου
Βασίλης Παπακωνσταντίνου: και τώρα και πάντα Βασίλη ζούμε για να σε ακούμε
Γιώργος Νταλάρας: ο πιο επιδραστικός τραγουδιστής τα τελευταία 50 χρόνια στην Ελλάδα
Άλκης Αλκαίος: ο αγαπημένος μου στιχουργός
Μάνος Ελευθερίου: ο πνευματικός πατέρας του Άλκη Αλκαίου
Δημήτρης Λέντζος: αγαπώ τα τραγούδια που έχει γράψει με τον Χρήστο Λεοντή
Ελένη Τσαλιγοπούλου: μια αέρινη φωνή
Σωκράτης Μάλαμας: ένας βράχος τραγουδοποιός
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Μίλτος Πασχαλίδης;
Δεν πολυκοιτάζομαι στον καθρέφτη.
-Μίλτο σε ευχαριστώ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
