Μια ηλιόλουστη μέρα ξημέρωσε με εμένα μέσα στο σπίτι. Το δωμάτιο είναι κρύο, το καλοριφέρ ίσα που ζεσταίνει το χώρο, ενώ το λιγοστό φως που μπαίνει από το παράθυρο κάνει τη κατάσταση καλύτερη. Κοιτάω το ρολόι και η ώρα είναι επτά. Σε λίγο αρχίζουν τα μαθήματα. Σήμερα έχουμε: γλώσσα, μαθηματικά, φυσική και αγγλικά. Πρέπει όμως να βιαστώ να προλάβω το πρωινό. Τα υπόλοιπα παιδιά θα έχουν κατέβει στη τραπεζαρία και θα απολαμβάνουν τα κρουασανάκια με σοκολάτα ή τα δημητριακά με γάλα. Τουλάχιστον εδώ τρως κάτι, ενώ στο άλλο… σκέφτομαι.
Οι γονείς μου έχουν πολλές οικονομικές δυσκολίες. Με το ζόρι αγοράζουν ψωμί και λίγες ελιές και ως επακόλουθο, δεν είναι ικανοί να με μεγαλώσουν. Συν του ότι ο μπαμπάς είναι ανάπηρος. Η κρατική πρόνοια ενημερώθηκε για την κατάσταση και διαπίστωσε ότι η παραμονή στο οικογενειακό μου περιβάλλον είναι ακατάλληλη και έτσι, ήρθα σε αυτό το σπίτι. Εδώ γνώρισα τον καλύτερο μου φίλο, τον Θανάση. Παίζουμε ποδόσφαιρο μαζί και κάνουμε πειράγματα στα κορίτσια, ενώ λέμε και… «κρύα» αστεία! Η δομή έχει και μια τεράστια βιβλιοθήκη με πολλά βιβλία! Τα αγαπημένα μου είναι τα κόμικς. Δυστυχώς, κάτι άλλο δεν μου αρέσει. Το δωμάτιο που κοιμάμαι είναι παγωμένο και τα βράδια έχει πολλή υγρασία. Έχω ακούσει πως σε κάποια δωμάτια είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα.
Εντωμεταξύ, το φαγητό είναι συνεχώς το ίδιο και όταν ρωτήσαμε τις κυρίες που μας το προσφέρουν το λόγο που συμβαίνει, μας απάντησαν ότι δεν έχουν χρόνο για άλλα φαγητά. Τρώμε συγκεκριμένα γεύματα και δεν υπάρχει χώρος και χρόνος για πολυτέλειες. Και το χειρότερο από όλα είναι η απρόσωπη και απόμακρη στάση που έχουν οι υπάλληλοι. Οι περισσότεροι κοιτάνε να κάνουν τη δουλειά τους σωστά και τίποτα παραπάνω. Τις προάλλες μας μάθαιναν να αγαπάμε και να σεβόμαστε τον πλησίον μας, ενώ είναι οι ίδιοι που βάζουν τιμωρίες και φωνάζουν για να τους ακούσουμε. Στους γονείς μου δεν υπήρχαν φωνές. Υπήρχε αγάπη. Η αγάπη που έπαιρνα από τους γονείς μου δεν αντικαθίσταται… σκέφτομαι. Αν έπρεπε να διαλέξω το φυσικό μου σπίτι ή αυτό εδώ, δε ξέρω τι θα επέλεγα…
Βλέπουμε, λοιπόν, το οικογενειακό περιβάλλον του παιδιού και τη δομή φιλοξενίας να δυσκολεύονται να συνεισφέρουν στην ανατροφή του. Οι δυσκολίες από τη πλευρά της οικογένειας μπορεί να είναι οικονομικές, ηθικές, ψυχολογικές ή θέματα υγείας. Αντίστοιχα, οι δομές έχουν τεράστιες ελλείψεις τόσο σε ύλη όσο και σε συναίσθημα. Δεν αποτελούν μια καλή επιλογή και σπάνια πραγματοποιούνται έλεγχοι. Κλείνοντας, ας αναρωτηθούμε για ποιο λόγο ένα παιδί μένει απροστάτευτο και γιατί είναι τόσο δύσκολο να βρεθεί ένα ασφαλές περιβάλλον με τα κατάλληλα κριτήρια.
Από την Έλενα Φόρτη
Πηγές:
Δομές για παιδιά χωρίς πλαίσιο και έλεγχο | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (kathimerini.gr)
