Πάω αργά γιατί βιάζομαι

Όλο και περισσότερα τροχαία ατυχήματα, πολλές φορές και δυστυχήματα συμβαίνουν στην Ελλάδα. Με τα περιστατικά να είναι πολυάριθμα πλέον, είναι ευκολονόητο να αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα θέματα συζήτησης και όχι μόνο, εμπειρικά μιλώντας όλοι μας έχουμε χάσει κάποιον γνωστό/φίλο/ συγγενή σε ένα τροχαίο, η τουλάχιστον έχουμε ακούσει από τον κοινωνικό μας περίγυρο.

Όσοι είναι λάτρεις της ταχύτητας, προφανώς και αγνοούν τις συνέπειες. Η ατάκα που έχει γίνει «καραμέλα» πλέον «έχω πιο γρήγορο αμάξι» ή «μπορώ να φτάσω πιο γρήγορα στον προορισμό μου» στερείται κάθε λογικής . Θα μπορούσα άνετα να αντιτάξω τόσο πολλά επιχειρήματα, αλλά θα αρκεστώ στα δύο πιο σημαντικά κατά την γνώμη μου: Πρώτον ποιο ακριβώς είναι το νόημα της ταχύτητας; Τρέχεις για να φτάσεις 5 με 10 λεπτά νωρίτερα εκεί που θες; Είναι αδιανόητο το ποσό εύκολα ο άνθρωπος χάνει τον έλεγχο. Δεύτερον, το βασικό για τους περισσότερους από εμάς θέλω να ελπίζω, -έχει ειπωθεί εκατοντάδες φορές οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να συνυπάρχουν να αλληλοεπιδρούν -, γιατί λοιπόν όσον αφορά την ταχύτητα κανείς δεν σκέφτεται και τους δικούς του ανθρώπους; Γιατί λοιπόν επιλέγουμε να κάνουμε πάντα αυτό που θέλουμε χωρίς να σκεφτούμε τις συνέπειες των πράξεων μας και στους άλλους ανθρώπους; Η μοναδική απάντηση που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι έτσι είναι οι άνθρωποι όλα τα θεωρούν παρόρμηση της στιγμής.

Εκτός από τους οδηγούς όμως, για τα τροχαία ατύχημα ευθύνονται και άλλα πολλά πράγματα. Ας πάρουμε ως παράδειγμα την Κρήτη το νησί με τα περισσότερα τροχαία της Ευρώπης, αυτό το άρθρο απευθύνεται κατά παντός υπευθύνου. Σε ένα οδικό σύστημα κατεστραμμένο, ( διπλή οδόστρωση, ελλιπής φωτισμός και προστασία σε επικίνδυνες στροφές) η καθημερινότητα ενός οδηγού είναι πάρα πολύ δύσκολη και σε πολύ μεγάλο ποσοστό οδηγείται σε ένα τροχαίο ατύχημα- δυστύχημα. Επειδή η κατάσταση έχει λάβει πλέον πολύ μεγάλες διαστάσεις κρίνεται αναγκαία και απολύτως απαραίτητη η κρατική παρέμβαση.

Πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσουμε να θρηνούμε θύματα, γι’ αυτό «Πάω αργά γιατί βιάζομαι»

Διαβάστε περισσότερες απόψεις: εδώ

Απόφοιτη της Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ. Ασχολούμαι με την αρθρογραφία από 15 χρονών. Η ελευθερία να εκφράζω τις σκέψεις μου αποτυπώνοντάς τες στο χαρτί είναι σαν οξυγόνο για μένα. Η ανταλλαγή απόψεων και ιδεών πρέπει να είναι πάντα πρωταρχικός στόχος των υγιή πνευματικά ανθρώπων. Σε έναν κόσμο με «λερωμένες» ψυχές να είσαι αυτός που θα έχει την καθαρή ψυχή!