Ζωολογικός κήπος και τσίρκο: Κακοποίηση ζώων;

Πήγα τσίρκο μόνο μία φορά στη ζωή μου, πρέπει να μην ήμουν ούτε Β’ Δημοτικού. Είχα εντυπωσιαστεί από τα ζώα που μπορούσαν να ακροβατούν, να πηδάνε επάνω από τα στεφάνια, το παιδικό μου μυαλό χαιρόταν που έβλεπα αυτά τα τόσο εντυπωσιακά θεάματα.

Δεν μπορούσα τότε να αντιληφθώ πως αυτά τα ζώα που βρισκόντουσαν μέσα σε κλουβιά, στην πραγματικότητα, βίωναν σκληρές συνθήκες εκπαίδευσης και παράλληλης απομάκρυνσης από το φυσικό τους χώρο. Υπέφεραν από τιμωρίες όταν δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στο απαιτητικό πρόγραμμα εκείνων που έχουν αναλάβει την προπόνησή τους, όπως και υποχρεώνονταν να ζουν μέσα σε ένα κλουβί με περιορισμένη ευχέρεια κινήσεων. Το σχοινί με το οποίο τα ζώα οδηγούνται στις κινήσεις τους, είναι το ίδιο που θα γίνει και η τιμωρία τους με χτυπήματα στο σώμα αν οι επιδόσεις τους δεν είναι ικανοποιητικές.

Το ίδιο ακριβώς θεωρώ πως συμβαίνει και σε ζωολογικούς κήπους. Τα ζώα είναι απομακρυσμένα από το φυσικό τους χώρο, κλεισμένα ασφυκτικά σε κλουβιά και θεάματα του φιλοθεάμονος κοινού που απλώς τα βλέπει. Δίχως να εμβαθύνει και να αντιλαμβάνεται πως και αυτά τα ίδια ασφυκτιούν και διψούν για ελευθερία.

Ένας χιμπατζής επιχείρησε να σπάσει τα δεσμά του, να αναζητήσει την ελευθερία του, να φύγει από το κλουβί που ήταν φυλακισμένος. Και η καταδίκη του σε θάνατο ήταν δεδομένη, δε θα μπορούσε να αισθανθεί τη γλυκιά γεύση της ελευθερίας. Παρά μονάχα για λίγα λεπτά..

Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία. Απλά μερικές φορές, πληρώνεται ακριβά…

Κατά τη γνώμη μου, τόσο οι ζωολογικοί κήποι όσοι και τα τσίρκο, καταπιέζουν τα ζώα και τα απομακρύνουν από τον πραγματικό, φυσικό τους χώρο. Τα ζώα παραμελούνται τις περισσότερες φορές, εξαναγκάζονται σε δραστηριότητες που τα εξουθενώνουν και γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης.

Προσωπική μου άποψη είναι πως πρέπει να κλείσουν και τα δύο, τα ζώα να επιστρέψουν στον πραγματικό τους κόσμο και στην κανονική τους ζωή. Δεν υπάρχουν ούτε για να κλείνονται σε κλουβιά και να τα βλέπουμε, αλλά ούτε και για να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης σε σόου και παραστάσεις «ψυχαγωγίας». Υπάρχουν για να είναι ελεύθερα, για να βρίσκονται στο χώρο τους, για να ΖΟΥΝ..

Ονομάζομαι Μαρία Σκαμπαρδώνη και είμαι Δημοσιογράφος. Είμαι λάτρης του διαβάσματος και μελετώ Φιλοσοφία και Ψυχολογία από πολύ μικρή ηλικία. Γνωρίζω Αγγλικά, Γαλλικά και ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Το γράψιμο είναι για εμένα η φυγή μου, όλη μου η ζωή. Είμαι ευγνώμων γιατί έχω τη χαρά και του να έχω εργαστεί στο χώρο του βιβλίου, αποκομίζοντας όσα περισσότερα μπορώ από αυτό το μαγικό χώρο. Έχω καταφέρει μέχρι στιγμής να αποκτήσω μαύρη ζώνη στο Taekwondo, να εκδώσω ένα βιβλίο μου και να έχω διανύσει έναν μεγάλο δρόμο στην αρθρογραφία.