Ήρθε άραγε η ώρα να το κάνω; Μήπως είναι νωρίς; Μήπως είναι αργά; Μήπως δεν έχει νόημα μετά από τόσο καιρό;
Ποιος ορίζει όμως το χρόνο; Το πρέπει; Ποιος ορίζει τη σωστή στιγμή να εκδηλωθεί ένα συναίσθημα; Μια αγκαλιά, το ενδιαφέρον στον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας, στους φίλους ή στους γονείς. Ο χρόνος περνάει και η ζωή μαζί του. Οι άνθρωποι μεταβάλλονται και προσαρμόζονται με το πέρας του στις νέες συνθήκες. Σε συνθήκες ενδεχομένως πίεσης, στρες, άγχους, ακόμη και για απλά καθημερινά πράγματα. Αρχίζουν να εμφανίζονται προβλήματα στις σχέσεις με τους γύρω μας, στη σχέση με το σύντροφο, με τα παιδιά ή με τους γονείς μας.
Η «δεδομένη» αγάπη μήπως είναι αυτή που οφείλεται για όλα αυτά; Οι ανύπαρκτες εκδηλώσεις ενδιαφέροντος, συμπόνιας ακόμη και ανθρωπιάς πολλές φορές μήπως είναι τελικά η πηγή του προβλήματος των περισσότερων ανθρώπων στη σύγχρονη κοινωνία; Η σκέψη ότι κάποτε εκδήλωσα το ενδιαφέρον μου, μήπως είναι αυτή που δημιουργεί το αίσθημα ότι τώρα δεν χρειάζεται να το κάνω; Ή μήπως περιμένω πάντα παθητικά απο τον άλλο να με προσεγγίσει; Η σχέση εξ’ αίματος μήπως δημιουργεί το αίσθημα ότι η αγάπη είναι δεδομένη;
Αν άρχιζε ο καθένας ξεχωριστά να εκδηλώνει τα συναισθήματά του, ανεξάρτητα με τον «σωστό» ή «λάθος» χρόνο, ανεξάρτητα με το αν θα εκλάβει το ίδιο συναίσθημα πίσω από το ίδιο άτομο, μήπως τότε θα υπήρχε καλύτερη ισορροπία στην κοινωνία;
Ποτέ δεν θα έρθει η σωστή στιγμή όσο και αν την περιμένεις. Η αναμονή, ενδεχομένως να μπορούσαμε να υποθέσουμε, ότι είναι μια παράταση που δίνουμε στον εαυτό μας, διότι αδυνατούμε να αντιμετωπίσουμε το κάθε πρόβλημα τη δεδομένη στιγμή. Διότι ντρεπόμαστε να εκδηλώσουμε αυτά που αισθανόμαστε. Διότι επικρατούν οι σκέψεις «Τι θα πουν οι άλλοι», «Πως θα φανεί αν το κάνω όντως;» Ή «Δεν ήρθε ακόμα η ώρα». Σκέψεις, σκέψεις και καμιά πράξη. Γιατί περιμένεις τη σωστή στιγμή. Κι όμως.. η σωστή στιγμή δεν θα έρθει ποτέ. Γιατί αυτή η στιγμή που περιμένεις είναι τώρα.
Κάποτε κάποιος μου είχε πεί ότι οι ευκαιρίες είναι σαν τα τρένα.. Περνάνε από μπροστά μας και φεύγουν. Μη χάνεις λοιπόν τις ευκαιρίες που σου δίνονται. Ο χρόνος δεν γυρνάει πίσω. Όπως και η ζωή σου. Το σήμερα δεν θα το ξαναζήσεις ποτέ. Εκμεταλλεύσου λοιπόν την κάθε στιγμή. Μην ζεις ούτε στο παρελθόν ούτε στο μέλλον. Να ζεις στο τώρα, ώστε όταν αυτό γίνει ανάμνηση να μη μετανιώσεις ποτέ για αυτά που δεν έκανες. Γιατί αν δεν τα έκανες ποτέ δεν θα μάθαινες τι θα γινόταν αν…
Από την Στεφανογιάννη Όλγα
Δείτε βίντεο με θέματα ψυχοκοινωνικού ενδιαφέροντος στο κανάλι ψychosocials
