Γιώργος Δόλγυρας: «Αν πάψεις να ελπίζεις θα πάψεις και να ζεις»

Μια συζήτηση εφ’ όλης της ύλης για το βιβλίο του, τα μελλοντικά του σχέδια και τις απόψεις του γύρω από ανθρώπινη φύση.

Πες μας λίγα λόγια για σένα. Τι αγαπάς πιο πολύ και τι φοβάσαι;

Αγαπώ την ησυχία και φοβάμαι την μοναξιά, όσο και αν ακούγεται αντιφατικό. Επιθυμώ να μπορώ να βρω μες στην μέρα στιγμές και ώρες ησυχίας περισυλλογής με τον εαυτό μου και για να μπορώ να γράψω. Όμως συχνά φοβάμαι, όταν αυτό διαρκεί πως η εσωτερική μοναξιά μου θα κρατήσει για πάντα.

Τι σου δίνει έμπνευση;

Τα πάντα και τίποτα. Καθημερινές στιγμές δικές μου ή ανθρώπων γύρω μου. Απλές και συνηθισμένες καταστάσεις μέχρι τίποτα με αποτέλεσμα να επινοώ τα πάντα όταν γράφω.

Στο βιβλίο παρατηρείται ο θύτης να γίνεται θύμα και το αντίστροφο. Πάνω σε ποια πιστεύω στηρίχτηκες και δημιούργησες το συγκεκριμένο μοτίβο;  

Θα έλεγα πως είναι το μοτίβο που διέπει τη ζωή καθώς όλοι μας καθημερινά είμαστε πότε θύτες και πότε θύματα ακόμα και τα δύο ταυτόχρονα.

Ποια χαρακτηριστικά εκτιμάς στους ανθρώπους;

Την ειλικρίνεια και τον αυθορμητισμό τους.

Από ποιους συγγραφείς εμπνέεσαι και είναι οι αγαπημένοι σου;

Τζ. Κ. Ρόουλινγκ στη δημιουργία χαρακτήρων, Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν στη δημιουργία κόσμων, Έντγκαρ Άλλαν Πόε και Στίβεν Κινγκ για τη δημιουργία ατμόσφαιρας.

Τι συμβουλές θα έδινες σ’ έναν νέο συγγραφέα;

Το βασικότερο όλων είναι να προσέξουν σε ποιον θα εμπιστευτούν το πνευματικό έργο τους για να εκδοθεί. Ευτυχώς σε αυτό το κομμάτι στάθηκα τυχερός και βρήκα έναν αξιόπιστο εκδοτικό που βοηθάει τους νέους συγγραφείς.

Ποια πιστεύεις θα ήταν η ιδανική ζωή;

Η ήρεμη ζωή που ζούσαμε μέχρι πρότινος, πριν τα μνημόνια, την πανδημία και τώρα την νέα οικονομική κρίση και του πολέμου στην Ουκρανία.

Ποιο είναι το motto σου;

«Όσο ζω ελπίζω», γιατί αν πάψεις να ελπίζεις θα πάψεις και να ζεις.

Ένα πράγμα για το οποίο είσαι περήφανος;

 Που μέχρι σήμερα δεν έχω πληγώσει κάποιον ανεπανόρθωτα.

Ποια είναι τα μελλοντικά συγγραφικά σου σχέδια;

Γράφω μία νουβέλα. Ευελπιστώ να βγει καλό το αποτέλεσμα.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: Σκοτάδι στις ψυχές των ανθρώπων, στην απάνθρωπη άβυσσο του χάους, λαχταρώντας ζωή. Ένα κορίτσι συνάπτει συμφωνία µε µία μάγισσα για να γίνει λυκάνθρωπος, προκειμένου να αλλάξει το κορμί της και τη ζωή της μέσα από τον έρωτα. Σε ένα παλιό βιβλιοπωλείο εμφανίζεται µία µάγισσα και διεκδικεί τον κόσμο των ανθρώπων, µέχρι που ένας ιερέας στέκεται να την αντιµετωπίσει. Ένας ντελιβεράς έχει χάσει την πίστη του στους ανθρώπους και τη ζωή αφότου πέθανε η μητέρα του· τελικά, πεθαίνει σε τροχαίο δυστύχηµα και γυρίζει στον κόσμο των ζωντανών, µε το αφεντικό του να τον βασανίζει ακόµα και νεκρό. Ένα βαµπίρ ψυχαναλύεται στον καναπέ ενός ψυχιατρείου για τα εγκλήµατα που έχει διαπράξει, νοσταλγώντας ακόµη την ελευθερία.

Τριαντάφυλλα και νύχια: Η Μαρία είναι μία κοπέλα που ζει με την μητέρα της μετά το διαζύγιο των γονιών της. Καθημερινά έρχεται σε επαφή με την απόρριψη από την ίδια αλλά και τους συμμαθητές της οι οποίοι σχολιάζουν αρνητικά την εμφάνιση της. Όλοι εκτός από ένας. Ο Χρήστος. Τα πάνω κάτω θα έρθουν όταν η Μαρία θα βοηθήσει τυχαία μία άστεγη η οποία αποδεικνύεται μάγισσα και θέλοντάς της να την ευχαριστήσει της χαρίζει την δυνατότητα να μεταμορφώνεται σε λυκάνθρωπο. Τα πάντα όμως έχουν ένα τίμημα…

Παλαιό Βιβλιοπωλείο: Η ιστορία μας μεταφέρει το 1922 σε ένα μικρό χωριό. Ο Τζόναθαν είναι υπάλληλος σε ένα παλαιοβιβλιοπωλείο. Όλα κυλούσαν ήρεμα μέχρι που ο ιδιοκτήτης του βιβλιοπωλείου αποφάσισε να αρνηθεί να δώσει ένα βιβλίο σε μια μάγισσα. Αυτή άρχισε να παίρνει τις ψυχές όλων των ανδρών του χωριού αφήνοντας τελευταίο τον παππά ο οποίος αντιστεκόταν σθεναρά. Η συνέχεια επί του βιβλίου…

Το μηχανάκι: Ένας ντελιβεράς που πεθαίνει την ώρα που μεταφέρει μία παραγγελία έρχεται ξανά στη ζωή με τη βοήθεια της μητέρας του. Τι γίνεται όμως όταν η μητρική αγάπη δεν είναι αρκετή;

Θηλιά στο λαιμό: Ένα ψυχιατρείο, ένας βρικόλακας, καλά διαβάσετε, ένας ψυχαναλυτής και μερικά… κουνέλια συνθέτουν μια υπέροχα αλλόκοτη ιστορία.

Οι τέσσερις αυτές ιστορίες είναι μια βουτιά στο ασυνείδητο. Εκεί που υπάρχουν τα ζωώδη ένστικτα, οι πιο κρυφές επιθυμίες κάποιες αναμνήσεις. Σ’ αυτές παρουσιάζονται οι άνθρωποι γυμνοί από οποιοδήποτε περιτύλιγμα και έτσι μπορούμε να δούμε τα όρια της ανθρώπινης φύσης, πράγμα που το επιβεβαιώνει είναι το μοτίβο του θύματος να γίνεται θύτης και το αντίστροφο. Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάσετε…

Γιώργος Δόλγυρας - Σκοτεινά Φεγγάρια
Σκοτεινά Φεγγάρια

Η Ειρήνη Λόκα γεννήθηκε το 2002. Τελειώνοντας το Λύκειο εισήχθη στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Έχει παρακολουθήσει το διαδικτυακό Εργαστήρι Μικροδιηγήματος του Αλληλέγγυου Σχολείου της Ετεροτοπίας με εισηγητή τον συγγραφέα Γιάννη Φαρσάρη στο οποίο εκδόθηκε και μία συλλογή διηγημάτων στην Ανοικτή Βιβλιοθήκη συμπεριλαμβανομένου και του μικροδιηγήματός της «Η συνεδρία», πλήθος webinars για την ψυχική υγεία και ένα σεμινάριο Filmmaking από το Skillbox. Παρακολουθεί μαθήματα νοηματικής γλώσσας από το ΚΕΝΓ. Διηγήματα και ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε διαδικτυακούς ιστότοπους και περιοδικά πολιτισμού: culturepoint.gr, Fractal κ.α.