Για πολλούς ανθρώπους ο χώρος της ηλεκτρονικής μουσικής είναι ένας χαοτικός κόσμος που όλα επιτρέπονται και όλα είναι εύκολα. Με το πάτημα ενός κουμπιού. Κάποιοι μάλιστα αμφισβητούν τα ψηφιακά και ηλεκτρονικά μέσα παραγωγής των ήχων. Και όμως, η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Χρειάζεται έμπνευση, μεράκι και ατέλειωτες ώρες στο στούντιο. Έχει μαγικά μουσικά μονοπάτια, στρωμένα με άξια τραγούδια αν ψάξεις. Σαν αυτά που γράφει ο κατά κόσμον Βασίλης Νάκης. Χάρη σε ένα κομμάτι χαρτί που τον έκοψε μια μέρα γεννήθηκε το ψευδώνυμο που φέρει σήμερα. Αυτή τη περίοδο ετοιμάζει μια μοναδική δισκογραφική συνεργασία με τον στιχουργό Νίκο Μωραΐτη, προάγγελοι της οποίας υπήρξαν τα τραγούδια Και Τ΄ Άλλο Καλοκαίρι με τη Δήμητρα Γαλάνη και Πες Μου Πως Δεν Είναι Αργά με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη και συμμετοχή του Σταύρου Ξαρχάκου. Σήμερα, στο your e-articles ο Papercut.
-Ποιες είναι οι μνήμες της παιδικής σου ηλικίας;
Μεγάλωσα στο Άνω Γαλάτσι. Γενικά θυμάμαι πως όλα ήταν απλά και όμορφα. Καμία πολυπλοκότητα. Οικονομικά δύσκολα αλλά όταν είσαι παιδί δεν τα καταλαβαίνεις αυτά. Eφόσον έχεις να φας βέβαια. Για παράδειγμα, τα περισσότερα παιχνίδια τα φτιάχναμε μόνοι μας. Ο ένας είχε μπαμπά μπογιατζή, έφερνε τα χρώματα. O άλλος ξυλουργό, μας προμήθευε με ξύλα. Διοργανώναμε μέχρι και αυτοσχέδιους Ολυμπιακούς αγώνες. Τις περισσότερες φορές γυρνούσα σπίτι με ματωμένα γόνατα.
-Η ανάμνηση που έχει χαραχτεί στο μυαλό σου;
Το καταλαβαίνω ότι ακούγεται τετριμμένο αλλά η κυρίαρχη στιγμή της ζωής μου είναι όταν είδα να γεννιέται το παιδί μου.
-Πώς ορίζεις τη μουσική;
Ως σωτηρία.
-Ο ρόλος της στη καθημερινότητά σου;
Θεραπευτικός.
-Τι θα ήσουν αν δεν είχες ασχοληθεί με τη μουσική;
Μάγειρας ή κηπουρός.
-Οι επιρροές που σε διαμόρφωσαν ως δημιουργό;
Beatles, Ennio Morricone, Massive Attack, Nils Frahm, Olafur Arnalds,
Ιταλικός, Ελληνικός και Γαλλικός κινηματογράφος του ’60 και του ’70.
-Οι μουσικές σπουδές σου;
Πτυχιούχος Ωδείου.
-Με ποιο τρόπο δημιουργείς;
Πρώτα έρχεται η μελωδία και αφού ολοκληρωθεί το μουσικό μέρος, το ντύνω με στίχους. Πάντα ξεκινάω με το πιάνο. Αν το κομμάτι μου ακούγεται αυθυπόστατο στο πιάνο, τότε προχωράω. Στο ελληνόφωνο project που θα κυκλοφορήσει οσονούπω, ο Νίκος Μωραΐτης -ως στιχουργός- σεβάστηκε και αποδέχτηκε την ανάγκη μου αυτή (και τον χιλιοευχαριστώ) και ακολουθήσαμε την ίδια διαδικασία. Μουσική και επάνω της οι στίχοι.
-Τι αποτελεί έμπνευση;
Το να ακούω καλή μουσική γύρω μου, για μένα λειτουργεί σαν «μίζα».
-Έχεις δηλώσει ότι το Papercut γεννήθηκε σαν ψευδώνυμο όταν κόπηκες μια μέρα από μια σελίδα χαρτί. Ένα μικρό κόψιμο αλλά με έντονο πόνο. Έτσι είναι η ζωή γενικά;
Έτσι είναι η ζωή γενικά, εάν είσαι τυχερός. Μικρά κοψίματα κι ας έχουν έντονο πόνο.
-Πώς αναλογίζεσαι μετά από αρκετά χρόνια τη θητεία στους Monitor;
Σέβομαι όλες τις «θητείες» μου. Με τις αναμνήσεις τους, τα μαθήματά τους, τα παθήματά τους, τα «καψόνια» τους, όλα. Η θητεία στους Monitor μου έδωσε πέρα από όλα τα άλλα και δυο-τρεις διαχρονικές φιλίες που τις υπολογίζω περισσότερο από άλλα.
-Τα συναισθήματά σου για τη συμμετοχή σου στη διεθνή συλλογή BuddhaBar;
Μεγάλη τιμή και ανέλπιστη χαρά θυμάμαι τότε. Σοκ για μένα, εκείνη την εποχή, να επιλέγομαι να συμμετάσχω σε μια από τις πιο διάσημες συλλογές στον κόσμο.
-Θα εγκατέλειπες για πάντα την Ελλάδα αν σου δινόταν μια καλή ευκαιρία στα μουσικά πράγματα;
Όχι σε καμία περίπτωση.
-Ποια είναι η πιο αντιπροσωπευτική σου συνεργασία μέχρι τώρα;
Όλες μου τις συνεργασίες τις έχω επιλέξει, τις θαυμάζω και τις ευχαριστώ για το διαφορετικό που μου πρόσφεραν. Κάθε μία αντιπροσωπεύει και διαφορετικό κομμάτι μου.
-Πώς αντιλαμβάνεσαι τη κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας;
Με χαροποιεί ότι βλέπω κάποια βήματα -έστω αργά- προς τα εμπρός στην κοινωνική κατάσταση. Με την αποδοχή της διαφορετικότητας, το σύμφωνο συμβίωσης, η ανδρική στήριξη στη γυναικεία ενδυνάμωση, την ανοιχτή και ξεκάθαρη πλέον συζήτηση για το γκρέμισμα της πατριαρχίας κ.λπ. Από την άλλη, για την οικονομική κατάσταση της χώρας, τί να σχολιάσω. Μόνο θλίψη. Θυμάμαι τη «γενιά των 750 ευρώ» που κλαίγαμε και ήρθε η γενιά των 500 κάτι ευρώ.
-Επηρέασε τους καλλιτέχνες ο κορωνοϊός;
Ο κορωνοϊός επηρέασε όλο τον κόσμο. Όλον τον ιδιωτικό τομέα. Αλλά πολλοί καλλιτέχνες έχασαν το μοναδικό μέσο βιοπορισμού τους. Πραγματικά, ειλικρινά, δεν ξέρω πώς ανταπεξήλθαν.
-Η στάση της Κυβέρνησης ήταν αντάξια του προβλήματος;
Απογοητευτική και κατώτερη των περιστάσεων, για να το θέσω κομψά.
Ώστοσο δεν μπορώ να πω με σιγουριά ότι μια άλλη θα τα κατάφερνε καλύτερα. Βρίσκομαι στο σημείο μηδέν μέσα μου πολιτικά. Δεν έχω πλέον καμία ελπίδα στους άνωθεν. Πλέον έχω εναποθέσει κάθε μου ελπίδα στον διπλανό μου, στον συνάνθρωπο και είμαι έτοιμος να προσφέρω και εγώ έτσι, χέρι με χέρι.
-Σε τι κατάσταση βρίσκεται η σημερινή ελληνική κοινωνία;
Πολωμένη, μπερδεμένη, διαταραγμένη, σε κατάθλιψη.
-Η άποψή σου για τη σημερινή δισκογραφία;
Έχει επανέλθει το βινύλιο και αυτό, για κάποιον λόγο, έδωσε ώθηση γενικά στη δισκογραφία. Σαν να ανακαλύψαμε κάτι καινούριο. Αυτό που πραγματικά με εντυπωσιάζει, είναι το απευθείας πέρασμα των νέων ανθρώπων από το streaming στο βινύλιο, χωρίς την ενδιάμεση στάση στο cd. Είναι σαν να λένε εάν είναι να εγκαταλείψω τον ψηφιακό κόσμο, θα το κάνω for the real thing, όχι για κάτι απλώς λιγότερο ψηφιακό. Και αυτό καταδείχνει έναν ρομαντισμό στη σκέψη που μου ταιριάζει.
-Για την εγχώρια ηλεκτρονική σκηνή;
Καταλαβαίνεις ότι ονόματα δεν θα σου πω γιατί θα ξυπνήσω το βράδυ με τη σκέψη ωχ ξέχασα αυτούς να αναφέρω. Ωστόσο, θα σου πω ότι η αφομοίωση των επιρροών πλέον και όχι η μίμηση προτύπων, είναι καταφανής στην εγχώρια σκηνή γενικά. Όχι μόνο στην ηλεκτρονική. Δηλαδή πλέον δεν ακούμε να μιμούνται τους Radiohead, τους Massive Attack, την Amy Winehouse. ‘Εχουν πλέον αφομοιωθεί λειτουργικά και οι νέοι καλλιτέχνες δίνουν μια δική της διάσταση έχοντας μέσα τους αυτό το πρότυπο.
Από το σημείο αυτό και μετά, δίνονται πολύ ωραία πράγματα.
-Υπάρχουν άξιοι καλλιτέχνες;
Σαφέστατα και υπάρχουν. Και σε επίπεδο σύνθεσης και σε επίπεδο ερμηνείας αλλά έχω αμφιβολίες για το πόσες ευκαιρίες έχουν να ακουστούν.
-Πότε έκλαψες τελευταία φορά;
Το μεσημέρι με τα κρεμμύδια για κοκκινιστό κοτόπουλο. Το ίδιο και όσοι έφαγαν! Το πέτυχα.
-Η σχέση σου με τον Θεό;
Τον σέβομαι αλλά δεν τον πιστεύω.
-Το προσωπικό σου καταφύγιο;
Η οικογένειά μου.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Ο θάνατος, με εξαίρεση τον δικό μου.
-Τι είναι ο έρωτας;
Ό,τι πιο εγωιστικό υπάρχει σε συναίσθημα. Το αντίθετο από την Αγάπη. Και τα δύο απαραίτητα.
-Η ευτυχία;
Η ηρεμία.
-Τι άνθρωπος είναι ο Papercut;
Debatable.
-Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;
Δεν θα πλήγωνα όσους έχω πληγώσει, έστω και άθελά μου.
-Πώς φαντάζεσαι τη τελευταία μέρα σου στη γη;
Δεν θέλω να τη φαντάζομαι γιατί μόνο σε κρίση άγχους μπορεί να οδηγηθώ.
-Τα όνειρά σου για το μέλλον;
Να εκπληρωθούν όλα τα όνειρα του γιου μου.
-Ετοιμάζεις κάτι αυτή την περίοδο;
Μόλις ολοκληρώσαμε την ηχογράφηση του Ουρανοξύστη. Πρόκειται για μια συνεργασία με τις σπουδαίες ερμηνείες της Άλκηστης Πρωτοψάλτη, της Δήμητρας Γαλάνη, της Γιώτας Νέγκα και της Μυρτώς Βασιλείου. Οι στίχοι ανήκουν στον Νίκο Μωραΐτη και η μουσική/ενορχήστρωση σε μένα. Ο Σταύρος Ξαρχάκος μας χάρισε τη φωνή του σε μία μόνο φράση ενός τραγουδιού που ερμηνεύει η Άλκηστις, και ήταν τόση η χαρά μου για αυτό, που το κομμάτι πήρε τον τίτλο από τη φράση αυτή: Πες μου πως δεν είναι αργά.
-Η συμβουλή που θα έδινες σε έναν νέο άνθρωπο για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;
Μην κωλώνεις, προχώρα.
–Papercut σε ευχαριστώ για την επικοινωνία μας.
Εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
