Με τον Γιάννη Χριστοδουλόπουλο είναι η τρίτη φορά που συναντιόμαστε με αφορμή μια συνέντευξη. Αυτό που μου έκανε πάντοτε εντύπωση στις συζητήσεις μας είναι το πόσο προσγειωμένος και ισορροπημένος άνθρωπος είναι ενώ ταυτόχρονα έχει κατορθώσει αξιομνημόνευτα πράγματα και μάλιστα σε μικρή ηλικία. Αν αναλογιστεί κανείς βέβαια την προσωπική δουλειά που κρύβεται πίσω από όλα όσα έχει καταφέρει, τότε όλα έχουν μια εξήγηση. Φέτος, συνυπάρχει επί σκηνής κάθε Τετάρτη στο Θέατρο Μπέλλος με την μοναδική ερμηνεύτρια Ελπίδα. Με αφορμή τις εμφανίσεις τους συνομιλούμε για το yourearticles.
-Τα συναισθήματα όταν αγγίζεις με τα δάχτυλα σου το πιάνο;
Είναι σαν να αγγίζω μια προέκταση του σώματος μου.
-Άλλαξαν τα συναισθήματα αυτά μέσα στα χρόνια;
Ακριβώς τα ίδια. Όπως θυμάμαι τον εαυτό μου από πέντε χρόνων που έπαιξα πιάνο για πρώτη φορά, έτσι νιώθω και σήμερα. Το ίδιο πάθος, η ίδια έκπληξη.
-Ήξερες από μικρό παιδί ότι θα γίνεις συνθέτης;
Το είχα αποφασίσει από οκτώ χρονών. Δόθηκε ένα σήμα από άνωθεν, μου ιντρίγκαρε το ενδιαφέρον, το ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα και δούλεψα αρκετά για αυτό.
-Σε μικρή ηλικία βρέθηκες δίπλα στην Αλίκη Βουγιουκλάκη στη Μελωδία της Ευτυχίας και στα 19 σου συνέθεσες το μουσικό σήμα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Ένιωσες ποτέ να χάνεις την ισορροπία με τον εαυτό σου;
Ποτέ. Και αυτή η σιγουριά ήταν επακόλουθη της δουλειάς που είχε προηγηθεί μέσα στα προηγούμενα χρόνια. Ωδεία, σπουδές στο θέατρο, διπλώματα, εκπαίδευση, σύνθεση, ενορχήστρωση. Ήταν πολύ βαρύ αυτό που επωμίστηκα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά ήξερα ότι χωρίς τη δουλειά των προηγούμενων ετών δεν επρόκειτο να φτάσω εκεί. Οπότε δεν ήταν κάτι που μου συνέβη ξαφνικά ώστε να χάσω την ισορροπία μου.
-Νιώθω ότι μεγάλη σου αγάπη είναι το θέατρο και σε έχω καταχωρημένο περισσότερο σαν ένα θεατρικό συνθέτη. Ισχύει;
Πράγματι. Ξεκίνησα γράφοντας μουσική για το θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Τα τραγούδια στη δισκογραφία ήρθαν μετά. Αν έχω ηχογραφήσει κοντά στα διακόσια τραγούδια για φωνές , τα ορχηστρικά μου είναι πάνω από πεντακόσια. Το βασικό μου υλικό είναι η μουσική
-Έγραψες και τραγούδια για σπουδαίες φωνές. Σε γέμιζε αυτό καλλιτεχνικά;
Σαφώς και με γέμιζε. Ήρθαν και με βρήκαν άνθρωποι με σπουδαίες φωνές που για μένα ήταν παιδικοί μου ήρωες. Όταν ο Γιάννης Πάριος μου ζήτησε να του γράψω ένα δίσκο, ήταν για μένα ένα déjà vu από παιδικό μου όνειρο. Ή όταν δούλεψα με τον Γιώργο Νταλάρα, την Άλκηστη Πρωτοψάλτη και τη Μαρινέλλα.
-Η πιο αντιπροσωπευτική σου συνεργασία;
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω. Όλα είναι εκατό τοις εκατό ο εαυτός μου. Εξάλλου, ποτέ δεν μπήκα στη λογική να εξυπηρετήσω αυτό που ήθελε ο ερμηνευτής. Το στοίχημα ήταν να βάλω τον ερμηνευτή ή την ερμηνεύτρια να τραγουδήσει τον κόσμο μου.
-Υπάρχει κάποια φωνή που δεν συνεργάστηκες μαζί της;
Δεν συνεργάστηκα σε μια ολοκληρωμένη δουλειά με τον Δημήτρη Μητροπάνο, με τον οποίο συναντηθήκαμε παρόλα αυτά σε ένα ντουέτο που έγραψα με την Ελεάνα Βραχάλη για την Πέγκυ Ζήνα, το Δε Γλυτώνω. Η άλλη φωνή ήταν η Μαρινέλλα, για έναν δίσκο ο οποίος ενώ ηχογραφήθηκε και ήταν να κυκλοφορήσει το 2016 τελικά ακυρώθηκε.
-Βίωσες δυσκολίες στη διαδρομή σου;
Βέβαια. Ο καθένας περνάει τις δικές του δυσκολίες οι οποίες συνοψίζονται στη προσωπική ανάβαση που έχει να φέρει εις πέρας.
-Σήμερα, ένας νέος καλλιτέχνης τι είδους δυσκολίες έχει να αντιμετωπίσει;
Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να βρουν έναν άλλο δικό τους τρόπο για να εισχωρήσουν στον καινούργιο κόσμο που φτιάχνεται. Οι παλιές διαδικασίες είναι πια παρελθόν. Δεν μπορεί να επέλθει εδραίωση για το αποτέλεσμα ενός καλλιτέχνη μέσα από τα παλιά εργαλεία. Πρέπει να εφευρεθούν καινούργια. Σίγουρα ο δρόμος δεν είναι τα social media. Τα social media απομονώνουν και προβάλλουν μια στιγμή. Είναι σα να βλέπεις τη κορυφή του παγόβουνου και όλο το παγόβουνο να βρίσκεται στο βυθό. Η μοντέρνα δισκογραφία χτύπησε τα social media και τα social media χτύπησαν τη μοντέρνα δισκογραφία με κόστος τη πτώση στο επίπεδο και το ρεπερτόριο. Δε βγαίνουνε πια αυτό που λέμε «κομματάρες» όπως έβγαιναν τις προηγούμενες δεκαετίες.
-Φέτος, συνυπάρχεις επί σκηνής στο Θέατρο Μπέλλος με την Ελπίδα. Πως αποφασίσατε να προχωρήσετε σε αυτή τη συνεργασία;
Συνεργαστήκαμε το 2020 στα Καλύτερα Μας Χρόνια, όπου τραγούδησε μαζί με τον Δάκη το τραγούδι τίτλων που έγραψα. Μετά, συνυπήρξαμε στο Μουσικό Κουτί όπου ανακαλύψαμε ότι είχαμε χημεία μεταξύ μας. Εγώ παράλληλα έψαχνα ένα όμορφο και ζεστό χώρο για να κάνω κάποιες εμφανίσεις. Έτσι φέτος, διάλεξα το Θέατρο Μπέλλος και πρότεινα στην Ελπίδα να υλοποιήσουμε μαζί αυτό το project. Η Ελπίδα είναι η φωνή των 70s, η φωνή των μπουάτ. Την ευχαριστώ πολύ που με τίμησε και ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα μου. Είναι μια πανέμορφη παράσταση.
-Έχεις εκπληρώσει όλα όσα ονειρεύτηκες;
Δε έχω εκπληρώσει τίποτα. Είμαι ακόμα στις επάλξεις.
–Έχεις υπάρξει περισσότερο φιλόδοξος ή ματαιόδοξος;
Έχω δει και τις δύο πλευρές. Φρόντισα όμως να μην χάσω την ισορροπία μου.
–Μέσα στο 2022 κυκλοφορήσε το βιβλίο Ξανα Σκέψου Το! Πώς οδηγήθηκες στη συγγραφή;
‘Ήθελα να καταθέσω τις εμπειρίες και τη διαφορετική μου οπτική σε όσα πράγματα μου είχαν ταϊστεί μέσα στα χρόνια σε σχέση με τη μουσική και την πραγματική ζωή, συνειδητοποιώντας ότι δεν ήμουν μόνο εγώ που τα είχα καταπιεί αμάσητα. Ήταν μια κατάδυση πολλή σημαντική για μένα που ανατρέπει με χιούμορ και παραδείγματα όλα τα χιλιοειπωμένα που συζητάμε κατά καιρούς.
-Γιάννη σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Εγώ σε ευχαριστώ.
Social Media
- Γιάννης Χριστοδουλόπουλος – youtube: εδώ
- Γιάννης Χριστοδουλόπουλος – Instagram: εδώ
- Γιάννης Χριστοδουλόπουλος – ιστότοπος: εδώ
- Γιάννης Χριστοδουλόπουλος – Ξανασκέψου το!, το βιβλίο: εδώ
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
