Πρόκειται για ένα από τα πιο ηχηρά ονόματα της ελληνικής ροκ σκηνής. Από τη δεκαετία του ’70 που εμφανίστηκε ως κιθαρίστας μέχρι σήμερα, έχει πραγματοποιήσει τα πάντα. Υπήρξε μουσικός δίπλα σε σπουδαία ονόματα, συνεργάστηκε με αρκετά ροκ συγκροτήματα ενώ από το 1989 αποτέλεσε σταθερό συνεργάτη του Βασίλη Παπακωνσταντίνου χαρίζοντάς του διαχρονικά τραγούδια όπως το Χρόνια Πολλά, Άνοιξέ Μου Να Κρυφτώ, Οδός Ελλήνων και Χαμένες Αγάπες. Πρόσφατα κυκλοφόρησε ο τελευταίος του δίσκος, η Ολική Λοβοτομή και πριν λίγες μέρες το τραγούδι Όμορφος Κόσμος με τον Γιώργο Νταλάρα. Σήμερα στο your e-articles, ο Χριστόφορος Κροκίδης.
-Γεννήθηκες και μεγάλωσες στη Κοκκινιά του Πειραιά. Ποιες είναι οι μνήμες των παιδικών σου χρόνων;
Μια κιθάρα κρεμασμένη στον ώμο όλο το 24ωρο με πολύ κυνήγι και ξύλο από το σπίτι για να την ξεκρεμάσω. Δύσκολες εποχές.
-Κάποια ανάμνηση που δε θα ξεχάσεις ποτέ;
Όταν ήμουν 17 χρονών δούλευα στα ναυπηγεία σαν βοηθός υδραυλικού. Πήρε φωτιά το καράβι εκεί που ήταν οι φιάλες ασετιλίνης-οξυγόνου και κάηκα ολόκληρος. Από θαύμα γλίτωσα. Τα είδα όλα…
-Τι σημαίνει για σένα η μουσική;
Η μουσική είναι γένους θηλυκού και αυτό τα λέει όλα. Έρωτας, ζωή.
-Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική; Ποιο ήταν το ερέθισμα;
Έπαιζε κιθάρα ο μεγάλος αδελφός μου μαζί με ένα ξάδερφό μας. Κάθε Σαββατοκύριακο τα απογεύματα έξω από το πατρικό μας σπίτι στην Παλιά Κοκκινιά γινόταν χώρος αναψυχής. Μου άρεσε πολύ αυτό και άρχισα να μαθαίνω βλέποντάς τους.
-Η σημασία της στη καθημερινότητά σου;
Πολύ σημαντική. Τι θα έκανα χωρίς αυτήν ειδικά τον τελευταίο καιρό δεν ξέρω. Με έχει κρατήσει όρθιο και ζωντανό.
-Τα ακούσματα που σε διαμόρφωσαν;
Σε πρώτη φάση οι Beatles και μετά ο ροκ ήχος του 70. Το Woodstock, τα συγκροτήματα και οι κιθαρίστες της εποχής… Οι Led Zeppelin, οι Black Sabbath, οι Deep Purple, οι Mountain, οι Cream, o Jimi Hendrix, o Ritchie Blackmore και o Eric Clapton.
-Τι αποτελεί έμπνευση;
Πιστεύω πως στο σύμπαν υπάρχει ένας σταθμός που εκπέμπει μουσική. Κάποιοι άνθρωποι είναι προικισμένοι και ευλογημένοι από τη φύση και ακούν τις εκπομπές του.
-Με ποιο τρόπο γράφεις τα τραγούδια σου;
Γενικά είμαι τεμπέλης αλλά όταν πιάσω την κιθάρα στα χέρια μου όλο και κάτι θα μου βγει. Βέβαια, η σύνθεση και γενικά όποια απασχόληση δημιουργική κάνεις είναι στην ουσία ένας κήπος που θέλει πότισμα, καλλιέργεια και περιποίηση αν θες να βγουν όμορφα λουλούδια και καρποί.
-Η δεκαετία του ’70 ήταν για σένα καθοριστική. Υπήρξες μουσικός και κιθαρίστας σπουδαίων καλλιτεχνών. Ξεχωρίζεις κάποια από τις συνεργασίες σου;
Πολλές. Ήμουν τυχερός γιατί γνώρισα από πιτσιρικάς μουσικούς που ήταν το κίνητρο για να ασχοληθώ ψυχή και σώμα με την μουσική. Ο Λεωνίδας Αλαχαδάμης, ο ντράμερ του Εξαδάκτυλου ο οποίος με βρήκε σε ένα δωματιάκι που κάναμε πρόβες με φίλους όταν ήμουν 17 με πήρε μαζί του. Αρχίσαμε να παίζουμε μαζί και να πειραματιζόμαστε. Είχαμε κάνει ένα τρίο. Ήταν μαζί και ο Γιώργος Πορρής που ήταν μπασίστας. Μετά άνοιξαν τα φτερά και οι ανάγκες επιβίωσης και άρχισα να δουλεύω επαγγελματικά σαν μουσικός. Σε σκυλάδικα πολλά χρόνια και μετά με τους Δήμο Μούτση, Αντώνη Βαρδή, Θάνο Μικρούτσικο, Σοφία Βόσσου, Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Γιώργο Νταλάρα, Δημήτρη Μητροπάνο και Μαρινέλλα. Στη συνέχεια με τους Αντώνη Ρέμο, Γιάννη Πλούταρχο, Δημήτρη Μπάση, Κώστα Μακεδόνα και πολλούς άλλους.
-Το 1990 κυκλοφόρησε ο πρώτος δίσκος που περιλαμβάνει τραγούδια σου, το Χρόνια Πολλά του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Πώς αισθάνεσαι τριάντα χρόνια μετά τη πρώτη σου κατάθεση;
Πω πω πέρασαν τόσα χρόνια… Ωραίες εποχές. Ανέμελες και ζωηρές. Όταν τα σκέφτομαι ένα χαζό χαμόγελο προβάλει.
-Ήταν καθοριστική η γνωριμία με τον Βασίλη;
Πιστεύω έπαιξε σπουδαίο ρόλο κυρίως όσον αφορά την αναγνωρισιμότητα. Μουσικά όμως όχι γιατί οι γνώσεις και η εμπειρία που είχα ακόμα και από το ’70 ήταν αρκετές για τις απαιτήσεις της δουλειάς. Άλλωστε αυτός είναι κανόνας ειδικά στην Ελλάδα όσον αφορά τις δυνατότητες των μουσικών. Αν κάποιος χρησιμοποιήσει το 30-40% των δυνατοτήτων του είναι από τους τυχερούς….
-Το 2002 κυκλοφόρησε ο πρώτος προσωπικός σου δίσκος, Ο Φύλακας Των Σκουπιδιών. Εκεί ήταν διαφορετικά τα πράγματα;
Από πολύ μικρός έκανα διάφορες μουσικές, κυρίως instrumental αλλά δεν ήμουν τολμηρός και αποφασιστικός. Ίσως δεν ήθελα να εκτεθώ… Δε νομίζω πως έκανα κάτι διαφορετικό απλά έτσι βγήκα λίγο έξω από το καβούκι μου.
-Μίλησέ μου για τη τελευταία σου δημιουργία, την Ολική Λοβοτομή.
Μεγάλη περιπέτεια όπως όλες οι δουλειές που έχω κάνει μέχρι τώρα. Αλλού ξεκινάει και αλλού καταλήγει. Είναι ολόκληρη ιστορία. Πάνω κάτω όπως και οι Χαμένες Αγάπες που είχαμε κάνει με το Βασίλη το 2000. Άλλος προορισμός, άλλη κατάληξη. Οι Χαμένες Αγάπες είχαν γίνει για να είναι ο 1ος προσωπικός μου δίσκος αλλά μετά από πολύ ταλαιπωρία με τις δισκογραφικές αποφάσισα να τον προτείνω στο Βασίλη και έτσι γλύτωσα το τρελοκομείο. Κάτι παρόμοιο έγινε και με τη Λοβοτομή. Κάποια τραγούδια από αυτή τη δουλειά προορίζονταν για ένα δίσκο που ετοίμαζα για τον Σπύρο Κορδερά. Η δουλειά είχε τελειώσει αλλά μετά από πολλή καθυστέρηση -μάλλον δούλεμα από τις εταιρίες- όλο και πήγαινε πίσω το πράγμα. Εγώ πίεζα να βγει και δεν έβγαινε. Μιλάμε για σχεδόν 2 χρόνια δουλειάς. Απογοητευτήκαμε και τα σπάσαμε. Μου πήραν τα στιχάκια πίσω σε όλα τα τραγούδια και έτσι αποφάσισα να το πάρω όλο πάνω μου. Βρέθηκα από τύχη μπροστά στον Σ. Φυλακτό που μου έγραψε καινούργια στιχάκια στα τραγούδια όπου πρόσθεσα και κάποια νέα. Βγήκε τελικά το cd. Φυσικά σε αυτό βοήθησαν και κάποιοι φίλοι που το πίστεψαν.. και το στήριξαν. Άνθρωποι όπως ο Γ. Ψωμόπουλος από την Iris Arts, ο Γιάννης Γιοκαρίνης, ο Βασίλης Αρμένης, ο Γ .Δημητρίου από τις Σέρρες και πολλοί ακόμα που βοήθησαν ηθικά και αναφέρονται φυσικά στο cd.
-Ποιο είναι το πιο αντιπροσωπευτικό τραγούδι που έχεις γράψει;
Το Καστελόριζο 21. Αλλά ο Όμορφος Κόσμος που συμμετέχει ο Γιώργος Νταλάρας είναι ίσως αυτό που έχω ανάγκη τώρα. Ίσως όλοι μας.
-Ποιο είναι το τραγούδι που περιγράφει τη ζωή σου;
Πιστεύω πως σε όλα τα τραγούδια υπάρχει κάτι από τον Χριστόφορο.
-Ο δίσκος που ακούς τις πιο προσωπικές σου στιγμές;
Δεν ακούω κάτι συγκεκριμένο. Αυτά που ακούω μοιράζονται ανάλογα με τη διάθεση σε ινδική μουσική, bebop και ροκ μπαλάντες.
-Η ταινία που απολαμβάνεις να βλέπεις ξανά και ξανά;
Το Πάρτυ.
-Το βιβλίο που σε ταξίδεψε σε μαγικούς τόπους;
Τα 9 Πρόσωπα του Ιησού και ο Γιογκαναντα.
-Πότε έκλαψες τελευταία φορά;
Πριν μερικές μέρες που έχασα αδελφικό μου φίλο και πολλά χρόνια συνεργάτη.
-Σε τι κατάσταση βρίσκεται η σημερινή δισκογραφία;
Δεν Υπάρχει… Ό,τι γίνεται, γίνεται από μοναχικούς και ρομαντικούς.
-Η σημερινή ελληνική σκηνή; Υπάρχουν άξιοι καλλιτέχνες σήμερα;
Έχω καιρό να δω, να βρω… Που πήγαν όλοι;; Υπάρχουν;
-Λαμβάνουν το βήμα και τον χώρο που τους πρέπει;
Ποτέ δεν δόθηκε βήμα και χώρος σε νέους ανθρώπους. Δυστυχώς οι δεμένοι στις καρέκλες τους, οι του συστήματος δεν λένε να κουνηθούν.
-Πώς αντιλαμβάνεσαι τη κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας;
Κάθε πριν 10 χρόνια και καλύτερα. Σκατά. Δεν μπορείς να αναπνεύσεις, να ζήσεις, να περπατήσεις και να γελάσεις… Στα έχουν πάρει με τη βία όλα.
-Υπάρχει λύση να ξεφύγουμε από τα αδιέξοδα;
Σε όλα υπάρχουν λύσεις αρκεί να μην είσαι μόνος. Να μη λειτουργείς μόνος. Το διαίρει και βασίλευε δυστυχώς κυβερνά. Πάντως ελπίζω.
-Επηρέασε τους καλλιτέχνες ο κορωνοϊός;
Όχι μόνο τους καλλιτέχνες. Ολόκληρο τον κόσμο. Ολόκληρο τον πλανήτη.
-Η στάση της Κυβέρνησης ήταν ανάλογη;
Για γέλια. Ήξεις αφήξεις. Υπαλληλίσκοι.
-Πώς κρίνεις τη σημερινή ελληνική κοινωνία;
Κουρασμένη, κοιμισμένη, παραιτημένη και μπερδεμένη. Και φυσικά κάποιοι μέσα της βολεμένοι.
-Πώς αντιλαμβάνεσαι τις αποκαλύψεις στο χώρο του θεάματος για τις παρενοχλήσεις εις βάρος των καλλιτεχνών;
Ο κόσμος το’ χει τούμπανο και εμείς κρυφό καμάρι. Πάντα ακούγονταν τέτοια πράγματα αλλά είτε λόγω ισχύος είτε λόγω φόβου δεν έβγαιναν στην επιφάνεια. Ευτυχώς έγινε η αρχή μπας και σωθεί κάτι.
-Η σχέση σου με τον Θεό;
Όλοι νιώθουμε και έχουμε την ανάγκη να πιστεύουμε κάπου…
-Το προσωπικό σου καταφύγιο;
Ο εαυτός μου. Εκεί κρύβονται όλα.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Αυτό που είναι η μόνη σταθερά στη ζωή. Ο θάνατος.
-Τι είναι ο έρωτας;
Η ζωή. Το ουράνιο τόξο στην ψυχή μας.
-Η ευτυχία;
Να βλέπεις τους γύρω σου χαμογελαστούς.
-Τι άνθρωπος είναι ο Χριστόφορος Κροκίδης;
Όλα και τίποτα. Ένας κόκκος άμμου στην απεραντοσύνη αλλά και το ένα μαζί της.
-Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;
Τίποτα. Δεν θέλω να μετανιώνω για τις επιλογές μου. Τα ήθελα και τα έπαθα.
-Πώς φαντάζεσαι τη τελευταία μέρα σου στη γη;
Όπως την πρώτη μέρα που ήρθα, που δεν την κατάλαβα. Έτσι πιστεύω θα είναι και η τελευταία.
-Τα όνειρά σου για το μέλλον;
Να μεγαλώσει η κόρη μου και να είναι τυχερή και ευτυχισμένη. Να είναι πάντα καλά όπως και η σύζυγός μου η Κατερίνα. Της χρωστάω πολλά…
-Ετοιμάζεις κάτι αυτή την περίοδο;
Ετοιμάζω νέο δίσκο με τίτλο Καστελόριζο 21.
-Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν άνθρωπο για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;
Να μην αφήσει ποτέ την προσπάθεια και να παλεύει για αυτά. Να προοδεύει και να πιστεύει στον εαυτό του.
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Χριστόφορος Κροκίδης;
Ένα διαρκές τρέξιμο. Ένας αγώνας δρόμου. Μαραθώνιος με πίκρες, πόνο αλλά και πολλές χαρές. Χαίρομαι για αυτό.
-Χριστόφορε σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
