Οι σχέσεις των εφήβων συχνά αποτελούν πεδίο σύγκρουσης ανάμεσα στους γονείς και τους εφήβους. Οι έξοδοι, οι κίνδυνοι που οι ενήλικες εντοπίζουν λόγω της εμπειρίας τους αλλά για τους οποίους φαινομενικά οι έφηβοι φαίνεται να αδιαφορούν ή/και αγνοούν πράγματι, δημιουργούν συχνά εντάσεις.
Οι ενήλικες πολλές φορές εκλαμβάνουν τις σχέσεις των εφήβων ως επιπόλαιες και εφήμερες. Κάτι το οποίο μειώνει την εμπειρία που βιώνουν οι έφηβοι.
Στις συντροφικές τους σχέσεις οι έφηβοι μαθαίνουν να αναπτύσσουν τη συναισθηματική οικειότητα, τα όρια και τις επιθυμίες τους. Εξερευνούν και ανακαλύπτουν τη σεξουαλικότητά τους.
Ο έφηβος αρχίζει να ανεξαρτητοποιείται, συνεχίζοντας ωστόσο να χρειάζεται την υποστήριξη των ενηλίκων. Οι ενήλικες είναι καλό να συζητούν με τους εφήβους τις ανησυχίες τους και τις προκλήσεις που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν οι έφηβοι στις σχέσεις τους. Προσπαθώντας να διατηρούν μια ισορροπία ανάμεσα στους φόβους τους και στο σεβασμό των αισθημάτων που έχουν αναπτύξει οι έφηβοι.
Το να μαθαίνουμε να αναπτύσσουμε υγιείς σχέσεις στη ζωή μας είναι μια σημαντική δεξιότητα που καλλιεργείται με το χρόνο. Καθοριστικό ρόλο διαδραματίζει ο σεβασμός των αισθημάτων του εφήβου από τους γονείς ή/και φροντιστές του εφήβου.
Συντάκτριες: Έφη Δρακάκη & Ελένη Νικολιδάκη