Το Παγκόσμιο Φεστιβάλ Μη Βίαιου Κινηματογράφου (Global Nonviolent Film Festival), που ιδρύθηκε από τον σκηνοθέτη Bruno Pischiutta και την παραγωγό Daria Trifu το 2011, είναι το πιο σημαντικό και διάσημο φεστιβάλ μη βίαιων ταινιών στον κόσμο. Το διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου ανήκει και διοργανώνεται ετησίως από την Global Film Studio, μια καναδική εταιρεία μέσων ενημέρωσης που επικεντρώνεται σε εγχειρήματα που είναι κοινωνικά συνειδητοποιημένα και μη βίαια. Φέτος είχαμε μία ελληνική διάκριση, αποσπώντας πληθώρα βραβείων για την ταινία “ABYSS IN”, σκηνοθεσίας του γνωστού ηθοποιού Γιάννη Αϊβάζη και παραγωγής του ίδιου καθώς και της επίσης ηθοποιού Μαρίας Κορινθίου. Εμείς σήμερα έχουμε στο your e-articles καλεσμένο για να μας μιλήσει, τον κ. Σταύρο Παρχαρίδη, που βραβεύτηκε στο φεστιβάλ με το βραβείο του καλύτερου ηθοποιού για την ερμηνεία του στην ταινία.
–Αρχικά θα θέλαμε να σας γνωρίσουμε καλύτερα. Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί κάποια πράγματα για εσάς; Tι αγαπάτε, τι φοβάστε και τι έχετε χάσει στη ζωή;
Αναφέρεστε υποθέτω στο τι αγαπώ περισσότερο πέρα από τους δικούς μου ανθρώπους. Αγαπώ νομίζω την ίδια την ζωή, όχι μόνη της, αλλά όταν συνοδεύεται, ως πολυτιμότερο αγαθό που είναι, από την ελευθερία. Αγαπώ και φοβάμαι τις λέξεις, γιατί με αυτές γράφεις ένα ποίημα ή ένα θεατρικό που εξυμνεί την ζωή, αλλά και με αυτές καταρρακώνεις την αλήθεια και την ύπαρξη του καθενός. Αγαπώ και φοβάμαι τις μικρές στιγμές τής καθημερινότητας, γιατί αυτές είναι η ευτυχία αλλά και η δυστυχία. Αγαπώ και φοβάμαι το βλέμμα του ανθρώπου! Εύκολα μπορεί να σου ζεστάνει την ψυχή και εύκολα να στην παγώσει. Αγαπώ νομίζω και τον φόβο, γιατί με κάνει πιο προσεκτικό, όχι όμως δειλό. Τέλος, αγαπώ την τέχνη, αλλά και φοβάμαι μην την απογοητεύσω στην προσπάθειά μου να την υπηρετήσω. Τώρα, για να ολοκληρώσω την απάντησή μου στην ερώτησή σας θα σας πω ότι δεν νιώθω ότι έχω χάσει κάτι στη ζωή. Ίσως στάθηκα τυχερός, γιατί έμαθα από μικρός να μεταφράζω την απώλεια σε πλεονέκτημα, σε καύσιμο, για να πάρει μπροστά ένα κομμάτι τού εαυτού μου και να ταξιδέψω στις άγνωστες μέχρι τότε πτυχές του. Αυτό με βοήθησε πολύ και στην υποκριτική.
–Πολυσχιδής προσωπικότητα, έχετε ασχοληθεί με πολλές τέχνες (σκηνοθεσία, συγγραφή, σεναριογραφία, θεατρογραφία, υποκριτική κ.α.) , εν τούτοις, αν με το μαχαίρι στο λαιμό σάς έβαζαν να διαλέξετε, ποιο θα επιλέγατε και γιατί;
Την υποκριτική. Γιατί, βλέπετε η πρώτη καλλιτεχνική αγάπη είναι και παντοτινή. Πάντως, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα έκανα μια προσπάθεια να «αφοπλίσω» αυτόν που μου βάζει «το μαχαίρι στον λαιμό». Κι αν πάλι σε αυτήν την προσπάθεια «λαβωνόμουν», νομίζω πως αξίζει να «ματώνει» κανείς για την τέχνη του.
–Έχετε σίγουρα γνωρίσει πολλούς ανθρώπους. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που αποδοκιμάζετε κι επιδοκιμάζετε σε αυτούς;
Δεν μου αρέσει να κρίνω τους ανθρώπους. Με τις πράξεις τους όμως το πράγμα διαφέρει. Δεν τις κρίνω πάλι, αλλά τις αξιολογώ μέσα μου, με γνώμονα τις προσωπικές μου αξίες. Πιστεύω ότι πριν αποδοκιμάσει ή επιδοκιμάσει κάποιος τις πράξεις οποιουδήποτε, πρέπει να είναι σίγουρος ότι έχει αναλύσει σωστά τα δεδομένα πρώτον και δεύτερον ότι γνωρίζει όλες τι πτυχές και τους λόγους που οδήγησαν τον οποιοδήποτε σε αυτή την πράξη. Δύσκολα θα αποδοκίμαζα κάποιον και σίγουρα, με πολύ μεγαλύτερη ευκολία, επιδοκιμάζω όποια πράξη είναι αποδεκτή από τον τρόπο σκέψης μου. Εκτιμώ, όμως, απέραντα τη φιλία. Ξέρετε, ένας αληθινός φίλος είναι πάντα εκεί, όταν θα τον χρειαστείς, και ας είναι μίλια μακριά.
–Ολοκληρώνοντας τις ερωτήσεις γνωριμίας, ας περάσουμε στο έργο. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Ξεκίνησε όταν γνωριστήκαμε με τον Γιάννη Αϊβάζη στα γυρίσματα μια ταινίας στην Αλεξανδρούπολη. Ταίριαξαν τα «χνώτα» μας και με προσκάλεσε να τον επισκεφτώ στο στούντιο της ΑΙΚΟΡ, όταν θα κατέβαινα στην Αθήνα. Έτσι και έγινε. Όταν ήρθα, τον επισκέφτηκα, μου είπε ότι τον ενδιαφέρουν σενάρια, του πήγα την επομένη μια στοίβα, με κοίταξε, χαμογέλασε και άρχισε να τα ξεφυλλίζει. Στάθηκε σε ένα από αυτά, δουλέψαμε παρέα το σενάριο και σε λίγες μέρες ξεκίνησαν τα γυρίσματα. Το αποτέλεσμα; Μερικούς μήνες μετά ολοκληρώθηκε μια υπέροχη ταινία, με εμπνευσμένη και ειλικρινή σκηνοθεσία από τον Γιάννη, και στην συνέχεια τέσσερα μεγάλα βραβεία: Σκηνοθεσίας, καλύτερης ταινίας, φωτογραφίας και πρώτου αντρικού ρόλου.
–Tι πραγματεύεται το έργο;
Το Abyss In είναι μια μεγάλου μήκους ταινία σε σκηνοθεσία Γιάννη Αϊβάζη και με πρωταγωνιστές τούς: Σταύρο Παρχαρίδη και Χριστίνα Κωνσταντινίδου. Είναι η ιστορία ενός μοναχικού, απομονωμένου μεσήλικα με προβλήματα μνήμης, που περνά από έναν χωρισμό και διαζύγιο. Ο Γιάννης ελπίζει σε μια συμφιλίωση, που δεν θα συμβεί ποτέ με την Άννα. Η σκέψη του διαλυμένου γάμου του φέρνει πολύ πόνο και βάσανα στον Γιάννη. Μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία που θέτει ερωτήματα στον θεατή για την κοινωνία του σήμερα η οποία πολλές φορές δείχνει να έχει χάσει την ταυτότητά της.
–Τι σας δυσκόλεψε στον συγκεκριμένο ρόλο;
Με την ασφάλεια ότι πίσω από την κάμερα υπάρχει ένας άνθρωπος που εμπιστεύομαι, ο οποίος εκτός από σκηνοθέτης είναι και ηθοποιός, οπότε γνωρίζει τα μυστικά της υποκριτικής, άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο και το αποτέλεσμα δικαίωσε αυτή την επιλογή. Έτσι δεν ένιωσα κάπου να δυσκολεύομαι. Φυσικά, στο ταξίδι της ολοκλήρωσης του χαρακτήρα έπαιξε ρόλο και η έρευνα που έκανα, για να βρω μία βάση πάνω στην οποία θα στήριζα τον χαρακτήρα και την εξέλιξή του. Ύστερα ήταν και θέμα συμπρωταγωνίστριας. Η εξαιρετική συνάδερφος Χριστίνα Κωνσταντινίδου, στον ρόλο της Άννας, βοήθησε τα μέγιστα στο να μην νιώσω την όποια δυσκολία. Επίσης, σε μια πραγματικά δύσκολη σκηνή είχα την τύχη να έχω στο πλάι μου έναν ηθοποιό, που δεν χρειάζεται συστάσεις, τον Τάσο Νούσια και αυτό βοήθησε στο να εξαφανιστεί κάθε δυσκολία. Πρακτικά, το απίστευτο κρύο στα εξωτερικά γυρίσματα, καθώς και η κακοτράχαλη, μα άκρως ενδιαφέρουσα, τοποθεσία στις σκηνές της θάλασσας ανέβασαν τον βαθμό δυσκολίας των γυρισμάτων. Όμως, η παραγωγή και η κυρία Μαρία Κορινθίου, που την έτρεχε, είχε φροντίσει να με… φροντίσουν. Ακόμη, σε αυτό συνέβαλε και όλη η υπόλοιπη ομάδα των επαγγελματιών, οι οποίοι αγκάλιασαν την ΑΒΥΣΣΟΣ ΜΕΣΑ και έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Οπότε κάθε δυσκολία εξαφανίστηκε ως δια μαγείας.
–Θεωρείτε ότι οι γνώσεις σας στη σκηνοθεσία και σεναριογραφία σάς βοήθησε ή είναι εντελώς διαφορετικά πράγματα;
Φυσικά και βοηθάει. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Άλλωστε πάντα λέω ότι ο ηθοποιός πρέπει να γνωρίζει, αν όχι πολλά, τουλάχιστον τις βασικές αρχές της σκηνοθεσίας και της γραφής του σεναρίου. Όσα περισσότερα γνωρίζει ένας ηθοποιός για τον κινηματογράφο τόσο το καλύτερο.
–Πώς ήταν η συνεργασία σας με τον κ. Αϊβάζη και την κ. Κορινθίου; Tι κρατάτε από την όλη συνεργασία και αυτή την εμπειρία σας;
Χωρίς καμία υπερβολή ήταν μια απολύτως άψογη συνεργασία. Άλλωστε, αυτό νομίζω ότι φαίνεται και στο τελικό αποτέλεσμα. Σεβασμός, ενθουσιασμός, κουβέντα, αλληλεπίδραση και κοινός στόχος ήταν μερικά από τα πολλά κοινά χαρακτηριστικά που συνόδεψαν αυτή την συνεργασία, η οποία εξελίχθηκε και σε μια φιλική σχέση. Οπότε, για να απαντήσω και στο δεύτερο σκέλος της ερώτησής σας, κρατώ τα πάντα ως έχουν. Κι επειδή ο κινηματογράφος είναι μια συλλογική προσπάθεια, δεν πρέπει να ξεχνάμε και όλους τους άλλους συντελεστές, που ο καθένας από το μετερίζι του συνέβαλε τα μέγιστα. Και θα μου επιτρέψετε, εκτός από τον Γιάννη Αϊβάζη και την Μαρία Κορινθίου, να ευχαριστήσω και όλους τους συνεργάτες μας, που πραγματικά έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Δεν θα μπορούσα, όμως, να μην ξεχωρίσω τον Γιώργο Βασιλειάδη στη διεύθυνση φωτογραφίας.
–Τι πιστεύετε για τη βία; Είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής ή θα εξελιχθεί τόσο ο άνθρωπος που θα την αποβάλει;
Η ιστορία, δυστυχώς, έχει αποδείξει ότι η βία υπήρξε και υπάρχει και ίσως είναι δύσκολο να πάψει να υπάρχει. Είναι μέρος τής φύσης του ανθρώπου. Όμως, η βία είναι πολλές φορές, αν όχι πάντα, ένα απλό δημιούργημα, ένα δημιούργημα για την επίτευξη στόχων και σκοπών. Αλλά, χειρότερο από την ίδια την βία είναι η προβολή της. Αν υπάρχει ένας τρόπος να μειώσουμε την βία είναι, σε πρώτη φάση, να μην συμμετέχουμε στην προβολή της. Ακόμη καλύτερα να την καταπολεμούμε μέσα από αυτό που κάνουμε. Η τέχνη είναι ένας τρόπος, ίσως όχι ο μοναδικός, αλλά σίγουρα ένας τρόπος που υπάρχει εύκολη πρόσβαση. Και ας ελπίσουμε ότι μέσα από τέτοιου χαρακτήρα διαδικασίες ο άνθρωπος θα εξελιχθεί τόσο, που τελικά θα την αποβάλει.
–Η τέχνη πιστεύετε αλλάζει τον άνθρωπο ή είναι απλά ένα μέσο ψυχαγωγίας και όλα σταματάνε εκεί;
Η τέχνη υπάρχει παντού. Ο καθένας σε αυτό που κάνει πρέπει να είναι καλλιτέχνης, αλλιώς δεν νομίζω ότι μπορεί να πείσει τον οποιονδήποτε. Παντού, γύρω μας, υπάρχουν μικρά έργα τέχνης, που μας ομορφαίνουν την καθημερινότητα. Και ναι, αν μιλάμε για την τέχνη αυτή καθαυτή, οπωσδήποτε αλλάζει τον άνθρωπο ή καλύτερα του θυμίζει αυτό που έχει μέσα του κι αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από την καλλιτεχνική του φύση. Φυσικά, παράλληλα η τέχνη ψυχαγωγεί. Ως «αγωγός της ψυχής» τον αλλάζει. Το πόσο, όμως, κατά περίπτωση είναι μια άλλη ιστορία. Η τέχνη, λοιπόν, και ψυχαγωγεί και διασκεδάζει τον άνθρωπο.
–Kαι τέλος, από την εμπειρία σας, τι θα συμβουλεύατε κάθε νέο δημιουργό, που τώρα ξεκινάει την πορεία του σε έναν τέτοιο κόσμο, που όλα καταρρέουν;
Θεωρείτε ως νέος άνθρωπος ότι όλα καταρρέουν; Πόσο μεγάλη ευθύνη αισθάνομαι για αυτή την αίσθηση, που την έχουν πολλοί. Δεν ξέρω αν είμαι σε θέση να συμβουλέψω κάποιον νέο δημιουργό. Μπορώ, όμως, να κάνω κάποιες προτάσεις σε όσους έχουν αποφασίσει να ασχοληθούν με τις τέχνες γενικά. Θα τους πρότεινα ό,τι κάνουν να το κάνουν με φροντίδα και με αγάπη. Να αφήσουν το πνεύμα τους ελεύθερο και να μην συνερίζονται της σειρήνες της καθημερινότητας, να τις κατανοούν, να τις ελέγχουν και να τις μετατρέπουν σε έργα τέχνης. Προτείνω την απόρριψη κάθε συμβιβασμού με την τέχνη και τους προτρέπω να ακολουθήσουν την γοητεία της ανατροπής. Προτείνω να αποδεχτούν ότι το λάθος είναι η αρχή του σωστού. Να συνεργάζονται και να πιστεύει ο ένας στον άλλον. Προτείνω, εκεί που «καταρρέει» κάτι, αυτοί να δημιουργούν πάνω στα συντρίμμια του.
Κλείνοντας, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω γι’ αυτή την όμορφη συνέντευξη και θα μου επιτρέψετε να ευχαριστήσω για μια ακόμη φορά όλους τούς συντελεστές της ταινίας ΑΒΥΣΣΟΣ ΜΕΣΑ.
Σας ευχαριστώ.
*Οι φωτογραφίες που χρησιμοποιήθηκαν προέρχονται από το προσωπικό αρχείο του ηθοποιού και όσων κυκλοφόρησαν στα social media για τις προωθητικές ανάγκες της ταινίας.
