H απομάκρυνση των κοινών από τους νέους

Ενδεχομένως ο τίτλος να σας φαίνεται κάπως περίεργος. Για να λέμε την αλήθεια, και σε μένα το ίδιο. Ίσως όλοι έχουμε συνηθίσει να διαβάζουμε και να ακούμε ότι οι νέοι είναι αυτοί που απομακρύνονται από τα κοινά είτε απέχοντας από τις εκλογικές διαδικασίες είτε αποδοκιμάζοντας και κατηγορώντας το πολιτικό κατεστημένο και όχι το αντίστροφο. Καλύτερα όμως να το αποδείξουμε κιόλας. Ειδάλλως, δε θα είχε και τόσο νόημα η εν λόγω πρόταση.

Αλλά ας εξετάσουμε την κατάσταση λεπτομερέστερα. Την τελευταία εικοσαετία οι πολιτικοί που κυβέρνησαν τον τόπο ψήφισαν και τροποποίησαν πληθώρα νομοσχεδίων, τα οποία αφορούσαν ένα μεγάλο φάσμα της κοινωνικής μας ζωής (παιδεία, υγεία, ασφαλιστικό και ούτω καθ’ εξής). Ωστόσο, ελάχιστα νομοσχέδια αφορούσαν τη νέα γενιά άμεσα, διότι έμμεσα οι συνεχόμενες και εκτενείς αλλαγές στην παιδεία, φερ’ ειπείν, απασχολούσαν και συνεχίζουν να απασχολούν πολλές χιλιάδες νέων. Όσον αφορά τις υπόλοιπες ηλικιακές ομάδες, οι πολιτικές πρωτοβουλίες ήταν συνεχείς. Οι συνταξιούχοι, μερίδα του λέοντος του εκλογικού σώματος, ικανοποιήθηκαν οικονομικά με τα κατά καιρούς δώρα Χριστουγέννων, ενώ σχεδόν όλα τα ασφαλιστικά και φορολογικά νομοσχέδια, ρυθμίζονταν με τέτοιο τρόπο, ώστε να μετριάζονται οι αντιδράσεις των υπόλοιπων φορολογουμένων. Για τους νέους πάλι, μηδέν εις το πηλίκον… Τα πάλαι ποτέ «δωρεάν λάπτοπ» που δίνονταν στην Α’ Γυμνασίου σταμάτησαν να χορηγούνται με την αρχή της κρίσης, ενώ οι συνθήκες στη δευτεροβάθμια και την τριτοβάθμια εκπαίδευση έγιναν χειρότερες, αν όχι κάκιστες.

Λοιπά νομοσχέδια που θα έδιναν τη δυνατότητα σε νέες και νέους να διεκδικούν ένα καλύτερο μέλλον είτε γράφτηκαν στις – θρυλικές πλέον – ελληνικές καλένδες είτε δεν ενέπνευσαν ποτέ τους πολιτικούς να τα προωθήσουν, καθώς οι νέοι ποτέ δεν αποτέλεσαν μέρος της «εκλογικής τους πελατείας». Και σα να μην έφτανε αυτό, η ανεργία στους νέους 15 – 24 ετών στις αρχές της περασμένης δεκαετίας, άγγιξε ακόμη και το απίστευτο ποσοστό του 57%, σύμφωνα πάντα με τα δεδομένα της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.

Τα όνειρα και οι φιλοδοξίες των νέων της εποχής εκείνης, ενταφιάστηκαν στο βωμό των γενικότερων «θυσιών», που έπρεπε να πραγματοποιήσει η χώρα μας για να αποφύγει την άτακτη χρεοκοπία. Και φυσικά, έχουμε σαν αποτέλεσμα οι νέοι να αδιαφορούν πλήρως για την πολιτική και τη συμμετοχή στα κοινά. Δεν ψηφίζουν, δε συμμετέχουν, δεν αντιδρούν και κατ’ επέκταση μένουν απαθείς απέναντι στις εξελίξεις. Εξελίξεις, βέβαια, που καθορίζουν την καθημερινότητα όλων μας.

Θα ήταν μάταιο ωστόσο να εμμένουμε απλώς στις διαπιστώσεις και τους προβληματισμούς και να μην προτείνουμε έστω κάτι μικρό, αλλά ικανό να βελτιώσει σε βάθος χρόνου την αρνητική αυτή κατάσταση, βοηθώντας έτσι όχι μόνο τους νέους και τις νέες, αλλά την κοινωνία μας συνολικά.

Ένα κίνητρο για τους νέους να ασχοληθούν ενεργά με την πολιτική, θα ήταν ίσως η αναπροσαρμογή στις επιταγές του σύγχρονου κόσμου των θεσμών των μαθητικών και των φοιτητικών εκλογών. Θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο να καταλάβουν οι μαθητές μέσα από διαλέξεις και σεμινάρια τη σημασία που έχει το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι στις μαθητικές κοινότητες.

Όσον αφορά την τριτοβάθμια εκπαίδευση, άποψή μου είναι ότι όσο θα συνεχίζονται να εμπλέκονται οι πάσης φύσεως πολιτικές παρατάξεις στις διαδικασίες εκλογής των φοιτητικών συμβουλίων, τόσο χειρότερο θα γίνεται το κλίμα στα πανεπιστήμια και γενικότερα στην φοιτητική καθημερινότητα. Φυσικά, δεν μπορώ να παραβλέψω ότι αρκετές τέτοιες ομάδες παίρνουν αξιόλογες πρωτοβουλίες, ενισχύοντας τα αιτήματα των φοιτητών. Μολαταύτα, κανείς δε λέει όχι σε ακομμάτιστα συγκροτημένες πολιτικές ομάδες νέων και φοιτητών, μολονότι πολλοί από εσάς σίγουρα θα σκεφθείτε ότι αυτό το εγχείρημα ανήκει απλώς στη σφαίρα της φαντασίας και δεν είναι πρακτικά υλοποιήσιμο.

Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι και η πολιτεία θα ήταν καλό να αναλάβει τις ευθύνες της σε κάθε επίπεδο. Δίνοντας στους νέους βήμα και κίνητρα για να εκφράσουν τις απόψεις και τους προβληματισμούς τους μέσα από θεσμούς όπως η Βουλή των Εφήβων κ.α., ψηφίζοντας νόμους που να κάνουν ευκολότερη την καθημερινότητά τους (δωρεάν πρόσβαση στο διαδίκτυο σχετικά με τις εκπαιδευτικές πλατφόρμες, επέκταση του φοιτητικού στεγαστικού επιδόματος, περισσότερες ευκαιρίες για προγράμματα Erasmus αλλά και για ανταγωνιστικά μεταπτυχιακά προγράμματα), ίσως να δοθεί η ευκαιρία στους νέους να γίνουν από κομπάρσοι, πρωταγωνιστές των πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων και να συνειδητοποιήσουν τον ρόλο τους και τη συμβολή τους στη διαμόρφωση της κοινωνίας του μέλλοντος.

Επιμέλεια άρθρου: Ευγενία Κελαράκου

Τριτοετής σπουδαστής της Πυροσβεστικής Ακαδημίας στην Αθήνα. Στον ελεύθερο χρόνο που διαθέτω, μου αρέσει να διαβάζω ιστορία και να γυμνάζομαι. Στόχος μου είναι να παρουσιάσω συνοπτικά και κατανοητά σε όλους άρθρα, μακριά από τον ξύλινο λόγο που έχουμε βαρεθεί. Κατάγομαι από τη Λάρισα.