Η εξάρτηση από κάθε είδους οθόνη είναι ένα ζήτημα που απασχολεί όλο και περισσότερο, ειδικά μετά το ξέσπασμα της πανδημίας. Σήμερα ολοένα και δυσχεραίνει η οριοθέτηση της διαχωριστικής γραμμής ανάμεσα στη χρήση και την κατάχρηση. Εξαιτίας του εγκλεισμού, της τηλεργασίας και της τηλεκπαίδευσης τα όρια της χρήσης της τεχνολογίας και της χρήσης των οθονών επαναπροσδιορίστηκαν.
Το παραμύθι «ΘΥΜΑΣΑΙ ΠΩΣ ΠΑΙΖΑΜΕ ΠΑΛΙΑ;» πραγματεύεται την εξάρτηση μικρών και μεγάλων από τις οθόνες, σε μία εποχή ιδιαίτερη όπου η χρήση της τεχνολογίας αποτελεί πια αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Αποτελεί το πρώτο παραμύθι της σειράς «Ο κύκλος της εξάρτησης στην καθημερινή ζωή» και διανέμεται δωρεάν σε μορφή PDF στο site της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας “EXARTISI” και στον ιστότοπο του Your e-articles (Θα το βρείτε στο τέλος του άρθρου).
Απευθύνεται σε παιδιά κάθε ηλικίας, γονείς αλλά και εκπαιδευτικούς, οι οποίοι επιθυμούν μέσω της αφήγησης του παραμυθιού να συζητήσουν για τη χρήση της τεχνολογίας στην καθημερινή ζωή. Μέσω της αφήγησης παραμυθιών ξεδιπλώνεται ένας συμβολικός τόπος, όπου ενυπάρχουν οι αντιφάσεις του εαυτού μας. Βιώματα, σκέψεις, φόβοι, προβληματισμοί μπορούν να αναδυθούν και να συζητηθούν. Δίνεται η δυνατότητα τόσο στο παιδί όσο και στον ενήλικα μέσω της συμβολικής επεξεργασίας που συντελείται να έρθουν σε επαφή με τον εσωτερικό τους κόσμο.
Η θεραπευτική αξία ενός παραμυθιού βρίσκεται για τον κάθε ένα από εμάς στην προσπάθειά μας να «διαβάσουμε» το νόημα του παραμυθιού, τι σημαίνει για μας. Πώς μας κάνει να αισθανθούμε, ποιες εσωτερικές μας συγκρούσεις αναδύει στην επιφάνεια; Μας δίνεται η ευκαιρία μέσα από αυτά τα ερωτήματα να διερευνήσουμε τον εσωτερικό μας κόσμο και να ανακαλύψουμε νέα δεδομένα. Ωστόσο, η αφήγηση ενός παραμυθιού δεν απαιτεί τίποτα από μας, πέρα ίσως από το χρόνο μας. Αφήνει σε όποιον το διαβάζει την επιλογή για το αν θα αναπαραστήσει ή όχι τις ιδέες και τα συναισθήματα που αναδύονται, αν θα μπει στη θέση του δημιουργού ώστε να δημιουργήσει μία εναλλακτική εκδοχή του παραμυθιού για τον ίδιο ή θα παραμείνει απλά στο ρόλο του αφηγητή/ακροατή.