Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καρδίτσα. Αυτοδίδακτος, με εσωτερικές ανησυχίες και με μια δική του προσέγγιση στη μουσική. Ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος «Ροζ Πένες» με το οποίο παίζει μουσική έως σήμερα. Το 2019 έκανε δυναμική είσοδο με τον πρώτο του προσωπικό δίσκο «Τα τραπεζιάτικα» στον οποίο συμμετέχουν ο Αργύρης Λουλατζής, ο Σωτήρης Μπαλλάς, η Αθανασία Αλεξοπούλου, ο Χρήστος Κολοβός και η Σοφία Μπακαλάκου. Σήμερα, στο Your e-articles ο Γιάννης Αδάμος.
-Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια;
Αθώα και ανέμελα θα έλεγα. Το μόνο που μας ενδιέφερε ήταν τι ώρα θα βρεθούμε με τους φίλους μας, για να παίξουμε στις αλάνες. Το να μεγαλώνεις σε χωριό έχει αυτή την ελευθερία.
-Τι ρόλο παίζει στη ζωή σου η μουσική;
Η μουσική είναι η αναπνοή στην καθημερινότητά μου. Πολλές φορές με λυτρώνει και άλλες με βοηθά να συναντήσω την ψυχική μου ηρεμία.
-Την αντιλαμβάνεσαι διαφορετικά ως μουσικός σε σχέση με το πώς την αντιλαμβάνεσαι ως ακροατής;
Ως ακροατής είμαι πιο αφελής. Δεν μου αρέσει να βάζω ταμπέλες στο τι θα ακούσω. Ως μουσικός μου αρέσουν τα παράξενα ακούσματα, αυτά που θα μου κεντρίσουν το ενδιαφέρον και θα με ξαφνιάσουν.
-Ποια είναι τα μουσικά σου ακούσματα;
Από τους παππούδες μου δημοτικά τραγούδια Θεσσαλίας. Στην συνέχεια, ρεμπέτικα προπολεμικά από τον πατέρα μου και τώρα ό,τι με κάνει να ανατριχιάσω.
-Οι καλλιτέχνες που θαυμάζεις;
Όλους, ανεξαρτήτως είδους μουσικής. Ο καθένας έχει την πορεία του. Αλλά υπάρχει μια ιδιαίτερη συμπάθεια στον Διονύση Σαββόπουλο, τον Νίκο Παπάζογλου και τον Θανάση Παπακωνσταντίνου.
-Το τραγούδι που σε αντιπροσωπεύει;
Δεν νομίζω ότι μπορώ να ξεχωρίσω ένα μόνο τραγούδι. Υπάρχουν πάρα πολλά τραγούδια που έχουν μιλήσει μέσα μου και έχουν συνδεθεί με στιγμές όμορφες, αλλά και άσχημες στην ζωή μου. Δεν θα ήθελα να αδικήσω κάποιο.
-Ο δίσκος που ακούς, για να γαληνεύεις;
Η Βροχή Από Κάτω του Θανάση Παπακωνσταντίνου.
-Τι αποτελεί έμπνευση για σένα;
Συνήθως προσπαθώ να περιγράψω εικόνες στους στίχους μου. Η φύση, ο άνθρωπος, η ισορροπία και η αρμονία του ανθρώπου με όλα τα πλάσματα θα έλεγα ότι αποτελούν έμπνευση για εμένα. Επίσης, με ό,τι ασήμαντο που μπορώ να φτιάξω μια ιστορία για μένα είναι έμπνευση.
-Πότε γράφεται ένα σπουδαίο τραγούδι;
Σε αυτή την ερώτηση φοβάμαι ότι δεν μπορώ να σου απαντήσω. Αν καταφέρω να γράψω κάποιο σπουδαίο τραγούδι, ίσως τότε να έχω την απάντηση.
-Ανήκεις στην κατηγορία των τραγουδοποιών. Ποιους ξεχωρίζεις και θαυμάζεις;
Μάρκος Βαμβακάρης, Μανώλης Ρασούλης, Μάνος Λοΐζος, Μάνος Χατζιδάκις, Μίλτος Πασχαλίδης, Διονύσης Σαββόπουλος, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Γιώργος Μιχαήλ.
-Φέτος κυκλοφόρησε η προσωπική σου δισκογραφική δουλειά «Τα Τραπεζιάτικα». Πώς προέκυψε και τι συναισθήματα σου έχει δημιουργήσει;
Μετά τον Άψινθο, τον πρώτο δίσκο με τις Ροζ Πένες ένιωσα την ανάγκη να φτιάξω έναν δίσκο με πιο παραδοσιακά ερεθίσματα. Η διαδικασία της δημιουργίας με εξιτάρει, με γαληνεύει και με βοηθάει να βγάζω από μέσα μου όλα αυτά που δεν λέγονται με απλές λέξεις. Οπότε, είμαι μόνιμα σε αυτή την κατάσταση, πάντα γράφω. Συναισθηματικά, ο νέος δίσκος μού έβγαλε έναν ενθουσιασμό για τον επόμενο.
-Πώς χαρακτηρίζεις την κατάσταση στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι;
Πιστεύω ότι το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι έχει να μας δώσει πάρα πολλά και από πλευράς ερμηνευτών και δημιουργών. Υπάρχουν βέβαια και αυτά τα τραγούδια που απλώς δεν ακούγονται και απορείς με την πορεία και την απήχησή τους.
-Πώς κρίνεις την κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας;
Η χώρα μας έχει αντιμετωπίσει μια οικονομική και κοινωνική κρίση. Πιστεύω ότι επικρατεί ακόμη το συναίσθημα του φόβου που οδηγεί στην συρρίκνωση του ατόμου. Δηλαδή, πρέπει κάπως να ξυπνήσουμε σαν πολίτες μιας δημοκρατικής χώρας που είμαστε και ποτέ μα ποτέ να μην αφήσουμε ακροδεξιές αντιλήψεις να μας καθοδηγούν, κάτι που σήμερα κοντεύει να γίνει. Αυτό με θλίβει περισσότερο.
-Πιστεύεις στον Θεό;
Είμαι αγνωστικιστής. Πιστεύω στην πίστη με την ευρύτερη έννοιά της.
-Τι είναι ο έρωτας;
Ο Πλάτων είχε πει: «Οι άνθρωποι ονόμασαν τον έρωτα φτερωτό, επειδή έχει φτερά. Οι Θεοί τον ονόμασαν έτσι, επειδή έχει την δύναμη να δίνει φτερά». Εγώ θα συμπληρώσω: «Τυχεροί όσοι επιτρέπουν στους εαυτούς τους να ερωτεύονται».
-Πότε είναι ευτυχισμένος ένας άνθρωπος;
Η ευτυχία για κάθε άνθρωπο είναι διαφορετική. Είναι μια κατάσταση ικανοποίησης που δημιουργείται από την εκπλήρωση ψυχικών και υλικών αναγκών. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι ευτυχείς αν έχουν νερό, τροφή και στέγη. Υπάρχουν και άλλοι που δεν ικανοποιούνται ακόμη και με όλα τα αγαθά του κόσμου. Εγώ πιστεύω ότι, για να είναι κάποιος ευτυχισμένος, πρέπει πρώτα από όλα να είναι υγιής. Άρα, ο υγιής άνθρωπος πρέπει να είναι πάντα ευτυχισμένος.
-Ποιο είναι το προσωπικό σου καταφύγιο;
Τα τελευταία δύο χρόνια έχω φτιάξει το δικό μου στούντιο ηχογραφήσεων. Εκεί κλείνομαι καθημερινά ώρες ατελείωτες.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Συχνά σκέφτομαι τον εαυτό μου πώς θα ήμουν χωρίς την μουσική και πραγματικά τρομάζω.
-Από πού αντλείς δύναμη;
Από όλους αυτούς που μου δείχνουν σχεδόν καθημερινά την στήριξή τους σε αυτό που κάνω και πραγματικά τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.
-Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω, υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;
Όχι, πιστεύω πως ό,τι έχω κάνει μέχρι τώρα στην ζωή μου και στην μουσική μου πορεία είναι αποτέλεσμα του παρελθόντος. Άρα, τα λάθη σε διδάσκουν και σε διαμορφώνουν. Γιατί να τα αλλάξουμε;
-Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν άνθρωπο, για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;
Να τα πιστέψει και να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του, για να γίνουν πραγματικότητα.
-Τι ονειρεύεσαι για το μέλλον;
Νέες δισκογραφικές δουλειές, πολλές live εμφανίσεις και πάνω από όλα υγεία.
-Ετοιμάζεις κάτι αυτή την περίοδο;
Δισκογραφικά έναν ακόμη δίσκο. Μέσα στο 2020 μια περιοδεία σε όλη την Ελλάδα με τις Ροζ Πένες και τέλος, τελειώνω ένα βιβλίο εκμάθησης τρίχορδων οργάνων που θα κυκλοφορήσει το νέο έτος.
-Τι σου έρχεται στο μυαλό, όταν λες το όνομα «Γιάννης Αδάμος»;
Ένας δημιουργός που αγαπά το παράξενο και αναζητά την ελπίδα!
-Γιάννη, σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
Επιμέλεια συνέντευξης: Ευγενία Κελαράκου
