Υπάρχουν στιγμές, που ο άνθρωπος σε τούτο το περίεργο ταξίδι της ζωής, νιώθει τόσο άδειος που μονίμως αναζητά τη «φασαρία». Αναζητά, συνήθως, κάποιον σύντροφο, απλώς για να στέκεται στο πλάι του. Εκφράζεται από αυτό το σενάριο σαν να‘ ναι η ανάγκη του. Βαριά υπόσταση. Εκεί εκφύεται η απουσία της δουλειάς του. Αυτή της αυτοβελτίωσης. Για να υπάρξει αγάπη με υγεία και σεβασμό από ή προς έναν άλλο άνθρωπο, πρέπει πρώτα να βιώνουμε αυτές τις αρετές προς την οντότητά μας.
★ Αφιέρωσε χρόνο ώστε να εκφράσεις και να μάθεις τα αληθινά, πηγαία σου κομμάτια.
★ Πλάσε με υπομονή και σταθερότητα τον νου σου, ώστε να λειτουργεί αποδοτικά.
★ Κάνε διάλογο με τον εαυτό σου και μίλα του με κατανόηση και ειλικρίνεια.
Φτιάξε μια εικονική σκάλα στη φαντασία σου και θέσε ως στόχο, να ανεβαίνεις ένα σκαλί σε κάθε δυσκολία.
Τότε, είναι η στιγμή που καλούμαστε να σταθούμε στα δικά μας πόδια. Όταν υιοθετήσεις αυτή την τεχνική, η βοήθεια των υπολοίπων θα είναι επιλογή και όχι ανάγκη.
Πλάσε, λοιπόν, το παραμύθι σου όπως θέλεις εσύ, αρκεί αυτό να ενισχύει την αγάπη σου από εσένα για εσένα.
Η αγάπη νικά τον πιο τραχύ σου πόνο…και μάχη ουδεμία.
